bajtek_1986_03_04_redux.pdf

3-4

NR 3–4/86

CENA 100 ZŁ

NR INDEKSU PL ISSN 0860 – 1674

WYBIERZ SAM

RACHUNEK SUMIENIA

GRA O JUTRO

14-latek i elektronika ..................................3

Do Rzeszowa przez Atlantę ......................4

Po ukazaniu się pierwszego numeru „dużego”

BAJTKA otrzymaliśmy od Czytelników prawie

tysiąc listów i kartek pocztowych z pochwałami,

przytykami, pretensjami i propozycjami. Drugi nu-

mer był już wówczas w druku i dlatego dopiero te-

raz możemy zdać relację z tej pierwszej fali — jakże

oczekiwanego przez nas! — sprzężenia zwrotnego.

Przede wszystkim dziękujemy za pochwały,

pisane zarówno przez 12-latków na wyrwanych

z zeszytów kartkach, jak i te nadesłane przez

przedstawicieli najwyższych władz na ozdobio-

nych orzełkiem „irmówkach”.

Wicepremier Zbigniew Gertych napisał do

nas: „Jestem przekonany, że Wasze pismo będzie

przyjęte z radością przez zainteresowane nowo-

czesną techniką , której łamy poświęca, pokolenie

młodych Polaków. Dzieląc tę radość korzystam

z okazji, aby całemu zespołowi redakcyjnemu

przekazać gratulacje i słowa zachęty do dalszej

pracy”. Dziękujemy, Panie Profesorze!

Wicemarszałek Sejmu PRL Marek Wieczorek

stwierdził, że jest „przekonany o słuszności wybo-

ru tematyki, która na pewno zainteresuje szeroki

krąg odbiorców, szczególnie młodzieży”.

Członek Rady Państwa Sylwester Zawadz-

ki: „Gratuluję świetnego pomysłu i jakże cennej

inicjatywy potwierdzonej w krótkim czasie dużą

popularnością pisma. Sądzę, że ten kierunek

działania powinien uzyskać jeszcze większą ran-

gę w pracy organizacji młodzieżowych i Waszego

pisma z dziećmi i młodzieżą”. Dziękujemy za ży-

czenia półmilionowego nakładu!

Minister przemysłu chemicznego i lekkiego

Edward Grzywa: „Mam nadzieję, że BAJTEK

i w moim otoczeniu rodzinnym przyspieszy zna-

jomość z mikrokomputerem. Nakład chyba zbyt

szczupły”.

Minister — Kierownik Urzędu ds. Wyznań

Adam Łopatka w swym obszernym piśmie stwier-

dził m.in.: „Godnym pochwały jest upór i wytrwa-

łość zespołu redakcyjnego, które doprowadziły do

wydawania BAJTKA w zwiększonym nakładzie

i w nowej — kolorowej szacie graicznej; zwłasz-

cza, że głównym adresatem pisma jest młodzież.

Pomimo tych wysiłków, a może na skutek nich, pi-

smo w dalszym ciągu jest rarytasem w kioskach

— zbyt mały nakład...” Minister Adam Łopatka

zauważył również, iż niezbędna jest „bardziej sta-

ranna korekta w drukowanych programach” (!)

oraz wyraził nadzieję, że „wraz ze stale rosnącą

jakością pisma, jego cena pozostanie bez zmian”.

Dedykujemy tę uwagę naszemu wydawcy — Mło-

dzieżowej Agencji Wydawniczej.

Żeby nie poprzewracało się zespołowi redak-

cyjnemu w głowach listonosz przyniósł nam rów-

nież sporo listów krytycznych. O co najczęściej

miano do nas pretensję?

Pretensja nr 1 to „marnowanie miejsca”.

Przekonywano nas na przykład, że „zamiast wy-

drukować duże zdjęcie sympatycznego skądinąd

Adama Krauzego, można byłoby zamieścić jakiś

program”. Pod bezpardonowy ostrzał kilku listów

dostały się co większe rysunki Andrzeja Podulki

oraz teksty publicystyczne typu „Gorączki Krze-

mowej Doliny”.

Pretensja nr 2 dotyczy rzekomego „preferowa-

nia” ZX Spectrum. „BAJTEK mógłby być naprawdę

idealny — pisze na przykład Henryk Burakiewicz

z Drawska.— gdyby nie jeden mankament. Otóż

przeważają artykuły i programy na ZX Spectrum.

Stwarzanie w ten sposób pewien monopol, a prze-

cież w Polsce jest już sporo innych komputerów, np.

ATARI. Proponuję, aby w każdym BAJTKU były

np. trzy programy: Jeden na SPECTRUM, drugi

na ATARI, trzeci na COMMODORE...”

„Fatalnie! - to jedno słowo ciśnie mi się na

usta po przeglądnięciu pierwszego numeru — pi-

sze Krzysztof Koczyjan z Tarnobrzega. – Lepszy

papier, kolor, większa objętość — to wszystko

bardzo na plus, ale zawartość: fatal-na! Numer

kupiłem w drodze do klubu i na miejscu okazało

się, że wewnątrz nie ma nic, co moglibyśmy wpro-

wadzić — mamy ATARI i dwa ARMSTRADY”.

Pretensje szczegółowe dotyczyły konkretnych

tekstów. Przekazaliśmy je autorom.

Najwięcej zarzutów — ale też i propozycji! —

zawierał 12-stronicowy „list otwarty” do redakcji

BAJTKA nadesłany przez Edwarda Micha (lat

35), elektronika z Gdańska, napisany w imieniu

własnym oraz dwójki dzieci (10 i 12 lat). Kubeł

zimnej wody nikomu chyba jeszcze nie zaszkodził

i gniewać się za te zarzuty nie mamy zamiaru.

A z propozycji skorzystaliśmy już w tym numerze.

Mam nadzieję, Panie Edwardzie, że i Pan i dzieci

pozostaniecie stałymi czytelnikami BAJTKA!

Chciałbym w tym miejscu przypomnieć dekla-

rację, z pierwszego tegorocznego numeru: „BAJ-

TEK powstał w sposób nietypowy, jest nietypowy

i będzie nietypowy. Chcemy abyście sami, nasi

drodzy Czytelnicy, redagowali BAJTKA! Zachę-

camy Was gorąco do tego!” Jest to w dalszym

ciągu generalna zasada naszej pracy. Chcemy,

aby redakcja spełniała rolę swoistego sztabu or-

ganizacyjnego, mającego za zadanie pilnować

aby na czas, i porządnie od strony technicznej

BAJTEK się ukazywał. Natomiast więk-szość nu-

merów chętnie „oddamy w pacht” wszystkim, któ-

rzy chcą podzielić się z innymi doświadczeniami,

programami itp. Już w tym numerze trzecia część

materiałów została zaproponowana i przygotowa-

na przez Czytelników. W następnych numerach

BAJTKA procent ten będzie wzrastał.

Cykle i rubryki krytykowane przez Czytelni-

ków będziemy likwidować poruszając w zamian

tematy dominujące w listach i podczas spotkań

redakcji z Czytelnikami.

Zgodnie z sugestiami zawartymi w wielu li-

stach i telefonach inaugurujemy klany użytkow-

ników poszczególnych typów mikrokomputerów.

Zaczynamy od COMMODORE, ATARI, SPEC-

TRUM. Ograniczamy objętość tekstów publicy-

stycznych, rezygnując m.in. z drukowania historii

Krzemowej Doliny. Więcej miejsca zamierzamy

poświęcać sprawom klubów mi-krokomputero-

wych oraz wymianie informacji między Czytel-

nikami. Pomysłów mamy dużo. Konsekwencji

w ich realizacji również nam starczy!

Waldemar Siwiński

PROGRAMOWAĆ MOŻE KAŻDY

LOGO – słownik minimum .........................5

Prolog cz. III...............................................8

KLAN COMMODORE

C-64 budowa i działanie ..........................10

Maniak Turbo ...........................................12

Pętla ........................................................15

KLAN ATARI

Atari130XE...............................................20

Basic XL ..................................................21

KLAN SPECTRUM

Mapa........................................................22

CO JEST GRANE

Jet Set Willy .............................................15

Bajtkowa Lista Przebojów........................18

Wriggler ...................................................18

One Man and his Droid............................18

Skool Daze ..............................................18

PRZECZYTALIŚMY TO DLA WAS

Amiga contra Atari ST..............................19

GIEŁDA

Wszystko dla wszystkich .........................23

WARTO PRZECZYTAĆ

Byte, Tilt, Your Komputer .........................26

SAMI O SOBIE

Kluby Komputerowe ZSMP......................28

Komputery w Pałacu Młodzieży...............29

SPRZĘŻENIE ZWROTNE

Listy do Bajtka .........................................30

TYLKO DLA PRZEDSZKOLAKÓW

Rozmowa z komputerem .........................31

NIE TYLKO KOMPUTERY

Życie bez szkoły? ....................................32

ZESPÓŁ REDAKCYJNY: Waldemar Siwiński (z-ca re-

daktora naczelnego „SM” — kierownik zespołu), Oskar

Bramski, Krzysztof Czernek, Wiesław Migut, Sławomir

Polak, Roman Poznański, Wanda Roszkowska (opr.

graiczne), Marcin Waligórski, Roman Wojciechowski.

„BAJTEK” – MIESIĘCZNY DODATEK DO „SZTAN-

DARU MŁODYCH”. ADRES: 00-687 Warszawa, ul.

Wspólna 61. Telefon 21-12-05. Przewodniczący Rady

Redakcyjnej: Jerzy Domański – redaktor naczelny

„Sztandaru Młodych”. ZESPÓŁ REDAKCYJNY:

Waldemar Siwiński (z-ca redaktora naczelnego „SM”

– kierownik zespołu). Oskar Bramski, Roman Po-

znański, Wanda Roszkowska (opr. graiczne), Roman

Wojciechowski. WYDAWCA: RSW „Prasa-Ksiazka-

Ruch” Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, al. Stanów

Zjednoczonych 53. 04-028 Warszawa. Telefony:

Centrala 13-20-40 do 49. Redakcja Reklamy 13-20-40

do 49 w. 403, 414. Cena 100 zł. Skład technikę CRT

200, przygotowalnią offsetowa i druk: PRASOWE ZA-

KŁADY GRAFICZNE RSW „PRASA-KSIĄŻKA-RUCH”

w Ciechanowie, ul. Sienkiewicza 51.

Zam. nr 615/86, nakład 200.000 egz. P-101

BAJTEK 3–4/86

GRA O JUTRO

STAWIAM NA

ELEKTRONIKĘ!

— Jak sobie wyobrażasz, co bę-

dziesz wtedy robił?

— Myślę, że rok dwutysięczny nie bę-

dzie aż tak niezwykły, jak to sobie niektó-

rzy wyobrażają. Na pewno unowocześni

się technika, pojawią się nowe wynalaz-

ki; na pewno zmienią się warunki życia.

Ale mimo to nie sądzę, że życie będzie

się wiele różniło od dzisiejszego. Niewy-

kluczone, że powstaną nowe zawody,

— Ile będziesz miał lat w roku dwu-

tysięcznym?

— To łatwo obliczyć bez komputera —

dwadzieścia osiem.

— Czy jest to dla ciebie bardzo odle-

gła perspektywa?

— Teraz kończę naukę w szkole pod-

stawowej, później szkoła średnia, studia...

Czas będzie leciał coraz szybciej. Nie, nie

jest to dla mnie odległa perspektywa.

rozmowa

z PIOTREM STĘPNIEM

uczniem VII klasy Szkoły Podstawowej nr 209

w Warszawie, stypendystą Krajowego Funduszu

na Rzecz Dzieci, uczestnikiem Pracowni Podstaw

Informatyki Pałacu Kultury i Nauki.

BAJTEK 3–4/86

GRA O JUTRO

specjalności — jednakże ludzie będą

pracować podobnie jak obecnie. Jeśli

więc chodzi o moje plany — to chciał-

bym projektować komputery.

— Dlaczego właśnie kompute-

ry?

— To nie jest moda. Poznawanie

technik mikrokomputerowych jest

koniecznością, tego wymaga przy-

szłość, a w zasadzie teraźniejszość.

Niewątpliwie na świecie są nie tylko

mikrokomputery, jest wiele innych,

równie potrzebnych urządzeń ja wca-

le nie lekceważę innych dziedzin tech-

niki. A dlaczego właśnie komputery?

To przecież oczywiste! Mikrokompu-

tery będą wykorzystywane na tysiące

sposobów w tysiącach urządzeń, w

statkach kosmicznych, labo-ratoriach

uczonych, w robotach przemysłowych,

aparaturze medycznej, komunikacji,

sprzętach codziennego użytku. Syn-

tezatory mowy będą już wówczas tak

rozwinięte, że człowiek będzie mógł

porozumiewać się z komputerem w

najmniej skomplikowany sposób —

za pomocą mowy, haseł itp. Dlatego

najciekawsze będzie odnajdywanie

coraz to nowszych zastosowań mi-

krokomputerów, a w związku z tym

— projektowanie coraz nowszych ich

typów. To będzie fascynujące!

— Jakie będzie ci potrzebne

wykształcenie, aby realizować te

plany?

— Głównie elektroniczne, chociaż

na pewno będę musiał korzystać z

różnych dyscyplin wiedzy, takich jak

informatyka, izyka, matematyka.

Ja w ogóle stawiam na wiedzę, wy-

kształcenie. I w zasadzie nie chodzi

mi o tytuły naukowe, chociaż nie wy-

kluczam, że od roku dwutysięcznego

zrobię doktorat. Ale ja przede wszyst-

kim chciałbym pracować w jakiejś

irmie zajmującej się produkcją i uno-

wocześnieniem komputerów. Wów-

czas powszechne będą komputery co

najmniej 32 a może także 64 bitowe,

mające odpowiednią szybkość, nieza-

wodność.

— Wspomniałeś o robotach,

czy wykorzystywałbyś je w swojej

pra-cy?

— Stanowczo — nie, chyba że do

prostych czynności. Nie ufam zbytnio

robotom Są to wprawdzie sprytne ma-

szynki ale lubią się buntować...

— ?

— ...psuć. Nic innego nie mam na

myśli. Wadą robotów jest, że mogą

wykonywać tylko czynności z góry

zaplanowane. Z tego powodu ich wy-

korzystanie jest i będzie ograniczone.

Nawet bardzo duże zwiększenie pa-

mięci mikrokomputerów stosowanych

w robotach, nie spowoduje, że będą

one w stanie podejmować samodziel-

nie nawet proste decyzje. Ja po prostu

nie wierzę w sztuczną inteligencję.

— A w domu jaki będziesz miał

sprzęt?

— Komputer, co najmniej 16-

bitowy, do tego dyskietki, drukarkę,

pióro świetlne — to wszystko się przy-

daje. No i oczywiście chciałbym mieć

duży, samodzielny pokój we własnym

mieszkaniu gdzie mógłbym to wszyst-

ko poustawiać...

— Obecnie nad czym pracu-

jesz?

— Zgłębiam układy analogowe.

Z języków najbardziej odpowiada mi

PASCAL — jest piękny i przystępny.

Mam Spectrum Plus. Podłączam go

do telewizora, ale to nie jest zbyt

wygodne. Problemy zaczynają się,

gdy ktoś chce w domu oglądać tele-

wizję... Zamierzam zrobić interface,

żeby korzystać z monitora w Pra-

cowni Podstaw Informatyki w Pałacu

Młodzieży. Niestety, największy pro-

blem jest ze zdobyciem elementów.

W sklepach bardzo trudno coś kupić

— pozostaje giełda. A ja na „perski”

chodzę tylko z konieczności. Po

pierwsze dlatego, że jest tam strasz-

nie drogo — za każdy program,

skrypt, układ scalony czy procesor

trzeba słono zapłacić. Po drugie —

nie ma żadnej pewności, co się ku-

puje. Gdyby więcej było elementów

w państwowych sklepach i gdyby

były bardziej urozmaicone — więcej

ludzi mogłoby samodzielnie konstru-

ować sprzęt. Byłoby to znacznie tań-

sze i — co bardzo ważne — wielu

osobom dałoby szansę na własny

komputer. A co najważniejsze — lu-

dzie chętniej uczyliby się elektroniki.

— Dlaczego tak bardzo pasjo-

nuje cię elektronika? Czy informa-

tyka jest dla ciebie mniej ważna?

— Moim zdaniem hardware jest o

wiele ważniejszy niż software. Można

przecież ułożyć szalenie inteligentny

program, ale bez dobrego sprzętu nie

da on zadawalających efektów lub w

ogóle nie będzie działał. Dlatego o

przyszłości mikroinformatyki zadecy-

duje rozwój elektroniki.

— Jakie będą — Twoim zdaniem

— komputery przyszłości?

— Rozwój mikrokomputerów na-

stąpi w dwóch kierunkach. Pierw-

szy — to maksymalne uproszczenie

obsługi. Będą to komputery użytko-

we, z którymi przeciętny człowiek

będzie mógł porozumiewać się przy

pomocy mowy, nie zgłębiając tajni-

ków klawiatury. Drugi kierunek — to

maksymalne wzbogacenie pamięci,

zwiększanie szybkości i niezawod-

ności, obudowywanie komputerów

najróżniejszymi urządzeniami towa-

rzyszącymi. Takie będą komputery

profesjonalne.

— A co najbardziej interesuje

Cię z elektroniki?

— Wszystko...

— To strasznie dużo!

— ..tak, strasznie dużo. i ciągle

brakuje mi czasu. Dlatego powie-

dzia-łem, że perspektywa roku dwu-

tysięcznego wcale nie wydaje mi się

odległa.

Rezerwując bilet lotniczy w kasie PLL „LOT”, widzimy, jak na kla-

wiaturze komputerowego terminala „panienka z okienka” wystukuje

trasę, dzień, otrzymuje informację o wolnych miejscach, wpisuje dane

klienta i za chwilę otrzymujemy już numer rezerwacji. Na pozór zatem,

każdy z nas może zetknąć się z LOT–owską informatyką. Tyle, że ter-

minal komputerowy pełni tu rolę wyłącznie teleksu.

Klient kupujący bilet lub rezerwujący miejsce na przykład na lot

Warszawa – Rzeszow nie przypuszcza nawet, że informacja o jego

transakcji jest przekazywana do... Atlanty w Stanach Zjednoczonych.

Tam bowiem znajduje się dzierżawiony przez nasze linie lotnicze system

komputerowej rezerwacji miejsc. LOT działa jako jedno z setek towarzystw,

których powiązanie właśnie przez sieć komputerową jest dziś konieczno-

ścią.

Przygoda LOT–u z mikrokomputerami rozpoczęła się tak na dobre

dopiero rok temu. Powstająca wówczas sekcja IP6 — pod tym skrótem

ukrywa się komórka tworząca dla potrzeb LOT–u systemy mikrokompute-

rowe — opracowała ankietę rozesłaną następnie do wszystkich działów z

pytaniami o ewentualne problemy, w rozwiąza-niu których mogłyby pomóc

mikrokomputery. Ponieważ odzew był niewielki, sięgnięto po inny sposób

— wycieczki do poszczególnych sekcji, połączone z pokazami. I wówczas

nagle pojawiła się istna lawina zamówień — trzeba było wybrać z nich naj-

istotniejsze, związane bezpośrednio z procesem podejmowania decyzji.

Dziś dla potrzeb LOT–owskiej informatyki pracuje kilkadziesiąt osób. W

największych towarzystwach lotniczych jest ich co najmniej dwudziestokrot-

nie więcej. Mimo to ANDRZEJ WYSOCKI szef działu informatyki LOT–u

— sądzi, że uda się zrealizować główne na dziś zadanie — zbudowanie

sieci komputerowej, na którą składałyby się: komputer główny (ODRA)

i mikrokomputery, a także stworzyć dla niej bazę danych. Według tej

koncepcji istniałoby de facto kilka sieci mikrokomputerowych współpracują-

cych ze sobą poprzez duży komputer. Urządzenie mikrokomputerowe mo-

głoby pracować według te] koncepcji jako terminal, np. rezerwacji biletów

można byłoby dokonać włączając się w dowolnym punkcie tej sieci. Cała

sieć byłaby narzędziem segregacji informacji, zbieranej od wielu mikrokom-

puterów i co za tym idzie — wspierałaby podjęcie decyzji. LOT–owscy infor-

matycy będą jednak musieli pokonać trudności wynikające z różnorodności

posiadanego sprzętu — niełatwo będzie sprząc w jednej sieci ICL–owską

Odrę i IBM–y PC.

— Dorota Stodółkiewicz kończyła Wydział Elektroniki Politechniki War-

szawskiej w czerwcu ub. roku.

— Zawód wyuczony — informatyk — mówi Dorota — oznaczał w

praktyce biegłą znajomość kilkunastu bez mała języków programowa-

nia i wielu systemów operacyjnych. O pracy z komputerem nie miałam

jednak pojęcia. Firma dala mi możliwość nauki i samodzielnej pracy.

Nauka w przypadku Doroty i jej koleżanek oraz kolegów z działu polega

na… rzuceniu na „głęboką wodę”. Wszyscy mają do rozwiązania konkretne

problemy. Opracowywany przez Dorotę system ewidencjonuje sprzęt mikro-

komputerowy używany w LOT. Iwona jest natomiast współautorką kompute-

rowej książki etatów, w której igu-rują wszyscy pracownicy przedsiębiorstwa

Jej opracowanie okazało się niełatwym przedsięwzięciem — ponad 7 tys.

osób „uporządkowano” według numerów legitymacji pracowniczych. Wpro-

wadzenie danych również trwało dość długo, chociaż posłużono się naraz

10 mikrokomputerami.

Prace Doroty, a także Iwony wykonane zostały na IBM PC, przy wyko-

rzystaniu systemu organizacji baz danych DBASE II. posługującego się wła-

snym, charakterystycznym językiem Bardziej skomplikowaną wersję tego

systemu zwaną DBASE III wykorzystano przy opracowaniu za pośrednic-

twem Spółdzielni Pracy Absolwentów Szkół Wyższych ELMECHEM — naj-

większego jak dotychczas LOT–owskiego systemu mikrokomputerowego —

LOT–BAG, który wykorzystywany jest m.in. do poszukiwania zagubionego

bagażu.

Rozmawiał

Roman Wojciechowski

Grzegorz Onicimowski

BAJTEK 3–4/86

LOGO

SŁOWNIK MINIMUM cz. 1

Posługiwanie się LOGO przestaje

powoli być problemem. Cykl publi-

kacji w „Przeglądzie Technicznym”,

„Informatyce” i „Bajtku” ułatwia po-

znanie podstawowych zasad posłu-

giwania się tym językiem. Brak jesz-

cze kompletnego, systematycznego

opisu Logo, a w szczególności jego

dialektów innych niż SINCLAIR LOGO

Oto ów Słownik Minimum:

KORZYSTANIE Z WYKAZU

Kolorem czerwonym drukowane są hasta, dotyczące

dialektu SINCLAIR LOGO dla ZX Spectrum 48 kB ,

wzorowanego na APPLE LOGO . Nieznacznie różnią-

ce się wersje LOGO dostępne są dla komputerów Atari

800XL oraz Amstrad CPC 464 — oraz typów z nimi

zgodnych pod względem oprogramowania.

Kolorem niebieskim drukowane są hasta, odnoszące

się do TERRAPIN LOGO w wersji podstawowej dla

Apple II. Dialekt ten niemal pokrywa się z COMMODO-

RE LOGO dla komputerów C 64 i C 128.

Hasta wspólne dla obu opisywanych dialektów dru-

kowane są w kolorze czarnym.

Wszystkie przykłady przy hastach czarnych i czerwo-

nych podane zostały przy użyciu SINCLAIR LOGO ,

pozostałe — TERRAPIN LOGO.

Hasłem jest najczęściej nazwa procedury, uzupeł-

niona o typ jej parametrów oraz — jeżeli jest to operacja

— o typ wyniku. Np.:

FORWARD n

FORWARD n FD n

Przemieszczenie żółwia do przodu o podaną liczbę kro-

ków, bez zmiany jego kierunku. W przypadku podania

parametru ujemnego żółw porusza się do tyłu.

FORWARD 50

żółwia (TRUE lub FALSE). Trzeci element listy jest licz-

bą określającą kolor pisaka, czwarty określa kolor tła

ekranu.

PRINT TURTLESTATE

TRUE TRUE 0 6

HIDETURTLE HT

Sylwetka żółwia zostaje usunięta z ekranu. Wszystkie

procedury graiczne są dalej wykonywane bez zmian.

Efektem ubocznym jest pewne zwiększenie tempa two-

rzenia rysunku.

TO SZYBKO :co

HT RUN :co ST

END

SZYBKO [REPEAT 50 [FD 80 RT

141]]

1.2. Ekran graiczny

CLEAN

Usunięcie wszystkich rysunków z ekranu graicznego.

Żółw nie zmienia swojego położenia.

FD 40

CLEAN

CLEARSCREEN CS

Inicjalizacja ekranu graicznego. Wszystkie rysunki zo-

stają usunięte, żółw ustawiony w środku ekranu i skie-

rowany pionowo w górę. CS nie ma wpływu na stan

pisaka, widoczność żółwia oraz na tryb ekranu (WRAP,

WINDOW lub FENCE).

FD 40

FD n

oznacza, że FORWARD wymaga jednego parametru,

bądącego liczbą; FORWARD może zostać skrócone do

FD.

SENTENCE nsl nsl ← l (SE nsl...) ← I

HOME

Żółw zostaje przemieszczony do swego położenia po-

czątkowego, tzn. w środek ekranu i ustawiony w pozycji

pionowej. Jeżeli pisak żółwia jest w opcji PENDOWN

lub PENREVERSE, żółw kreśli w trakcie tego przesu-

nięcia linię.

RT 90 FD 70 HOME

oznacza, że operacja SENTENCE zazwyczaj wymaga

dwóch parametrów. Każdy z nich może być słowem, li-

stą lub liczbą; wynikiem jej jest lista. SENTENCE może

być skrócone do SE oraz wystąpić wraz z dowolną ilo-

ścią parametrów w nawiasach okrągłych — zatem jest

procedurą zachłanną.

HEADING ← n

oznacza, że HEADING jest operacją bezparame–trową,

której wynikiem jest liczba.

Używane skróty, określające typy danych:

CLEARSCREEN CS

Patrz CLEAN .

DRAW

Patrz CLEARSCREEN .

LEFT n LT n

Obrót żółwia w lewo o podany w stopniach kąt, bez

zmiany jego pozycji (parametr ujemny powoduje obrót

w prawo).

LEFT 90

FENCE

Tryb ekranu graicznego, w którym żółw nie ma możli-

wości przekraczania jego granic; każda próba tego ro-

dzaju kończy się wydrukiem komunikatu LOGO.

FENCE FORWARD 500 0

Turtle out of bounds

RIGHT n RT n

Obrót żółwia w prawo o podany w stopniach kąt, bez

zmiany jego pozycji. W przypadku podania parametru

ujemnego następuje obrót w lewo.

TO ZWROT RIGHT 180

END

ZWROT

SHOWNP ←P

Funkcja, określająca widoczność żółwia na ekranie.

Przyjmuje wartość TRUE, gdy żółw jest widoczny, FAL-

SE w przeciwnym przypadku.

SHOWTURTLE

PRINT SHOWNP

TRUE

SHOWTURTLE ST

Sylwetka żółwia ukazuje się na ekranie monitora.

HIDETURTLE

SHOWTURTLE

TURTLESTATE ←I

Funkcja, określająca aktualny stan żółwia. Jej wartością

jest lista czteroelementowa; pierwsze dwa elementy

określają kolejno: opuszczenie pisaka oraz widoczność

n — liczba, np. 3

250.0675

6.75E14

s — słowo, np.

NOWRAP

Patrz FENCE .

WINDOW

Tryb ekranu, w którym żółw może swobodnie poruszać

się poza jego obrzeżem (wszystkie procedury graiczne

są wykonywane również poza obszarem ekranu).

CS WINDOW

FD 5000 PR POSITION

0 5000

WRAP

„HEJ”

3456

TRUE

I — lista, np. []

[Oto przykład [listy]]

[123 0]

p — wyrażenie logiczne o wartości TRUE lub FAL-

SE, np.

1 = :x

MEMBERP 1 [1 2 3 4]

(.alfa > :beta)

WRAP

Tryb ekranu, w którym przy próbie przekroczenia jego

krawędzi żółw ukazuje się po przeciwległej stronie ekra-

nu.

1.1. Żółw

BACK n BK n

Przemieszczenie żółwia do tyłu o podaną liczbę kroków,

bez zmiany jego kierunku (w przypadku podania para-

metru ujemnego żółw porusza się do przodu).

BACK 50

CS WRAP

LT 30

FD 5000

BAJTEK 3–4/86

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: