1
PYTANIA POMOCNICZE DO TEMATÓW MITYNGÓW
KROK PIERWSZY
„Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu, że przestaliśmy kierować własnym życiem”.
1. Co uważam za swoje dno?
2. Czy zaufanie sobie jest bezwzględną przeszkodą w rozgrywce z alkoholem?
3. Jakie sprawy zawaliłem przez alkohol?
4. Jak przygotowywałem się do picia?
5. Czy umiałem pić kontrolowanie?
6. Czy były takie działania, które trudno mi było wykonywać bez alkoholu?
7. Czy miałem komfort picia?
8. Cztery możliwości dla alkoholika: śmierć, więzienie, obłęd, trzeźwość. Które możliwości mnie dotyczyły?
9. Choroba ciała, umysłu, ducha. Czy mam tego świadomość?
10. Czy bezsilność jest fundamentem trzeźwości, jak to rozumiem?
11. Żyję tu i teraz, czy rozpamiętuję przeszłość lub projektuję przyszłość?
12. Czy na pewno jestem alkoholikiem?
13. Czy przed uzależnieniem kierowałem swoim życiem? Czy kieruję nim teraz?
14. Czy jestem bezsilny wobec swojej choroby alkoholowej?
15. Bezsilność, a bezradność – czy rozumiem różnicę i jej znaczenie?
16. Jak „Modlitwa o pogodę ducha” wiąże się z istotą Kroku Pierwszego?
17. Czy bezsilny jestem tylko i wyłącznie wobec alkoholu?
TRADYCJA PIERWSZA
„Nasze wspólne dobro powinno być najważniejsze; wyzdrowienie każdego z nas zależy bowiem od jedności Anonimowych Alkoholików”.
1. Czy jako uczestnik mojej grupy wywieram na nią wpływ uzdrawiający, tonujący i umacniający jedność, czy też doprowadzam do rozłamów i podziałów? Czy oplotkowuję i osądzam innych uczestników zamiast zająć się własnym obrachunkiem moralnym?
2. Czy przyjmuję postawę pojednawczą (lub w razie potrzeby rozjemczą)? Czy też – poprzedzając swoje wystąpienia świętoszkowatym wstępem w rodzaju: „Dla dobra dyskusji…” – wdaję się w jałowe spory i sprzeczki?
3. Czy kiedy ktoś drażni się ze mną, odnoszę się do niego łagodnie, czy też zaogniam konflikt i dążę do konfrontacji?
4. Czy postrzegam AA jako pole współzawodnictwa i porównuję działanie różnych grup lub przeciwstawiam sposób funkcjonowania AA w jakimś miejscu sposobowi funkcjonowania w innym?
5. Czy torpeduję niektóre poczynania AA, tak jakby nieuczestniczenie w pewnych aspektach działalności Wspólnoty czyniło ze mnie kogoś lepszego i niepospolitego?
6. Czy mam rozeznanie w sprawach AA jako całości? Czy tak jak mogę i potrafię wspieram Wspólnotę jako całość, czy też jedynie te elementy, które rozumiem i aprobuję?
7. Czy okazuję innym uczestnikom AA taką uwagę i szacunek, jakimi sam chciałbym być obdarzany?
8. Czy wygłaszam komunały na temat miłości, a jednocześnie zachowuję się w sposób nacechowany wrogością i w głębi duszy usprawiedliwiam podobne zachowania?
9. Czy wystarczająco często chodzę na mityngi i sięgam po literaturę AA, aby pozostawać w kontakcie ze Wspólnotą i Programem?
10. Czy dzielę się z AA całym sobą – tym, co we mnie dobre, i tym, co złe – zarazem przyjmując wypływającą z poczucia wspólnoty pomoc, jak i udzielając jej?
2
KROK DRUGI
„Uwierzyliśmy, że siła większa od nas samych może przywrócić nam zdrowie”.
1. Czy podejmowałem próby zaprzestania picia?
2. Czym jest dla mnie Siła Większa ode mnie, a czym Siła Wyższa?
3. Bardziej duchowy niż religijny jest charakter Wspólnoty AA?
4. Czy były takie sytuacje, w których uważałem, że wiem lepiej niż inni, że jestem mądrzejszy?
5. Czy demaskując grzechy innych mogłem uniknąć przyglądania się własnym niedostatkom?
6. Co przeszkadza mi w uwierzeniu czy ugruntowaniu wiary?
7. Jakie są moje wątpliwości dotyczące Siły Wyższej, a jakie dotyczące Siły Większej?
8. Co oznacza dla mnie powrót do zdrowia? Jakiego zdrowia (patrz pkt. 9 Kroku Pierwszego)?
9. Jakie znam sytuacje w życiu kojarzące mi się z wiarą? Jakie znam rodzaje wiary?
10. Co rozumiem mówiąc: „To, czego zmienić nie mogę”?
11. Co rozumiem mówiąc: „To, co zmienić jestem w stanie”?
12. Czy znam kres moich i Boskich kompetencji?
13. Czy zwracając się do Wspólnoty AA (lub poradni odwykowej) wierzyłem i miałem nadzieję, że tam otrzymam pomoc i znajdę rozwiązanie dla swoich problemów?
14. Czy wierzę, że odzyskam zdrowie umożliwiające powrót do kontrolowanego, towarzyskiego picia?
15. Czy w ogóle wierzę, że cokolwiek lub ktokolwiek może, zechce, potrafi, w jakiś sposób mi pomóc?
TRADYCJA DRUGA
„Jedynym i najwyższym autorytetem w naszej Wspólnocie jest miłujący Bóg, jakkolwiek może się On wyrażać w sumieniu każdej grupy. Nasi przewodnicy są tylko zaufanymi sługami, oni nami nie rządzą”.
1. Czy krytykuję osoby pełniące rozmaite funkcje służebne w grupie, komisje AA i osoby pracujące dla Wspólnoty, czy też ufam im i udzielam swego wsparcia? Jak odnoszę się do nowicjuszy? A do „weteranów”?
2. Czy można na mnie całkowicie polegać – nawet w kwestii dochowania tajemnicy – gdy chodzi o niesienie posłania AA lub wywiązywanie się z innych zadań Wspólnoty?
3. Czy podejmuję się zrobienia czegoś w AA głównie po to, żeby zostać doceniony? Czy oczekuję pochwały za swoje pomysły?
4. Czy gdy uczestniczę w grupowej dyskusji, to uparcie obstaję przy swoim, czy też potrafię ustąpić i uznać decyzję sumienia grupy, a następnie z pogodą ducha podporządkować się jej w działaniu?
5. Czy choć zachowuję trzeźwość od kilku lat, nadal jestem gotów wykonywać uciążliwe i niewdzięczne zajęcia w AA?
6. Czy podczas dyskusji w grupie wymądrzam się na temat spraw, w których nie mam doświadczenia i na których się nie znam?
3
KROK TRZECI
„Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, jakkolwiek Go pojmujemy”.
1. Jak powierzać swoją wolę i życie opiece Boga, czy muszę to wiedzieć, by realizować Krok Trzeci?
2. Czy mogę wierzyć i jednocześnie być daleko od Boga?
3. Czy pragnienie zaprzestania picia z pomocą AA jest początkiem Kroku Trzeciego?
4. Czy im bardziej jestem gotowy podporządkować się Sile Wyższej, tym bardziej staję się niezależny?
5. Czy jestem przekonany, że moja inteligencja, wsparta siłą woli, zagwarantuje mi kontrolę nad własnym samopoczuciem oraz zagwarantuje sukces?
6. Czy zależność od grupy AA lub od Siły Wyższej komukolwiek zaszkodziła?
7. Czy masz problemy, obecnie jeszcze bardziej dotkliwe, po odstawieniu uśmierzającego ból kieliszka?
8. Czy dopiero wtedy, gdy próbuję pogodzić moją wolę z wolą Boga, zaczynam używać jej właściwie?
9. Jak to rozumiem: „Niech się dzieje wola Twoja, a nie moja”?
10. Jak stawiałem się i stawiam w miejscu Boga?
11. Czy pozostałe Kroki są drogą realizacji decyzji Kroku Trzeciego?
12. Czy cały program Dwunastu Kroków wymaga stałego i osobistego wysiłku w stosowaniu się do jego zasad?
13. Czy z mojej deklaracji „niech się dzieje wola Twoja, a nie moja” wynikają jakieś określone działania? Jakie konkretnie?
14. Jak – konkretnie – powierzyłem Bogu (jakkolwiek Go pojmuję) swoją wolę. Czyli, co dokładnie zrobiłem? Podaj przykłady.
15. Jak – konkretnie – powierzyłem Bogu (jakkolwiek Go pojmuję) swoje życie? Czyli, co dokładnie zrobiłem? Podaj przykłady.
16. Jak realizuję Krok Trzeci, jeśli moją Siłą Wyższą jest grupa AA, służba zdrowia, poradnia odwykowa, Program AA, Matka Natura itp.?
TRADYCJA TRZECIA
„Jedynym warunkiem przynależności do AA jest pragnienie zaprzestania picia”.
1. Czy z góry osądzam w myślach niektórych nowicjuszy, prorokując, że nie uda im się wytrzeźwieć?
2. Czy istnieje taki typ alkoholika, którego w głębi duszy wolałbym nie mieć w swojej grupie?
3. Czy przyjmuję postawę sędziego, który ma prawo orzekać o domniemanej szczerości lub nieszczerości wypowiedzi i wysiłków nowicjusza?
4. Czy pozwalam, aby takie czynniki jak język, stosunek do religii, rasa, wykształcenie, wiek itp. osoby potrzebującej pomocy wpływały na to, czy i w jaki sposób niosę jej posłanie?
5. Czy nadmiernie imponują mi (lub mnie onieśmielają) uczestniczące w mityngach osoby o wysokiej pozycji, znane publicznie itp.? A lekarze, duchowni, byli więźniowie? Czy też potrafię odnosić się do nich naturalnie i traktować ich po prostu tak jak wszystkich pozostałych - jako ludzi chorych, podobnych do mnie samego?
6. Czy gdy ktoś zjawia się w AA, potrzebując informacji lub pomocy (choć być może nie potrafi poprosić o nie wprost), ma dla mnie istotne znaczenie to, jak taka osoba zarabia na życie, z jakiej dzielnicy pochodzi, jak ma urządzone mieszkanie? Albo to, czy już przedtem zetknęła się z AA? Albo jakie ma problemy oprócz problemu z alkoholem?
4
KROK CZWARTY
„Zrobiliśmy gruntowny i odważny obrachunek moralny”.
1. Czy kiedykolwiek moje pragnienia seksualne tyranizowały mnie?
2. Kiedy dążenia do bezpieczeństwa materialnego odciągały mnie od innych sfer życia?
3. W jaki sposób dążyłem do zapewnienia sobie bezpieczeństwa emocjonalnego w kontaktach z ludźmi?
4. Czy chcę z całą jasnością zdać sobie sprawę z wypaczenia moich naturalnych instynktów?
5. Jakie podejmowałem próby samousprawiedliwienia się?
6. Czy potrafię przyznać, że sam posiadam wady rażące mnie u innych?
7. Czy zdarzyło mi się, że chciałem być po prostu jednym z członków rodziny, jednym z przyjaciół, szeregowym pracownikiem czy po prostu zwykłą jednostką w społeczeństwie?
8. Czy zachowałem opinię, gdyż ukrywałem swoje wady za zasłoną samousprawiedliwień i wykrętów?
9. Czy jestem do końca uczciwy? Wobec kogo jestem uczciwy? Inaczej dla siebie inaczej dla innych?
10. Czy pycha to użalanie się nad sobą i próżność?
11. Czy egocentryzm to egoizm?
12. Jak rozumiem pojęcia: strach, poczucie winy, wstyd?
13. Czy obrachunek moralny to lista moich grzechów, występków, zaniedbań, zdrad i wykroczeń?
14. Czy obrachunek moralny powinienem zrobić tylko za okres uzależnionego, nałogowego picia?
15. Jak używam swoich wad charakteru, jakie korzyści i straty mi to przynosi. Konkretne przykłady.
16. Czy Krok Czwarty mogę skutecznie zrealizować sam, albo podczas mityngów AA? Dlaczego?
17. Czy podczas pracy nad Krokiem Czwartym odkryłem i zrozumiałem istotę moich błędów, która jest podstawowym elementem Kroku Piątego?
18. Czy zdaję sobie sprawę, że każda uraza, jaką żywię do kogokolwiek, związana jest z jedną z moich wad charakteru?
magdziula11