2010_6_w.pdf

Psalm Karoliny £azarczyk

Bo¿e, dziêkujê Ci, ¿e nas stworzy³eœ.

Dziêkujê, ¿e za nas zgin¹³eœ

I bardzo bity by³eœ,

Poœwiêci³eœ siê dla nas.

Dziêkujê Ci za kochan¹ rodzinê,

Przepraszam za moje grzechy.

Proszê, daj ³askê nawrócenia

Ludziom na ca³ym œwiecie.

Dodatek dzieciêcy DP¯ 6/2010

Mo¿e wczoraj, mo¿e nie…

Za miasteczkiem, któ¿ wie gdzie…

Prosto z domku tu¿ przy lesie

Wiatr historiê tak¹ niesie.

Klasówka

Pewnego zimowego popo³udnia lepi³am sobie w kuchni ró¿ne

rzeczy z plasteliny. Akurat nabra³am ochoty ulepiæ nasze zwierzaki, ale

trudno siê lepi kosmatego kota z plasteliny...

- Tomek... - zagadnê³am brata, który snu³ siê po kuchni tam i z

powrotem. - I co powiesz? - Pokaza³am Pluszaka z plasteliny. Nawet

nie spojrza³.

- Tomek, no... - powierci³am siê nerwowo na sto³ku.

- Co?

- No popatrz co ulepi³am, i jak?

- A co to jest? ¯aba? Czemu szara?

A¿ mnie zapowietrzy³o z oburzenia.

- No ¿aba! Z uszami i ogonem? Co ty gadasz!?

- A faktycznie, - Tomek podrapa³ siê w g³owê. - Nie zauwa¿y³em, ¿e ma

ogon, to co to jest?

- Pluszak. - Burknê³am, dolepiaj¹c brakuj¹c¹ prêgê na grzbiecie.

- Aaa... nie, no fajny. Tylko te ³apy ma takie jakieœ, ¿e mnie zmyli³y... -

Próbowa³ za³agodziæ sytuacjê.

- Bo to jest Pluszak, który siê czai na myszê. - Wyjaœni³am. - Gotowy do

skoku.

- A widzia³aœ kiedyœ, ¿eby nasz kot siê na czai³ na mysz? Prêdzej na

miskê z mlekiem, leniuch kosmaty. A to-to pewnie Gryzoñ w takim

razie? - Tomek wskaza³ drug¹ figurkê z pomarañczowej plasteliny.

- No. Podobny? - Ucieszy³am siê.

- No... podobny, jakby bardziej do rudego cielaka, ale bardzo ³adny. -

Rozeœmia³ siê mój brat i poklepa³ mnie po r¹czce.

Przyjrza³am siê figurce.

- Mo¿e trochê za bardzo umiêœniony mi wyszed³, - przyzna³am - ale

cielak to nie, bo nie ma kopytków.

- Co porabiacie dzieciaczki? - Zagadnê³a mama, która w³aœnie wesz³a do

kuchni.

- Ja lepiê, a Tomasz siê snuje. - Odpar³am.

- Dlaczego siê snujesz, Tomaszu? - To wzbudzi³o zainteresowanie

mamusi.

- A... - Machn¹³ rêk¹ mój brat. - Kiszka, szkoda gadaæ.

- Ca³y humor z niego ulecia³. - Przytaknê³am, a mama ze zdziwieniem

przygl¹dnê³a siê Tomciowi uwa¿nie.

- No podziel siê t¹ tragedi¹, która ciê spotka³a.

- Jeszcze nie spotka³a, ale na pewno spotka. - Sapn¹³. - Klasówkê mam

jutro.

- Klasówkê ma jutro. - Potwierdzi³am, przylepiaj¹c plastelinowemu

Gryzoniowi ucho, bo mu odpad³o.

- A tak, to nigdy nie jest powód do radoœci. - Uœmiechnê³a siê mama. - A z

czego?

- Z historii. Te wszystkie daty, to jakaœ zemsta! Przecie¿ tego nie idzie

spamiêtaæ!

- A próbowa³eœ? - Zapyta³a mama, ogl¹daj¹c moje wyroby z plasteliny.

- Nooo... - Zawaha³ siê Tomek. - Jasne. I ju¿ po piêciu minutach

wiedzia³em, ¿e to beznadzieja.

- Czyli uczy³eœ siê piêæ minut? - Upewni³a siê mama.

- No mo¿e trochê d³u¿ej...

- No to jeœli siê uczy³eœ, to chyba nie ma powodu do obaw, synku.

- Jeœli chodzi o szko³ê, to obawy s¹ zawsze, bez wzglêdu na wszystko. -

Tomek zwiesi³ g³owê. W tym momencie do kuchni wszed³ tatuœ.

- Co tam s³ychaæ? - Spojrza³ na przygnêbionego Tomka.

- Ja lepiê, a Tomek siê snuje bo jutro ma klasówkê i obawy. - Zda³am

szybki raport.

- Klasówkê, powiadasz? Powa¿na rzecz.

- Tak, zw³aszcza z historii. Bo ten milion

dat nie chce siê daæ spamiêtaæ. - Roz¿ali³

siê mój brat. - Czarna rozpacz.

- Mamusiu... czy mo¿na nie iœæ do

szko³y? Ja nie chcê prze¿ywaæ tego co

Tomek. U nas w przedszkolu rysujemy

sobie i bawimy siê, czasem coœ

poczytamy z czytanki i mnie to zupe³nie

wystarczy. - Stwierdzi³am.

- Tak, tak, jak ci siê zdaje, ¿e przed tym uciekniesz to siê okrutnie

mylisz. - Burkn¹³ zrezygnowany Tomcio.

Przez najbli¿sze dwadzieœcia minut wszyscy pocieszaliœmy go i

podnosiliœmy na duchu, ¿e sobie poradzi i ¿eby siê nie za³amywa³, ale

nazajutrz Tomek i tak szed³ do szko³y jakby go mieli przypiekaæ nad

ogniem. Po powrocie te¿ nie by³ zbyt weso³y i nie chcia³ rozmawiaæ na

temat klasówki, bo wyniki i tak bêd¹ dopiero za tydzieñ.

Przez ten tydzieñ wydarzy³o siê tyle interesuj¹cych rzeczy, ¿e ja

zapomnia³am o Tomkowej klasówce, ale rodzice pamiêtali i przy

obiedzie zapytali czy ju¿ by³y wyniki.

- Nooo... - Kiwn¹³ g³ow¹ Tomek i pochyli³ siê g³êboko nad

pomidorówk¹.

- No i jak ci posz³o? - Dr¹¿y³a mama, bo mój brat jakby nie mia³ ochoty

opowiadaæ.

- W miarê... - Pochyli³ siê jeszcze bardziej.

- Ty, bo zaraz siê zatopisz w tej zupie. - Szturchnê³am go, bo prawie

dotyka³ talerza nosem.

- No to powiedz jak¹ dosta³eœ ocenê. - Mamusia nie dawa³a za wygran¹,

a Tomcio wpakowa³ do buzi ³y¿kê pe³n¹ ry¿u i niewyraŸnie b¹kn¹³:

- Pfynkê.

- Szynkê? - Zdziwi³am siê.

- Po³knij i powiedz jeszcze raz. - Poleci³ tato. - Bo mam wra¿enie, ¿e nie

bardzo chcesz nam to oznajmiæ, jakbyœ coœ ukrywa³.

Zrezygnowany Tomek prze³kn¹³ ry¿ i powiedzia³ cicho:

- Pi¹tkê dosta³em.

Pokiwa³am g³ow¹ ze wspó³czuciem, ale

zaraz do mnie dotar³o, ¿e przecie¿ chyba

pi¹tka to oznacza coœ dobrego.

- No to wspaniale! - ucieszy³a siê mama.

- A jednak da³o siê spamiêtaæ ten milion

dat, gratulujê. To chyba pierwsza pi¹tka

z klasówki w twojej karierze, synu.

- Tomek tak siê przej¹³, ¿e nie da rady, ¿e

siê przy³o¿y³ do nauki bardziej ni¿

zwykle - ze strachu - i siê op³aci³o. - Rozeœmia³ siê tato.

- No to chyba zas³uguje na jak¹œ nagrodê. Powiedzmy jakiœ pyszny

deserek z bit¹ œmietan¹. - Zaproponowa³a mama.

- Oj tak, oj tak! - Ucieszy³am siê. - A czy ja bêdê

troszkê mog³a te¿..? Chocia¿ nie mia³am

klasówki, ale jestem pewna, ¿e gdybym mia³a to

bym te¿ dosta³a pi¹tkê. No przecie¿ nie moja

wina, ¿e u nas nie robi¹ klasówek - czemu mam

przez nich traciæ deserek! - Oburzy³am siê.

- Oczywiœcie, bêdzie dla wszystkich. Tym sposobem dziêki Tomkowi

skorzystamy i my. - Mamusia pog³aska³a mnie po czuprynce.

- E tam, nie ma o czym mówiæ. - B¹kn¹³ Tomek i zaraz siê zawin¹³ do

swojego pokoju. Bardzo dziwna reakcja na wiadomoœæ o deserku z bit¹

œmietan¹.

Minê³o parê dni i Tomka czeka³ kolejny sprawdzian, tym razem z

geografii, ale tym razem nie by³ specjalnie przejêty.

- Ola, chodŸ porzucamy siê œnie¿kami. - Zaproponowa³ weso³o.

- Dobra! - Ju¿ by³am gotowa do wyjœcia.

- Tomciu, a nie powinieneœ siê pouczyæ do tego sprawdzianu? - Zapyta³a

mama, ³api¹c nas w biegu.

- E, to dopiero pojutrze, mam mnóstwo czasu. - I ju¿ go nie by³o. Mama

jednak pilnowa³a syna i po powrocie z podwórka zosta³ zagoniony do

ksi¹¿ek, ale nie zd¹¿y³ wejœæ do pokoju.

- O, dzwonek! - Stwierdzi³ i pobieg³ otwieraæ drzwi. Okaza³o siê, ¿e to

kolega Bartek wpad³ z wizyt¹.

- Mamuœ, to my pójdziemy do mnie. - Oznajmi³ i widz¹c minê mamy

doda³ szybko: - No i pouczymy siê oczywiœcie.

Chc¹c nie chc¹c troszkê pods³ucha³am pod drzwiami pokoju

Tomka, bo dochodzi³y stamt¹d weso³e pogaduchy.

Mamusia poleci³a mi zanieœæ ch³opcom owocki, wiêc wesz³am do

pokoju, a ch³opcy le¿eli sobie na dywanie zajadaj¹c paluszki i gadaj¹c.

Nie widzia³am ¿adnej ksi¹¿ki w okolicy, ale pewnie ju¿ siê nauczyli na

pamiêæ.

- Wiesz co, Gryzoniu, jeœli tak ma wygl¹daæ ta ciê¿ka nauka, to ja siê nie

mam czego obawiaæ. - Podzieli³am siê obserwacjami z psiakiem, który

przyniós³ mi swojego gumowego kurczaka do zabawy.

Nastêpnego dnia po po³udniu mama znów zagadnê³a Tomka.

- Czy ju¿ siê pouczy³eœ geografii? Nie widzia³am, ¿ebyœ spêdza³ za du¿o

czasu przy ksi¹¿ce.

- Spoko mamuœ, a teraz lecê, bo siê umówiliœmy z ch³opakami na ³y¿wy.

- Na ³y¿wy! Ja te¿ chcê! Mogê, mogê?? - Zapali³am siê.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: