Thompson Vicki Lewis - Specjalista od romansow (Harlequin Temptation 183).pdf - Thompson Vicki Lewis - teaw123

VICKI LEWIS THOMPSON

SPECJALISTA OD ROMANSÓW

Przełożył Marcin Stopa

ROZDZIAŁ 1

– Do diabła, kiciu, to naprawdę brzmi całkiem nieźle.

Wyciągnięta wygodnie w stojącym obok komputera koszu bura kotka

bez mrugnięcia okiem obserwowała Jacka Killigana pakującego

zadrukowane stronice do koperty.

– Zgoda, musiałem pogrzebać trochę w pamięci. Prawdę mówiąc,

już od dłuższego czasu nie odświeżałem doświadczeń. – Jack podrapał

kotkę za uchem i uśmiechnął się, słysząc jej zadowolone mruczenie. –

Daruj mi te przechwałki, ale jestem cudownym kochankiem na

papierze. Słowo daję.

Docisnął kciukiem naklejkę z adresem i pseudonimem: Candace

Johnson. Wydawca nie stawiał uczestnikom konkursu na powieść

walentynkową żadnych ograniczeń, ale Jack był przekonany, że

będzie miał znacznie większe szanse jako kobieta.

Za oknem, po którym spływały krople deszczu, wstawał lodowaty

świt. Jack dopił kawę, wciągnął kombinezon i niemal wybiegł z

mieszkania. Ledwo zdążył do pracy, bo zatrzymał po drodze motor

koło poczty, by nadać przesyłkę.

Czuł, że usłyszy od Krysty podczas lunchu kolejny wykład o

zbawiennym działaniu snu. Zdjął okulary i roztarł grzbiet nosa.

Uśmiechnął się do siebie. Gdyby tylko wiedziała, jaką przyjemność

sprawia mu słuchanie jej pouczeń... I jaką rolę odegrała w jego

ostatniej powieści.

Krysta Lueckenhoff przyszła do biura jak zwykle pierwsza.

Nastawiła ekspres, włączyła komputer i usiadła przy idealnie

uporządkowanym biurku. Poprawiła równiutko ułożone dokumenty.

Nic jej to nie pomogło. Rutynowe czynności nie przynosiły jej dzisiaj

żadnej ulgi. Tak starannie planowała i wszystko na nic. Chyba nie

będzie jej stać na wynajęcie opiekunki dla ojca.

Wzięła do ręki fotografię w srebrnej ramce i zdmuchnęła niemal

niewidoczny pyłek. Zrobiła to zdjęcie w czerwcu ubiegłego roku,

kiedy jej czterem młodszym braciom udało się wziąć wolny dzień, aby

wspólnie świętować Dzień Ojca. Tak jak to lubił, urządzili piknik na

plaży, sadzając tatę na piasku, opartego o wyrzucony przez fale pień.

Rozłożyli się wokół niego, by zasłonić jego biedne nogi. Kiedy tak

siedział, kiedy nie widziała tego znienawidzonego fotela na kółkach,

znowu mogła wyobrazić go sobie takim, jakiego pamiętała z

dzieciństwa.

W drzwiach stanęła Rosie Collins z ociekającym wodą parasolem

w ręku. Krysta szybko odstawiła zdjęcie i uśmiechnęła się do

przyjaciółki, z którą od dwóch lat pracowała w dziale umów.

– Dla mnie nie musisz się starać. – Śniada brunetka patrzyła na

nią ze szczerą sympatią. – Co się stało?

Krysta westchnęła.

– Wczoraj po twoim wyjściu wpadła tu Juliet i powiedziała, że

nie przyjmie wiceprezesury, nawet jeśli jej to zaproponują.

Rosie rzuciła jej współczujące spojrzenie.

– To przykre.

– Mhm. Trudno jej się dziwić. Postanowiła adoptować dziecko,

więc jest całkiem zrozumiałe, że nie ma ochoty na dodatkowe

obowiązki.

– Żartujesz! – Rosie podeszła do ekspresu. – Bancroft chce

adoptować dziecko? Co za pomysł!

– Ni mniej, ni więcej. Małą Chinkę. To bardzo humanitarne, ale

muszę przyznać, że liczyłam na jej awans i że dostanę po niej

stanowisko. I wyższą pensję.

– Słuchaj – w głosie Rosie zabrzmiał ton zniecierpliwienia –

może któryś z tych twoich chłopaków dołożyłby parę dolarów, żeby

pomóc ojcu. Szczerze mówiąc, kompletnie nie rozumiem, dlaczego

uważasz, że cały ciężar opieki ma obarczać jedynie ciebie.

– Nie, Rosie. Oni muszą chodzić do szkoły. To jest teraz

najważniejsze. Może poproszę, żeby mnie przeniesiono do działu

marketingu. Tam jest dużo łatwiej o awans.

Rosie pokręciła głową.

– Kiedy widzę, jak się zamęczasz, to czasem naprawdę bierze

mnie złość. Twoim braciom nic by się nie stało, gdyby tak

popracowali przez rok i...

– Stałoby się, Rosie. A przynajmniej mogłoby się stać. Dużo

łatwiej przerwać naukę niż do niej wrócić. A wykształcenie jest

najważniejszą sprawą w ich życiu. Chcę, żeby pokończyli szkoły.

– Dobrze, już dobrze, Matko Tereso. Mam nadzieję, że docenią

to, co dla nich robisz.

Jack pomaszerował z tacą do stolika w kącie, gdzie zwykle siadali

z Krystą. Poczekał, aż dziewczyna powiesi torebkę na oparciu i

usiądzie pierwsza.

Krysta rzuciła okiem na to, co przyniósł ze sobą, i westchnęła.

– Kawa i ciasto z marchewki. Mam nadzieję, że to nie wszystko,

co zamierzasz zjeść na lunch.

– Zawsze mówiłaś, że trzeba jeść warzywa.

Poprawił okulary na nosie. Musi w końcu przykleić złamaną

końcówkę, bo inaczej zawsze będą spadać. Taśma klejąca to

stanowczo za mało.

– Ciasto z marchwi to żadne warzywa. – Krysta najpierw

starannie rozłożyła serwetkę na kolanach, a potem przesłała Jackowi

uśmiech. – I dobrze o tym wiesz.

– Właśnie się zastanawiam, co by tu jeszcze zamówić.

– Radzę ci sałatkę. – Krysta wskazała gestem na stojący przed nią

talerz, na którym piętrzyły się nie znane Jackowi tajemnicze zieleniny.

– Kiełki i szpinak. To by ci naprawdę dobrze zrobiło.

– Prawdę mówiąc, myślałem raczej o jeszcze jednym kubku

kawy. Ziarnistej, grubo mielonej... Czy kawa może być razowa?

Krysta roześmiała się i pokręciła głową. W świetle lamp

fluorescencyjnych jej włosy lśniły miedzianym blaskiem.

– Jesteś beznadziejny. Inteligentny, ale beznadziejny. Założę się,

że chce ci się spać, bo spędziłeś kolejną noc przed ekranem.

– To prawda.

W każdym razie nie była to nieprawda. Ekran komputera czy

telewizora, co za różnica. Jack nie zamierzał przyznawać się do

Thompson Vicki Lewis - Specjalista od romansow (Harlequin Temptation 183).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: