Trzecia notatka.doc

Teodycea

Charakterystyka epistemologiczno – metodologiczna argumentów na istnienie Boga:

• Dowody świętego Tomasz (okres scholastyki) – 5 dróg św. Tomasza
• Sobór Watykański I (1870) è Boga możemy poznać z rzeczy przez Niego stworzonych światłem naszego rozumu
• Poznanie przedfilozoficzne Boga – neotomiści – koncentrują się na problematyce bytu. Pełnia bytu przysługuje jedynie Bogu. Źródłem istnienia wszystkich bytów przygodnych jest wyłącznie Bóg
• Poznanie:

Ø      A posterioryczne – wychodzimy od tego, co jest późniejsze, by dojść do tego, co jest wcześniejsze

Ø      A prioryczne – analityczne – wychodzimy od zasady i dochodzimy do jej zastosowania

Gdy dochodzimy do Boga wychodzimy od skutku i dochodzimy do przyczyny I. Bóg nie jest zasadą.

• Metafizyczne
• A posterioryczne     dowody na istnienie Boga
• Redukcyjne

5 dowodów św. Tomasza:

• 
  
  Z ruchu
• Z przyczynowości sprawczej
• Z przygodności bytu                     najmocniejsze, najbardziej przekonujące
• Z doskonałości w rzeczach
• Z celowości

Podział dowodów:

• Metafizyczne – dowody św. Tomasza
• Moralne – wszystkie inne
• Fizykalne – dowody z entropii i rozszerzania się wszechświata

Kosmologiczne i antropologiczne

Punktem wyjścia jest świat              punktem wyjścia jest człowiek

ARGUMENT Z RUCHU

Bóg wszystko zmienia a sam jest nieporuszony. Św. Tomasz za punkt wyjścia przyjął pisma Arystotelesa, gdyż jego filozofia jest najbardziej poprawna.

Zmiana (ruch) – przejście z jednego stanu do drugiego. Przejście od możności do aktu. To, co jest doskonałe może być w możności czymś jeszcze doskonalszym.

Pewność:

• Moralna – mówimy to, co wiemy
• Fizyczna – wszystko ciąży
• Metafizyczna – to, co jest ma swoja przyczynę, to, co jest nie może niebyt

Tylko na płaszczyźnie metafizycznej mamy dojście do Boga. Nauki przyrodnicze usuwają przeszkody w dojściu do Niego, a nie mogą udowodnić istnienia.

To, co porusza jest poruszone przez cos innego. Porusza się o tyle o ile jest warte.

Poruszanie – od stanu możności do stanu aktualnego. Cokolwiek się zmienia, zmienia się przez obiekt będący w akcie. Zmiany:

• Substancjalne
• Przypadłościowe

Dostrzegamy zmieniające się rzeczy. Zmiany zachodzą pod wpływem sił z zewnątrz. W szeregu zmian nie można iść w nieskończoność. Bóg istnieje sam przez się jest bytem niematerialnym.

Ruch lokalny (widoczny) – punkt wyjścia jest egzystencjalny. Cokolwiek się zmienia, zmienia się przez byt zewnętrzny. Jedna zmiana zależy od drugiej.

DOWÓD Z PRZYCZYNOWOŚCI SPRAWCZEJ

Sprawiać – dowód istnienie – łączenie materii z formą.

Przeciwnikami byli agnostycy empiryczni è cale nasze działanie opiera się na doświadczeniu.

Odwołuje się do natury przyczyny sprawczej. Okrywamy porządek tej przyczyny. Nie jest możliwe by coś istniało samo z siebie. usuwając przyczynę usuwa się skutek.

Obok przyczyny wyróżnia się:

• Okazję – ułatwia działanie przyczyny
• Warunek – umożliwia działanie przyczyny

Przyczyna sprawcza:

• Każdy skutek ma swoją przyczynę
• Nic nie przechodzi z możności do aktu jak przez przyczynę sprawczą
• Wszystko, co poznaję ma swoją przyczynę sprawczą
• Każdy byt przygodny sam w sobie nie istnieje, ma swoja przyczynę sprawczą

Działanie ludzkie jest okazją, by ukazać działanie Boga. Nasze doświadczenie mówi nam, że my też jesteśmy autorami naszych myśli. Gdyby było inaczej nie byli byśmy odpowiedzialni. To ja wybieram, dokonuję wyboru.

1