Wilkołaki.pdf

Wilkołaki

Zjawisko wilkolactwa jest chyba znane kazdemu. Wszyscy zapewne

slyszelismy historie o "pol ludziach, pol wilkach", ktore niczego, poza

napadaniem na biednych ludzi, do roboty nie mialy. Od stuleci nie opuszcza

ludzi mysl o metamorfozie czlowieka w wilka. Czy kryje sie za tym cos wiecej

niz przesad? Istnieja wprawdzie opowiesci o ludziach przemieniajacych sie w

niedzwiedzie lub hieny, ale wiekszosc legend opowiada o wilkolakach.

Przytoczmy wiec choc jedna z nich, osadzona w polskich realiach, aby lepiej

moc zrozumiec ten fenomen. "Na malowniczym wzgorzu nad Wisla,

przeplywajaca przez Krakow i Warszawe, w polowie ubieglego stulecia grupa

mlodych ludzi swietowala dozynki. Jedzono i pito obficie, wszyscy spiewali i

tanczyli, ile dusza zapragnie. Zabawa byla w pelni, gdy nagle z doliny dobiegl

przerazliwy krzyk, mrozacy krew w zylach. Mlodziency i dziewczeta

pospieszyli natychmiast w kierunku, z ktorego dobiegal glos. Ku swemu

przerazeniu stwierdzili, ze ogromny wilk schwytal i uprowadzil najladniejsza

dziewczyne w calej wsi. Jej narzeczonego nigdzie nie bylo widac. Kilku

mlodziencow natychmiast udalo sie w poscig za wilkiem. Szybko dogonili go.

Krwiozercza bestia pienila sie z wscieklosci. Porzucila zdobycz i stanela do

walki z przeciwnikami. Kilku mezczyzn pobieglo po strzelby i palki, ale u

pozostalych wilk wyczul strach, porwal wiec swa zdobycz i zniknal w

pobliskim lesie. Minelo wiele lat. W czasie dozynek, odbywajacych sie na tym

samym wzgorzu, podszedl do zebranych starszy czlowiek. Zaproszono go do

wspolnej zabawy, ale on chcial tylko czegos sie napic w spokoju. Wiesniak,

mniej wiecej w jego wieku, przyjrzal mu sie badawczo. Nagle zapytal: "Czy to

ty, Janie?". Stary czlowiek skinal glowa. Mlodszy brat rozpoznal go po wielu,

wielu latach. Od razu zebrali sie wokol niego ludzie i urzeczeni sluchali jego

niezwyklej historii. Opowiadal on, jak czarownik zamienil go w wilka, jak w

czasie dozynek porwal swa narzeczona i zyl z nia az do jej smierci w pobliskim

lesie. "Od tej chwili napadalem na wszystko, co napotkalem na drodze:

mezczyzn, kobiety, dzieci i zwierzeta". Pokazal im swe rece: byly umazane we

krwi. "Cztery lata temu odzyskalem postac ludzka, odtad wedruje z miejsca na

miejsce. Chcialem was wszystkich jeszcze raz ujrzec, zobaczyc chate, wies, w

ktorej sie urodzilem i wyroslem. Potem znow zostane zamieniony w wilka".

Ledwie wypowiedzial te slowa, stal sie wilkiem. Przebiegl kolo zdumionych

sluchaczy i nigdy go wiecej nie widziano." Calej historii slucha sie jak bajki i

dlatego trudno w nia uwierzyc. Czy to mozliwe by nadmiar wina uskrzydlil i

tak juz wybujala chlopska fantazje? A moze kazdy z opowiadajacych dodal

jeszcze cos od siebie? Jest to dosc prawdopodobne. Mimo to badacze mitologii

i folkloru, historycy i psycholodzy uwazaja istnienie wilkolakow za fakt

autentyczny: James Stallybrass w "Mitologii Teutonow" czy John Friske w

"Mitach i tworcach mitow" i Walter E. Kelly w "Osobliwosciach tradycji i

folkloru indoeuropejskiego". Kazdy kto zajmuje sie ta kwestia, wie, jak trudno

odzielic fantazje od prawdy. Cytowana opowiesc jest typowym tego

przykladem. Po dzien dzisiejszy nie zostalo wystarczajaco jasno wyjasnione,

skad pochodza wierzenia ludowe, ze czlowiek moze zmienic sie w

pozerajacego ludzi wilka. Niezwykle trudno znalezc jest wytlumaczenie

likantropii i takiego zjawiska, jak wilkolak. Aby je w pelni zrozumiec, trzeba

uwzglednic wiele aspektow: czarna magie, kanibalizm, choroby psychiczne,

glupote, prostactwo, sadyzm, wrazliwosc, fantazje, projekcje astralna i

wscieklizne. Jest prawdopodobne, ze sredniowieczni mylili likantropie z

wscieklizna. Czlowiek chory na wscieklizne atakuje jak zwierze wszystko, co

znajduje sie w jego zasiegu i zaraza ta straszna choroba innych ludzi. Czy wiec

wilkolaki byly i sa jedynie chorymi na wscieklizne? Nie sadze. Zbyt wiele

opowiesci ukazuje nam niezwykle obrazowo sprawe cielesnej przemiany

czlowieka w wilka. Wedlug mnie tu nie chodzi jedynie o piane na ustach i chec

atakowania wszystkiego co sie rusza. Ja postrzegam wilkolactwo jako proces

przemiany duchowej, prezentowania swoich zachowan w zwierzecy sposob,

przyjmowania wilczej mentalnosci. Bycie wilkolakiem to nie tylko zabijanie.

To rowniez, a moze przede wszystkim, milosc. Wilcza milosc odczuwana

jedynie do jednego partnera przez cale zycie. To rowniez poczucie jednosci z

natura, napawanie sie jej pieknem. To, w koncu, poczucie swoistej dumy ze

swojego gatunku jak i braterstwa z jego innymi przedstawicielami. Oczywiscie,

jest i destrukcyjna sila w byciu wilkolakiem, ale niech nie przeslania ona

jasnych stron tego jestestwa. Doskonale pokazuje to film "Wilk" z Jackiem

Nicholsonem, jak rowniez ksiazka Whitleya Striebera "Wilkolaki". Jezeli wiec

ktos jest zainteresowany tematem, to zapraszam do polemiki, niekoniecznie na

lamach maga.

Opowiadanie pochodzi z ksiazki "Niesamowite stworzenia".

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: