Brady_Ken_-_Szata_czyni_czlowieka.pdf

KEN BRADY

SZATA

CZYNI

CZŁOWIEKA

Przełożyła Marianna Piusa

s&c

EXLIBRIS

– 1 –

s&c

EXLIBRIS

Lawrence Auburn, pięć stóp i sześć cali

wzrostu, zawsze uprzedzająco grzeczny, ojciec

dwójki dzieci, właściciel volvo, obrońca praw

zwierząt, weekendowy gracz w minigolfa,

utytułowany adwokat z Portland, spoglądał to na

dymiącą lufę mikrogranatnika, która kilkanaście

sekund wcześniej wysunęła się z rękawa jego

garnituru, to na tlącą się dwunastocalową dziurę

w ścianie dzienwsadzie.com, tuż ponad miejscem

dla świadka. Ponownie poprosił, aby

przesłuchiwany odpowiedział na zadane pytanie.

Przez dziurę w ścianie wsączało się do

pomieszczenia szarawe światło chmurnego

południa. Netcamy obleciały salę w poszukiwaniu

zwłok. Kiedy okazało się, że nikt nie został nawet

poważniej ranny, zaczęły rozglądać się za

czymkolwiek, choćby i otartym kolanem.

Lawrence miał nadzieję, że nie znajdą nic, co

mogłoby obniżyć jego notowania. To była

najgłośniejsza sprawa w tym sezonie i musiał

wygrać ją za wszelką cenę.

Przysięgli, sędzia i widzowie zaczęli wynurzać

się zza ławek i zajmować miejsca. Kilku zakasłało,

starając się jednocześnie rękami rozwiać swąd

siarki i przypalonej pilśniowej płyty.

– 2 –

– Sprzeciw, Wysoki Sądzie – odezwał się

Glendon James, prokurator, a zarazem jedyna

osoba na sali, która nie zanurkowała za żaden z

okolicznych mebli. – Sądzę, że to była próba

zastraszenia świadka. – Kiedy się uśmiechnął,

jego zęby na chwilę oślepiły wszystkich

nieskazitelną bielą.

Netcamy go uwielbiały. Zgromadziły się wokół

prokuratora i przekazywały jego obraz milionom

widzów. Kochały go, ponieważ był ulubieńcem

tłumu. Miał sympatyczną twarz prawdziwego

przyjaciela, na której gościł permanentny

uśmiech. Zdawało się, że od zawsze tam był dla

swojej oddanej publiczności. Ludziom wydawało

się, że na zawsze też pozostanie.

Krążyły pogłoski, jakoby Glendon znał na

wylot cały system sądowniczy, zawsze był na

czasie, także gdy chodziło o przelotną modę. W

roku 2006 uczestniczył w Ruchu Nagich

Obrońców, w 2009 udzielał się w ruchu

bronsiesamzadarmo.com i Setkach innych

przedsięwzięć. Ryzyko oberwania odłamkiem czy

drobne kontuzje nie były dla niego niczym

niezwykłym.

Sędzia strzepnął ze swojego biurka kawałek

– 3 –

tynku.

– Panie James, pan Auburn ma dokładnie

takie samo prawo do budowania dramaturgii jak

pan. To nie jest sąd apelacyjny. Może pan to już

odłożyć, mecenasie.

– Oczywiście, Wysoki Sądzie – odpowiedział

Lawrence.

W duchu podziękował prezydentowi

Turnerowi za wydanie Aktu o sprawach

medialnych z 2005 roku. Bynajmniej nie miał

zamiaru zastraszać świadka. Całe szczęście, że

obyło się bez ofiar.

Zaczął nerwowo manipulować przy

mikrogranatniku, ale nie był w stanie wsadzić go

z powrotem do rękawa. W myślach przywoływał

wszystkie znane mu komendy. Goś w rodzaju

„wycofaj” brzmiało zachęcająco. Trochę się

obawiał skutków, bo wcześniej nawet nie prosił

garnituru o użycie broni. Nie potrafił skłonić

świadka do odpowiedzi na swoje pytanie i

zwyczajnie potrzebował odrobiny pomocy.

Garnitur sam wybrał jej formę. A teraz Lawrence

miał problem, aby skłonić go do współpracy,

która przebiegałaby po jego myśli.

– Wycofaj – wyszeptał do ukrytego w klapie

– 4 –

mikrofonu. Samotne oko kamery przez chwilę

świdrowało go spojrzeniem, by wreszcie

zdecydować się na zbliżenie twarzy. Był pewien,

że wszyscy podziwiali teraz jego głupotę i

bezradność wobec własnego ubrania, na

ekranach, na których u dołu widniał wielki,

niedający się przegapić podpis: „IDIOTA”.

Przerażony tą wizją, zaatakował garnitur ze

zdwojoną siłą.

Wyczuwając wzrastającą irytację Lawrence'a,

garnitur schował do rękawa mały miotacz

granatów i wygładził się.

Przepraszam – wyszeptał poprzez słuchawkę

w uchu mężczyzny.

Z tym garniturem zawsze było coś nie tak.

Także tym razem chciał założyć ten czarny, od

Versace, ale Judith uparła się, żeby włożył

granatowy supergarnitur, ponieważ miał to być

jego wielki dzień. Dzień, w którym wreszcie miał

zabłysnąć, powiedziała. Nie śmiał sprzeciwić się

żonie, a już z pewnością nie w kwestii ubioru.

Nigdy nie pozwalała mu, aby sam oddał własne

ubranie do pralni, przekonana, że zapłaci za dużo

albo czegoś nie dopilnuje. Powiedziała, że ma

założyć granatowy, a ten Armorani był jedynym

– 5 –

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: