KATECHEZA 15.doc

Starsza pani dźwigała z trudem reklamówkę pełna ziemniaków. Nagle potknęła się. Trrrach… torebka pękła i wszystko się rozsypało. Stanęła bezradnie. Młody chłopak, który przebiegał akurat przez jezdnię, omal jej nie potrącił. Przepraszam! – krzyknął i chciał biec dalej, ale jednak się zatrzymał. Zaraz coś wymyślimy – powiedział zadyszany. Sięgnął do plecaka przewieszonego przez ramię i wyciągnął reklamówkę z książkami. Przełożył je do plecaka i szybko pozbierał rozsypane ziemniaki. Dokąd pani idzie? Pomogę zanieść. Kobieta wzruszona odpowiedziała: - Dziękuję, ale to kłopot dla ciebie. Nieważne. Rzeczywiście, spieszę się. Ale zdążę. Gdzie to zanieść? Ja mieszkam tu, obok. Odprowadził ją do drzwi wskazanego domu. Miałam przykrą przygodę – kobieta opowiedziała schorowanemu mężowi, co ją spotkało, i westchnęła: A mówią, że nie ma dobrych ludzi. Są! Jeszcze są. I wszystko się dobrze skończyło. Mąż uśmiechnął się z wysiłkiem. Pomógł ci ktoś? To dobrze.

   Plansza z wezwaniami i odpowiedziami z liturgii słowa

  Łk 19, 1-10

Starsza pani dźwigała z trudem reklamówkę pełna ziemniaków. Nagle potknęła się. Trrrach… torebka pękła i wszystko się rozsypało. Stanęła bezradnie. Młody chłopak, który przebiegał akurat przez jezdnię, omal jej nie potrącił. Przepraszam! – krzyknął i chciał biec dalej, ale jednak się zatrzymał. Zaraz coś wymyślimy – powiedział zadyszany. Sięgnął do plecaka przewieszonego przez ramię i wyciągnął reklamówkę z książkami. Przełożył je do plecaka i szybko pozbierał rozsypane ziemniaki. Dokąd pani idzie? Pomogę zanieść. Kobieta wzruszona odpowiedziała: - Dziękuję, ale to kłopot dla ciebie. Nieważne. Rzeczywiście, spieszę się. Ale zdążę. Gdzie to zanieść? Ja mieszkam tu, obok. Odprowadził ją do drzwi wskazanego domu. Miałam przykrą przygodę – kobieta opowiedziała schorowanemu mężowi, co ją spotkało, i westchnęła: A mówią, że nie ma dobrych ludzi. Są! Jeszcze są. I wszystko się dobrze skończyło. Mąż uśmiechnął się z wysiłkiem. Pomógł ci ktoś? To dobrze.

Starsza pani dźwigała z trudem reklamówkę pełna ziemniaków. Nagle potknęła się. Trrrach… torebka pękła i wszystko się rozsypało. Stanęła bezradnie. Młody chłopak, który przebiegał akurat przez jezdnię, omal jej nie potrącił. Przepraszam! – krzyknął i chciał biec dalej, ale jednak się zatrzymał. Zaraz coś wymyślimy – powiedział zadyszany. Sięgnął do plecaka przewieszonego przez ramię i wyciągnął reklamówkę z książkami. Przełożył je do plecaka i szybko pozbierał rozsypane ziemniaki. Dokąd pani idzie? Pomogę zanieść. Kobieta wzruszona odpowiedziała: - Dziękuję, ale to kłopot dla ciebie. Nieważne. Rzeczywiście, spieszę się. Ale zdążę. Gdzie to zanieść? Ja mieszkam tu, obok. Odprowadził ją do drzwi wskazanego domu. Miałam przykrą przygodę – kobieta opowiedziała schorowanemu mężowi, co ją spotkało, i westchnęła: A mówią, że nie ma dobrych ludzi. Są! Jeszcze są. I wszystko się dobrze skończyło. Mąż uśmiechnął się z wysiłkiem. Pomógł ci ktoś? To dobrze.

Starsza pani dźwigała z trudem reklamówkę pełna ziemniaków. Nagle potknęła się. Trrrach… torebka pękła i wszystko się rozsypało. Stanęła bezradnie. Młody chłopak, który przebiegał akurat przez jezdnię, omal jej nie potrącił. Przepraszam! – krzyknął i chciał biec dalej, ale jednak się zatrzymał. Zaraz coś wymyślimy – powiedział zadyszany. Sięgnął do plecaka przewieszonego przez ramię i wyciągnął reklamówkę z książkami. Przełożył je do plecaka i szybko pozbierał rozsypane ziemniaki. Dokąd pani idzie? Pomogę zanieść. Kobieta wzruszona odpowiedziała: - Dziękuję, ale to kłopot dla ciebie. Nieważne. Rzeczywiście, spieszę się. Ale zdążę. Gdzie to zanieść? Ja mieszkam tu, obok. Odprowadził ją do drzwi wskazanego domu. Miałam przykrą przygodę – kobieta opowiedziała schorowanemu mężowi, co ją spotkało, i westchnęła: A mówią, że nie ma dobrych ludzi. Są! Jeszcze są. I wszystko się dobrze skończyło. Mąż uśmiechnął się z wysiłkiem. Pomógł ci ktoś? To dobrze.