Wilno cz. 2..pdf

Orędzie Miłosierdzia 69

ŒLADAMI ŒWIÊTEJ

Podążając śladami św. Siostry Faustyny,

kontynuujemy podróż po Wilnie. Z Antokolu,

gdzie był klasztor Zgromadzenia Sióstr Matki

Bożej Miłosierdzia, przenosimy się do centrum

miasta, by nawiedzić miejsca związane z poby-

tem w nich Apostołki Miłosierdzia Bożego i dzie-

łem, które jej Jezus polecał. Najpierw skieruje-

my nasze kroki na ul. Ras 6, gdzie pod okiem

Siostry Faustyny malowany był pierwszy obraz

Jezusa Miłosiernego. Chodzi o budynek, który

był kapelanią przy klasztorze sióstr wizytek i koś-

ciele pw. Serca Bożego. W nim w latach 30. XX

wieku na pierwszym piętrze mieszkał ks. Michał

Sopoćko, a na parterze malarz Eugeniusz Kazi-

mirowski. W okresie powojennym budynek

wchodził w kompleks więzienny, a dziś miesz-

kają w nim Siostry Jezusa Miłosiernego.

Ksiądz Michał Sopoćko zaciekawiony, jak

będzie wyglądał wizerunek Pana Jezusa według

wizji Siostry Faustyny, poprosił o namalowanie

obrazu właśnie Eugeniusza Kazimirowskiego. Ten

znany w środowisku wileńskim malarz kształcił

się w Krakowie w pracowniach Łuszczkiewicza,

Axentowicza i Wyczółkowskiego oraz we Lwo-

wie, Monachium i Paryżu. Ostateczny szlif ma-

larski uzyskał w 1900 roku w Akademii św. Łuka-

sza w Rzymie. Z Wilnem związał się na trwałe

po roku 1914. Był długoletnim wykładowcą Se-

minarium Nauczycielskiego, dekoratorem teatral-

nym oraz członkiem zarządu Wileńskiego To-

warzystwa Niezależnych Artystów Sztuk Plastycz-

nych. Malował głównie pejzaże i portrety, ale

sięgał też po tematykę religijną.

Malowanie obrazu Jezusa Miłosiernego roz-

poczęło się w styczniu 1934 roku i odbywało się

w wielkiej dyskrecji. Ażeby nie zwracać uwagi sióstr

– wspominała przełożona m. Irena Krzyżanow-

ska – odnośnie wewnętrznych przeżyć Siostry Faus-

tyny, w każdą sobotę w godzinach rannych chodzi-

łam z nią na Mszę świętą do Ostrej Bramy, a po

Mszy świętej wstępowałyśmy do artysty malarza, któ-

remu Siostra Faustyna udzielała dokładnych infor-

macji, jak powinien wymalować obraz miłosierne-

go Pana Jezusa. W czerwcu 1934 obraz Jezusa Mi-

łosiernego był gotowy, ale Siostra Faustyna nie

była z niego zadowolona. Skarżąc się Jezusowi

mówiła: Kto Cię wymaluje tak pięknym, jakim jes-

teś? W odpowiedzi usłyszała:: Nie w piękności far-

by ani pędzla jest wielkość tego obrazu, ale w łasce

Mojej (Dz. 313) . Ksiądz Sopoćko początkowo

umieścił ten obraz w korytarzu sióstr bernardy-

nek przy kościele św. Michała. Ale w Wielkim

Tygodniu 1935 roku Siostra Faustyna zdecydowa-

nie oświadczyła, że Pan Jezus żąda, by Jego wi-

zerunek był wystawiony w Ostrej Bramie na

czas triduum kończącego Jubileusz Odkupienia

świata. Wkrótce dowiedziałem się – wspominał ks.

Sopoćko – że będzie owo triduum, na które ksiądz

proboszcz ostrobramski, kanonik Stanisław Zawadz-

ki, prosił mię, bym wygłosił kazanie. Zgodziłem się

pod warunkiem umieszczenia owego obrazu jako de-

koracji w oknie krużganku, gdzie wyglądał imponu-

jąco i zwracał uwagę wszystkich bardziej niż obraz

Matki Boskiej. Siostra Faustyna przeżyła wielką ra-

dość, widząc spełnienie życzeń Jezusa, bo obraz

został publicznie uczczony i to w dniu, który On

wybrał na Święto Miłosierdzia. Ksiądz Sopoćko

głosił kazanie o tym największym przymiocie Boga,

a ona sama ujrzała, jak Jezus na obrazie przybrał

żywą postać, a Jego promienie przenikały do serc

ludzi przybyłych na tę uroczystość.

Nie bez znaczenia jest też miejsce pierw-

szego wystawienia obrazu Jezusa Miłosiernego –

Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia w Ostrej

Bramie. Ostra Brama została wybudowana w XVI

wieku wraz z murami miejskimi jako pierwsza

ZMBM www.faustyna.pl

styczeń, luty, marzec 2009

SIOSTRY FAUSTYNY (9)

z bram miasta. Przez nią prowadził trakt do Mied-

nik, Oszmiany i Mińska, stąd początkowo zwana

była Bramą Miednicką, a także „Zaranną”. Póź-

niej nazwano ją Ostrą ze względu na południo-

wy kraniec miasta zwany właśnie Ostrym. W bra-

mie umieszczono obraz Matki Bożej, który już

w XVII wieku cieszył się wielką czcią. Opiekę nad

nim przejęli karmelici posługujący w przylegają-

cym do Ostrej Bramy kościele św. Teresy. W 1671

wybudowano drewnianą kaplicę, która po niespeł-

na pięćdziesięciu latach spłonęła. Na jej miejscu

w roku 1829 zbudowano nową, murowaną, w stylu

neoklasycznym. O wielkiej miłości Wilnian do

Matki Bożej Ostrobramskiej świadczą chociażby

bardzo liczne wota. Już w XVIII wieku Matka

Boża otrzymała, prawdopodobnie od cechu złot-

ników, piękną suknię wykonaną z pozłacanego

srebra. W wieku XX obraz był dwukrotnie koro-

nowany papieskimi koronami, a Matce Bożej

Ostrobramskiej nadano tytuł Matki Miłosierdzia.

W marcu 1936 roku Siostra Faustyna na stałe

wyjechała z Wilna, ale ks. Sopoćko kontynuował

jej misję w tym mieście. Na wszelkie sposoby starał

się propagować nabożeństwo do Bożego Miło-

sierdzia, a także zgłębiał teologiczną wiedzę na

temat tej tajemnicy. W Wilnie pozostały więc inne

miejsca związane nie tyle z samą Siostrą Faustyną,

co z misją zleconą jej przez Pana Jezusa. Warto

wspomnieć tu o kościele św. Michała Archanio-

ła, gdyż to właśnie w nim, od 1937 roku do cza-

su zamknięcia kościoła w 1948 roku, wisiał obraz

Jezusa Miłosiernego. W miejscu tego kościoła

i klasztoru sióstr bernardynek znajdował się kie-

dyś średniowieczny pałac rodziny Sapiehów.

Wielki hetman litewski i wojewoda wileński, Lew

Sapieha, podarował pałac bernardynkom i do-

stosował budowlę do potrzeb klasztoru. W la-

tach 1594-1596 zbudował przy klasztorze kościół

pod wezwaniem Świętego Michała Archanioła.

W 1933 kościół i klasztor poddano renowacji, nie-

stety w 1948 roku został zamknięty, a od 1956 peł-

ni rolę muzeum architektury.

Po zamknięciu kościoła św. Michała, jego

wyposażenie, a więc także obraz Jezusa Miłosier-

nego, przeniesiono do kościoła Świętego Ducha.

Pierwotnie był to drewniany kościół wzniesiony

za czasów króla Władysława Jagiełły. Po pożarze

w 1441 roku odbudował go Kazimierz Jagielloń-

czyk. Od początku XVI wieku opiekowali się koś-

ciołem dominikanie, których sprowadził do Wil-

na Aleksander Jagiellończyk. W drugiej połowie

XVIII wieku dokonano kolejnej przebudowy koś-

cioła nadając mu obecny wygląd zewnętrzny. Od

czasu zamknięcia klasztoru przez władze carskie

w 1844 roku, kościół pełni funkcje kościoła para-

fialnego. Wewnątrz znajdują się liczne freski i ob-

razy. W tym kościele pierwszy wizerunek Jezusa

Miłosiernego przechowywano najpierw jako depo-

zyt kościoła św. Michała, a od 1985 roku przez 10

lat obraz był wystawiony do publicznego kultu

w bocznym ołtarzu.

28 września 2005 roku decyzją metropolity

wileńskiego A. Ba č kisa obraz Jezusa Miłosierne-

go został przeniesiony do kościoła Świętej Trój-

cy. W tym miejscu kościół istniał już w XV wie-

ku i był wtedy prawdopodobnie drewniany. Nie

ma pewnych wiadomości, kiedy wzniesiono koś-

ciół murowany. W 1536 roku król Zygmunt I ufun-

dował przy kościele szpital. W początkach XIX

władze zamieniły kościół w cerkiew prawosławną

i po przebudowie zatracił on prawie zupełnie swój

pierwotny wygląd. Sto lat później zwrócono go

katolikom, którzy poddali go renowacji. Dzisiaj

kościół Świętej Trójcy jest sanktuarium Miłosier-

dzia Bożego.

s. M. Natanaela Czajkowska ZMBM

ZMBM www.faustyna.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: