0757. Drew Jennifer - Pora się żenić.pdf - Podarki - mirka-55

Jennifer Drew

Pora się żenić!

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Coś zje, uściska pannę młodą i rozejrzy się za jakąś dzie

wicą. No, może nie w tej kolejności.

Cole Bailey zaparkował daleko od wielkiego budynku

w stylu Tudorów. Nie był zaproszony, więc nie chciał, by

jego pikap zwrócił uwagę obsługi tego wiejskiego klubu

w pobliżu Detroit.

Chyba miał źle w głowie, gdy się zgodził zagrać w orła

czy reszkę o to, który z nich, on czy Zack, jego brat bliźniak,

ma się pierwszy poddać bezsensownemu żądaniu dziadka

i ożeni się.

Teraz problem polegał na tym, by się gładko wślizgnąć na

wesele siostrzenicy przyjaciółki jego matki. Nawet nie pa

miętał jej nazwiska. Nic dziwnego, był po prostu wściekły

na Marsha Baileya, ojca matki.

Na parkingu stało tyle pierwszorzędnych wózków, co

w salonie sprzedaży jakiegoś wielkiego dealera, ale na tym

to polegało. Na tego rodzaju uroczystościach przyjaciółki

panny młodej chcą się zabawić. Nie ma jak wesele, nieśmiałe

dotąd panienki stają się nagle zuchwałe i zaczynają rozrabiać.

Niestety, nie o to teraz chodzi. Nie przyjechał po to, żeby się

bawić.

Cholera! Jak ten stary wariat mógł rodzinie zrobić coś

takiego? Obaj z Zackiem mają się ożenić, bo jak nie, to

dziadek po prostu sprzeda akcje rodzinnej firmy. A to by się

równało przekazaniu w obce ręce akcji kontrolnych firmy

BAILEY - WYROBY DLA DZIECI. Z punktu widzenia Za-

cka i Cole'a było, to bez znaczenia, ponieważ prowadzili

własne przedsiębiorstwo budowlane, ale dla matki byłby to

wielki cios. Teraz firma była dla niej wszystkim, zarządzała

nią równie dobrze, jak kiedyś jej ojciec.

Tylko tak tępy facet jak Marsh Bailey mógł sobie wyob

rażać, że firma będzie szła lepiej, kiedy pokieruje nią męż

czyzna. Ale mylił się, sądząc, że małżeństwo zrobi menedże

ra z któregoś z trzech jego wnuków - bliźniaków i Nicka, ich

przyrodniego brata.

Przede wszystkim jak mógł coś takiego zrobić jedynej

córce? Od czasu gdy dwa lata temu zmarł ojczym, matka

Cole'a kierowała firmą. Aby zachować kontrolę nad firmą,

gdy już nie stanie dziadka, potrzebowała przynajmniej gło

sów przysługujących akcjom, które mieli odziedziczyć syno

wie. Nick miał szczęście, bo jeszcze był w college'u, więc

Marsh nie jego przyciskał w sprawie żeniaczki.

Cole poruszył ramionami skrępowanymi marynarką. Jego

ciężką fizyczną pracę we wspólnej z Zackiem firmie widać

było w ramionach. Wsunął palec za kołnierzyk białej koszuli

i poluzował staromodny krawat w kolorze wina. Miał dwa

dzieścia osiem lat i przez całe życie starał się udowodnić

dziadkowi, że nie jest kimś takim jak Stan Hayward, jego

własny ojciec, którego nigdy nie widział. Już Marsh się o to

postarał. Kazał Stanowi zmykać, grożąc więzieniem, jeśli się

tylko znajdzie w pobliżu jego córki, siedemnastolatki w cią

ży. Na świadectwach urodzenia dzieci figurowało tylko na

zwisko Bailey.

Cole parsknął niechętnie i poszedł w kierunku budynku

klubowego. Przegrał z Zackiem w orła i reszkę. Jako pierw

szy miał sobie znaleźć żonę.

Cole zatrzymał się, zachwycony jednym z najpiękniej

szych wozów sportowych, jakie zeszły z linii produkcyjnej

w Motor City, ale przecież dobrze wiedział, że gra na zwłokę.

Ochotę na to przyjęcie miał mniej więcej taką jak na łyknięcie

trucizny. Wszystko, co było związane z przyjęciami wesel

nymi, psuło mu gruntownie nastrój, zwłaszcza zaś to, że

w niedalekiej przyszłości miało dojść do jego wesela. - O,

mógłby mi pan pomóc? - usłyszał kobiecy głos. - Proszę

pana, tylko na chwilkę.

Pobiegł wzdłuż rzędu samochodów, ujrzawszy różową

suknię z bufkami i spódnicę wielkości namiotu cyrkowego.

Musiała to być druhna panny młodej, bo tylko druhna mogła

wystąpić w czerwcu w stroju odpowiednim na Halloween.

Gdy znalazł się bliżej, zrozumiał, o co chodzi. Wieko bagaż

nika przytrzasnęło taftowe szarfy.

- Zaczepiła mi się spódnica - usłyszał głos zza pudła

wielkości pralki, owiniętego w kolorowy papier - a kluczyki

wpadły mi pod samochód.

- Proszę mi to dać.

Postawił na ziemi pakunek, ogromny, ale niezbyt ciężki.

Dziewczyna odwróciła się i, aby odzyskać kluczyki, po

pchnęła je czubkiem różowego satynowego pantofelka,

w efekcie czego wpadły jeszcze głębiej pod samochód.

Cole schylił się i macał ręką, aż znalazł kluczyki wraz

z przywieszką do mocowania ich u nadgarstka, z czego jak

widać dziewczyna nie skorzystała. Oddanie kluczyków zaję

ło kilka sekund dłużej, niż to było konieczne, ponieważ schy-

lony ujrzał coś godnego podziwu. Jeśli te nóżki w całości

były tak zgrabne, jak kształtne kostki, to przebranie tej dziew

czyny w rodzaj waty cukrowej należało uznać za zbrodnię.

Dawniej, kiedy połowę letnich weekendów spędzał na wese

lach, wymyślił sobie, że główną rolą druhen jest wyglądać

jak najgorzej po to, by panna młoda wyglądała jak najlepiej.

- Dziękuję, naprawdę bardzo jestem wdzięczna... O, to

pan jest Bailey, jeden z bliźniaków! - stwierdziła. W jej gło

sie zabrzmiało większe zdumienie, niżby to wynikało z sy

tuacji.

Starał się dojrzeć jej twarz pod kapeluszem, który przy

pominał wszystko, tylko nie nakrycie głowy.

- Cole Bailey?

- Tak - potwierdził, zastanawiając się bez powodzenia,

skąd ona go zna.

- Chodziliśmy razem do szkoły. Pamiętasz lekcje litera

tury?

- Byłem z tego najgorszy, powinienem był wybrać sobie

coś innego.

- Pamiętam. - Zdjęła kapelusz, odsłaniając masę kaszta

nowych włosów skręconych w precelki. - Nic dziwnego, że

mnie nie poznajesz. Fryzura, którą Lucinda wymyśliła dla

druhen, nadaje się dla słodkich bobasków. Jestem Tess Mor

gan. Pomagałam ci przy Szekspirze.

- Tess Morgan? Nieee! - Pamiętał małą grubą Tess. Obaj

z Zackiem specjalnie z niej żartowali, żeby zobaczyć, jak się

czerwieni. Wtedy jej policzki płonęły.

- Myślę, że się trochę zmieniłam.

- No chyba!

Jedno się tylko nie zmieniło. Zarumieniła się, kiedy wy-

0757. Drew Jennifer - Pora się żenić.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: