stata wzory.doc

(374 KB) Pobierz



Statystyka- wzory

Ø      średnia arytmetyczna ważona dla szeregu rozdzielczego z przedziałami klasowymi

 

   lub

 

n-liczba obserwacji

i- środek przedziału klasowego()

Ø      W szeregu rozdzielczym przedziałowym dominantę można wyznaczyć graficznie ( wykorzystując histogram) lub analitycznie ( za pomocą wzoru):

 

D- wartość dominanty

xOD- dolna granica przedziału, w którym znajduje się dominanta

nD- liczebność przedziału dominanty

nD-1- liczebność przedziału poprzedzającego przedział dominanty

nD+1- liczebność przedziału następującego po przedziale dominanty

hD- rozpiętość (długość) przedziału dominanty

Ø      Wyznaczanie mediany w szeregu indywidualnym:

 

Analizowany szereg należy uporządkować od wartości najmniejszej do największej, a następnie stosujemy wzór:

 

Me=     , dla n nieparzystych

Me=0,5(), dla parzystych

 

Ø      Wzór dla mediany w szeregu przedziałowym:

 

Me=

 

xOMe- dolna granica przedziału, w którym znajduje się mediana

nMe- liczebność przedziału mediany

nsk-1- zsumowana narastająco (skumulowana) liczebność przedziałów poprzedzających przedział mediany

hMe- rozpiętość przedziału mediany

 

Ø      Wzór dla kwartyla pierwszego w szeregu przedziałowym:

Q1=

 

Ø      Wzór dla kwartyla trzeciego w szeregu przedziałowym:

 

Q3=

 

 

Ø      Podstawową miarą zmienności jest odchylenie standardowe:

 

S(x)=  , gdzie S2(x)- wariancja

 

Ø      Wzory na wariancję:

 

S2(x)=szereg szczegółowy (indywidualny)

 

S2(x)=- k- liczba klas, szereg rozdzielczy punktowy

 

S2(x)= - szereg rozdzielczy przedziałowy

 

Ø      Klasyczny współczynnik zmienności ( miara względna)

Ø      Typowy obszar zmienności:

MIARY ASYMETRII I KONCENTRACJI

Ø      moment zwykły rzędu r:

dla r= 1,2,…

mr=x – najprostszy moment zwykły to średnia arytmetyczna

Ø      Moment centralny rzędu r:

 

 

µ1=0 à wynika z własności średniej arytmetycznej (suma odchyleń od średniej arytmetycznej jest równa zero)

µ2=S2(x) à drugi moment centralny to wariancja

Dodatkowy wzór na wariancję:

S2(x)=m2- (m1)2

Ø      Wskaźniki asymetrii Ws:

Ws=    – D  lub Ws= (Q3-Q2)- (Q2-Q1)

Ø      Mieszany ( klasyczny i pozycyjny) współczynnik asymetrii:

  , S(x) – miary klasyczne ( jeżeli we wzorach jest średnia arytmetyczna)

D- miara pozycyjna

Przyjmuje najczęściej wartości w przedziale od -1 do 1

Ø      Pozycyjny współczynnik asymetrii:

Q- odchylenie ćwiartkowe

·         określa siłę i kierunek asymetrii jednostek zawartych między pierwszym i trzecim kwartylem

·         przyjmuje wartości wyłącznie z przedziału [-1,1]

 

Ø      Klasyczny współczynnik asymetrii:

Ø      Klasyczny współczynnik koncentracji:

µ4- moment czwarty centralny [mi 4]

 

Ø      Pozycyjny współczynnik koncentracji:

 

 

D9, D1- decyl dziewiąty i pierwszy

Ø      współczynnik korelacji liniowej Pearsoha ( współczynnik korelacji)

W liczniku występuje kwariancja (cov(x,y)) będąca średnią arytmetyczną iloczynu odchyleń wartości zmiennych X i Y od ich średnich arytmetycznych: [mierzy kierunek zależności nie siłę]

Ø      Współczynnik korelacji kolejnościowej Spearmana:

interpretuje się go jak Pearsona

Ø      Agregatowy indeks ilości według formuły Laspayesa ma postać:

 

 

 

 

Ø      Agregatowy indeks ilości według formuły Paaschego:

 

v      Agreatowe indeksy ilości informują o tym pile- przeciętnie rzecz biorąc- wzrosła lub zmalała ilość określonego zbioru artykułów (wyborów, produktów) w okresie badanym w porównaniu z okresem podstawowym.

 

Przy obliczaniu agregatowych indeksów cen rolę wag spełniają ilości:

Agregatowy indeks cen:

Według formuły Laspeyresa:

Według formuły Paaschego:

 

Statystyka matematyczna:

Rozkład dwumianowy:

Jeżeli chcemy określić prawdopodobieństwo wystąpienia k razy określonego zdarzenia w n niezależnych doświadczeniach przy danym prawdopodobieństwie p wystąpienia tegoż zdarzenia w pojedynczym doświadczeniu korzystamy z rozkładu dwumianowego

gdzie:

n- liczba powtórzonych zdarzeń

p- prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia w pojedynczym doświadczeniu

q=1-p prawdopodobieństwo porażki, czyli niewystąpienia zdarzenia  w pojedynczym doświadczeniu

k- liczba sukcesów, czyli doświadczeń, w których ma wystąpić dane zdarzenie

Dla rozkładu dwumianowego zachodzi:

«      wartość oczekiwana E(X)=np.

«      wariancja D2(X)=npq

«      normalny (Gaussa)

Jednym z najważniejszych rozkładów ciągłych jest rozkład normalny.

Zmienna losowa X ma rozkład normalny, jeśli jej funkcja gęstości prawdopodobieństwa wyraża się wzorem:

gdzie: E(x)=m, =D(x), exp{a}=ea, e= 2,7182

 

1

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin