Ploteczki ze świata zapachów.pdf

Ploteczki ze świata zapachów

Świat zapachów jest światem bardzo bogatym i bardzo zróżnicowanym, bardziej

bogatym i zróżnicowanym niż np. świat kolorów i kształtów. Jednak, jak się wydaje,

mniejszą wagę przywiązujemy do zapachów niż do innych naszych doznań zmysłowych.

Rejestrujemy je świadomie, reagujemy na nie, gdy są intensywne i powodują nasze

zdecydowane pozytywne lub negatywne reakcje. Przypominamy sobie o tym, że mamy

nos, gdy czujemy odór lub zbyt intensywny zapach perfum. Istnienie świata zapachów

daje nam o sobie znać, gdy przechodzimy podczas letniego spaceru obok ogródka, w

którym posiano maciejkę albo obok... szamba, gdy znajdziemy się blisko kwitnących

jaśminów lub akacji albo miejsca, gdzie ktoś porzucił padlinę. Zapach może wywołać ból

głowy, zatruć nam życie (gdy mieszkamy np. w pobliżu wielkiej fermy świń), zirytować

nas lub przerazić (np. zapach spalenizny czy ulatniającego się gazu), spowodować

mdłości i odstraszyć od drugiej osoby (gdy zjadła np. za dużo czosnku). Może też jednak

nas zachwycić, wprowadzić w dobry nastrój, spowodować rozmarzenie, przywołać

piękne wspomnienia, zaintrygować, wzbudzić ekscytację i pełne pozytywnych odniesień

zainteresowanie.

Zapachy mogą, z jednej strony, spowodować agresję i wiele innych negatywnych stanów

psychicznych, a nawet fizycznych, wzbudzić podniecenie seksualne, z drugiej zaś

uspokoić rozedrgane nerwy, wyciszyć, nakierować uwagę na to, co niematerialne,

pobudzić tzw. uczucia wyższe.

W ostatnich latach zintensyfikowano badania, których przedmiotem stała się tzw.

komunikacja biochemiczna pomiędzy istotami żywymi, w tym ludźmi i zaczęto mówić o

istnieniu feromonów – związków chemicznych działających w sferze zapachu mających

znaczny wpływ na nasze zachowania.

Jeden z najstarszych ludzkich wynalazków jest związany ze światem zapachów. To

perfumy. Wynaleźli je i udoskonalili (i wciąż udoskonalają) ze zdumiewającą wręcz

bezgraniczną inwencją i perfekcjonizmem mężczyźni. Wymyślili je dla kobiet, ale

pośrednio również dla siebie.

Perfumy przez całe wieki były na wagę złota, stanowiły najdroższy i najbardziej

luksusowy towar. Używały ich tylko kobiety należące do ścisłych elit. Sytuacja ta zaczęła

się zmieniać pod koniec XIX w. W pierwszym rzędzie pojawiły się „podróbki” perfum,

potem odkryto aldehydy – związki chemiczne będące produktami utlenienia alkoholi,

które okazały się nośnikami pięknych zapachów. Co ciekawe aldehydy nie przyniosły

nowych interesujących zapachów. Dzięki nim jednak można było komponować związki

zapachowe łudząco podobne do tych, które dotąd dostarczała człowiekowi flora i fauna,

nadawać szczególną intensywność zapachom, uzyskiwać wpływ na sposób ich

uwalniania. Świat zapachów stał się dzięki aldehydom bogatszy i bardziej dostępny dla

człowieka. Perfumy dotarły dzięki nim do zwykłych ludzi, wkroczyły w życie codzienne

człowieka, pojawiły się w tysiącach nowych wersji.

Pierwszym rozpowszechnionym na masową skalę, czysto aldehydowym specyfikiem

były perfumy o nazwie „Chanel nr 5”, które pojawiły się w 1921 r. Wymyślił je na zlecenie

Coco Channel rosyjski emigrant. Podobno były dziełem podwójnego przypadku.

Perfumiarz produkując pięć różnych próbek perfum użył za dużo aldehydów, a Coco

Chanel wybrała „w ciemno” próbkę nr 5, bo „5” była jej „szczęśliwą liczbą”.

Na marginesie warto wspomnieć, ze najstarsze perfumy wyprodukowane na skalę

masową powstały w....Polsce w 1682 r. („Prastara”).

Przejdźmy jednak do „plotek”. Jak pachną polskie kobiety? Co wiedzą o perfumach?

Jakie gatunki preferują? Czy używają perfum „profesjonalnie”? Czy dokonują ich wyboru

w pełni świadomie? Czy przestrzegają dotyczących perfum zasad savoir vivre`u?

Polskie kobiety są niestety w przedpokoju świata zapachów. Uczą się dopiero i to bardzo

powoli podstaw. W latach 1939-1989 prawdziwe perfumy były w Polsce w zasadzie

niedostępne. W pewnym momencie pojawiły się w śladowych ilościach w tzw.

Pewexach. Wiedza na temat perfum wygasła w Polsce wraz ze śmiercią przedwojennych

elegantek. Nie sposób było ją przekazać następnym pokoleniom „na sucho” bez

odwołania się do jej przedmiotu. Poza tym przez te 50 lat wiele się w świecie perfum

zmieniło.

Od 1969 r „hitem” PRL-u stało się wprowadzone na światowy rynek przez firmę Coty w

1967 r. obecne tylko w Pewexach, sklepach Baltony i Mody Polskiej chyprowo-owocowe

pachnidło o nazwie „Masumi” należące wbrew powszechnym w naszym kraju opiniom do

produktów o nazwie „mass-market”, a więc produktów przeznaczonych dla najmniej

wybrednego odbiorcy. Co ciekawe perfumy te, po krótkiej na nie modzie, szybko straciły

odbiorców na całym świecie. Obecnie używają je i to dosyć powszechnie, chyba przez

jakiś dziwny międzypokoleniowy sentyment, jedynie Polki i tylko dla nich się je produkuje.

Jak wiele Polek używa dziś środki perfumeryjne?

Trudno powiedzieć. Jednak wiele kobiet nie używa ich w ogóle uznając, że dezodoranty

wystarczą, traktując je tak jakby to był gatunek perfum. A przecież dezodorant, jak

wskazuje zresztą na to sama jego nazwa, to tylko „środek chemiczny do usuwania

niepożądanych woni ciała” zawierający w swoim składzie bliżej nieokreślone syntetyczne

perfumy i to w śladowych ilościach, stosowany do innych rejonów ciała niż te, na które

nanosi się perfumy.

Jakie środki perfumeryjne używają Polki?

Z reguły nie mają świadomości, że są różne środki perfumeryjne i że każdy z nich

stosuje się w innych okolicznościach. Tak więc Polka bardzo rzadko sięga po perfumy i

prawie nigdy po wodę odświeżającą. Z reguły używa wody toaletowej (bo tańsza) lub

wody perfumowanej (bo mocniejsza). Często nasze panie nie wiedzą czy ten środek,

który używają jest wodą perfumowaną czy toaletową. Kupują po prostu to, co akurat jest

w sprzedaży. Dochodzi do tego, że wiele sprzedawczyń w sklepach perfumeryjnych nie

zna nawet takiego pojęcia jak „woda odświeżająca”.

A przecież są tu olbrzymie różnice w koncentracji zapachu, a co za tym idzie różnice w

technice używania środka i trwałości zapachu. Perfumy należy używać bardzo

oszczędnie, ich zapach jest intensywny i trwały. Woda toaletowa w dużej ilości jest

„agresywna”, w małej może być nieodczuwalna. Pierwotnie kobiety myły się wodą z

domieszką tego specyfiku. Nie można odświeżać się perfumami czy wodą perfumowaną,

bo to grozi „zaczadzeniem” otoczenia. Środki perfumeryjne typu woda toaletowa czy

perfumowana należy używać co najmniej na godzinę przed zetknięciem się z odbiorcami

naszego zapachu. Odświeżać się można wodą odświeżającą o stężeniu olejków 1-3%

(perfumy mają ich do 30%, woda perfumowana do 15%, woda toaletowa do 10%, woda

kolońska do 5%).

Jak polska kobieta wybiera sobie perfumy?

Często otrzymuje perfumy w prezencie i gdy się do nich przyzwyczai kupuje je przez

lata. W takim wypadku z reguły nie ma pojęcia jakie są składniki zapachowe tego

specyfiku, czy zawiera on afrodyzjaki czy nie, w jakich porach roku i dnia można go

stosować itp.

Najczęściej jednak polska kobieta wchodzi do perfumerii szukając perfum „na całe życie”

(w praktyce na kilka lat) – całodziennych i całorocznych „na każdą okazję” i wącha kilka

buteleczek wybierając jedną z nich. Stosując tę technikę można „przewąchać” skutecznie

tylko kilka buteleczek (potem nos jest już „sparaliżowany”).

Technika ta jest poza tym całkowicie bez sensu z kilku powodów.

Po pierwsze, 90% perfum wydziela zapachy w 4 fazach: 1) pierwsze uderzenie alkoholu,

które trwa kilkanaście sekund i całkowicie dezorientuje; 2) głowa – zapachy, które

wydzielają się przez kilka minut i potem ślad po nich ginie (służy w praktyce tylko do

wprowadzenia w dobry nastrój kobiety, która się uperfumowała); 3) serce – zapachy,

które wydzielają się przez kilka godzin; 4) głębia – zapachy, które wydzielają się przez

wiele godzin po ustaniu zapachów serca (trzeba więc znać zapachy serca i głębi).

Po drugie, wąchanie perfum z buteleczki, na testerze czy nawet na skórze ręki to

wąchanie ich zapachu „czystego”, „laboratoryjnego”. W praktyce zapach ten łącząc się z

potem i innymi wydzielinami skóry kobiety modyfikuje się niekiedy tak znacznie, ze jest

już praktycznie zupełnie innym zapachem. Jeżeli kobieta chce poznać „swój” zapach

danych perfum musi nosić pod pachą przez 24 godziny kawałek flaneli, pociąć go i w

sklepie skropić perfumami, a następnie wąchać co jakiś czas przez jakieś 10 godzin.

Po trzecie, dane perfumy pachną różnie w zależności od pory roku, pory dnia,

temperatury otoczenia, wilgotności powietrza i czynników występujących w organizmie

kobiety (miesiączka; używane właśnie lekarstwa – szczególnie antybiotyki, zmieniona

temperatura ciała, czy choćby zawartość talku w naszej skórze; gdy skóra zawiera np.

nadmiar talku odrzuca zapach każdych perfum).

Po czwarte, trzeba wiedzieć jakie składniki zawierają dane perfumy i jakie skutki

wywołują te składniki. Tego nie poznamy po zapachu. Tu trzeba zdobyć odpowiednią

wiedzę na temat danych perfum i perfum jako takich (oddziaływania ich poszczególnych

składników takich choćby jak ambra, piżmo, cybet, strój bobrowy, paczula, tuberoza,

vetiveria, drzewo samdałowe, bergamota).

Po piąte, trzeba wiedzieć czego dokładnie chcemy, czemu mają służyć nasze perfumy.

Czy mają pociągać mężczyzn czy nakazywać im dystans, czy mają służyć podkreśleniu

osobowości czy tylko tworzyć romantyczny nastrój, czy mają budzić wspomnienia czy

tworzyć aurę tajemniczości, czy mają podkreślać szyk i elegancję czy informować „ona

jest kokietką”, czy mają tworzyć image dojrzałej poważnej kobiety czy beztroskiego

podlotka. Gdy określiliśmy cel dla siebie musimy poznać cel jaki został nadany

określonym perfumom, by wybrać odpowiednie. Musimy się też dowiedzieć czy są one

przeznaczone dla bardzo młodych kobiet, dla tych które mają około trzydziestki czy dla

starszych, dla brunetek czy blondynek, czy z założenia mają kobietę sprowadzać do

sfery fizyczności czy powodować jej uduchowienie.

Po szóste, musimy wiedzieć w jakich okolicznościach mają być używane nasze perfumy.

Czy mają być przeznaczone do pracy czy do odpoczynku, na zimę czy na lato, na dzień

czy na wieczór, do teatru czy do restauracji. Gdy wybieramy jakieś perfumy musimy

zatem dowiedzieć się czy odpowiadają one naszym wymaganiom. Rozwiązywanie takich

problemów przez zakup perfum „uniwersalnych” prowadzi donikąd. Po prostu tak

naprawdę nie ma takich perfum.

Pamiętajmy, że w perfumy kobieta się „ubiera”. Nie może być zatem mowy o jednych

„moich” perfumach. Nie można chodzić wciąż cały rok, cały dzień od rana do wieczora i

przy każdej okazji w tych samych perfumach tak jak nie można chodzić przez cały rok,

cały dzień od rana do wieczora przy każdej okazji w tej samej spódnicy i bluzce. Perfumy

kwiatowe są na te pory roku kiedy kwitną kwiaty. Perfumy świeżo-kwiatowe i zielone są

na letni poranek. Perfumy drzewne raczej do pracy. Ambrowe tylko na wieczór. Te z

piżmem i cybetem raczej tylko na randkę. Gdy „ubieramy się” w perfumy na proszony

obiad muszą być bardzo delikatne i dyskretne, by nie zakłócały aromatów potraw itp., itd.

Polskie kobiety błądząc po omacku w świecie zapachów wybierają swoje pachnidła

spośród najbardziej znanych perfum renomowanych firm. Najczęściej używają zatem

takie perfumy jak: „Dune” (Dior), „5th avenue” (Elizabeth Arden), „Envy” (Gucci) „nr 5” i

„Allure” (Channel). Ten wybór jest znamienny. Polki kupujące perfumy nie chcą wyraźnie

być postrzegane jak kociaki czy kokoty. Chcą, może podświadomie, być poważnymi

eleganckimi kobietami, którym należy się szacunek i specjalne względy, które mają

bogatą i silną osobowość i zmierzają do sukcesu.

Dior wyprodukował „Dune” dla kobiet subtelnych, delikatnych, „świadomych jakie

niebezpieczeństwa niesie ze sobą zdominowany przez materializm styl życia”.

Elizabeth Arden stworzyła „5th Avenue” jako wyrafinowany i stylowy zapach „dla kobiet

sukcesu”.

Gucci nadał swoim perfumom nazwę „Zazdrość” („Envy”) i przeznaczył je dla kobiet,

które nie tracąc swojej kobiecości maja wpływ na ważne wydarzenia przez co budzą

zazdrość innych kobiet.

Channel powołała do życia „nr 5” przeznaczając ten specyfik dla kobiet w średnim wieku

łagodnych, zrównoważonych, powściągliwych, chłodnych.

Perfumy Allure wykreowała dla kobiet, które ukończyły 30 lat, mają silną osobowość i

które ponadto są „niezwykle eleganckie, bywałe w świecie, potrafią w towarzystwie

błysnąć niebanalną refleksją, a na spotkaniu z mężczyzną roztoczyć wokół siebie

zmysłowy, kobiecy urok”.

Wymienione wyżej perfumy mają swoją klasę. Jednak sprzedawane są w takich

ilościach, że niektórzy kwalifikują je już jako „mass-market”. Kobieta, która uda się

„ubrana” w jedne z nich do pracy czy na przyjęcie ma dużą szansę, że spotka tam kilka

kobiet „ubranych” tak samo. To tak jakby założyła niebanalny (wydawałoby się) kostium i

znalazła się w towarzystwie kobiet ubranych identycznie.

Cóż tu Paniom doradzić?

Po pierwsze, potraktujmy perfumy tak jak ubrania. Jeżeli mają panie w szafie kilka

ubiorów na różne okazje, to powinniście mieć również tyle samo zestawów

perfumeryjnych, które będą im odpowiadały. Piszę tu o zestawach perfumeryjnych, bo

Polki często nie mają świadomości, że tak jak muszą się komponować (przede

wszystkim kolorystycznie) poszczególne elementy ich ubrania tak muszą również

komponować się ich zapachy. Nie można używać szamponu konwaliowego, mydła

„zielone jabłuszko”, kremu o zapachu drzewa sandałowego, dezodorantu chyprowego i

perfum o dominującej nucie jaśminu. Zrobi się z tego „przenośna” perfumeria, bomba

zapachowa, która będzie wszystkich odstręczać (pamiętajmy, ze kobieta po pewnym

czasie już nie czuje własnego zapachu). Najlepiej więc używać wszystkich wymienionych

specyfików jednej firmy, posiadających tę samą dominującą nutę zapachową.

Po drugie, pamiętajmy, ze zdecydowana większość środków perfumeryjnych posiada w

składzie albo jaśmin albo drzewo sandałowe albo jedno i drugie. Jeśli chcemy „ubrać się”

zapachowo naprawdę oryginalnie szukajmy środków, które nie zawierają tych zapachów.

Po trzecie, dobrze „ubrana” zapachowo kobieta powinna mieć w swojej zapachowej

„szafie” przynajmniej 7-10 różnych perfum: na lato, na zimę, do pracy, poza pracą, na

wieczór, na przedpołudnie, na szczególne okazje (uroczyste i eleganckie, romantyczne,

poważne, radosne itd.). Szukajmy zatem perfum „specjalistycznych”, które pasują tylko w

określonych porach i przy określonych okazjach.

Po czwarte, pamiętajmy, że dobre perfumy przypominają trochę lekarstwa, do których

dołączona jest obszerna ulotka-legenda. Trzeba znać skład swoich perfum, sposób

działania, przeznaczenie, sposób użycia. Bądźcie panie szczególnie wyczulone na

perfumy, które określa się jako pudrowe czy orientalne (są ciężkie, raczej tylko na

wieczór i nigdy na upały), na te, które zawierają ambrę, piżmo, cybet czy strój bobrowy,

które przy pewnym stężeniu będą działać jako afrodyzjaki. Do niktórych perfum używa

się też w znacznych ilościach moczu i kału zwierząt będących w czasie rui. Tych

poważna kobieta publicznie nie używa. Zwracajcie uwagę na to czy dane perfumy nie

należą do kategorii „na romantyczny wieczór”. Mają one ściśle określone zastosowanie

(„uduchowiona”, pozbawiona podtekstów erotycznych randka). Warto jednak „ubrać się

w nie” na pierwszą randkę (w wypadku panien) czy letni, wieczorny spacer z mężem, by

przypomnieć mu okres narzeczeństwa.

Po piąte, kompozycje zapachowe przypominają kompozycje muzyczne. Używa się nawet

tych samych terminów („nuta”, „akord”, „organy” itp.). „Utwory” zapachowe to może być

„muzyka poważna”, „ballady”, „poezja śpiewana” „country”, a nawet „disco polo”. Tak jak

jest wiele modnych dziś zespołów i piosenkarzy, o których za kilka lat nikt nie będzie

pamiętał (dziś ich płyty są najdroższe), tak jest wiele powstałych w ostatnich lata

modnych perfum, o których za kilka lat nikt nie będzie pamiętał (takie perfumy są

najczęściej najdroższe). Polecam „muzykę poważną”, jakiegoś „Bacha” czy „Mozarta”

wśród perfum – perfumy, które powstały kilkadziesiąt lat temu (albo nawet w XIX w.),

które się sprawdziły, które są już klasyczne, o których specjaliści („krytycy”) mówią – „to

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: