tom7_numer6_krolewskie_kaplanstwo.pdf

Królewskie kapłaństwo

Tom 7, numer 6

W numerze:

Strona 3: Nasza służba dla Niego

Wszyscy wierzący są powołani, aby być królewskim kapłaństwem; ale czy my

żyjemy w realności tego powołania i składamy nasze życie jako miłą ofiarę?

Strona 7: Królewscy kapłani

Możemy się nauczyć dużo na temat godności i zaszczytu duchowego

kapłaństwa kościoła sprawdzając charakter kapłaństwa pod zakonem.

Strona 11: Kapłańskie towarzystwo

Bożym pełnym zamierzeniem zawsze było to, aby mieć społeczność ludzi, którzy

będą Jemu sprawiać satysfakcję poprzez usługiwanie Jemu zgodnie z Jego

planami i celami.

Strona 15: Resztka Sadoka

W tych ostatecznych dniach Bóg szuka kapłaństwa, które będzie oddane tylko dla

Niego i które oddaje chwałę tylko Jego imieniowi.

“Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem

świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was

powołał z ciemności do cudownej swojej światłości.” — 1 Piotra 2:9

Królewskie kapłaństwo

Nasza duchowa ofiara

Tu mamy prawdziwą naturę I charakter tej ofiary, którą mamy składać jako

święci kapłani. Jest nią chwała — “ustawiczna chwała dla Boga.”

Błogosławione zajęcie! Święte zadanie! Niebiańskie zatrudnienie! I nie ma to

być tylko coś okazjonalnego. Nie jest to tylko w jakichś szczególnych

momentach, kiedy wszystko wokół nas wygląda jasno i pięknie. Nie ma to być

tylko wśród blasku i gorliwości jakichś szczególnie namaszczonych publicznych

nabożeństw, kiedy prąd uwielbienia płynie głęboko, szeroko i szybko. Nie;

słowo brzmi: „ ustawiczna chwała”. Nie ma miejsca, ani czasu na narzekanie i

szemranie, dąsanie się i niezadowolenie, niecierpliwość, irytowanie się,

lamentowanie na temat naszych okoliczności, jakiekolwiek by one były,

doszukiwanie się winy w tych, którzy są związani z nami czy to publicznie, czy

prywatnie, w interesach lub w kręgach rodziny.

Święci kapłani nie powinni mieć czasu na żadną z tych rzeczy. Są oni

prowadzeni coraz bliżej Boga, w świętej wolności, pokoju i błogosławieństwie.

Oddychają oni atmosferą i chodzą w słońcu Bożej obecności, gdzie nie ma

materiału na to, aby karmić kwaśne i niezadowolone umysły. Możemy to sobie

zapamiętać jako niezmienną zasadę, że kiedykolwiek ktoś wylewa potok

uskarżania się na okoliczności i swoich sąsiadów, to taki człowiek nie realizuje

tego świętego kapłaństwa i w konsekwencji nie wydaje tych praktycznych

owoców. Święty kapłan jest zawsze szczęśliwy, zawsze pogodny, zawsze wielbi

Boga. To prawda, że może być zmęczony na tysiąc sposobów, ale składa swoje

problemy Bogu w modlitwie. „Alleluja” brzmi właściwe wyrażenie najsłabszego

członka Chrześcijańskiego kapłaństwa.

C. H. Mackintosh (1885)

Nasza służba dla Niego

Królewskie kapłaństwo

“ Przystąpcie do niego , do kamienia żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz przez

Boga wybranego jako kosztowny. I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom

duchowy, w kapłaństwo święte , aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa

Chrystusa. Dlatego to powiedziane jest w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny,

wybrany, kosztowny, A kto weń wierzy, nie zawiedzie się. Dla was, którzy wierzycie, jest on

rzeczą cenną; dla niewierzących zaś kamień ten, którym wzgardzili budowniczowie, pozostał

kamieniem węgielnym, ale też kamieniem, o który się potkną, i skałą zgorszenia; ci, którzy nie

wierzą Słowu, potykają się oń, na co zresztą są przeznaczeni. Ale wy jesteście rodem

wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali

cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości" (1 Piotra 2:4-9).

Jest to naprawdę niesamowity przywilej dla tych, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa — są

bowiem powołani, aby składać świadectwo o wspaniałości Pana Chwały. Jak dobrze jest

rozważać tę myśl: kiedy przystępujemy do Niego , budujemy się przez Ducha Świętego,

jako żywe świadectwo w kształcie tego świętego, królewskiego kapłaństwa. Dla wielu z nas

jest zbyt cudowne, abyśmy mogli w pełni zrozumieć tę wspaniałą prawdę i majestat

Pańskiego celu, planu i działania w tych, którzy są zbawieni tylko z łaski.

Pytanie dzisiaj brzmi tak: Czy jesteś tym, który wierzy i przychodzi do Niego w

całkowitym poddaniu się jemu? Czy jesteś przed Nim w takim stanie w każdej godzinie

każdego dnia? Czy wypełniasz swój cel, jaki jest przedstawiony w Słowie Bożym?

Królestwo Kapłanów

“A Mojżesz wstąpił na górę do Boga, Pan zaś zawołał nań z góry, mówiąc: Tak powiesz

domowi Jakuba i to oznajmisz synom izraelskim: Wy widzieliście, co uczyniłem

Egipcjanom, jak nosiłem was na skrzydłach orlich i przywiodłem was do siebie . A teraz,

jeżeli pilnie słuchać będziecie głosu mojego i przestrzegać mojego przymierza, będziecie

szczególną moją własnością pośród wszystkich ludów, bo moja jest cała ziemia. A wy

będziecie mi królestwem kapłańskim i narodem świętym . Takie są słowa, które powiesz

synom izraelskim ” (2 Mojż. 19:3-6).

Bóg zawsze chciał mieć święty naród kapłanów — nie tylko kilku Lewitów, którzy by

wygłaszali kazania, śpiewali pieśni i podejmowali decyzje. Ten lud, który Bóg przyprowadził

do siebie miał być Królewskim Kapłaństwem. Jednak Izrael nigdy nie wypełnił Bożego

duchowego celu, jaki Bóg miał dla nich.

W kościele Nowego Przymierza wypełniło się to wreszcie poprzez lud zebrany dla Boga

w wiecznej osobie Chrystusa Jezusa. Wśród tych wierzących nie było nic z syndromu

duchowieństwa/laików. Kiedy zbierali się razem jako Kościół Chrystusa, wszyscy byli

cząstką tej kapłańskiej rodziny Bożej. Ich celem, jako obywateli wiecznego królestwa

Bożego pod przewodnictwem samego Chrystusa było to, aby służyć swojemu Świętemu

Bogu w duchu i w prawdzie.

Nasza służba dla Niego

Jednak, chociaż ci pierwsi uczniowie Pana oczyścili się przez posłuszeństwo prawdzie

(1 Piotra 1:22), Piotr nadal zachęcał ich do wysiłków, aby się zbliżali do Chrystusa. Wiedział

Królewskie kapłaństwo

o tym, że potrzebowali się stać moralnie nieskazitelni, poświęceni i oddani Chrystusowi w

każdym aspekcie życia poprzez Jego Ciało, Krew i Ducha.

W ten sposób dawali prawdziwe świadectwo Jego suwerenności i łaski. On wiedział, że

tylko służba kapłaństwa funkcjonującego ze szczerego serca może być przyjęta przez Ojca.

Historia mówi nam, że ci pierwsi uczniowie Pan Jezusa spotykali się razem, uznając Jego

obecność w zmartwychwstałej chwale, jako Jego kapłaństwo. Tak więc brali Chleb i Kielich,

oddając Mu cześć, miłość, uwielbienie i adorację, które należą asię Jemu, jako Panu

wszystkiego.

Nawet jako słabe naczynia, ich życie było ustawicznym zwiastowaniem wspaniałości i

cnoty charakteru i natury Boga. To praktyczne zwiastowanie chwały Boga stało się istotą ich

natury poprzez ich zjednoczenie z Chrystusem. To zjednoczenie pogłębiało się, kiedy

codziennie budowali się w Chrystusa poprzez działanie Ducha Świętego. Zamiast odrzucać to

działanie, jak to wielu czyni dzisiaj, oni poddawali się z radością, całkowicie i ustawicznie

łagodnemu działaniu Ducha Świętego.

Rezultatem tego żywego świadectwa jest to, że zbierali pełny owoc swojej pracy. Byli

naprawdę błogosławieni. Czy nasze świadectwo jest dzisiaj takie samo?

Jakość naszej służby kapłańskiej

“ Jeśli bowiem kto mniema, że jest czymś, będąc niczym, ten samego siebie oszukuje . Każdy

zaś niech bada własne postępowanie, a wtedy będzie miał uzasadnienie chluby wyłącznie w

sobie samym, a nie w porównaniu z drugim. Albowiem każdy własny ciężar poniesie. A ten,

którego się naucza Słowa Bożego, niechaj się dzieli wszelkim dobrem z tym, który naucza.

Nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać ; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie.

Bo kto sieje dla ciała swego, z ciała żąć będzie skażenie, a kto sieje dla Ducha, z Ducha żąć

będzie żywot wieczny” (Gal. 6:3-8).

W obecnym czasie słyszę jak wielu ludzi w kościołach mówi o bardzo duchowych

rzeczach i twierdzą, że mają wielką duchową moc, podczas gdy ich życie wyraźnie pokazuje,

upadłą, grzeszną naturę człowieka. Słyszę słowa o poddaniu się Chrystusowi, ale ich życie

jest oddane w służbę grzesznej natury. Przyjaciele, moje śmiertelne uszy są niedoskonałe, a

moje oczy są słabe w porównaniu z uszami i oczami Pana.

Nie dajmy się oszukiwać; Bóg się nie pozwoli z Siebie naśmiewać. Bez względu na to,

czy jesteśmy w dolinie czy na wyżynie, nie możemy się ukryć przed Bożym okiem.

Będziemy zbierać to, co siejemy. Jak nierozsądne jest udawanie czegokolwiek przed Bogiem.

On zna prawdę. Wielu mówi, że są królewskim kapłaństwem . Więcej słów i twierdzeń na

temat kapłaństwa nie spowoduje, że nasza służba kapłańska będzie akceptowana przez

Wszechmogącego Boga.

Niedawno w Anglii miało się pobrać dwoje młodych ludzi. Ślub miał być przeprowadzony

przez młodego wikarego Kościoła Anglikańskiego. W dniu ślubu wikary musiał być gdzieś

indziej, więc uzgodnił z kimś innym, że go zastąpi. Ten drugi kapłan nie przyszedł, więc

pewien młody nastolatek na praktyce ubrał się w szaty księdza i

Królewskie kapłaństwo

Nasza służba dla Niego

przeprowadził ceremonię zaślubin. Kiedy to oszustwo wyszło na jaw, podniósł się wielki

szum. Była to historia na pierwsze strony gazet. Ślub, który kosztował tysiące funtów był

nieważny. Młoda para nie była legalnym małżeństwem, ponieważ ten młody człowiek, który

udzielał ślubu nie był ordynowany przez Kościół Anglikański i dlatego nie miał

upoważnienia do takiego działania w świetle obowiązującego prawa. Ten młody człowiek

powiedział wszystkie właściwe słowa. Miał na sobie obowiązujący strój; robił to w budynku

kościoła. A pomimo tego nie była to prawdziwa służba i władze zwierzchnie Kościoła

Anglikańskiego nie uznały tego. Jego służba została uznana jako nie do przyjęcia .

Bracia i siostry, czy my próbujemy zrobić to samo z Bogiem? Czy weszliśmy w to

najwyższe powołanie, czy też tylko wypowiadamy słowa kapłana, które są w tym przypadku

pustymi słowami bez kapłańskiej czystości i prawdy?

Kapłaństwo zasługujące na pogardę

Kiedy słyszę puste przechwałki, często przypomina mi się wtedy fragment z Malachiasza,

gdzie Bóg mówi: „Syn czci ojca, a sługa swojego pana. Jeżeli jestem ojcem, to gdzież jest

moja cześć? A jeżeli jestem panem, to gdzież jest bojaźń przede mną? — mówi Pan Zastępów

do was, kapłani, którzy gardzicie moim imieniem. Wy jednak mówicie: W czym

wzgardziliśmy twoim imieniem ?

Oto w tym, że ofiarujecie na moim ołtarzu pokarm nieczysty. I jeszcze się pytacie: Czym

go zanieczyściliśmy? Oto tym, że mówicie: Stołem Pana można wzgardzić.

Gdy przynosicie na ofiarę to, co ślepe, czy nie ma w tym nic złego? Gdy ofiarujecie to, co

kulawe i chore, czy nie ma w tym nic złego? Spróbuj złożyć to swojemu namiestnikowi, a

zobaczysz, czy przyjmie to łaskawie albo czy okaże ci przychylność ? — mówi Pan Zastępów.

Otóż teraz, starajcie się przebłagać Boga, aby się nad nami zmiłował! Od was to zależy,

czy może On okazać wam przychylność — mówi Pan Zastępów.

Niechby znalazł się między wami ktoś, kto zamknąłby bramy świątyni, abyście nie

zapalali ognia na moim ołtarzu daremnie! Nie mam w was upodobania — mówi Pan

Zastępów — i nie jest mi miła ofiara z waszej ręki.

Gdyż od wschodu słońca aż do jego zachodu wielkie jest moje imię wśród narodów i na

wszystkich miejscach spala się kadzidła i składa się czyste ofiary na cześć mojego imienia,

bo moje imię jest wielkie wśród narodów — mówi Pan Zastępów.

Lecz wy bezcześcicie je, mówiąc: Stół Pana może być nieczysty i można ofiarować na nim

pokarm, którym sami gardzicie.

Mówicie też: Ach! Jakiż to mozół! i złościcie mnie — mówi Pan Zastępów — i przynosicie

to, co zrabowane, kulawe, chore i ofiarujecie. Czy mam łaskawie przyjąć to z waszej ręki? —

mówi Pan.

Przeklęty jest oszust, który ma w swojej trzodzie samca i ślubuje go dać, a ofiaruje Panu

zwierzę ułomne! Gdyż Ja jestem wielkim Królem — mówi Pan Zastępów — a moje imię

wywołuje zbożny lęk między narodami” (Malachiasza 1:6-14).

Czy twoja ofiara jest w całości z tego, co Chrystus oczyścił poprzez Swoje ciało i krew

na krzyżu Golgoty? Odrzuć pokusę obrony czy pokazywania palcem. Sprawdzaj swoje

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: