JEGO RANAMI JESTEŚMY ULECZENI.doc

JEGO RANAMI JESTEŚMY ULECZENI"

"Jego ranami jesteśmy uleczeni"

"Wzgardzony był i opuszczony
przez lud
mąż boleści, doświadczony
w cierpieniu
jak ten, przed którym zakrywa się
twarz,
wzgardzony tak, że nie zważaliśmy na niego.
Lecz on nasze choroby nosił, nasze
cierpienie wziął na siebie.
A my mniemaliśmy, że jest zraniony,
przez Boga zbity i umęczony.
Lecz on zraniony jest za występki
nasze,
starty za winy nasze.
Ukarany został dla naszego
zbawienia,
a jego ranami jesteśmy uleczeni." (Izajasza rozdział 53 wersety 3-5)

Dziękuję Bogu za jego Słowo, które nam zostawił. Dziękuję Bogu za to, że się nie zmienia. Jestem pełna wdzięczności, że jesteśmy cenni w jego oczach. Dziękuję Bogu, że On troszczy się o nas w każdej sytuacji. Jest zawsze z nami. Słowo Boże nas zapewnia, że Bóg nigdy nas nie opuści!

Nawet wtedy, kiedy muszę przechodzić przez różne doświadczenia, nie zawsze dla mnie miłe, wiem, że On jest ze mną i pomoże mi przejść przez wszystko. Wystarczy tylko bym mu zaufała i żyła zgodnie z Jego wolą.

W sierpniu 2003 roku w trakcie wykonywania badań kontrolnych, zdiagnozowano u mnie mięśniaka na macicy wielkości 3,60 cm. Lekarz stwierdził, że wielkość guza nie kwalifikuje go do operacji i zalecił jedynie częstsze wizyty kontrolne bez leczenia farmakologicznego. Później nic niepokojącego się nie działo, ale pomimo tego czułam jakieś zagrożenie i często nawiedzała mnie myśl o operacji. Wiedziałam, że moja mama będąc mniej więcej w moim wieku przeszła operację z powodu podobnej dolegliwości. Może stąd brał się mój strach.

Przed wizytą modliłam się i błogosławiłam lekarza. Prosiłam, aby Bóg przydawał mu mądrości, aby mógł postawić prawidłową diagnozę. Nie wiem, dlaczego w tym okresie nie modliłam się o uzdrowienie? Sama sobie zadaję to pytanie, gdyż widziałam wcześniej jak Bóg podniósł mnie i moich bliskich z niejednej choroby.

Dopiero pod koniec 2004 r., na krótko przed moją trzecią wizytą kontrolną, znalazłam się na nabożeństwie połączonym z modlitwą o uzdrowienie. Wyszłam do przodu z myślą, że co prawda mam wyznaczoną wizytę u lekarza, ale tu będziemy zwracać się do najlepszego z lekarzy. Siostra, która wtedy się ze mną modliła, mówiła żebym się nie załamywała, że teraz będzie walka. Wam powiem, że wtedy skończyła się walka we mnie. Odzyskałam tak niesamowity spokój, że trudno mi to wyrazić. Taki pokój może dać jedynie Bóg.
Przestałam się bać.

Kiedy poszłam do lekarza, nie byłam zaskoczona, że nie mógł znaleźć u mnie zmiany chorobowej, która była odnotowana w dokumentach. Ponieważ w trakcie wizyty aparat USG był nieczynny, umówiłam się na inny termin. Aparat potwierdził, że jestem zupełnie zdrowa. Mięśniaka już tam nie było. Lekarz stwierdził jedynie, że na bardzo upartego można dopatrzeć się jakiegoś zacienienia wielkości 9mm, ale sam nigdy by nie powiedział pacjentce, że to są jakieś zmiany chorobowe.

Dlaczego to wszystko piszę? Zdałam sobie sprawę z tego, że ilekroć wcześniej doznałam od Boga uzdrowienia, to dziękowałam mu za to tylko w małym gronie rodziny, grupy domowej. Byłam jak tych dziewięciu trędowatych, którzy otrzymawszy uzdrowienie nie wrócili i nie oddali chwały Bogu. Patrząc na ilość świadectw o uzdrowieniu, choćby na naszej stronie internetowej, uważam, że chyba nie tylko ja mam z tym problem.

Może moje świadectwo pomoże komuś, kto czuje się teraz chory, opuszczony.

Bóg jest wielki. On nas stworzył, zna nas lepiej, niż my sami siebie, Jego Słowo mówi, że każdy włos na naszej głowie jest policzony. Pragnie tylko naszego posłuszeństwa. Wiem, że nie zawsze możemy odebrać uzdrowienie, sama modlę się o jedną dolegliwość już kilkanaście ładnych miesięcy, ale Bóg jest Bogiem suwerennym i musimy przyjąć Jego wolę.
On uzdalnia również lekarzy, obdarowuje ich mądrością, daje leki, które mają nam pomóc.

I pamiętajmy o jednym, że nawet w największej chorobie On jest z nami, bo nas kocha!

                                                      Magdalena Rozbicka

http://tylkojezus.bloog.pl/kat,0,page,5,index.html