balwanek-z-bajki.pdf

Bajkolandia

Balwanek z bajki

N adeszła zima. Spadł puszysty śnieg. Dzieci długo na to czekały. Z radością wybiegły na dwór. Zimowe zaba

wy rozpoczęły od lepienia bałwanka. Cała grupa z zapałem przystąpiła do pracy, w wyniku której szybko

pojawił się zimowy przyjaciel.

– Jest taki sam, jakiego znamy z bajek, podobnego widziałyśmy w ilmach! Wygląda jak żywy! – podziwiały swoje

dzieło. Uśmiechały się do niego. Próbowały rozmawiać. – Dobrze by było, gdyby mógł się ruszać. Och, gdyby tak

jeszcze mógł się z nami bawić... – marzyły.

Bałwanek przysłuchiwał się w milczeniu. Z zazdrością obserwował zabawy dzieci na śniegu. A one od czasu do czasu

wołały:

– Zapraszamy, dołącz do nas, wsiadaj na sanki, baw się razem z nami!

„Zrobię dzieciom niespodziankę” – pomyślał i dołączył do zabawy. Początkowo niepewnie, z pomocą dzieci, wsiadł

na saneczki. Powoli ruszyli, wszyscy ciągnęli bałwanka. Miejscami sanki same sunęły z górki. – „Fajnie, że jestem

z wami, podoba mi się wspólna zabawa”.

– On chyba jest tym bałwankiem z bajki – szeptały do siebie.

– W ilmie bałwanek jeździł na łyżwach. Czy ty też potraisz? – dopytywały.

– Nigdy wcześniej nie jeździłem. Chcę spróbować. Może od was się nauczę?

– My już jesteśmy po kilku lekcjach. Zobaczysz, jazda na łyżwach nie jest taka trudna... – zapewniały nowego przy

jaciela.

Następnego dnia udali się na szkolne lodowisko. Dzieci szybko założyły łyżwy. Radośnie wskoczyły na lód. Na

prawdę dobrze jeździły. Bałwanek długo podpatrywał, aż w końcu zdecydował się dołączyć do zabawy. Pierwsze

kroki na lodzie były najtrudniejsze. Początkowo łyżwy mu uciekały. Stał niepewnie, chwiał się. Nagle nogi same

mu się rozjechały. Wylądował na lodzie. Ale co tam, wcale się tym nie przejmował. Wstał i próbował

dalej. Z upływem czasu jako tako opanował jazdę na wprost, gorzej wychodziło mu skręcanie. Miał

też kłopot z hamowaniem. Trudno było mu się zatrzymać. Dalsza nauka przyniosła widoczne

postępy. Skręcał już w lewo i w prawo, zwalniał przed zatrzymaniem. Radził sobie coraz lepiej,

nawet próbował jeździć do tyłu. Odważnie wykonał pierwszy obrót. Wreszcie łyżwy go słucha

ły. Już niewiele brakuje mu do mistrzostwa, po prostu ma talent!

– Jeździ jak ten bałwanek z ilmu – uznały dzieci.

Kiedy słyszał, co mówiły, uśmiechał się i podśpiewywał – to nie ilm, to na pewno nie jest

ilm...

 Marek Durda

106

bliżej przedszkola  1.124 styczeń 2012