Norman Hilary - Pasierbice.pdf - Hilary Norman - sewulka

Hilary Norman

Pasierbice

Henry'emu Normanowi,

który nadal jest ze mną na tak wiele sposobów.

Oto osoby, którym składam wyrazy wdzięczności za

pomoc:

Sarah Abel, Howard Barmad, Jennifer Bloch, agentka

i przyjaciółka Sarah Fisher, znakomita redaktorka Gillian

Green, PC Steve Gregory za rady w sprawie miejsca

zbrodni, Rolf Hurzeller, Peter Johnston za ekspertyzę

policyjną z domieszką dobrego humoru, mój mąż

Jonathan Kern za wsparcie na froncie domowym, Martin

Leigh i Jacqueline Nawka z Sądu Koronera w St Pancras

za nieocenioną pomoc i cierpliwość, Herta Norman, która

zawsze wiedziała, czy coś działa czy nie, Judy Piatkus,

Helen Rose za wyszukiwanie informacji i radę, Richard

Spencer i Sue Moroney, Linda Stern i dr Jonathan

Tarlow.

Jak zawsze, wszystkie postaci, sytuacje i warunki

pogodowe są absolutną fikcją.

Dzieci to istoty całkowicie egoistyczne; odczuwają intensywnie

swoje potrzeby i bezwzględnie dążą do ich zaspokojenia.

Zygmunt Freud

CZĘŚĆ I

atthew Gardner, nowojorski architekt pracujący w Berlinie,

pierwsze dni roku 2000 spędzał na urlopie w Szwajcarii.

Tam właśnie, leżąc na grzbiecie w śniegu, nagle zobaczył

JĄ. Tylko twarz. Twarz, która patrzyła na niego z góry. Zatroskane

niebieskie oczy z tęczówkami w czarnych obwódkach, dzięki czemu

błękit wydawał się jeszcze bardziej intensywny. Jasne, rozwiane na

wietrze włosy. A ponad głową bezchmurny lazur zimowego nieba,

oprawionego w złoto. Coś do niego mówiła.

- Dobrze się pan czuje?

Miły głos. Niski... Język angielski z domieszką czegoś bardziej

europejskiego.

Idealnie, pomyślał, wciąż oszołomiony. Gdyby nie ta muzyczka

gdzieś z boku...

Wyciągnął szyję w stronę dźwięku. Jeszcze jedna twarz: chłopiec

- może ośmioletni - w czapce z pomponem i ze słuchawkami na

szyi. Źródło dźwięku, a zarazem przyczyna upadku. Cholerny mały

kamikadze z uszami pełnymi łomotu! Pędzi taki z góry na złamanie

karku, spodziewając się, że wszyscy inni ustąpią mu z drogi.

Buzia chłopca rozciągnęła się w uśmiechu - prawdziwie

dziecięcym i rozbrajającym. Potem zniknęła z pola widzenia,

muzyka także umilkła.

Całe szczęście. Matthew odwrócił z powrotem głowę.

ONA wciąż tam była.

- Synek? - spytał.

- Nie - odrzekła z uśmiechem. - Moje panny są tam... Matthew

obejrzał się znowu, obejmując wzrokiem resztę wzgórza. Horda

narciarzy - jedni w grupkach, inni solo.

Od razu odgadł, które są jej - po kolorze włosów. Stały,

przytulone do siebie, oplecione ramionami i odchylone do tyłu,

zanosiły się od śmiechu.

Norman Hilary - Pasierbice.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: