faefever_15.pdf

Rozdział15

Większą część dnia przed Halloween spędziłam sprzątając po świętowaniu

poprzedniej nocy. W odróżnieniu od następstw zabawy w domu w Georgii

przypomnieniem naprawdę dobrej zabawy w Dublinie nie były plastikowe kubki,

niedojedzone resztki pizzy, czy niedopałki papierosów powrzucane do butelek po

piwie ale martwe potwory i części ich ciał.

Problem jest następujący kiedy zabijasz wróżkę, przestaje ona utrzymywać swoje

zauroczenie plus w przeciwieństwie do ogólnych wierzeń kulturowych zwłoki

potworów nie rozpadają się i nie znikają. Pozostają w naszym świecie doskonale

widoczne dla wszystkich. Tak zatraciłam się w przyjemności zabijania ,że

zapomniałam o zwłokach. Tak samo Dani. Nie jest tak ,że naglę stają się dla mnie

widoczne kiedy umierają. One zawsze są dla mnie widoczne.

Dowiedziałam się z porannych wiadomości o odkryciu ' filmowych makabrycznych

rekwizytów rozsianych w okolicach całego Dublina ' Gumowe potwory jak z zestawu

niektórych wykorzystywanych ' przy produkcji filmów grozy, porozkładane jako

psikus, zaalarmowani ludzie zgłosili sprawę policji. Zostały już wyznaczone

specjalne ekipy sprzątające aby je pozbierać'

Mój telefon rozdzwonił się zanim wiadomości dobiegły końca. To była Rowena —

Posprzątaj po sobie Ty cholerna kretynko!

Jadłam śniadanie — Właśnie powiedzieli ,że policja się tym zajęła —

wymamrotałam z pełnymi ustami, głównie po to aby ją podrażnić. Sama o tym

myślałam. Musiałam to uporządkować i to szybko. Było mi wstyd za siebie ,że od

razu o tym nie pomyślałam.

— Zostawiłaś ślad z martwych ciał który mógłby do Ciebie prowadzić?

Wzdrygnęłam się. Prawdopodobnie — Nie sądziłam ,że to cię obchodzi Ro —

powiedziałam lekko

— Czy Dani była z tobą ostatniej nocy? — żądała odpowiedzi

— Nie

— Zrobiłaś to wszystko sama?

— Tak

— Ile?

— Przestałam liczyć. Ponad setka

— Dlaczego?

— Mam dość nic nierobienia

Była cicho przez kilka chwil, potem powiedziała — Chcę ,żebyś była w opactwie na

jutrzejszym rytuale.

Prawie udławiłam się gryzem chrupiącej bułeczki. To była ostatnia rzecz jaką

oczekiwałam ,że powie. Zastanawiałam się nawet nad odłożeniem słuchawki zanim

miałaby szansę zacząć. Teraz cieszyłam się ,że tego nie zrobiłam — Dlaczego?

Kolejna długa cisza — Siła tkwi w liczbach — w końcu powiedziała — Jesteś

potężną sidhe-seer Czy mi się to podoba czy nie, możemy albo to sprawdzić albo

pozostawić sprawę niedopowiedzianą

Tak jak klan MacKeltar, chciała całej mocy jaką tylko mogła zdobyć na swój użytek.

I tak myślałam o tym aby się tam wbić. Gdyby zajęły jakieś konkretne stanowisko

przeciwko mojej obecności to chciałam przy tym być. Miałam ochotę się z nimi

pokłócić. Nie czułam tego samego pociągu aby dołączyć do klanu MacKeltar. Chyba

chodziło o więzy krwi. Teraz miałam zaproszenie — O której?

— Ceremonia zaczyna się dokładnie godzinę po zachodzie słońca.

Nie musiałam zaglądać do kalendarza znajdującego się na górze w mojej sypialni aby

wiedzieć ,że słońce wstanie jutro o 7.23 a zajdzie o 16.54. Natura kieruje mną w taki

sposób w jaki nie robiła tego nigdy wcześniej. Nie mogę się już doczekać długich,

jasnych letnich dni i nie tylko z powodu mojej miłości do słońca. Te krótkie, ponure

dni jesieni i zimy przerażają mnie. 22 Grudnia, zimowe przesilenie będzie

najkrótszym dniem roku, 7 godzin 28 minut i 49 sekund dziennego światła. Słońce

wstanie o 8.39 i zajdzie o 16.08. To daje Cieniom 15 godzin, 32 minuty i 11 sekund

przeznaczonych na ich zabawę. Dwukrotnie więcej niż tyle ile dostaną ludzie.

— Kiedy będziemy wiedzieć na pewno czy zadziałało?

— Krótko po tym jak otworzymy Orb — powiedziała ale nie brzmiała jakby była

tego pewna . To było niepokojące słyszeć wątpliwości w głosie Roweny

— Pomyślę o tym — to było kłamstwo. Na pewno tam będę — Co będę z tego

miała?

— To ,że spytałaś o coś takiego tylko potwierdza moje zdanie na Twój temat —

rozłączyła się

Skończyłam moją babeczkę i kawę potem udałam się uprzątnąć potwory które

rozrzuciłam jak ścieżkę z okruszków chleba prosto do moich drzwi.

Upychałam zwłoki Unseelie do ulicznych kontenerów, chowałam je w porzuconych

budynkach a nawet udało mi się wpakować dwa do świeżo zalanego betonu kiedy

pracownik zrobił sobie przerwę na kawę.

Te które znajdowały się najbliżej księgarni zaciągnęłam do pobliskiej Ciemnej Strefy

Nawet w dziennym świetle ciężko było mi zmusić się aby tam wejść. Czułam Cienie

z każdej strony, pulsującą ciemność ich strasznego nienasyconego głodu. Dokąd się

udawały? Czy były zaklinowane w drobnych ciemnych zakamarkach pomiędzy

cegłami i teraz mnie obserwowały? Czy wślizgiwały się pod ziemię? Czy chowały

się w ciemnych zakamarkach wewnątrz zgrzybiałych budynków? Jak małe rozmiary

mogły przyjąć? Może jeden ukrywał się w tej pustej puszce po napoju ułożonej pod

właściwym kontem tak aby uniknąć światła? Nigdy nie byłam dziewczyną kopiącą

puszki i nie miałam zamiaru teraz zacząć nią być

Ulice były dziwnie opustoszałe. Później dowiem się ,że rekordowa wręcz liczba osób

'zachorowała' a przynajmniej zawiadomiła telefonicznie o swojej chorobie na dwa dni

przed Halloween. Ojcowie wzięli dzień wolny na załatwienie spraw osobistych.

Matki zatrzymały dzieci w domu bez żadnego konkretnego powodu. Wydaje mi się

,że wcale nie musisz być sidhe-seer aby czuć napiętą, pełną wyczekiwania ciszę w

powietrzu , słyszeć daleki tętent ciemnych kopyt poruszających się na wietrze,

znajdujących się coraz bliżej, bliżej

Bliżej

Pokroiłam i zapakowałam w słoiczki nowy zapas Unseelie kiedy byłam na zewnątrz.

Oczekiwałam inspektora Jayne kilka dni temu, w końcu pomyślałam ,że może efekty

utrzymują się dłużej na zwyczajnych ludziach.

W drodze powrotnej do księgarni zatrzymałam się w sklepie spożywczym aby kupić

kilka rzeczy, następnie wpadłam do piekarni odebrać zamówienie które złożyłam

wczoraj.

Potem stanęłam w strugach gorącej, parującej wody, nago gdyby nie ciasna kabura

którą założyłam abym mogła porządnie się wyszorować, zwłaszcza włosy i pozbyć

się zapachu martwego Unseelie.

Do północy Barrons się nie pokazał i zaczynałam się czuć lekko wkurzona.

Powiedział ,że będzie. Wszystko zaplanowałam.

O pierwszej zaczęłam się martwić. O drugiej byłam pewna ,że się nie pokaże. O

trzeciej piętnaście zadzwoniłam do niego. Odebrał po pierwszym dzwonku

— Gdzie do cholery jesteś? — warknęłam w tej samej chwili w której on warknął —

Nic ci nie jest?

— Czekam całymi godzinami! — powiedziałam

— Na co?

— Powiedziałeś ,że tu będziesz

— Zostałem zatrzymany

— Może mogłeś zadzwonić? — powiedziałam sarkastycznie — No wiesz

podnieść słuchawkę i powiedzieć 'Hej Mac, spóźnię się'

Nastąpiła chwila ciszy po drugiej stronie linii. Wtedy Barrons powiedział miękko

— Bierzesz mnie za kogoś innego. Nie czekaj na mnie panno Lane. Nie buduj

swojego świata wokół mojego. Nie jestem takim mężczyzną

Jego słowa zakuły. Prawdopodobnie dlatego ,że dokładnie to zrobiłam,

skonstruowałam moją noc wokół niego, nawet zaplanowałam w mojej głowie jak się

odbędzie — Pieprzę cię Barrons

— Takim mężczyzną też nie jestem

— W Twoich snach! Pozwól mi ubrać to w słowa których sam mnie nauczyłeś. Nie

znoszę gdy marnujesz mój czas. Klucze, Barrons. Dlatego na ciebie czekam. Viper

jest w warsztacie !

Tęskniłam za nim tak samo jak tęskniłam za moimi długimi włosami. Zżyliśmy się ze

sobą, Viper i Ja. Wątpiłam czy kiedykolwiek go odzyskam. Został naprawdę ciężko

uszkodzony podczas mojej szybkiej podróży wzdłuż chodnika i jeśli znałam Barronsa

na tyle dobrze jak wydawało mi się ,że znałam prędzej go sprzeda niż ponownie do

niego wsiądzie, bez względu na to jak nieskazitelnie zostanie naprawiony. Też

czułam coś podobnego. Kiedy wydajesz tak dużo pieniędzy, chcesz perfekcji

— Potrzebuje samochodu do jazdy

— Dlaczego?

— Zdecydowałam się pojechać do opactwa na rytuał — powiedziałam

— Nie jestem pewny czy to rozsądne

— To nie Twoja decyzja

— Może powinna być — powiedział

— Nie mogę zrobić nic aby pomóc klanowi MacKeltar, Barrons

— Nie powiedziałem ,że powinnaś. Być może powinnaś pozostać jutrzejszej nocy w

sklepie. To najbezpieczniejsze miejsce dla Ciebie.

— Chcesz ,żebym się ukrywała? — mój głos podniósł się z niedowierzaniem kiedy

wypowiedziałam ostatnie słowo. Kilka miesięcy temu pewnie z ulgą bym się tu

ukryła. Oglądając telewizję późno w nocy, malując paznokcie u rąk i nóg pasującym

lakierem. Teraz? Nie ma mowy

— Czasami ostrożność jest najrozsądniejszym stanowiskiem — powiedział

— Coś ci powiem Barrons, Ty podchodzisz do mnie z ostrożnością, Ja też przy tym

pozostanę. Nie dlatego ,że chcę Twojego towarzystwa — powiedziałam zanim mógł

zrobić jakiś złośliwy komentarz — Ale z powodu tego całego ' co jest dobre dla gęsi

(w tym przypadku Barronsa) jest i dobre dla gąsiora ( w tym przypadku Mac) '* powiedzonka.

Nie mam zamiaru przyglądać się temu bezradnie.

— Ty jesteś gęsią panno Lane. Ja jestem gąsiorem

Tak jakbym mogła pomylić jego płeć — To była gra słów — poinformowałam go

sztywno — Byłam po prostu bystra. To słowo ma wiele różnych znaczeń. Jaki jest

sens wykorzystywania sprytu kiedy osoba wobec której go używasz jest zbyt

nierozgarnięta ,żeby załapać?

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: