Klątwa FARAONA.pdf

Klątwa FARAONA

Pewien Niemiec przyniósł do ambasady Egiptu w

Berlinie paczkę z fragmentem starożytnej egipskiej

rzeźby. Z dołączonej do niej notki urzędnicy

ambasady dowiedzieli się, że ojczym Niemca

ukradł ją w Egipcie w 2004 r. i za karę dosięgła

go klątwa faraona. Wkrótce po powrocie znad Nilu

doznał paraliżu, zaczęły go nękać nudności,

tajemnicza gorączka i rak, który niedawno

doprowadził do śmierci mężczyzny. Autor listu

wyjaśnił, że czuł się zobowiązany oddać zabytek,

by zapewnić spokój duszy zmarłego ojczyma.

Opowieści o klątwie faraona narodziły się wkrótce

po odkryciu w listopadzie 1922 roku nietkniętego

grobowca króla Tutanchamona w egipskiej Dolinie

Królów. Gdy ponad cztery miesiące później na

bakteryjne zakażenie krwi zmarł uczestnik i

sponosor wykopalisk George Edward Stanhope

Molyneux Herbert, piąty hrabia Carnarvon,

brukowce napisały, że to zemsta Tutanchamona.

Zapewne wszyscy szybko zapomnieliby o

wymyślonej przez fantazjujących redaktorów

klątwie, gdyby wkrótce nie nastąpiły kolejne

zgony, które dało się powiązać z grobowcem.

Śmierć zabrała radiologa, który miał prześwietlić

trumnę faraona, a także młodszego brata lorda

Carnarvona, choć ten grobowca nigdy nie widział.

Przyjaciel lorda, amerykański bogacz George Jay

Gould, pojechał obejrzeć grobowiec i zmarł na

zapalenie płuc. Materiału do pasjonujących historii

o mszczącym się władcy dostarczyły też zgony

egipskiego księcia Alego Kemala Fahmy Beja,

którego wkrótce po odwiedzeniu grobowca

zastrzeliła żona, i Georges’a Benedite’a, szefa

działu egipskiego w Luwrze, który zmarł rażony

apopleksją zaraz po wyjściu z grobowca. Prawie

pięć lat po śmierci lorda zmarł współautor

pierwszego tomu opisu rzeczy znalezionych przy

Tutanchamonie egiptolog Arthur Mace. W 1929

roku odeszła z tego świata żona lorda i jego

sekretarz. Ojciec sekretarza popełnił zaś

samobójstwo kilka miesięcy po śmierci syna.

Łącznie w ciągu kilku lat zmarło około 20 osób,

które gazety potrafiły jakoś powiązać z

odkryciem. Nic dziwnego, że prawie cały świat

uwierzył w klątwę.

Maska pogrzebowa Tutanchamona

Wśród sceptyków był amerykański archeolog

Herbert Winlock. Sporządził on specjalny raport

wykazujący, że klątwa jest wyssaną z palca

bzdurą. Najmocniejszym argumentem były

statystyki. W 1934 roku żyło jeszcze 20 spośród

26 osób, które uczestniczyły w otwieraniu

grobowca. Z 22 osób, które w 1925 roku brały

udział w otwieraniu sarkofagu z ciałem

Tutanchamona, do 1934 roku zmarły tylko dwie, a

spośród 10 osób, które w 1927 roku asystowały

przy rozwinięciu bandaży mumii i autopsji, żyły

wszystkie.

Zemsty faraona uniknęły osoby, które zasłużyły na

nią dużo bardziej, niż oglądający grobowiec

pracownik Luwru czy egipski książę. Znalazca

grobowca Howard Carter zmarł z przyczyn

naturalnych dopiero w 1939 roku w wieku 64 lat.

Anatom Douglas Derry, który podczas autopsji

poodcinał władcy kończyny, oddzielił miednicę od

torsu i wyrwał głowę z maski pogrzebowej, zmarł

w 1969 roku, mając aż 87 lat. Córka Carnarvona,

która jako jedna z pierwszych weszła do

grobowca, zmarła dopiero w 1980 roku. Dobrym

zdrowiem cieszą się dziesiątki naukowców, którzy

w ostatnich dekadach badali różne mumie faraonów

(np. Bob Brier zwany “Panem Mumią”), a także

tysiące turystów, którzy – tak jak niektóre “ofiary

klątwy” – jedynie odwiedzili grobowiec

Tutanchamona. Mimo to zapoczątkowane przez

brukową prasę bujdy o klątwie wciąż mają się

dobrze.

Tutanchamon

Tutanchamon, pierwotnie Tutanchaton - ur. ok.

1342-39 p.n.e., zm. 1323 p.n.e. - w latach

1333-1323 p.n.e. faraon XVIII dynastii. Syn

Echnatona i jednej z jego drugorzędnych żon, Kiji

(być może będącej mitannijską księżniczką

Taduhepą).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: