SK£ADOWANIE I PRZENOSZENIE DREWNA KOMINKOWEGO.pdf

SKŁADOWANIE I PRZENOSZENIE DREWNA KOMINKOWEGO

Pomysł na kominek czy piec i jego realizacja to dopiero pocz±tek długiej drogi nabywania nowych

umiejêtno¶ci i nawyków codziennego obsługiwania tych urz±dzeñ. Je¶li ¼le zorganizujecie sobie

pracê z drewnem kominkowym, to stanie siê ona dla Was prawdziw± udrêk±. Tylko zakup

dodatkowych urz±dzeñ i akcesorii do rozładowywania, składowania i przenoszenia drewna pozwoli

przez lata z sukcesem i frajd± obsługiwaæ Wasze kominki i piece...

• RYTM PRACY Z DREWNEM• ROZŁADUNEK DREWNA• SKŁADOWANIE

DREWNA• MAGAZYNOWANIE PRZED PIECEM I KOMINKIEM

RYTM PRACY Z DREWNEM

Skuteczne palenie drewnem w domu wymaga dobrej organizacji i wyposa¿enia. Wa¿ny jest pewien

rytm pracy z drewnem, który najlepiej zaobserwowaæ mo¿emy na wsi, gdzie dziêki tradycji

funkcjonuj± pewne stale reguły. Wywóz drewna z lasu i jego r±banie zaczyna siê tam w marcu.

Zim± w lesie odbywa siê bowiem główny wyr±b drzew i wtedy najłatwiej i najkorzystniej mo¿na kupiæ

drewno opałowe pozostałe po selekcji ¶ciêtego materiału. Drewno takie, co wa¿ne, jest w tym

okresie najbardziej warto¶ciowe z uwagi na naturaln± w zimie, mniejsz± zawarto¶æ soków. Pod

koniec marca, na pocz±tku kwietnia słychaæ odgłosy r±bania i zaczynaj± rosn±æ stosy drewna.

Robota koñczy siê jego starannym uło¿eniem w zamkniête, okr±głe kopy, lub przymurkowe rzêdy,

zawsze w przewiewnym i słonecznym miejscu na dworze.

Drewno schnie przez wiosnê i lato a jesieni±, ju¿ po wykopkach, jest układane w przewiewnych

szopach. Przy czym w szopach tych pozostaje jeszcze zapas z poprzedniego roku i on bêdzie w

pierwszej kolejno¶ci spalany. Taka jest naturalna, powtarzana co roku, logika pracy z drewnem.

Dziêki niej spalane jest zawsze drewno z ubiegłorocznego zapasu, powietrzno-suche, o wilgotno¶ci

w granicach 20 procent, wystarczaj±cej do dobrego spalania.

Jednak wielu ludzi z miasta nie czuje tego rytmu. Oczekuj±, ¿e ka¿de drewno bêdzie równie

skutecznie siê spalało, obojêtnie mokre czy suche. Oczywi¶cie, mo¿emy drewno nieuło¿one

pozostawiæ na podwórzu i donosiæ na rêkach przez cał± zimê. Nie bêdzie to jednak korzystne ani

dla drewna, ani tym bardziej dla nas. Drewno bêdzie jeszcze raz takie ciê¿kie, pokryte ple¶ni± i

ciemne od sinicy. Nie bêdzie chciało siê rozpalaæ, a zamiast ognia w kominku bêdziemy mieli

chmury wilgotnego dymu. Du¿± czê¶æ energii zawart± w drewnie zu¿yjemy na jego wysuszanie.

Takim drewnem domu nie ogrzejemy. Do tego jego codzienne wyci±ganie ze stosu i układanie na

rêku, szybko da nam w ko¶æ na tyle, ¿e zaczniemy rozgl±daæ siê za innym paliwem. Problem

sprowadza siê do tego jak ułatwiæ sobie pracê z drewnem i jak zrobiæ to nowocze¶nie?

Drewno kominkowe na rynku

Pomocna tu bêdzie znajomo¶æ bogatej oferty drewna kominkowego, ró¿nych jego odmian, o ró¿nej

wilgotno¶ci i w ró¿norodnych opakowaniach. Producenci zmuszeni zostali przez du¿ych importerów

do utrzymywania pewnych wypracowanych standardów pakowania i suszenia drewna, oraz

doboru optymalnych gatunków drewna.

Klasy wilgotno¶ci drewna

Funkcjonuj± zasadniczo 4 klasy wilgotno¶ci, ró¿ni±ce siê, co oczywiste, cen±. Najwy¿sz± stanowi

drewno o wilgotno¶ci do 20%, to drewno sezonowane i dodatkowo dosuszane w suszarniach

wysokotemperaturowych. Zalet± wysokiej temperatury jest działanie bakterio-grzybo i

owadobójcze. Takie drewno spala siê najefektowniej i wytwarza najwiêcej ciepła. Druga klasa to

drewno o wilgotno¶ci poni¿ej 25% tzw. powietrznosuche, przygotowywane przynajmniej z rocznym

wyprzedzeniem. W tej klasie spalanie jest bardzo stabilne, poniewa¿ drewno jest równomiernie

suche w całym swoim przekroju. Polana bêd± miały ciemniejsz± barwê, a w zale¿no¶ci od

przewiewno¶ci składowania i nara¿enia na wilgoæ mog± mieæ nieco sinizny i ¶ladów ple¶ni. Z tego

drewna otrzymamy trochê mniej ciepła. Trzecia klasa to drewno półsuche o wilgotno¶ci

do 35%, sezonowane w danym roku, od wiosny. Tutaj na pocz±tku spalania bêdziemy mieli ju¿

wiêcej dymu, a ilo¶æ ciepła bêdzie ju¿ wyra¼nie mniejsza. Wreszcie czwart± klasê stanowi drewno

¶wie¿e, o wilgotno¶ci rozpoczynaj±cej siê powy¿ej 35%, a mog±cej dochodziæ i do 70%. Ta klasa

jest najbardziej zró¿nicowana. Najtrudniej te¿ klientowi jest tutaj oceniæ prawdziw± warto¶æ opałow±

kupowanego drewna. Spalaj±c je stracimy znaczn± ilo¶æ ciepła na schniêcie polan i najwiêcej

niedopalonych cz±steczek zostanie wyrzuconych wraz z par± przez komin.

Gatunki drewna

Oprócz poziomu wilgotno¶ci wa¿ny jest równie¿ dobór odpowiednich gatunków drewna do palenia.

Ró¿ni± siê one budow± i nieznacznie składem, dziêki czemu maj± ró¿n± gêsto¶æ, zapach drewna

i dymu, oraz ró¿ne wła¶ciwo¶ci spalania. Iglaste gatunki drewna, takie jak sosna, ¶wierk, modrzew,

jodła, chocia¿ w przeliczeniu na masê maj± wy¿sz± kaloryczno¶æ, ze wzglêdu na zawarto¶æ ¿ywic,

w praktyce wymagaj± o wiele czêstszego dokładania. Polana s± o wiele l¿ejsze od twardych

gatunków, szybciej siê spalaj± i łatwiej gazuj±. Przybrudzaj± tak¿e szyby wkładów kominkowych. Ich

zalet± jest wysoki płomieñ i efektowne trzaski podczas spalania. W du¿ym obrocie drewna iglastego

siê nie sprzedaje. Odgrywa ono jedynie lokalne znaczenie. Za najlepsze gatunki uznaje siê buk,

d±b, grab, jesion, akacjê. Najciê¿sze z nich to grab i akacja. Najbardziej popularny jest buk, d±b i

grab, doceniany jest jesion. Te gatunki sprzedawane s± najkorzystniej osobno, czêsto jako Miks w

zmieszaniu, zawsze jednak okre¶lane s± mianem drewna twardego i uzyskuj± najwy¿sze ceny. Pal±

siê bardzo równomiernie i długo, spokojniej gazuj±, daj± du¿o wêgla drzewnego, który długo siê

¿arzy. pod warunkiem, ¿e s± suche. Niestety te gatunki potrzebuj± do wyschniêcia bardzo du¿o

czasu, wła¶nie z powodu bardzo gêstej budowy, utrudniaj±cej wydostawanie siê wody. Dlatego przy

dora¼nych zakupach, warto kupowaæ jedynie suche, twarde drewno. Tañsze półsuche, czy ¶wie¿e

drewno mo¿emy kupowaæ co najwy¿ej z przeznaczeniem na dalszy okres spalania. Zdecydowanie

ni¿ej oceniane s± takie popularne u nas gatunki drewna jak brzoza, olcha, klon. W¶ród nich brzoza

stoi nieco wy¿ej ze wzglêdu na przyjemny aromat i łatwo¶æ palenia siê nawet przy du¿ej zawarto¶ci

wilgoci. Czêsto te gatunki dokładane s± do tzw miksów. Miesza siê je z drewnem twardym w

proporcjach 1:4, 1:3, 1;2, naturalnie cena miksów jest ju¿ ni¿sza. Wybieraj±c odpowiedni± klasê

wilgotno¶ci drewna ró¿nicujmy cenê ze wzglêdu na jego gatunek.

Rodzaj pakowania

Ka¿da z klas drewna mo¿e zostaæ w ró¿ny sposób spakowana. Jest kilka najbardziej popularnych

form pakowania drewna. Pierwsz± jest tak zwana skrzyniopaleta, czyli zbudowana na palecie

a¿urowa skrzynia do której układane jest drewno. Najczê¶ciej wykonywana jest z odpadowych

zrzynów, po jak najmniejszych kosztach. Musi byæ jednak na tyle solidna, ¿eby bez deformacji

wytrzymała załadunek, dowóz i rozładunek u klienta. Standardowo ma ona z dołu wymiary

europalety czyli 120 x 80 cm i wysoko¶æ wewnêtrzn± 180-200 cm. Coraz czê¶ciej produkowana

jest mała skrzyniopaleta, o objêto¶ci 1 metra przestrzennego 120 x 80 x 103 cm, wygodniejsza w

u¿yciu, choæ nieco dro¿sza. Zwykle małe stawia siê jedna na druga i ¶ci±ga ta¶m±. Wszyscy wiêksi

producenci przykrywaj± ju¿ w tej chwili skrzyniopalety kawałkiem mocowanej folii, zabezpieczaj±cej

z góry przed deszczem. To znacznie poprawia kondycje drewna przechowywanego w

skrzyniopaletach, zarówno na placu producenta jak i potem na placach handlowych. Drewno bêdzie

szybciej dosychało i nie moknie tak bardzo w czasie deszczów. Spotkaæ mo¿na tak¿e ró¿ne formy

du¿ych skrzyniopalet ze zbitym z desek okorowych dachem. Drewno w skrzyniopaletach jest

układane a nie wrzucane. To bardzo istotna ró¿nica, która naturalnie ma swoje odzwierciedlenie w

cenie. Jednak 1 metr drewna wrzuconego to nie wiêcej ni¿ 0,6 -0,7 metra uło¿onego. Warto o tej

ró¿nicy pamiêtaæ porównuj±c cenê drewna. Kupowanie skrzyniopalet ma sens je¶li chcemy kupiæ

wiêksze ilo¶ci drewna i potrafimy je bez wysypywania przechowaæ. Pewn± wad± skrzyniopalet jest

to ¿e po ich opró¿nieniu trzeba je poci±æ, nie s± to opakowania do wielokrotnego u¿ytku, i nie

mo¿na ich w ¿aden sposób zło¿yæ. Byæ mo¿e dobr± alternatywa bêd± tu w przyszło¶ci składane,

lekkie skrzynie metalowe, aluminiowe, czy plastikowe.

W ostatnim czasie na rynku pojawiły siê odchudzone wersje skrzyniopalet ograniczaj±ce konstrukcje

jedynie do palet i nabitych na ni± 4 naro¿ników z desek, zastêpowanych czasami kartonem, b±d¼

całkiem bez naro¿ników. Drewno kominkowe owiniête jest tam mocno naci±gniêt± ta¶m± siatkow±,

utrzymuj±c± formê pakunku. Im łatwiejsze do likwidacji opakowanie, tym jest bardziej praktyczne.

Opakowanie to zbêdny koszt i dodatkowy ciê¿ar ładunku, dlatego powinno byæ jak najprostsze i

jednocze¶nie skuteczne na tyle, by utrzymaæ formê upakowanego drewna w czasie transportu i

rozładunku. Wa¿na jest równie¿ przewiewno¶æ opakowania, tak by drewno mogło

swobodnie dosychaæ. Elastyczna siatka zapewnia dostateczny dostêp powietrza, mo¿na j±

pó¼niej przeznaczyæ do recyklingu. Po tak zapakowanym drewnie pozostaje jedynie paleta

zajmuj±ca niewiele miejsca i łatwa do przewo¿enia. Ta forma pakowania wyprze w krótkim czasie

stosowane do tej pory kosztowne skrzyniopalety.

Dla całej logistyki przewozu drewna niezwykle istotne jest, by na Tira mo¿na wsadziæ go jak

najwiêcej. Ograniczeniem jest no¶no¶æ, najczê¶ciej 24 ton. Im bardziej suche bêdzie drewno, tym

wiêcej go załadujemy. Minimalna ilo¶æ w du¿ym odbiorze to 48 metrów przestrzennych drewna

uło¿onego (24 zestawy skrzyñ spiêtych po 2, lub 24-26 skrzyñ du¿ych), ale je¶li drewno jest suche

na poziomie 20%, a skrzynie lekkie, jeste¶my w stanie przewie¼æ a¿ 56 metrów przestrzennych. To

znaczna ró¿nica kosztów przewozu, szczególnie na dalekie odległo¶ci. W przypadku drewna

wrzuconego do worków lub skrzyñ, załadujemy na tira co najwy¿ej odpowiednik 42 metrów drewna

uło¿onego. Chocia¿ takie pakowanie jest znacznie szybsze, a tym samym tañsze, zdecydowanie

wy¿szy koszt transportu przekre¶la jego sens na odległo¶æ powy¿ej 200 km.

Drug± popularn± form± pakowania drewna kominkowego s± worki raszlowe. Znale¼æ mo¿emy ró¿n±

ich objêto¶æ, najczê¶ciej 22 litry. W takim worku zmie¶ciæ siê mo¿e około 10-12 kilogramów

twardego wysuszonego drewna. Worki s± układane albo w skrzyniopaletach, albo coraz

czê¶ciej wi±zane s± elastyczn± ta¶m± raszlow± na palecie. Z góry równie¿ zabezpiecza siê je foli±.

Zalet± tej formy pakowania jest to, ¿e drewno jest juz poporcjowane, nie musimy wyci±gaæ ze

skrzyni kawałka po kawałku. Potem jednak trzeba je wyci±gaæ z worka, co jest zawsze kłopotliwe.

Jest to wygodna forma przy mniejszych zakupach, powszechnie dostêpna u nas na stacjach

benzynowych. Mo¿emy kupowaæ drewno równie¿ w wielkich worach o objêto¶ci 1 metra, do nich

zwykle drewno jest wrzucane bezpo¶rednio z łuparki. Jednak jego waga, a zatem i ilo¶æ drewna, jest

mniejsza ni¿ w przypadku skrzyniopalet, cena musi byæ odpowiednio ni¿sza.

Najbardziej oszczêdn± form± pakowania jest balotowanie drewna. Rozwi±zanie wymy¶lone przez

szwajcarsk± firmê Woodmax wraz z cał± gama urz±dzeñ ułatwiaj±cych tego typu pakowanie i

transportowanie. Do pakowania u¿ywana jest tylko i wył±cznie ta¶ma no i ewentualnie paleta na

której kładzie siê baloty. Drewno jest maksymalnie ¶ci¶niête, ma ze wszystkich form pakowania

najwiêksz± wagê w metrze przestrzennym. Byæ mo¿e wła¶nie to jest przyczyn± małej popularno¶ci

tej formy. Klienci nie bardzo orientuj± siê w niuansach przestrzenno wagowych i wybieraj± po prostu

tañsze formy kieruj±c siê jedynie objêto¶ci± opakowañ. Producenci tym samym nie dostaj±

dostatecznej ceny i unikaj± tej wydaje siê optymalnej formy. W koñcu mo¿na w wiêkszy balot

zwin±æ równie¿ poporcjowane drewno zwi±zane ta¶m± czy sznurkiem.

Oczywi¶cie mo¿emy kupiæ drewno por±bane przywiezione luzem. Czeka nas wtedy sporo

dodatkowej pracy przy układaniu drewna. Zdecydowanie bêdzie jej mniej przy rozładunku drewna

na paletach obojêtnie czy bêd± to skrzyniopalety, worki czy te¿ baloty. Pod jednym warunkiem, ¿e

bêdziemy w stanie przewie¼æ je w tej formie bezpo¶rednio do miejsca składowania. Tylko wtedy

zaoszczêdzimy sporo czasu. Skorzystanie z tej oferty, mo¿e znacznie ułatwiæ nam ¿ycie. Jej wy¿sze

ceny pomniejszyæ musimy o coraz dro¿szy nasz własny czas, który zaoszczêdzimy kupuj±c drewno

por±bane, wysuszone, oraz uło¿one i poporcjowane workach, skrzyniopaletach czy balotach.

ROZŁADUNEK DREWNA

Załó¿my, ¿e drewno przywo¿one jest na nasz± posesjê ju¿ por±bane luzem lub na paletach. Jak

najlepiej je rozładowaæ, gdzie przechowywaæ? Wa¿ne jest zaplanowanie na terenie wjazdu do

posesji utwardzonego miejsca, do którego mo¿na dojechaæ odpowiednio du¿ym samochodem

ciê¿arowym. Szczególnie wa¿ne to jest dla tych, którzy kupuj± wiêksze ilo¶ci drewna. To miejsce

rozładunku drewna wymaga pewnej przestrzeni roboczej, któr± musimy uwzglêdniæ planuj±c

podwórze. Utwardzony powinien byæ równie¿ dojazd do miejsca wła¶ciwego składowania drewna i

na tyle równy by mo¿na po nim je¼dziæ wózkiem paletowym z do¶æ małymi kółkami. Drewno luzem

zsypywane jest najczê¶ciej z podnoszonej skrzyni. Coraz czê¶ciej bêdziemy kupowaæ drewno

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: