TECHNIKA BERNHEIMA. Streszczenie seansu hipnotycznego.pdf

TECHNIKA BERNHEIMA

Od tej chwili przyjmiemy dla uproszczenia, że hipnotyzowany ma na

imię Adam [skrót A:], natomiast hipnotyzer Henryk

[skróty

H: Proszę się wygodnie położyć. (Adam leży na plecach, głowa

uniesiona, oparta na poduszce, ręce zgięte w łokciach tworzą trójkąt z

linią tułowia. Pod kolanami ma drugą poduszkę, która lekko unosi

kolana) ffest to najwygodniejsza pozycja i jeśli to możliwe

to warto ją stosować ].

H: Teraz leżysz spokojnie, a Twoje myśli krążą swobodnie. Jesteś

spokojny i rozleniwiony. Twoje myśli są leniwe i monotonne. Jest Ci

ciepło i wygodnie. Twoje powieki są

ciężkie, ciążą Ci coraz bardziej.

Masz ciężkie powieki i jeszcze cięższe... coraz cięższe...

Powoli Twoje oczy się przymykają, przymykają... a powieki są bardzo

ciężkie...bardzo, bardzo ciężkie... (gdy widzimy, że Adam zamyka

oczy ) zamykasz oczy, Twoje oczy zamknęły się. [Jest to najgorszy

etap dla "Henryka/ gdyż musi opanować wesofość Adama, która jest

wywoływana nienaturalną tonacją gfosu. 9^fje trzeba się. zrażać

nawet wybuchami śmiechu. 2b dwóch., trzech salwach śmiechu

hipnotyzowany ,wypa[a się." i już jest fatwiej].

H: Leżysz wygodnie, jesteś senny, chce Ci się spać, bardzo chce Ci

się spać, tak bardzo, że zaraz będziesz ziewał... będziesz ziewał....

Oddychasz spokojnie. Teraz będziesz oddychał w rytm moich

poleceń. Na moje słowo „WDECH" robisz powolny głęboki wdech i

wentylujesz płuca dopóki nie powiem „WYDECH". Wtedy robisz

spokojny długi wydech i na

bezdechu czekasz, aż powiem „WDECH".

Zaczynamy. „WDECH". (Adam wdycha powoli powietrze)

zwracaj uwagę na wrażenia przy oddychaniu, myśl o tym co czujesz

„WYDECH". (Adam wydycha powietrze)

jesteś spokojny i senny, oddychasz leniwie. (Adam wypuścił

powietrze) ['Przytrzymujemy go chwile na bezdechu, a(e nie za dtuao,

żeby się nie zdenerwowal. ^jlepiej od 3 do 5sekund]. (Adam zrobił 5

wdechów i wydechów).

H: Teraz czujesz się rozluźniony i szczęśliwy Jesteś senny i

rozluźniony. Chce Ci się spać. Już dawno tak dobrze się nie czułeś jak

teraz. Twoje myśli błądzą wokół... [tu podajemy rmfe dla Mama

wydarzenia, o których dowiedzieliśmy się. w rozmowie wstępnej np. z

ostatnich wakacji]. Chce Ci się spać. Twoje ręce robią się ciężkie i

ciepłe, czujesz przyjemne mrowienie w rękach. Ręce robią się ciężkie.

Zapadasz powoli w sen. Masz coraz cięższe ręce i zasypiasz.

Zasypiasz, ale ciągle słyszysz mój głos. Dociera on do Ciebie z oddali.

Słyszysz go i zasypiasz. A Twoje ręce są coraz cięższe i cięższe. Masz

tak ciężką rękę, że nie możesz jej nawet lekko unieść. [(Dajemy

adamowi chwile czasu, żeby mógichcieć spróbować, ale nie na tyle

diugo, żeby mu się to udafo]. Tak..., więc nie możesz jej podnieść,

jesteś już w transie. Słyszysz mój głos i chętnie spełniasz moje prośby.

Nadal Twoje ręce są ciężkie. Teraz także całe ciało robi się ciężkie.

Czujesz jak całe Twoje ciało zagłębia się w kanapę.

Skoncentruj się na tym odczuciu. Śpisz już głęboko

chociaż słyszysz mój głos. Tylko mój. Nie interesują Cię inne głosy.

Zapominasz o nich.

Słyszysz tylko mnie, mnie. Śpisz.... Teraz dochodzi do Ciebie

odgłos morza. Szum fal i mój głos. Szum fal i mój głos. Szum fal.

Twoje ciało robi się lekkie, jesteś lekki unosisz się na wietrze. Powoli

unosisz się ponad plażą. Jesteś w powietrzu. Kołyszesz się raz w jedną

raz w drugą stronę jakbyś był liściem i wciąż się unosisz. Unosisz się

na taką wysokość jaka Ci odpowiada. Wisisz w powietrzu twarzą do

dołu, a w górze świeci słońce mile grzejąc plecy. Unosisz się na

wietrze i obserwujesz bawiących się ludzi. Jesteś lekki jak piórko i

poruszasz się w powietrzu tak jak chcesz. Przepełnia Cię

radość i zadowolenie. Chociaż spisz możesz mówić. Możesz mówić.

Powiedz gdzie jesteś. [Qdyby !Adamnie odzywał się to trzeba się

wycofać i spróbować po pewnym czasie],

A: Leżę w powietrzu nad plażą.

H: Dobrze. Jest ładna pogoda świeci słońce, ale tak delikatnie jak

zawsze wieczorem. Leżysz i wsłuchujesz się w szum fal.

Ktoś obok Ciebie coś mówi. Czy słyszysz go. Co on mówi. [W tym

momencie gdyby ^[dam nic nie sfyszai to warto mieć umówiona

osobę, która cicho powiedziafaby coś o zachodzie słońca.

^zmocnifoby to przegnanie ^[dama i uf<^erunkgwafogo].

A: Tak. Mówią o jakiejś sukience, że...

H: Dobrze. A czy nie chcesz popatrzyć się na zachód słońca? Zaraz

będzie zachodzić. Choć jesteś senny to Twoje ciało jest lekkie jak

piórko. Siadasz i patrzysz ponad wiatrochronem na zachód słońca.

(Adam siada, ale oczy ma zamknięte). Otwórz powoli oczy, tak żeby

zachodzące słońce Cię nie oślepiło. Powoli, o tak. (Adam otwiera

oczy). Czyż to nie piękny widok?

A: Tak. Wspaniały. Wspaniała czerwień i ta chmura, fSozwaiamy

mu na chwuę niesionej mowy].

H: Słońce już zaszło i robi się chłodno. Trzeba wstać i iść do domu.

Spróbuj wstać, jesteś ociężały, ale postaraj się wstać, próżna

pomagać we wstawaniu, podtrzymać]. (Adam wstał). Chodź

idziemy. (Drepczemy przez chwilę w kółko). Teraz usiądźmy na

ławce. Jesteśmy w pokoju. Znowu jesteśmy w pokoju. Powiedz,

kogo widzisz w tym pokoju?

A: W pokoju widzę Ciebie, Darka i Jolkę.

H: W pokoju jestem tylko ja, oprócz mnie nie ma nikogo w pokoju.

fPo cichu, prosimy JoC^, żeby coś powiedział do 5\dama].

Jolka: Adam czy masz przy sobie zapałki?

A: (Krzycząc): Nie! Nie mam !

H: Adamie dlaczego krzyczysz ?

A: Słyszałem Jolkę. Pytała się czy mam zapałki.

H: To dlaczego jej po prostu nie odpowiedziałeś, tylko krzyczałeś ?

A: No... bo... pytała się gdzieś z domu.

H: Aha. A nie wiesz gdzie może być Darek ? Jeszcze przed chwilą tu

był.

A: Nie wiem. Nie widziałem go.

H: OK. Teraz widzisz wszystkich, ale nie widzisz mebli, nie widzisz

mebli. Możesz mi powiedzieć co robi Darek i Jolka ?

A: No... Darek wisi a Jolka siedzi w powietrzu, (Darek leży na

kanapie, Jolka siedzi na krześle.

H: Czy mógłbyś podejść i podrapać Darka w plecy. (Adam podchodzi

i próbuje sięgnąć do pleców Darka).

A: Nie mogę. On nie ma pleców, [^afye paranoiczne sytuacje mogą

doprowadzić do deh-ipnotyzacji],

H: Możesz widzieć meble. Czy Darek dalej nie ma pleców ?

A: Ma, ale nie mogę go podrapać bo przeszkadza mi materac. Niech

się odwróci.

H: To dlaczego wcześniej mówiłeś, że nie ma pleców ?

A: Tak powiedziałem... ? [Często na ta/^ trudne pytania nie. dostaje się żadnej

odpowiedzi etanie jest ignorowane i [epiej nie upierać się przy jego powtarzaniu],

H: Dobrze połóż się teraz spokojnie i odpoczywaj. Odpoczywaj.

Miej przyjemne sny i pamiętaj, że na klaśnięcie zapomnisz

o liczbie trzy. Jak raz klasnę to zapomnisz o liczbie 3. Gdy

pstryknę palcami to znowu ją sobie przypomnisz. Leżysz

spokojnie i zagłębiasz się w przyjemnych wrażeniach płynących

z Twojego ciała. Za chwilę będę odliczał do pięciu. Gdy

powiem pięć wyjdziesz całkowicie z hipnozy.

RAZ - powoli budzisz się,

DWA -jesteś coraz umiej senny,

TRZY - coraz mniej senny,

CZTERY - już prawie wyszedłeś z transu,

PIĘĆ - obudziłeś się. (Adam wyszedł z transu. Rozgląda się po

pokoju i jest trochę przytępiony. Próbuje sobie ułożyć co się

działo).

H: Pamiętasz co robiliśmy ?

A: Nie. Pamiętam tylko, że miałem być hipnotyzowany i, że

położyłem się na tej kanapie. Nic więcej nie mogę sobie

przypomnieć.

H: Nie szkodzi. Darek opowie Ci później o wszystkim. Ciekaw

jestem jak szybko potrafisz policzyć do 10. No spróbuj.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: