JAK ODPOWIADAĆ NA LEKCJI.doc

JAK ODPOWIADAĆ NA LEKCJI???

1.      Lepiej stać swobodnie i nie oglądać się na wszystkie strony, gdyż przeszkadza to w koncentracji uwagi, tak ważnej przy odpowiedzi.

2.    Oczywiście jeśli chcesz, możesz trzymać głowę opuszczoną z rozpaczą w dół, ale pamiętaj, że na słuchającym Cię nauczycielu bardzo złe wrażenie wywierają słowa "mamrotane" pod nosem.

3.    Sam się przekonasz: jeśli będziesz stał prosto, swobodnie, z głową do góry, od razu zaczniesz głośno i swobodnie mówić. Tak jest! Twoja postawa przy odpowiedzi jest ściśle związana z Twoim sposobem mówienia.

4.    Jeśli zupełnie nie wiesz, co zrobić z rękami w czasie odpowiedzi, trzymaj w rękach linijkę, długopis  lub zeszyt (zamknięty) albo kredę, gdy stoisz przy tablicy. To bardzo pomaga, tylko radzę Ci - nie gnij i nie łam tego przedmiotu...

5.    Wywołany do odpowiedzi, wstań z ławki szybko i spokojnie, a jeśli musisz podejść do tablicy - podejdź pewnym krokiem. Ten "pewny krok" Tobie samemu doda zaufania do własnych sił. Mając zaś pewność i wiarę we własne siły - potrafisz przy odpowiedzi zużytkować w stu procentach posiadane przez Ciebie wiadomości. Oczywiście - jeśli trenujesz także rozumne myślenie!

UWAGA! Nawet największa, niezłomna wiara we własne siły nic nie pomoże, jeśli tych wiadomości nie będziesz posiadał. Warto o tym pamiętać...

POWODZENIA!!!

Jak pisać wypracowanie?

1.      Poszczególne czynności składające się na napisanie dobrego wypracowania powinny być rozłożone w ciągu 2-3 dni.
Prace należy rozpocząć tego samego dnia, którego wypracowanie zostało zadane.
Po wpisaniu w zeszycie wyraźnie dużymi literami tytułu wypracowania, uczeń powinien zapisać sobie na kartce po prostu myśli, jakie na dany temat przychodzą mu do głowy.

2.    Następnego dnia uczeń powinien uważnie przeczytać swoje notatki z dnia poprzedniego, a potem napisać krótki plan wypracowania. (Jeśli w tym czasie uczeń znajduje się w tzw. "nastroju" do napisania całego wypracowania, powinien to uczynić, pisząc na brudno, nawet bez uprzednio sporządzonego planu).

3.    Trzeciego dnia - jeśli poprzedniego dnia wypracowanie nie zostało napisane - należy przeczytać swoje notatki oraz plan i po krótkiej przerwie, napisać wypracowanie - teraz już od razu na czysto, a potem je przejrzeć. (Przy pisaniu wypracowania uczeń nie musi bynajmniej trzymać się ściśle sporządzonego planu. W zasadzie plan służy tu tylko jako rodzaj bodźca, który pomaga w systematyzacji myślenia na dany temat).
Jeśli poprzedniego dnia wypracowanie zostało napisane na brudno to obecnie należy je poprawić, ewentualnie uzupełnić i przepisać na czysto. Przed poprawieniem wypracowanie powinno być odczytane. Łatwiej wtedy zauważyć błędy stylistyczne.

Rudniański J.: SOS dla ucznia

w górę

ZASADY EFEKTYWNEJ NAUKI:

Jak się uczyć, żeby się nauczyć?

Motywacja jest jednym z głównych warunków powodzenia w nauce. Zastanów się, co możesz zyskać ucząc się. Po co się uczyć?

Uczę się, bo chcę. Nauka sprawia mi satysfakcję. Lubię wiedzieć więcej. Chcę poznać świat. Lepiej rozumiem świat i prawa nim rządzące. Uzyskuję nowe wiadomości. Odczuwam radość z odnoszonych sukcesów "naukowych". Odczuwam satysfakcję, że wiem coraz więcej.

Ucząc się kierujemy się różnymi motywami.

Powodem uczenia się może być chęć zdobywania nowych informacji, poznawania siebie i świata - motywacja poznawcza. Zaspokojenie ciekawości jest znakomitym motorem działania.

Istnieje również inny rodzaj motywacji - wywołany lękiem - motywacja lękowa. Uczymy się, aby uzyskać nagrodę lub uniknąć kary. Kiedy myślimy: nie dam rady, i tak tego nie rozumiem, nie zdążę przed klasówką, wtedy z góry nastawiamy się na niepowodzenie. Uczenie się pod wpływem strachu jest utrudnione, tracimy wówczas zdolność przetwarzania, rozumienia przyswajanych informacji. Myślmy pozytywnie!

Uczenie się jest ważnym elementem naszego życia, dlatego powinniśmy podjąć próbę wzbudzenia w sobie motywacji poznawczej. Pamiętajmy jednak, że sprawność działania zależy również od siły (natężenia) motywacji. Zbyt słaba motywacja do nauki powoduje poczucie zniechęcenia, zaniechanie działania (myślenie: mam dużo czasu, pouczę się później, po co mam się trudzić, odpiszę zadanie od kolegi). Równie szkodliwa może być motywacja zbyt silna (myślenie: muszę zdać, nie mogę zawieść, jak nie zdam to będzie strasznie). Powoduje ona tak silne napięcie emocjonalne, że uniemożliwia skupienie myśli czy przypomnienie sobie wiadomości. Spróbujmy zatem znaleźć złoty środek.

Higiena pracy umysłowej

Łatwiej jest się uczyć, kiedy stworzymy sobie odpowiednie  ku temu warunki.

Miejsce pracy: odpowiednia wysokość mebli, właściwe oświetlenie, porządek, przyjazne otoczenie, ulubione przedmioty, odpowiednia temperatura, przewietrzony pokój.

Organizacja pracy: planowanie nauki własnej, przerwy w pracy, relaks, odpoczynek.

Warsztat pracy własnej: podręczniki, encyklopedie, słowniki itp., przybory.

Zdrowy styl życia: ruch na świeżym powietrzu, właściwe odżywianie, unikanie stresów, przyjazne kontakty z innymi ludźmi itp.

Trening umysłu

Tak, jak sportowiec trenuje swoje mięśnie, tak i my trenujmy swój umysł. Im więcej będziemy się uczyć, tym łatwiej będziemy przyswajać sobie nowe wiadomości. Pisaliście kiedyś ściągi? Prawda, że część przelanych na papier informacji została wam w głowie? A gdybyście tę ściągę przepisali jeszcze raz albo dwa razy? Może zostałoby Wam w głowie wszystko?

Powtarzajmy, powtarzajmy, powtarzajmy!

Do klasówki zaczynajcie się uczyć wcześniej, a potem powtarzajcie, utrwalajcie! Kiedy uczycie się systematycznie - wtedy i powtarzać łatwiej. Trenujcie swój umysł, swoją pamięć!

Dobra notatka

Jak zdawać egzaminy?

Tekst zamieszczony za zgodą firmy Edgard Multimedia

Kilka wskazówek jak lepiej przygotowywać się do egzaminów i skutecznie je zdawać...

Dokładnie dowiedz się, co jest przedmiotem egzaminu, jaki materiał jest wymagany, jakie podręczniki, jakie zagadnienia.

Korzystając z tej wiedzy zbierz odpowiednie materiały. Do niektórych egzaminów, np. z języka polskiego, trzeba - i lepiej jest - uczyć się z wielu książek i tekstów, do innych, np. z matematyki, dobrze - i szybciej - można przygotować się z jednego podręcznika i zbioru zadań. W przypadku niemieckiego najlepsze jest rozwiązanie pośrednie, dobry pisany podręcznik gramatyki z ćwiczeniami, testy i książki szkolne oraz np. program komputerowy do nauki słówek.

Najważniejsze na egzaminie nie jest to, co jest w ogóle najważniejsze, ale to, o co pytają. Jeśli egzamin ma formę testu z gramatyki, trudno przygotować się do niego, słuchając piosenek po niemiecku; najskuteczniejsze będzie po prostu robienie testów. Jeśli natomiast egzamin jest ustny i będzie trzeba np. opowiedzieć o wakacjach, wtedy nie wystarczy przerobienie podręcznika gramatyki niemieckiej; trzeba nauczyć się mówić. Tym właśnie różni się przygotowanie do egzaminów od nauki języka: w nauce języków dobra jest różnorodność, w przygotowaniu do egzaminów szkoda czasu na naukę czegoś, co na pewno się nie przyda.

Stres przedegzaminacyjny jest korzystny, o ile nie jest za duży. Lekkie podenerwowanie sprzyja aktywności umysłowej, panika przeciwnie. Napięcie nerwowe doskonale można zmniejszyć głębokim oddychaniem, muzyką, sportem. Jeśli u Ciebie stres jest tak duży, że podczas egzaminu nie możesz myśleć, powinieneś pogodzić się z tym, że... nie zdasz. Jeśli rzeczywiście pogodzisz się z taką możliwością, napięcie się zmniejszy, pójdzie Ci dużo lepiej i - być może - w rezultacie zdasz. Warto również zasięgnąć porady psychologa.

Zdawanie egzaminów ustnych jest sztuką. Nie wiadomo, czy więcej zależy od tego, co wiesz, czy jak zdajesz. Chyba najważniejsze jest zdobycie sympatii egzaminatorów lub jednego z nich. Ludzie są tak skonstruowani, że nawet jeśli chcą oceniać obiektywnie, lepiej oceniają ludzi, których lubią. Jak zdobyć sympatię? Zwykle robimy to instynktownie, ale podczas egzaminu jakoś nie zawsze się to udaje. O ile egzaminator nie jest psychologiem, nie wyczuje, czy robisz coś specjalnie, czy taki jesteś. Po pierwsze staraj się zachowywać podobnie do egzaminatora. Jeśli on się uśmiecha, uśmiechnij się i Ty. Jeśli komisja jest poważna, lepiej, żeby nie dostrzegła w Tobie zgrywusa. Kiedy mówisz, zorientuj się, kto wydaje Ci się sympatyczny i patrzy na Ciebie. Skoncentruj się na tej osobie i mów właśnie do niej. Zacznij od zagadnień, które znasz najlepiej, a na koniec również zostaw sobie coś, co znasz dobrze. Ludziom najbardziej zapada w pamięć to, co było na początku i na końcu, dlatego na najtrudniejsze pytanie najlepiej jest odpowiadać w drugiej kolejności. Co zrobić, kiedy po prostu nie wiesz? To zależy od przedmiotu, rodzaju egzaminu i egzaminatora. Jeśli na egzaminie z niemieckiego dostaniesz pytanie o życie i twórczość Goethego, a nie jest to Twoją najmocniejszą stroną, to prawdopodobnie lepiej niż milczeć będzie opowiedzieć (oczywiście po niemiecku), jak bardzo nie lubisz dramatów, a kochasz komputery. Jeśli jednak na egzaminie z matematyki dostaniesz twierdzenie cosinusów, to nie mów, że to pewnie coś z geometrii.

Testy językowe to osobny przedmiot. Najważniejsza jest umiejętność eliminacji. Często od razu można powiedzieć, że pewne odpowiedzi po prostu nie mogą pasować, bo np. są niegramatyczne. Warto pamiętać, że zwykle każde pytanie punktowane jest tak samo i dlatego opłaca się najpierw zaznaczyć odpowiedzi "pewniaki", a potem pracować nad resztą. Poza tym, o ile nie ma punktów ujemnych za złe odpowiedzi, nie opłaca się pomijać żadnego pytania. Jeśli pytań na które nie znamy odpowiedzi jest więcej, najlepiej wówczas zaznaczyć wszędzie odpowiedzi np. b) - zwiększamy tym samym prawdopodobieństwo trafienia.

Powodzenia!

BUDOWA KSIĄŻKI POPULARNONAUKOWEJ