Rozdział 23-Niebo.pdf

Rozdział 23

-Wystarczy Nie ma żadnej reakcji ze strony organizmu- Dalej nie

słuchałem Poczułem jak moje serce zostaje ponownie rozerwane na milion

kawałków Chciałem stamtąd wybiec jak najszybciej, lecz, gdy już prawie

wyszedłem na korytarz usłyszałem jeden dźwięk

Czasamibólstanowitakdużączęśćnaszegożycia,żeuważamy,żezawsze

takbędzieBoniemożemyprzypomniećsobieczasów,gdygoniebyłoAle

potem,pewnegodnia,czujemycośinnegoCośmiłego,bowydajesię

znajome. W tamtej chwili zdajemy sobie sprawę, że jesteśmyszczęśliwi

SzczęścieprzychodziwróżnychformachWtowarzystwiedobrych

przyjaciółWtym,coczujesz,gdyspełniaszkogośmarzeniaAlbow

obietnicyprzyszłejpomocy

WporządkujestpozwolićsobienaszczęścieBonigdyniewiesz,jak ulotne

to szczęściemożebyć

Terazwiem,dlaczegonazywają to prawdziwąmiłością

CałyświatstanąłwmiejscujakbywiedziałconadeszłoDomojegoumysłu,

domojegociaładochodziłotylkocichepikanieaparaturyChciałempodejść

bliżej, lecz moje nogiodmawiałyposłuszeństwa a lekarze, którzy kręcilisię

wokółjejłóżkanieułatwialimidojrzeniadawnejmiłościNieobchodziło

mnieteraznicpozadźwiękiemjakiewydawałourządzenieJakiewydawało

serce Belli.

Myślałem, że niemogędzisiajbyćbardziejszczęśliwyiwdzięcznyJak

bardzosięmyliłemGdyprzeztewszystkiegłosy,przez to całezamieszanie

usłyszałemjejochrypniętysłabyoddechNiezastanawiającsięjużani

minutydłużejpodbiegłemdojejłóżkawpatrującsięwniązełzamiw

oczach. Byłatakabladaikrucha, że trzymającjązarękębałemsię, żeby nic

jejniezrobićJejoddechpowolisięwyrównywał,pielęgniarkipodawałyjej

tlen jeszcze przez chwile, po czym całkowiciesięodsunęły,sprawdzając

jeszczerazaparaturęwyszłyzsaliPochwiliusłyszałemlekarzaSamajak

mówidoBelli

-SłyszyszmnieIsabello?- Powiedziałspokojniespisującdanenakartęz

aparaturCierpliwieczekałem aby usłyszećjejgłosGłosnadzieinalepsze

jutroBellanieodpowiadała, więc zapytałjeszczeraz

-JeślimniesłyszyszzaciśnijpowiekiproszęIsabello?- Gdy jej powieki lekko

zadrgałypoczułemjakmojeserceprzyspieszaJejciepładłońzacisnęłasię

namojejZbliżyłemsięjeszczebardziej, jeżeli było to wogólemożliwei

pocałowałemlekkowczołoNabrałagłębokopowietrza, ale nieotworzyła

oczuWróciłemnaswojewcześniejszemiejsceiczekałemaż dr Samcoś

powie.

-Muszęprzyznać, żeto naprawdęcudOdkądpracujewszpitalupierwszy

razcośtakiegomamiejsceJejorganizmjestsilniejszyniż

przypuszczaliśmy-GdymówiłdosaliweszlirodziceBelliiCarlisleRenne

odrazuprzytuliłasiędocórki a Charlieocierającłzydziękowałlekarzom

ZmuszonysytuacjąodsunąłemsięnabokizwróciłemdoCarlisla

-Jakdługobędziemusiałatujeszczezostać?- Zapytałemprzeczesując

nerwoworękąjużrozczochranewłosy

-Myślę, żejak wszystkobędziedobrze to wprzyszłymtygodniują

wypiszemy.-Powiedziałklepiącmnieporamieniu

-To dobrze. To dobrze...-Czułem, że muszęzaczerpnąćświeżegopowietrzai

pobyćchwilęsamMijającojcaEmmettawyszedłemzsaliOdwracającsię

jeszczespojrzałemprzezszybęnapotykającdalejtulącąsięmatkędocórki

orazojcapodrugiejstroniełóżkaPoczułemucisknasercuiruszyłemw

stronęwyjściazeszpitala

_______________________________________

Siedzącnazimnychschodachwejściowychwykręcałemnerwowopalceu

rąkMusiałemzebraćmyśliizastanowićsię, jak to dalejznamibędzie-

Dopieropodłuższejchwiliprzyszłominamyśl, żeby zadzwonićdoreszty,

że BellasięwybudziłaNapewnobędąmiećpretensje, że nie

powiedziałem, im wcześniej-Wyciągnąłemtelefoniprzeszukującksiążkę

telefonicznąwybrałemnumerEmmettaCiężkowestchnąłemiczekałemaż

odbierzePoniepełnych4sygnałachodezwałsięgłos

-CześćEdward

-Cześć

-Cośsięstało?- Zapytałdosyćspokojnie

-Właściwiedzwonię, żeby powiedzieć, że Bellasięobudziła-powiedziałem

ponowniegłośnowzdychając

-Co?Kiedy?Obożejaksięcieszę- wyrzucałzsiebiemnóstwopytań-

Edward?Powiedzcośdo cholery.

-Jaksięzamkniesz to powiem -przeczesałemrękąwłosykontynuując-Jej

stanjeststabilnyijakwszystkobedziewporządku to wypisząjąw

przyszłymtygodniu

-Todobrze,ajakonasięczuje?Rozmawialiście?

-Nie wiem Emmett chyba dobrze ..,myślę, że jeszcze nie czas na rozmowy..-

NiechciałemterazotymrozmawiaćzEmmettem a tym bardziej nie przez

telefon.

NajgorszejużzanamiJeszczeznajdziemyczasnapoważnąrozmowę

JeszczezdążymyMamnadzieję

-No okeej ,nie wiesz czy możemyją odwiedzić?

-Myślę, że tak, najlepiej zapytaj ojca on na pewno jest bardziej

poinformowanyniżja

-Tojazadzwoniędodziewczynizobaczymysięwszpitaluokej?

-Taa.- OdpowiedziałemjużcałkiemzrezygnowanyChciałemzapomnieć,

choć nachwilęotymwszystkimiodetchnąć

-To do zobaczenia.

-Tak. Do zobaczenia.- Rozłączyłemsiępierwszy,chowająctelefondo

kieszeniwstałemiskierowałemsięnaparking-Za, nim jeszczedoszedłem

dosamochodupoczułemjakwkieszeniwibrujemitelefonSięgnąłempo

niegoipatrzącnawyświetlaczzauważyłem, że przyszedłsmsNumerbył

mijużznany, więc trochęniechętniespojrzałemnatreśćwiadomościNie

stojącdłużejwsiadłemszybkodosamochoduiodjechałemwstronębaru

***

Popijającjużdrugikieliszekpoczułemjakktośsięprzysiadaikierujęswój

wzroknamnieMimowolnieodwracającgłowęnapotkałemoczy

dziewczynyzprzeciwnejklasyWyglądałajakbydopierocowyszłazsalonu

kosmetycznegoUbranabyłanormalnie, choć bardzo, ale to bardzo

skromniedosłownym znaczeniuNiewiedziałemczegooczekiwała

przysiadającsię, ale napewnoniemieliśmytychsamychmyśliKiwnęłana

kelneraproszącjakiegośdrinkaodziwnejnazwiePoczymzpowrotem

powróciładolustrowaniamniewzrokiemPróbowałemdłużejniezawracać

sobieniągłowy, gdy naglesięodezwała

-Hej. Jestem Clare.- Powiedziałaposyłającswój„słodki”uśmieszek-Cociętu

sprowadza...Edward.-WymówiłamojeimięzdziwnązachętąwgłosieNie

podobałomisiętoodpoczątku, że wszyscy traktowali mnie jak jakieś

mięsonapożarcieWszyscyzwyjątkiemBelliZa, nim sięzorientowałem

przysunęłasięojednosiedzeniebliżej

-Chciałemsięnapić- Odpowiedziałempodnosząckieliszekdogóry, po czym

opróżniłemcałąjegozawartośćSkrzywiłemsię, jak przełknąłem alkohol.

Chwilepóźniejprzyjemnafalaciepłarozlałasiępomoimorganizmie

-Jateż- OdpowiedziałaUpiłamałyłykswojegonapojuipołożyłajedną

rękęnamoimramieniuPopatrzyłemnaniąsrogimwzrokiem, po czym

zsunąłemjejrękęOnajakbywogóle siętymnieprzejęładalejgraławjakąś

gierkęWypijająctymrazemwszystkojejrękaponowniewylądowałana

moim ramieniu.

-Możemożepójdziemywjakieścichszemiejsce?- Zapytałaprzybliżając

siędomojejtwarzyMomentalnietrzeźwiejącpowiedziałem.

-Co ty pieprzysz?- Odsunąłemsięodniejjaknajdalejpozwalałomimiejsce

wokółbaru

-Grzecznychłopiec?Lubiętakich-Przeciągnęłaponowniesięzbliżając

NierozumiemjakmożnaażtaksięponiżaćJakmożnaniemieć

jakiegokolwiek poczucia wartości?Nieżebymbyłświęty, ale na pewno nie

jestemztychcopchająsięwszystkimlaskądołóżkaJakpołowagości,

których znamzeszkołyNiemającjużdłużejochotynatągłupiąiżenującą

sytuacjęwyciągnąłemportfelizapłaciłemkelnerowi

-Reszty nie trzeba.-dodałem

-Idzieszjuż?Edwardniebądźtaki

-Spadaj.-rzuciłemdoniejchłodno-CześćChris-Powiedziałemjeszczedo

młodegokelneraijaknajszybciejopuściłemtenlokal

Bella

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: