Leanne Banks

Na przekór losowi

PROLOG

– Jest znana – z podziwem w głosie powiedział Clarence Gilmore, wpatrzony w tę samą kobietę, którą od dawna obserwował Tyler Logan.

W sali, gdzie odbywał się zjazd Stowarzyszenia Pracowników Szpitali, panował spory gwar, lecz Tyler skupił uwagę na Jill Hershey. Przypatrywał się jej tak jak dorodnej łani w szczycie sezonu łowieckiego. Wygląd panny Hershey rzeczywiście budził zainteresowanie – miała długie do ramion, jedwabiste, kasztanowe włosy, inteligentne, zielone oczy okolone czarnymi rzęsami i drobne, lecz odpowiednio zaokrąglone ciało, prawie całkiem ukryte przez kostium o konserwatywnym kroju. Inny mężczyzna może nie zauważyłby łagodnych wypukłości piersi pod czarnym, dwurzędowym żakietem, ani kuszącej Unii talii i bioder, lecz Tyler zawsze próbował zajrzeć” pod podszewkę, aczkolwiek rzadko to ujawniał.

Na Jill Hershey zwrócił uwagę przede wszystkim dlatego, że zawsze patrzyła rozmówcy prosto w oczy. Nawet z odległości kilku metrów wyczuwało się siłę jej spojrzenia.

– Co o niej wiesz? – spytał Clarence’a.

– Ma opinię cudotwórczym w dziedzinie public relations. Nie uwierzyłbyś, co zdziałała na rzecz ośrodka onkologicznego w Minneapolis. – W głosie Clarence’a, szefa szpitalnej administracji, zabrzmiała nuta rozmarzenia.

– Więc ją zdobądź.

– Wy, chirurdzy, nie macie zielonego pojęcia o biznesowym obliczu opieki zdrowotnej – z politowaniem stwierdził Clarence.

– I całe szczęście, bo gdybyśmy zajmowali się biznesem, wskaźnik umieralności w naszym kraju byłby dużo większy. – Tyler uśmiechnął się szeroko i znów popatrzył na Jill. – Skoro ona mogłaby załatwić nam środki na rozbudowę centrum zdrowia dziecka, to bierz się do roboty. Musisz złapać tę panią.

– Myślisz, że to takie proste? Po pierwsze, może być dla nas o wiele za droga. Po drugie, może już podpisała z kimś jakiś kontrakt. A po trzecie, może uznać nasz projekt za zbyt skromny.

– Same spekulacje. Cóż szkodzi zapytać?

– Już popytałem tu i tam – obronnym tonem odparł Clarence. – Ona podobno nie zajmuje się dziecięcymi placówkami leczniczymi.

– Serio?

– Owszem.

– Chyba warto skusić ją nowym wyzwaniem.

– Zamierzasz ją zaczepić?

– Jasne, że tak. Przecież taki jest cel tego zjazdu. Chcemy zdobyć jak najwięcej sponsorów, którzy sfinansują oddział kardiologiczny.

– Tak, ale...

– Powiedziałeś, że potrzebujemy kogoś takiego jak ona. Więc ją skaptuję.

Za plecami dawnego klienta, pana Waldrona, cierpliwie czekał na swą kolej interesujący mężczyzna w kowbojskim kapeluszu. Jill usiłowała ignorować” tego faceta, ale wbrew woli wciąż na niego zerkała. Wzrostem górował nad większością zgromadzonych tutaj ludzi, był bezwstydnie teksański oraz – co stwierdziła po chwili obserwacji – najwyraźniej zdeterminowany. A także trochę zbyt przystojny, co pewnie nie wychodziło mu na dobre. Emanował też niezachwianą pewnością siebie, a jego przenikliwe spojrzenie sprawiło, że Jill przeszedł miły dreszczyk.

Pan Waldron chyba wyczuł czyjąś obecność, ponieważ nagle się odwrócił. A Teksańczyk natychmiast wykorzystał okazję.

– Jestem doktor Tyler Logan z General Hospital w Fort Worth. Miło mi państwa poznać.

– Bill Waldron z University Hospital w Cincinnati.

– I Jill Hershey, czarodziejka w zakresie public rclations – dokończył Tyler ze zniewalającym uśmiechem. Uścisnął dłoń szatynki i popatrzył głęboko w zielone oczy. – Potrzebujemy pani.

Jill zamrugała powiekami, trochę zdumiona tym bezpośrednim podejściem. Co prawda w ciągu trzech lat sporo osiągnęła, lecz potencjalni klienci na ogół nie szafowali komplementami.

– Pan mi pochlebia – odparła z uśmiechem. Pan Waldron przeprosił i odszedł, ona zaś uwolniła dłoń z uścisku wielkiej ręki Tylera Logana. – Nie nazwałabym siebie czarodziejką.

– Wystarczy, że inni zrobią to za panią.

– Doktorze Logan... – Ciekawe, co kryje się za tym kowbojskim wdziękiem, pomyślała.

– Proszę mi mówić Tyler.

Zdziwiła się jeszcze bardziej. Wielu znanych jej lekarzy uwielbiało swoje zawodowe tytuły.

– A więc, Tyler... Czym się zajmujesz?

– Jestem kardiologiem dziecięcym. Na chirurgii. Poczuła nieprzyjemny skurcz żołądka i z trudem wciągnęła powietrze.

– To ważna dziedzina, aleja mam niewielkie doświadczenie w zakresie placówek dla dzieci.

– Dlaczego?

– No cóż... – Nie spodziewała się, że będzie z takim uporem drążył temat. – Chyba działam skuteczniej na innych polach.

– Nie lubisz dzieci?

– Ależ skąd! Lubię, tylko... – Chciała jak najszybciej uciec od tego ciekawskiego osobnika, który nieświadomie trafił w jej najbardziej czuły punkt. – Naprawdę osiągam lepsze rezultaty, promując placówki dla dorosłych pacjentów. Poza tym ostatnio zajmuję się raczej dużymi szpitalami. – Miała nadzieję, że jej głos nie zdradził, jaka jest spięta.

– Ale nie chciałabyś popaść w rutynę.

– W rutynę? – Czuła, że jej serce zaczyna łomotać w przyśpieszonym tempie.

– Właśnie. Wyglądasz na osobę, która do szczęścia potrzebuje nowych wyzwań.

Nie była pewna, czym bardziej się zirytowała – faktem, że ten człowiek pozwala sobie ją oceniać, czy tym, że trafił w dziesiątkę.

– Doktorze Logan...

– Tyler – poprawił z wesołym błyskiem w oczach.

– Tyler... – Stłumiła westchnienie. – Będę z tobą szczera. Zazwyczaj przyjmuję prace z polecenia prezesa naszej firmy. Jeśli interesują cię jej usługi, skontaktuj się z Jordanem Grantem. Numer telefonu i faksu znajdziesz w broszurze dla uczestników zjazdu. Miło było cię poznać.

Tyler w zamyśleniu skinął głową, jakby dostrzegł więcej, niż Jill Hershey chciała ujawnić. Ona zaś odwróciła się – z ulgą i jednocześnie trochę rozstrojona.

– Rzucam ci wyzwanie!

– Słucham? – Spojrzała na niego przez ramię.

– Przyjedź do szpitala w Fort Worth i pomóż naszym dzieciom. Możesz przedłużyć im życie i sprawić, że będzie lepsze. Masz szansę tego dokonać – zapewnił z żarem w głosie, co nie umknęło uwadze Jill. – Musisz się zmierzyć z tym wyzwaniem.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Jill potrafiła bronić swojego stanowiska. Miała za sobą lata praktyki i nie była tchórzem, toteż zawsze postępowała zgodnie ze swoimi zasadami, tydzień po spotkaniu z doktorem Loganem była pewna, że nie podejmie rzuconego jej wyzwania. Wykluczone, aby ktoś nią tak bezczelnie manipulował.

Tyler Logan jednak nie dawał za wygraną. I nie miał pojęcia, że stawia Jill wobec bardzo trudnego dylematu. Przyjąwszy jego propozycję, mogła albo zwyciężyć, albo ponieść klęskę w walce z najgorszym i najbardziej skrywanym cierpieniem.

Jako osoba odważna postanowiła spróbować...