RODZINA RODZIN.doc

(69 KB) Pobierz
RODZINA RODZIN

RODZINA RODZIN  

1.1

RODZINNE KORZENIE
1.2 JEZUS CENI RODZINY
1.3 RÓŻNORODNOŚĆ RODZIN
1.4 JEDEN TO PEŁNA LICZBA
1.5 DOM DOMÓW
1.6 PYTANIA DO DYSKUSJI

STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: I Mojż. 2,18-25; 27,1–28,5; Mat. 10,35-37; Jan 17,11.21-22; Dz. 9,17; Dz. 21,8-9; Rzym. 16,1; I Kor. 4,14-15; Gal. 4,5; I Jana 4,8.16.

 TEKST PAMIĘCIOWY: „Tak więc już nie jesteście obcymi i przychodniami, lecz współobywatelami świętych i domownikami Boga, zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus” (Ef. 2,19-20).

 MYŚL PRZEWODNIA: Bóg pragnie, byśmy dzięki rodzinie i Kościołowi doświadczali Jego ofiarnej miłości.

Maurycy i Sabina, nowo ochrzczeni chrześcijanie mieszkali w niebezpiecznej dzielnicy, w której panowała duża przestępczość. Powiedzieli oni pastorowi, że chcieliby przeprowadzić się w bezpieczniejsze miejsce, bliżej zboru, by obydwie ich córki mogły uczęszczać do szkoły kościelnej. Za ich zgodą pastor powiedział o tych planach zborowi. Wkrótce jakiś wyznawca wyszukał wolne mieszkanie niedaleko zboru. Było ono zgodne z oczekiwaniami rodziny, ale ich radość zgasła, kiedy dowiedzieli się, że właściciel mieszkania żąda dużej kaucji jako zastaw na pokrycie ewentualnych zniszczeń poczynionych przez najemców. Wieść o tym obiegła wyznawców i następnego dnia zebrali oni sumę, która nie tylko pokryła wartość depozytu, ale wystarczyła także na czynsz za pierwszy miesiąc. Wyznawcy pomogli im także w odnowieniu mieszkania i przeprowadzce. Zmęczony, ale pełen radości Maurycy stanął przed zborem w sobotę, promieniejąc radością. Jako człowiek oszczędny w słowach, powiedział tylko: „Cieszę się, że mam taką rodzinę!”

Rodzinne korzenie

Kiedy Stwórca powołał do życia pierwszego mężczyznę i pierwszą kobietę w Edenie, wówczas ustanowił pierwszą rodzinę. 

Przestudiuj fragment dotyczący pochodzenia rodziny (I Mojż. 2,18-25). Jaki cel rodziny został wskazany w tym sprawozdaniu?

 ................................................................................................................................................

 „Niedobrze jest człowiekowi, gdy jest sam” (I Mojż. 2,18). Wspólnota jest jednym z nadrzędnych celów rodziny. Pismo Święte nazywa rodziną lub domem grupy ludzi złożone z krewnych (czasami także służby), mieszkających razem i tworzących wspólnotę. Rodzinna wspólnota przeciwdziała samotności i pozwala zaspokoić potrzeby poszczególnych osób (por. III Mojż. 25,49; Rut 2,20; Ps. 68,5-6).

Szczególna wspólnota. Ustanawiając małżeństwo, Bóg powołał do istnienia bardzo szczególną wspólnotę. Więź męża i żony jest tak wyjątkowa, ponieważ stają się oni „jednym ciałem” (I Mojż. 2,24). Ponadto Bóg powierzył małżeństwu zadania związane z kolejnym celem rodziny — wydawaniem na świat dzieci i ich wychowywaniem (I Mojż. 1,28).

 Jakie głębsze znaczenie rodziny wynika z refleksji nad naturą i osobowością Boga oraz stworzeniem ludzkości na Jego podobieństwo? (I Mojż. 1,26-28; por. Jan 17,11.21-22; I Jana 4,8.16.)

...........................................................................................................

 Słowa Chrystusa świadczą o jedności i miłości pomiędzy Osobami Bóstwa. Pomyśl o tym, jakie znaczenie i cel nadaje to naszym rodzinom, które na swój sposób odzwierciedlają ofiarną miłość łączącą Boską Trójcę! Nic dziwnego, że rodzina jest najważniejszą nowotestamentową przenośnią odnoszącą się do Kościoła — wspólnoty domowników wiary (Gal. 6,10).

 Wspólnota, jak widzimy, jest jednym z najbardziej podstawowych składników życia rodzinnego. Ile czasu poświęcasz na tworzenie wspólnoty ze swoimi bliskimi? Z czego możesz zrezygnować, by więcej czasu spędzać z rodziną?

Jezus ceni rodziny

Co poniższe fragmenty mówią o postawie Jezusa wobec więzi rodzinnych?

 Mat. 19,4-6  .........................................................................................

 Mar. 7,9-13   ........................................................................................

 Jan 5,17-18   ........................................................................................

 Jan 19,26-27   ......................................................................................

 Boży plan życia rodzinnego znalazł potwierdzenie w działalności Jezusa. Zbawiciel nie pozostawił żadnych wątpliwości co do Bożego planu wobec małżeństwa, zwłaszcza kiedy faryzeusze wypytywali Go o sprawę rozwodu. Jezus wspomniał piąte przykazanie o czci dla rodziców, ganiąc faryzeuszy za to, że namawiali wyznawców, by przeznaczali na świątynię pieniądze, które powinni byli przeznaczyć na wsparcie rodziców w starszym wieku. Największym wyrazem uznania Jezusa dla więzi rodziców z dziećmi było to, że nazywał Boga swoim Ojcem. Umierając na krzyżu okazał miłość i dbałość o swoją matkę, Marię. Choć cierpiał mękę, chciał się upewnić, że kobieta, która opiekowała się Nim i wychowywała Go, na stare lata nie pozostanie bez opieki, dlatego też powierzył ją trosce najwierniejszego z uczniów.

 Niektóre wypowiedzi Jezusa na temat rodziny wymagają wyjaśnienia (Mat. 10,35-37; Mar. 3,32-35; Łuk. 9,59-62; 14,26). Jak myślisz, dlaczego Jezus powiedział coś takiego? Jak można pogodzić te słowa z Jego aprobatą dla życia rodzinnego wyrażaną niedwuznacznie przy innych okazjach?

...........................................................................................................

Ten, który na początku przeznaczył ludzi do życia w rodzinie, nie zmienił zdania podczas swojej ziemskiej misji. Tak, jak zaplanował przy stworzeniu, widział rodzinę jako źródło siły, wsparcia i rozwoju. Jednak, choć lojalność wobec rodziny jest bardzo ważna, musi być podporządkowana lojalności wobec Boga.

 Ponieważ Bóg wzywa nas do wierności w zborze i rodzinie, jak należy dzielić nasze siły, czas i środki pomiędzy te dwie wspólnoty? Jakie niebezpieczeństwa zagrażają tym, którzy zajmując się pracą dla Boga zaniedbują zaangażowanie w sprawy rodzinne?

Różnorodność rodzin

Rozważ przykłady różnego rodzaju rodziny w czasach biblijnych: I Mojż. 27,1-28,5; Rut 1,22; 2,23; Jer. 16,2; Oz. 1,2-3.6.8; 3,1-3. Jakie inne przykłady możesz podać?

Izaak i Rebeka mieszkali ze swoim dorosłym synem Jakubem i jego żonatym bratem Ezawem. Noemi i Rut, wdowy w żałobie, tworzyły wspólnotę jako teściowa i synowa, wspomagając się nawzajem. Jeremiasz żył samotnie. Ozeasz wychowywał sam troje dzieci, zanim pojednał się z Gomer. Inna biblijna rodzina składała się z trojga rodzeństwa — Łazarza, Marty i Marii, których Jezus odwiedzał w Betanii (Jan 11,1-3.20); Akwila i Pryscyla byli małżeństwem, ale najprawdopodobniej nie mieli dzieci (Dz. 18,2.18; I Kor. 16,19), a Tymoteusz mieszkał w Listrze ze swoją babką Loidą i matką Eunice. Ojciec Tymoteusza najwidoczniej odseparował się od rodziny jako niewierzący (Dz. 16,1; II Tym. 1,5; por. I Kor. 7,15).

Akceptacja różnych rodzajów rodziny. Fakt, iż Bóg miłuje i troszczy się o tak różne rodziny, jest źródłem pocieszenia we współczesnym świecie. Świadomość Bożej akceptacji powinna nas także uczyć akceptowania różnych rodzajów rodziny w ramach Bożego Kościoła.

 Jakie podstawowe wartości życia rodzinnego są podkreślane w Piśmie Świętym? I Mojż. 2,24-25; II Mojż. 20,14; III Mojż. 18,22; Przyp. 5,18-20; Mat. 19,6; Rzym. 1,26-27; I Kor. 7,3-5; Hebr. 13,4.

Łaskawe Boże działania w historii zbawienia świadczą o Bożym miłosierdziu wobec ludzkości w świecie zniekształconym przez grzech, w którym boski wzorzec dla rodziny rzadko jest w pełni realizowany. Istnieją jednak pewne zasadnicze wartości, które wielokrotnie są podkreślane w Piśmie Świętym, a których celem jest zachowanie, a w miarę konieczności odbudowanie i podniesienie na wyższy poziom Bożego daru odmienności płci w rodzinie. Te wartości wskazują, że małżeńska bliskość jest wzajemnym wyrazem ofiarnej miłości zarezerwowanej wyłącznie dla monogamicznego małżeństwa mężczyzny i kobiety (Biblia nie nazywa małżeństwem związków homoseksualnych). Wiele innych typów rodzin, w których istnieje wzajemne oddanie, można dostosować do tych zasad, ale każdy związek, w którym seksualność jest wyrażana inaczej albo nadużywana, stanowi wypaczenie Bożego planu małżeństwa i prowadzi do degradacji człowieczeństwa.

 Czy ktoś w twoim zborze żyje w rodzinie innego typu niż twoja? Jak możesz okazać tym ludziom czy tej osobie akceptację i wsparcie?

Jeden to pełna liczba

Gdy przyglądamy się rodzinom w Bożej rodzinie, okazuje się, że pojedynczy rodzice samotnie wychowujący dzieci stanowią stale rosnącą część ogółu. Wszędzie tam, gdzie w społeczeństwie lub Kościele małżeństwo uchodzi za normę, samotni rodzice mają trudności z zaaklimatyzowaniem się i poczuciem spełnienia. Często czują się tak, jakby nie w pełni przynależeli do wspólnoty.

 Rozważ poniższe przykłady osób żyjących samotnie. W jaki sposób przyczyniali się oni do postępu sprawy Bożej? Eliasz (I Król. 17,1–22; Anna (Łuk. 2,36-38); Jan Chrzciciel (Mat. 11,7-11); Córki Filipa (Dz. 21,8-9). Jakie inne osoby wymienione w Biblii żyły samotnie?

...........................................................................................................

Opcja — życie w pojedynkę. Dla wielu ludzi życie w pojedynkę to jedynie pewien okres, czy to poprzedzający małżeństwo, czy następujący po nim. Dla innych życie w pojedynkę jest pozytywnym, świadomym wyborem. Ci drudzy uznają, że choć wielu ludzi zakłada rodziny, to Bóg daje swoim dzieciom także możliwość życia w pojedynkę. Jeszcze inni żyją samotnie nie z wyboru, ale dlatego, że zostali do tego zmuszeni przez okoliczności wykluczające możliwość zawarcia małżeństwa.

Paweł wspierał instytucję małżeństwa w swoim nauczaniu i pismach, ale osobiście był zdania, że z uwagi na dzieło pełnione dla Chrystusa, pochłaniające cały jego czas i energię, powinien pozostać sam. Ta opcja dotyczy zwłaszcza tych, którzy mają dar celibatu i są przekonani, że Bóg kieruje ich życiem tak, by pozostali samotni. Wspólnota zborowa musi obejmować zarówno ludzi żyjących w pojedynkę, jak i tych, którzy tworzą małżeństwa. W wyborach, których dokonują i wyzwaniach, wobec których stają, samotni ludzie powinni być otoczeni zrozumieniem i wsparciem, nie powinni być poniżani, jak to często bywa (nawet w sposób niezamierzony).

Osobista wartość i pełnia jest nierozerwalnie związana nie z sytuacją małżeńską, ale z wiarą człowieka w Chrystusa. W Tym, który wszystkich pociąga do siebie, mamy pełnię (Kol. 2,10).

 Kim są samotni ludzie w twoim zborze? Jak możesz odnosić się do nich w pozytywny sposób, wyrażając swoją akceptację wobec nich w okolicznościach, w ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin