1 Gwiezdny zwiad.pdf

Andre Norton

Gwiezdny zwiad

Tytuł oryginału Star Rangers

Tłumaczył: Włodzimierz Nowaczyk

Dla Nan Hanlin,

która równieŜ podróŜuje

wśród gwiazd w swej prozie,

jeśli nie w rzeczywistości.

Prolog

Istnieje stara legenda o rzymskim cesarzu, który, Ŝeby popisać się potęgą swej

władzy, wyznaczył dowódcę jednego z wiernych mu legionów i kazał mu

poprowadzić swój oddział przez Azję, aŜ na sam koniec świata. Tym samym tysiąc

legionistów na zawsze przepadło na rozległych przestrzeniach największego z

kontynentów. Zapewne gdzieś daleko, na nie nazwanym polu bitwy, garstka tych, co

przeŜyli, po raz ostatni sformowała szyk bojowy zniesiony przez przewaŜające siły

barbarzyńskich wojowników. Pewnie ich dumny orzeł, samotny i zbezczeszczony,

leŜał przez lata w jurcie z końskich skór. Jednak ci, którzy znali dumę Ŝołnierzy i ich

wierność legionowej tradycji, wiedzieli, Ŝe maszerowali oni na wschód dopóki niosły

ich poranione stopy.

W roku 8054 historia kolejny raz zatoczyła koło. Pierwsze Imperium

Galaktyczne znajdowało się w stanie rozkładu. Dyktatorzy, cesarze, konsolidatorzy

walczyli o niezawisłość własnych i spokrewnionych układów słonecznych, starając się

wyrwać je spod władzy Centralnej Kontroli. Kosmiczni piraci wyczuli pismo nosem i

rekrutowali całe floty, by skorzystać z sytuacji. Nastał czas, kiedy jedynie pozbawieni

skrupułów mogli się rozwijać.

Tu i ówdzie jednostka lub grupa na próŜno starała się stawić czoło katastrofie i

rozpadowi. Znaczącą pozycję wśród tych ostatnich bojowników, którzy nie godzili się

na odrzucenie niepodzielnej władzy Centralnej Kontroli, zajmowali członkowie

gwiezdnego patrolu - sił policyjnych utrzymujących porządek przez ponad tysiąc lat.

Być moŜe czynili to wiedząc, iŜ poza ich własną formacją nie moŜna juŜ znaleźć

bezpieczeństwa i dlatego tak ściśle trzymali się etosu, który w nowym świecie

wydawał się staroświecki. Nowym władcom taka uparta wierność ginącym ideałom

wydawała się jednocześnie draŜniąca i Ŝałosna.

Jorcam Dester, ostatni agent Kontroli w Deneb, który kierował się własnymi

ambicjami, rozwiązał problem patrolu w swym sektorze na rzymską modłę. Wezwał

pół tuzina oficerów dowodzących zdolnymi do lotu statkami i rozkazał im, zgodnie ze

swymi uprawnieniami, udać się w kosmos, aby (jak stwierdził) zlokalizować i

uaktualnić mapy układów granicznych. Przez przynajmniej cztery generacje nie były

one wizytowane przez Ŝadne organy Kontroli. Niezbyt jasno zaofiarował się utworzyć

na nich nowe bazy, gdzie patrol mógłby się wzmocnić i odrodzić, aby znów móc

skutecznie walczyć o ideały Kontroli. Wierni do końca dowódcy ruszyli w drogę na

dawno nie remontowanych statkach, z niepełną załogą i skromnym zaopatrzeniem,

gotowi wykonać rozkaz do końca.

Jednym z tych pojazdów był vegański statek zwiadowczy - Starfire .

Rozdział I - Ostatni port

Statek patrolu, Starfire , zarejestrowany na Vedze, dobił do swego ostatniego

portu wczesnym rankiem. Nie było to najlepsze lądowanie - dwie skorodowane rury

wybuchły, gdy pilot próbował osadzić go na podporach. Pojazd podskoczył, odbił się

od podłoŜa i runął na pokiereszowaną meteorami burtę.

Zwiadowca - sierŜant Kartr, podtrzymywał lewy nadgarstek zdrową dłonią i

zlizywał krew z przygryzionych warg. Lewa ściana kabiny pilota była teraz podłogą, a

zasuwa włazu wbijała się boleśnie w jedno z wciąŜ drŜących kolan.

Spośród jego towarzyszy Latimir nie przeŜył lądowania. Wystarczyło jedno

spojrzenie na dziwnie wygięty czarny kark astronawigatora. Mirion - pilot, zwisał

bezwładnie na podartej sieci przeciwwstrząsowej, tuŜ nad pulpitem sterowniczym.

Krew spływała mu po policzkach i kapała z brody. Czy martwy człowiek moŜe

krwawić? Kartr nie sądził, aby to było moŜliwe.

OstroŜnie wciągnął powietrze w płuca i ucieszył się, iŜ nie odczuwa bólu.

Znaczyło to, Ŝe Ŝebra nie były połamane, choć tuŜ przed lądowaniem nieźle nim

zakotłowało. Uśmiechnął się ponuro po wykonaniu kończynami próbnych ruchów. W

sumie opłacało się być twardym, niecywilizowanym barbarzyńcą z pogranicza.

Lampki zapalały się i gasły chaotycznie. Dopiero ten widok sprawił, mimo

wytrenowanego spokoju weterana wielu misji, Ŝe Kartr poczuł obezwładniającą falę

paniki. Chwycił zasuwę i szarpnął. Ukłucie bólu ze zranionego nadgarstka

przywróciło go do rzeczywistości. Nie był odcięty - właz odsunął się na cal. Zdoła się

wydostać.

Musi się wydostać i znaleźć medyka, który spojrzy na Miriona. Nie naleŜy

ruszać pilota, dopóki nie rozpozna się jego obraŜeń.

Wróciła pamięć. Nie było wśród nich medyka. Nie było go od trzech, a moŜe

czterech planet. Zwiadowca potrząsnął obolałą głową i zmarszczył brew. Taka utrata

pamięci była gorsza od bólu w ramieniu. Musi się trzymać!

Tak, to było trzy lądowania temu. Odparli atak Zielonych, mimo, Ŝe zepsuła

się wyrzutnia dziobowa. Medyk Tork padł wówczas przeszyty trującą strzałką.

Kartr ponownie potrząsnął głową i cierpliwie, jedną ręką, rozpoczął zmagania

z włazem. Wydawało się, Ŝe minęło sporo czasu, zanim zdołał uchylić go na tyle, aby

człowiek zdołał się prześliznąć. ZmruŜył oczy oślepiony niebieskim płomieniem.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: