Wylie Trish - Znowu razem.pdf - Wylie Trish - LadyHenrietta

Trish Wylie

Znowu razem

PROLOG

Wydarzyło się to między Bożym Narodzeniem a

sylwestrem, czyli w okresie intensywnego zastanawiania się,

co przyniesie nowy rok. Ludzie myślą o noworocznych

postanowieniach, które popchną ich sprawy na właściwe tory.

Właśnie wtedy Abbey Jackman podjęła decyzję, by

ostatecznie zerwać więzy z przeszłością.

Jak oceniała kończący się rok? Pozytywnie. Uznała go za

dość dobry, a nawet w pewnych sprawach wyjątkowo udany.

W listopadzie przeprowadziła się do własnego mieszkania.

Lubiła swą pracę, która dawała dużo satysfakcji. Od pewnego

czasu miała poważnego kandydata na męża. Jej bardzo

uczuciowa matka też znalazła nowego partnera, dzięki czemu

rzadziej wtrącała się w sprawy córki.

Abbey przez kilka lat starała się zmienić swój wizerunek i

poszerzyć krąg znajomych. Dbała o najdrobniejsze szczegóły

mające doprowadzić do wymarzonego celu. Wysiłki

zaczynały przynosić owoce.

Zrobiła to, co sama uznała za konieczne, oraz to, co

radzono jej podczas terapii. Nareszcie wszystko szło zgodnie z

planem. Pierwszy raz w życiu miała wpływ na swój los.

Pozostała ostatnia, utrzymywana w tajemnicy sprawa,

której załatwienie odwlekała od lat.

Postanowiła jednak napisać kilka zdań, ale zadanie

okazało się trudne. Nie miała pewności, czy list dotrze do

adresata, ponieważ nie wiedziała, gdzie los go rzucił.

Pozostawało wysłać list na adres bazy i łudzić się, że jakaś

życzliwa osoba przekaże kopertę dalej.

Gniewnie potrząsnęła głową zła, że nadal zależy jej na

kimś, kogo ostatni raz widziała przed ośmiu laty.

Osiem lat to bardzo długo. Dwa, trzy, najwyżej cztery lata

powinny wystarczyć... Początkowo w głębi duszy żywiła

cichą nadzieję, że nie wszystko stracone, że jeszcze jest szansa

na miłość, o jakiej marzyła. Liczyła, że spełni się to, w co

wierzyła dawno temu. Proza życia niestety zniszczyła

marzenia oraz nieuzasadnioną nadzieję. Najwyższy czas

odciąć się od przeszłości i zacząć nowe życie.

Piękne mrzonki okazały się mało realne. Doświadczenie

nauczyło ją, że w miłości ważna jest stałość charakteru oraz

pewność, że na tej drugiej osobie zawsze można polegać. To

liczy się bardziej niż namiętność.

Ona i Ethan byli marzycielami, idealistycznie patrzyli na

świat, żyli w baśniowym świecie. A codzienność rzadko

przypomina bajkę i życie nie jest pasmem szczęścia.

Abbey już o tym wiedziała.

Lecz nawet po ośmiu latach napisanie listu sprawiało

niepojętą trudność, o czym świadczyły leżące na podłodze

zmięte kartki papieru listowego.

Ukochany miał dość rzadkie imię, a jej zdawało się, że

łatwiej byłoby pisać do człowieka o pospolitym imieniu.

Wypróbowała kilka wersji od „Cześć" do oficjalnej

„Szanowny Panie Wyatt", lecz wszystkie brzmiały źle,

sztucznie. A nagłówek „Najdroższy Ethanie" przywoływał

zbyt wiele wspomnień.

Abbey westchnęła i rzuciła na podłogę kolejną papierową

kulkę. Dlaczego tak trudno napisać krótki list?

Po rozstaniu Ethan nigdy nie próbował skontaktować się z

nią, chociaż wiedział, gdzie mieszka. Adres nadal był

aktualny, ponieważ dopiero niedawno wyprowadziła się z

Killyduff. Gdyby chciał, mógłby tam wysłać list.

Abbey poczuła niemiły skurcz serca. Przeklęty Ethan!

Odłożyła blok listowy i zaczęła nerwowo chodzić po

pokoju. Przed łaty zrobiła to, co razem uzgodnili: wróciła do

Irlandii, ukończyła studia i czekała na ukochanego.

Dlaczego Ethan milczał, porzucił ją oraz marzenia, które

snuli o wspólnej przyszłości?

Niedługo po powrocie Abbey ze Stanów zachorował jej

ojciec. Po jego śmierci zawalił się jej świat. Nie mogła

wybaczyć Ethanowi, że nie dotrzymał słowa. Nie umiała już

marzyć, nie potrafiła zacząć wszystkiego od nowa.

Jednak zdawała sobie sprawę, że nadeszła pora, aby

definitywnie zostawić przeszłość za sobą. Wyprostowała się,

parę razy głęboko odetchnęła i na moment przymknęła oczy.

Starała się zebrać siły.

Czy każda dziewczyna tak niechętnie rozstaje się ze

wspomnieniami o pierwszej miłości?

Zdecydowanym krokiem wróciła do stolika, przysunęła

blok listowy i wzięła pióro. Koniec z wahaniem. Jest dorosła i

nauczyła się kierować swym losem.

Pióro gładko przesuwało się po papierze, bo raptem

znalazła odpowiednie słowa, by ostatecznie porzucić marzenia

sprzed wielu lat.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin.

Abbey słyszała to już ze dwadzieścia razy, ale szczere

życzenia sprawiały jej prawdziwą przyjemność.

Przekroczenie trzydziestki okazało się miłe, a przyjęcie w

rodzinnym miasteczku było udane.

Karyn Jamieson, urodzona w dużym mieście przyjaciółka,

pochyliła się ku jubilatce.

- Widzę, że przyszli do ciebie wszyscy zacni obywatele

Killyduff. Czy w tej mieścinie znajdzie się choć jedna osoba,

która nie jest spokrewniona ze wszystkimi pozostałymi?

- Chyba nie. - Abbey uśmiechnęła się promiennie. -

Wreszcie poznajesz uroki życia w małym mieście.

- Tych parę domów nie zasługuje na takie miano.

Szanujące się miasto ma więcej ulic i wszystkie powinny być

porządnie oznaczone. A tu widziałam tylko jedną tabliczkę z

nazwą ulicy.

Karyn przyjechała z Dublina poprzedniego dnia

wieczorem. Ponieważ było ciemno, minęła całe Killyduff,

zanim się zorientowała, że dotarła na miejsce. Przytrafiało się

to dość często ludziom, którzy przyjeżdżali tutaj pierwszy raz.

Wypada dodać, że mieszkańcy miasteczka byli z tego

zadowoleni. Przyjezdnych traktowano dość wrogo i

bezceremonialnie pytano o cel podróży. Abbey, która

oczywiście o tym wiedziała, lojalnie uprzedziła znajomych.

Mimo to niewielkiej grupie śmiałków z Dublina starczyło

odwagi, aby wyruszyć na zabitą deskami prowincję.

Abbey od kilku lat mieszkała w stolicy, lecz byłaby

nieszczęśliwa, gdyby nie mogła urządzić przyjęcia

urodzinowego w domu. Oczywiście nie przyznawała się do

tego przed nikim, nawet przed matką. W Killyduff spędziła

dzieciństwo, tutaj mieszkała do czasu studiów. Była

Wylie Trish - Znowu razem.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: