Fakty i Mity 07-2007.pdf

NIE ZŁOŻYŁO OŚWIADCZEŃ MAJĄTKOWYCH

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 7 (363) 22 LUTEGO 2007 r. Cena 3,50 zł (w tym 7% VAT)

Â Str. 11, 12

Strzelał Ali Agca. A kto kule

nosił? Marzeniem Kaczyńskich

byłoby odkrycie,

że to agenci polskiej Służby

Bezpieczeństwa zaplanowali

zamach na polskiego papieża.

Wtedy dopiero zaczęłoby się

polowanie!

Â Str. 3

SETKI URZĘDNIKÓW KACZYŃSKICH

Strzelał Ali Agca. A kto kule

POD PARAGRAFEM

Nr 7 (363) 16 – 22 II 2007 r.

mochód z ogłosze-

nia. Jak się okaza-

ło, na umowie pod-

pisała się osoba o innym nazwi-

sku aniżeli faktyczny właściciel

samochodu. Osoba ta przebywa

obecnie w Irlandii. Na podstawie

danych zawartych w umowie

sprzedaży wnuczka załatwiła for-

malności w Urzędzie Skarbowym

i w wydziale komunikacji. Po kil-

kunastu dniach auto się zepsuło

i wnuczka zawiozła je do faktycz-

nego właściciela. Do dziś znajdu-

je się ono w jego dyspozycji. Pro-

kuratura zawiesiła sprawę do cza-

su powrotu z Irlandii osoby, któ-

ra zawarła umowę. On może ni-

gdy nie wrócić, a ja muszę spła-

cać raty w banku. Jaką mamy

szansę na odzyskanie pieniędzy?

(Teresa J., Sosnowiec)

pozostawał w związku małżeńskim,

czyli dopiero po rozwodzie z Pani

mamą, ale jeszcze przed zawarciem

nowego małżeństwa. Jak rozumiem,

ojciec formalnie pozostaje w związ-

ku małżeńskim, ale wola jego jest

taka, aby mieszkanie to stanowiło

jego majątek odrębny. Problem po-

lega na tym, że składnik majątkowy,

w tym także mieszkanie nabyte

w czasie trwania małżeństwa, będzie

należał do majątku wspólnego.

W tej sytuacji rozwiązaniem byłoby

ustanowienie przed wykupieniem

mieszkania rozdzielności majątko-

wej, czyli podpisanie z żoną inter-

cyzy, ewentualnie rozwód albo orze-

czenie separacji. Ojciec nie może

natomiast przekazać praw do loka-

lu na rzecz Pani lub Pani brata, po-

nieważ lokatorskie spółdzielcze pra-

wo do lokalu jest prawem niezby-

walnym, a zatem nie można nim roz-

Pani prawa do świadczeń emerytal-

nych. Dodam, że nie oznacza to za-

kazu ponownego zatrudnienia Pani

przez pracodawcę. Kontynuacja za-

trudnienia po osiągnięciu wieku eme-

rytalnego lub po uzyskaniu prawa

do świadczeń emerytalnych nie ma

wpływu na Pani status jako nauczy-

ciela i skoro jest Pani nauczycielką

dyplomowaną, to w takim charakte-

rze będzie Pani dalej pracować ( pod-

stawa prawna: Ustawa z 17.12.1998

roku o emeryturach i rentach z Fun-

duszu Ubezpieczeń Społecznych, DzU

z 2004 r., nr 39, poz. 353 ).

~~~

Mąż zmarł w wieku 74 lat. Po-

bierał emeryturę, 50 proc. renty

z tytułu choroby zawodowej oraz

dodatek pielęgnacyjny z racji

pierwszej grupy inwalidzkiej i nie-

zdolności do samodzielnej egzy-

stencji. Otrzymałam rentę rodzin-

jest darowizną mieszkania, czy

musi być dodatkowy zapis? Czy

można podważyć prawidłowość

darowizny dokonanej w okresie

choroby mamy (zaniki pamięci

itp.)? Czy mam prawo żądać

zwrotu swoich zdjęć z albumu ro-

dziców i prezentów z okazji ich

rocznic ślubu, a także przedmio-

tów, które otrzymałem od chrzest-

nej? Czy jest sens prowadzić po-

stępowanie spadkowe po rodzi-

cach? Będzie się ono wiązało

z kosztami dojazdu, a siostra pew-

nie nie zechce ujawnić mi aktu

darowizny. (Tadeusz G., Gdynia)

Jeżeli mieszkanie ma założoną

księgę wieczystą, powinien w niej znaj-

dować się wpis informujący, kto i na

jakiej podstawie jest jego właścicie-

lem. W pierwszej kolejności należy

przeprowadzić po rodzicach postę-

powanie spadkowe. Jeżeli rodzice nie

pozostawili testamentów, dziedziczy

Pan z siostrą po połowie. W skład

spadku wchodzi wszystko, co stano-

wiło ich własność w chwili śmierci.

Następnie należy przeprowadzić po-

stępowanie działowe. W toku tego

postępowania może Pan zażądać zło-

żenia przed sądem przez siostrzeni-

cę aktu własności mieszkania, co wy-

jaśni wątpliwości dotyczące jego sta-

nu prawnego. Jeżeli przedmiotem da-

rowizny było samo mieszkanie, ozna-

cza to, że jego wyposażenie, w tym

zdjęcia i inne pamiątki, wchodzi

w skład majątku spadkowego, który

będzie przedmiotem podziału. Pisze

Pan, że rodzice dokonali darowizny

wspólnie. W tej sytuacji, nawet jeśli

zostanie unieważniona część daro-

wizny – ta dokonana przez mamę

– i tak siostrzenica pozostanie wła-

ścicielką połowy mieszkania. Pozosta-

ła połowa będzie przedmiotem dzie-

dziczenia na zasadach ogólnych, tj.

przypadnie w udziale po połowie Pa-

nu i siostrze. Aby unieważnić doko-

naną przez mamę darowiznę, koniecz-

ne byłoby udowodnienie, że w chwi-

li podpisywania aktu notarialnego by-

ła już chora, a choroba jej powodo-

wała, iż znajdowała się w stanie wy-

łączającym świadome i swobodne po-

wzięcie decyzji i wyrażenie woli. Nie-

zbędna będzie w takim procesie opi-

nia biegłego. Jeszcze trudniejsze bę-

dzie udowodnienie przed sądem Pa-

na podejrzeń co do autentyczności

podpisu. Umowa przenosząca wła-

sność mieszkania musiała bowiem zo-

stać sporządzona przez notariusza,

który jest zawsze zobowiązany przed

podpisaniem aktu sprawdzić tożsa-

mość darczyńców ( podstawa prawna:

Kodeks cywilny, DzU z 23.04.1964 r.,

nr 16, poz. 93 ).

~~~

Wnuczka z powodu agresji mę-

ża uciekła od niego z dwójką dzie-

ci, pozostawiając 3-pokojowe

mieszkanie wraz z całym dobyt-

kiem. Sąd orzekł separację i przy-

znał jej prawo opieki nad dzieć-

mi, jak również zasądził na ich

rzecz alimenty. Na początku mał-

żeństwa zastaliśmy całe piętro do-

mu rodziców męża wnuczki

w stanie surowym. Sfinansowali-

śmy prawie w całości remont te-

go lokalu, z kosztami instalacji

włącznie, na co posiadamy część

rachunków. W trakcie małżeństwa

wnuczka dalej inwestowała z mę-

żem w to mieszkanie, podnosząc

jego standard. Wraz z córką sta-

le im pomagaliśmy, np. dawali-

śmy na życie, na opał, książki dla

dzieci czy meble kuchenne. Kto

ma wystąpić o zwrot tych nakła-

dów – my z córką czy wnuczka

w sprawie o podział majątku, wli-

czając koszty naszych nakładów i

wartość wspólnego dorobku? Czy

możemy wystąpić o zagwaranto-

wanie mieszkania dla wnuczki

i jej dzieci? Jest ona wciąż zamel-

dowana u teściów, ale tam nie

przebywa. Czy wnuczka może

wnieść o zakaz zameldowania no-

wej przyjaciółki męża i jej dzieci

w domu teściów? Czy sprawa nie

podlega przedawnieniu, skoro ra-

chunki są z 1994 roku? Może le-

piej przedstawić aktualną wartość

inwestycji – kto miałby dokonać

takiego oszacowania? (Irena G.,

Będzin)

Jeżeli właścicielami domu są te-

ściowie wnuczki, to należy wystąpić

przeciwko nim o zwrot nakładów

w odrębnym procesie. Powództwo ta-

kie mogą wytoczyć Państwo, względ-

nie sama wnuczka, o ile przyjmiemy,

że nakłady stanowiły dokonaną przez

Państwa na jej rzecz darowiznę. Re-

alną do odzyskania kwotą będzie róż-

nica pomiędzy aktualną wartością

mieszkania a jego wartością przed re-

montem. Konieczne będzie zatem wy-

liczenie, w jakim stopniu nakłady te

przyczyniły się do zwiększenia jego

obecnej wartości. Niewykluczone, że

zaistnieje potrzeba powołania biegłe-

go, który oszacuje te należności w to-

ku procesu. Jeżeli chodzi natomiast

o wsparcie finansowe, udzielane przez

Państwa wnuczce i jej rodzinie w cza-

sie trwania jej małżeństwa, uważam,

że należy traktować je jako zwycza-

jowo przyjętą pomoc rodzinną i wy-

egzekwowanie tych kwot jest raczej

nierealne. Wnuczka może natomiast

żądać w procesie o podział majątku

zwrotu wartości mebli, zakładając, że

stanowiły one jej majątek odrębny

z tytułu otrzymanej od Państwa da-

rowizny. W kwestii pozostałego ma-

jątku dorobkowego przyjmuje się, że

należy się on obojgu małżonkom

po połowie. Wnuczce i jej dzieciom

nie może zostać natomiast przyzna-

ne prawo korzystania z mieszkania

z uwagi na fakt, iż stanowi ono wła-

sność teściów i nie wchodzi w skład

majątku wspólnego. Tym bardziej

brak podstaw do odmowy zameldo-

wania w nim nowej przyjaciółki jej

męża. Skoro wnuczka w mieszkaniu

tym faktycznie nie przebywa, teścio-

wie mają prawo ją wymeldować ( pod-

stawa prawna: Kodeks rodzinny i opie-

kuńczy, DzU z 1964 r., nr 9, poz. 59;

Kodeks cywilny, DzU z 23.04.1964

r., nr 16, poz. 93 ).

~~~

Drodzy Czytelnicy!

Nasza rubryka zyskała wśród Was

uznanie. Otrzymujemy dziesiątki py-

tań tygodniowo. Z tego względu pro-

simy o cierpliwość – będziemy syste-

matycznie odpowiadać na Wasze py-

tania i wątpliwości. Prosimy o nie-

przysyłanie znaczków pocztowych, bo-

wiem odpowiedzi znajdziecie tylko na

łamach „FiM”. Informujemy, że od-

powiedzi na pytania przysyłane do re-

dakcji e-mailem będą zamieszczane

na stronie internetowej tygodnika:

www.faktyimity.pl.

Opracował MECENAS

Porady prawne

Podane

przez Panią in-

formacje są bar-

dzo niejasne. Sko-

ro na umowie pod-

pisała się osoba

nieposiadająca ty-

tułu własności do samochodu i po-

dała w niej swoje dane, to na ich

podstawie niemożliwa byłaby reje-

stracja wnuczki jako nowej właści-

cielki samochodu. Przed zawarciem

transakcji wnuczka powinna była zwe-

ryfikować dane sprzedawcy podane

w umowie z jego dowodem tożsamo-

ści i dowodem rejestracyjnym sa-

mochodu. W tej sytuacji wnuczka nie

może mieć jakichkolwiek roszczeń

w stosunku do faktycznego właści-

ciela samochodu, gdyż to nie z nim

zawarła umowę sprzedaży. Jedyną

szansą na odzyskanie pieniędzy jest

odnalezienie osoby, która podszyła

się pod właściciela samochodu ( pod-

stawa prawna: Kodeks cywilny, DzU

z 23.04.1964 r., nr 16, poz. 93).

~~~

Ojciec ożenił się z matką

w 1959 r., a na początku lat 70.

założył książeczkę mieszkaniową

w spółdzielni. W 1979 r. rodzice

rozwiedli się, ale bez podziału

majątku. Rok później ojciec z peł-

nym wkładem otrzymał mieszka-

nie sam. W 1983 r. ożenił się po

raz drugi i zameldował w nim

swoją drugą żonę wraz z jej sy-

nem. W 2003 r. jego żona wyku-

piła dom na nazwisko swojego sy-

na i wyprowadziła się do niego

wraz z nim. Obecnie ojciec miesz-

ka sam. Nie wiem, czy jego żona

się wymeldowała. Ojciec chciał-

by wykupić to mieszkanie. Czy

może wykupić to mieszkanie sam,

nie dzieląc się z żoną majątkiem?

Ewentualnie, czy może przekazać

wkłady i członkostwo na mnie lub

mojego brata, aby można było wy-

kupić mieszkanie? Jak mamy po-

stąpić, żeby uniknąć w przyszło-

ści spraw spadkowych w sądzie?

(Bożena B., Susz)

Z tego, co Pani pisze, wynika, że

ojciec nabył lokatorskie spółdzielcze

prawo do lokalu w okresie, kiedy nie

porządzać. Innym rozwiązaniem bę-

dzie wykupienie mieszkania za środ-

ki pochodzące z majątku odrębne-

go Pani ojca – np. otrzymanej od

dzieci darowizny pieniężnej. Wów-

czas będzie stanowiło ono wyłączną

własność ojca, a jego żona nie bę-

dzie mogła rościć sobie do niego

żadnych praw. Następnie ojciec mo-

że podarować mieszkanie Pani lub

Pani bratu. Jeżeli tak uczyni, żona

ojca nie będzie miała do tego miesz-

kania praw również po jego śmier-

ci, gdyż nie będzie ono wchodziło

w skład spadku ( podstawa prawna:

Kodeks rodzinny i opiekuńczy, DzU

z 1964 r., nr 9, poz. 59; Ustawa

z 16.09.1982 r. Prawo spółdzielcze,

DzU 2003 r., nr 188, poz. 1848; Ko-

deks cywilny, DzU z 23.04.1964 r., nr

16, poz. 93 ).

ną w wysokości 85 proc. emery-

tury męża. Dlaczego nie dosta-

łam nic z 50 proc. pobieranej

przez męża renty? Czy nie nale-

ży mi się nic z tego tytułu, że gdy-

by mąż żył w czerwcu 2005 r.

skończyłby 75 lat? (Jolanta S.,

Warszawa)

Ustawa przewiduje, że wysokość

renty rodzinnej stanowi 85 proc.

świadczenia, które przysługiwałoby

zmarłemu, przy czym jako „świad-

czenie” rozumie się emeryturę lub

rentę z tytułu całkowitej niezdolno-

ści do pracy. Sąd Najwyższy przyjął,

że ustalając podstawy wymiaru ren-

ty rodzinnej, nie sumuje się kwot

świadczeń przysługujących z różnych

tytułów, czyli np. z tytułu emerytu-

ry i renty. Oznacza to, że podstawa

wymiaru może być jedna, przy czym

wybiera się tę najbardziej korzyst-

ną dla uprawnionego. Wyjaśniam

również, że dodatek pielęgnacyjny

do emerytury przysługuje na tej pod-

stawie, że osoba uprawniona ukoń-

czyła 75 lat albo w sytuacji, gdy jest

ona niezdolna do samodzielnej eg-

zystencji. Nie oznacza to jednak, że

dodatek ten można pobierać rów-

nocześnie w oparciu o każdą z tych

podstaw oddzielnie ( podstawa praw-

na: Ustawa z 17.12.1998 r. o emery-

turach i rentach z Funduszu Ubez-

pieczeń Społecznych, DzU z 2004 r.,

nr 39, poz. 353; Wyrok SN z 5.07.2001

roku, II UKN 479/2000 ).

~~~

Po śmierci ojca przypadkiem

dowiedziałem się, że rodzice prze-

pisali swoje własnościowe miesz-

kanie, prawdopodobnie w for-

mie darowizny, na moją siostrze-

nicę. Dodam, że mieszkanie to

jest w Dąbrowie Górniczej, a ob-

darowana wnuczka – dobrze sy-

tuowana – ma dom w Gdańsku.

Mój syn – ulubieniec ojca – od

16 roku życia jest na rencie so-

cjalnej i czeka na przeszczep ner-

ki. Potem zmarła mama. Czy jest

możliwość sprawdzenia autentycz-

ności podpisu na akcie darowi-

zny? Czy należy mi się spadek

bądź zachowek po rodzicach? Czy

wyposażenie mieszkania objęte

~~~

Pracuję w szkolnictwie od 29

lat. W 2007 r. będę mieć 30 lat

pracy i mogłabym przejść na

wcześniejszą emeryturę. Mam

jednak wiele pożyczek do spła-

cenia, dlatego chcę emeryturę za-

wiesić i pracować dalej. Czy nie

zwalniając się z pracy, mogę pro-

sić ZUS o obliczenie mojej eme-

rytury, a następnie zawieszenie

jej, czy muszę złożyć wypowiedze-

nie i liczyć na to, że dyrekcja zde-

cyduje się podpisać ze mną no-

wą umowę o pracę? Jeżeli będę

mogła dalej pracować, to zaczy-

nam pracę jako nauczyciel kon-

traktowy, mianowany czy konty-

nuuje jako dyplomowany? (Zofia

K., Wieliczka)

Jeżeli chce Pani jedynie mieć

ustalone prawo do emerytury bez

prawa do samego świadczenia, nie

musi Pani zwalniać się z pracy.

Z chwilą uzyskania odpowiedniego

wieku i stażu pracy nabędzie Pani

prawo do emerytury, które jednak

będzie zawieszone na czas konty-

nuowania zatrudnienia. Jednakże,

chcąc uzyskać prawo do pobierania

emerytury, będzie Pani musiała

przedstawić świadectwo pracy, któ-

re jest dowodem rozwiązania sto-

sunku pracy i na tej podstawie

ZUS wyda decyzję o przyznaniu

W nuczka kupiła sa-

Nr 7 (363) 16 – 22 II 2007 r.

A TO POLSKA WŁAŚNIE

Sanatorium pod klepsydrą

Widmo góruje nad Nałęczowem – widmo

sanatorium dla policjantów. A mogłoby

być wizytówką uzdrowiska, gdyby

kardynał Glemp dotrzymał danego słowa,

że nie wyłudzi od państwa nawet złotówki

na swój pomnik...

z budżetu woje-

wództwa mazowiec-

kiego plus 40 milio-

nów z kasy państwa. To najbardziej

„okrągłe” z kwot, o których wiado-

mo, że pochodzą z portfeli wszyst-

kich podatników, a zostaną prze-

znaczone na dokończenie rozbabra-

nej budowy jednego tylko obiektu

sakralnego kat. Kościoła. I gotowi

jesteśmy iść o zakład, że nie są to

ostatnie publiczne pieniądze, które

trafią do państwowej Świątyni

Opatrzności Bożej w Warszawie.

Tymczasem państwo nie potra-

fi znaleźć w budżecie środków na

sfinalizowanie inwestycji, która mo-

że m.in. służyć zdrowiu i rehabili-

tacji, np. policjantów. Ba, spokojnie

przygląda się topieniu w błocie dzie-

siątków milionów złotych. Może dla-

tego, że owo przedsięwzięcie było

pomysłem komuchów...?

~~~

Natura hojnie obdarzyła Nałę-

czów (woj. lubelskie). Wody mine-

ralne, unikatowy mikroklimat, ma-

lowniczy krajobraz... Dzięki temu

jest jednym z modniejszych polskich

uzdrowisk, szczególnie cenionym

przez kuracjuszy z dolegliwościami

kardiologicznymi. Jednak „zawałow-

com”, zwłaszcza tym nazbyt wrażli-

wym na cymbalstwo władz państwo-

wych, odradzamy w najbliższym cza-

sie wizytę w kurorcie, a jeśli już, to

stanowczo zalecamy omijanie szero-

kim łukiem wzgórza przy ul. Spółdziel-

czej, tuż obok reprezentacyjnego par-

ku Zdrojowego. Doprawdy, lepiej nie

widzieć, jak niszczeje górujące nad

miastem niedokończone sanatorium,

pozostające w gestii Ministerstwa

Spraw Wewnętrznych i Administra-

cji.

spraw wewnętrznych Januszem

Tomaszewskim ) całkowicie wstrzy-

mano finansowanie budowy sanato-

rium, przerwano wszelkie prace i...

tak już zostało.

„Atrakcyjne położenie w centrum

Nałęczowa . Powierzchnia działki

3,2146 ha, obiekt murowany o pow.

całkowitej 12,723 mkw., siedem kon-

dygnacji z poddaszem, wyposażony

w instalację gazową, wodociągową,

sanitarną, elektryczną i telefonicz-

ną. Z własną kotłownią gazową. Bu-

dynek ogrzewany. Zaawansowanie

robót 75 proc .” – takimi argumen-

tami ZOZ MSWiA w Lublinie wo-

dził w grudniu 2005 r. na pokusze-

nie potencjalnych dzierżawców „sa-

natorium w budowie”. Nie znalazł...

~~~

Brnąc po kolana w śniegu, wspi-

namy się drogą pod górkę i staje-

my przed koślawą bramą zamyka-

jącą dostęp do sanatorium. Rachi-

tyczne ogrodzenie, tabliczka z na-

pisem: „Teren MSW. Wstęp wzbro-

niony”, łańcuch, kłódka i dwa przy-

jazne kundelki – strzegą kilkudzie-

sięciomilionowego majątku. Podob-

no jest też stróż, ale przy bramie nie

ma żadnego dzwonka, zaś szczeka-

nie psów nie zdołało go obudzić.

Z zewnątrz widać to, co na zdję-

ciu. A jak jest w środku tego olbrzy-

miego gmachu?

– Stan surowy, zadaszony, z okna-

mi oraz kompletem wszelkich insta-

lacji wodno-kanalizacyjnych, ciepłow-

niczych, elektrycznych i gazowych.

Tak przynajmniej było jeszcze przed

rokiem, bo obawiam się, że od tego

czasu mogło to i owo zniknąć bądź

ulec dalszej degradacji. Mieszkam

w pobliżu i dwa, trzy razy widzia-

łem wyjeżdżające stamtąd wieczo-

rem ciężarówki. Wiem, że bardzo

też oszczędzają na ogrzewaniu

i konserwacji, więc w środku mo-

że być w tej chwili jedna wielka ru-

ina – ocenia nasz informator

z Urzędu Miasta.

~~~

Nikt tak do końca nie wie, ile

publicznych pieniędzy wydano do-

tychczas na budowę ogromnego sa-

natorium widma. Zdaniem MSWiA

– ok. 7,7 mln zł, a według Najwyż-

szej Izby Kontroli – 8,3 mln zł. NIK

zastrzega wszakże, że „8,3” jest licz-

bą absolutnie nieodpowiadającą fak-

tycznej wartości nakładów. Ich okre-

ślenie wymagałoby tzw. przeszaco-

wania z uwzględnieniem denomina-

cji złotówki i szeregu innych proce-

dur księgowych. Nieoficjalnie do-

wiedzieliśmy się, że z takich ra-

chunków wyszłoby niechybnie

grubo ponad 40 mln złotych .

Ale nie wyjdzie. Przeprowadzo-

na przez NIK w 2005 r. kontrola in-

westycji wykazała, że kilka lat te-

mu „ktoś” ukradł wszystkie faktury

oraz kosztorysy, nie zapominając

o dokumentacji budowy, i w tej chwi-

li nikt nie ma bladego pojęcia, ile

dotychczas kosztowała, ani co trze-

ba zrobić, żeby ją dokończyć.

Mało tego: w związku z człon-

kostwem Polski w Unii Europejskiej,

aby sanatorium mogło funkcjono-

wać, musiałoby zostać gruntownie

przebudowane (zmiana parametrów

instalacji grzewczych i elektrycznych,

wyposażenie w spalarnię odpadów

medycznych itp.).

Łączny koszt wykończenia obiek-

tu „pod klucz” z wyposażeniem

w aparaturę medyczną? Orientacyj-

nie – 60 mln złotych. Tak twierdzą

specjaliści z NIK-u. Jakiż to dziw-

ny – można by nawet rzec „cudow-

ny” – zbieg okoliczności: dokład-

nie tyle my, podatnicy, dajemy na

Świątynię Opatrzności Bożej...

~~~

W „kaczyńskim” budżecie na

2007 r. nie przewidziano pieniędzy

dla sanatorium w Nałęczowie. Czy

jest więc jakaś szansa na uratowa-

nie obiektu przed nieodwracalnym

zniszczeniem i rozgrabieniem?

Z MSWiA doszły nas słuchy,

że Ludwik Dorn był już bardzo bli-

ski decyzji o nieodpłatnym przeka-

zaniu sanatorium staroście puław-

skiemu.

A skoro minister znalazł się za

burtą?

– Jedno jest prawie pewne: choć-

by ze względów organizacyjno-praw-

nych bieżący rok nic w Nałęczowie

nie zmieni – powiedział „FiM”

urzędnik Departamentu Zdrowia

MSWiA.

Jest jeszcze drugie i całkiem

pewne: Kościół kasy nie pozwoli so-

bie wydrzeć, więc tych 60 „bambo-

li” nie da się przerzucić na sanato-

rium dla policjantów, choćby i za

cenę nazwania obiektu imieniem

kardynała Józefa Glempa czy urzą-

dzenia tamże kilkunastu kaplic...

ANNA TARCZYŃSKA

Miało być jednym z największych

i najpiękniejszych w Polsce. Kamień

węgielny w 1984 r. wmurował oso-

biście generał Czesław Kiszczak .

– Rozbebeszyli całą okolicę. Że-

by dostać się do wzgórza, wydrąży-

li wielki wąwóz, którym ciężarówki

wywoziły ziemię i transportowały

materiały budowlane. Doły na fun-

damenty i piwnice miały kilkanaście

metrów głębokości. Mieli tanią siłę

roboczą, bo przy budowie pracowa-

li też więźniowie. Mieszkali tu, na

miejscu, w specjalnych domkach

kontenerowych. Bardzo to wszyst-

ko było dla nas uciążliwe, ale też

miło było popatrzeć, jak szybko ro-

sły mury, a perspektywa kilkuset

miejsc pracy w luksusowych warun-

kach łagodziła nastroje nałęczowian.

No, ale jak nastała demokracja, pie-

niądze się skończyły i roboty za-

częły wyraźnie zwalniać – wspomi-

na jeden z mieszkańców ul. Spół-

dzielczej.

Do 1992 r. inwestorem sanato-

rium była lubelska Komenda Wo-

jewódzka Policji i budowa wciąż jesz-

cze postępowała. Później włodarzem

obiektu został Departament Zdro-

wia MSWiA w Warszawie, a od 1996

roku obarczono nim – właściwy te-

rytorialnie – Zakład Opieki Zdro-

wotnej MSWiA w Lublinie.

W maju 1998 r. (za rządów pre-

miera Jerzego Buzka z ministrem

20 milionów złotych

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 7 (363) 16 – 22 II 2007 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

POLSKA IPN – wspólnie z doradcami kardynała Stanisława Dzi-

wisza – ustalił, że tajnym agentem SB był ksiądz prof. Mieczy-

sław Maliński. Miał on jakoby przez wiele lat donosić na kardy-

nałów Wyszyńskiego i Wojtyłę, urzędników krakowskiej kurii oraz

działaczy politycznych w kraju i na emigracji.

Na Onecie internautka „Kamila” pyta: „Spowiadałam się u tego

księdza przed ślubem. Czy wobec tego moje sakramenty są ważne?”.

Odpowiadamy: diabli wiedzą!

O naprawie IV RP (cz. 2)

Nauczyciel fizyki, Kazio Marcinkiewicz, szuka roboty. Myśli o wy-

jeździe do Anglii, ale nie do zmywania naczyń, tylko na stołek dy-

rektora w Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju w Londynie.

Wstępną zgodę obu braci Kaczyńskich Kazimierz już otrzymał.

No i zdolności Kazia pozostaną niewykorzystane. A mógłby zostać

wodzirejem, kierownikiem domu spokojnej starości, kabareciarzem...

strość umysłu, prezencję i obycie... Obaj bardzo źle

wyrażają się o wolnych mediach, obaj nie znoszą nieza-

leżnej aktywności obywatelskiej (te słynne Kaczyńskiego:

„Ja sobie nie życzę homoseksualizmu na ulicy”). Ale róż-

ni ich na pewno jedno – podejście do gospodarki. Putin

chce po sobie pozostawić stabilną, silną i zdrową gospo-

darkę. Kaczyński i PiS mają wizję autorytarnego państwa

wyznaniowego, dla którego obywatele i gospodarka są tyl-

ko dodatkiem. Wyborcy są dobrzy, gdy ich wybierają. Resz-

ta dziadów może spieprzać za granicę.

To, że mamy w miarę stabilny wzrost gospodarczy, jest

zasługą wyłącznie przedsiębiorczości obywateli oraz rosną-

cego zapotrzebowania na nasze produkty i usługi

w UE. Administracja nawet nie promuje rodzimych produ-

centów. Chore prawo i martwe ustawy ograniczają w Pol-

sce wzrost inwestycji. Tymczasem na całym świecie

trwa obecnie okres wielkiej prosperity, gwałtownego

przyspieszenia. Zapyziała do

niedawna (jak my sło-

wiańska!) Rosja sta-

ła się światowym

liderem, jeżeli cho-

dzi o wartość in-

westycji zagra-

nicznych. Do

grudnia 2006 ro-

ku inwestorzy

pozostawili tam

60 miliardów

dolarów. Docho-

dy ludności rosną

w tempie 10 proc. rocznie (u nas 4–6 proc.); dług Rosji

(cały) zbliża się do drobnych 6 procent PKB, niższy wskaź-

nik ma tylko Szwajcaria. Przez ostatnie osiem lat PKB Ro-

sji wzrósł o 65 procent, co zbliżyło ją do tempa rozwoju

Chin. Wpłynął na to m.in. podatek liniowy (13 proc.) i ta-

nie koszty produkcji (nie ma np. akcyzy za energię, przez

co prąd jest w Rosji najtańszy na świecie).

Zyski z ropy Rosjanie inwestują w infrastrukturę i no-

we technologie. Polskie władze nawet niewielkie zyski

ze wzrostu gospodarczego też inwestują... najchętniej

w Instytut Pamięci Narodowej i Świątynię Opatrzności.

W IV RP jest najmniejszy w UE odsetek rodzin mających

stały dostęp do internetu. W małej Estonii władze fundu-

ją każdemu dostęp do sieci, wiedząc, że poinformowany

obywatel to zadowolony obywatel, a zadowolony obywa-

tel chętniej płaci podatki.

Polaków poza ojczyzną jest już ponad 20 milionów

i generalnie są oni dużo zamożniejsi od nas, żyjących

w Klechistanie. Ale co najmniej połowa Polonii z chęcią

wróciłaby do macierzy. Wiem, bo z wieloma rozmawia-

łem. Czy ktoś myślał, jak ich ściągnąć, zachęcić, stwo-

rzyć warunki do inwestowania?! Ruscy pomyśleli. Ich

władze do swoich obywateli, którzy zarobili na Zachodzie

i tam trzymają kasę, zaapelowały tak: jeżeli zainwestuje-

cie pieniądze w Rosji, gwarantujemy wam bezpieczeństwo

prawne inwestycji. Tyle że Putin z obywatelami rozma-

wia, tłumaczy swoje decyzje; to też różni go od Kaczyń-

skich. Nasz Lech do tej pory powiedział tylko o tym, cze-

go nie zrobił. Przykład idzie z góry i wpływa na zanik ra-

cjonalnego myślenia. No bo niby dlaczego umowa z ban-

kiem liczy 50 stron, a nie 3 lub 5? Im więcej bełkotliwych

zapisów, tym większa nasza nieufność, a tzw. drobny dru-

czek stał się już przysłowiową miną dla kredytobiorcy i

nie tylko.

Owa niezborność komunikacyjna wpływa na wszelkie

dziedziny życia. Weźmy sprawę arcybiskupa Stanisława

Wielgusa. Odnaleziono dokumenty dotyczące kandydata

na najwyższy urząd kościelny w kraju. Powołano komisję,

która je przerzuciła i ogłosiła werdykt: współpracował!

Wybuchł skandal na cały świat. Dlaczego nikt poza „FiM”

nie dopatrzył się, że nie ma dowodów na czynne donosze-

nie, na przekazywanie konkretnych informacji przez Wiel-

gusa? A przecież według Sądu Najwyższego i Trybunału

Konstytucyjnego, sam fakt zarejestrowania kogoś nie czy-

ni z niego tajnego współpracownika SB. Dlaczego nikt po-

za „FiM” nie zajął się sprawą wiarygodności tych doku-

mentów i nie zaniósł ich do najbliższego grafologa? (zrobił

to dopiero dr Gontarski trzy tygodnie po naszej publikacji

ujawniającej fałszerstwa). Nikomu się nie chciało? Brako-

wało kompetencji? A może komunikacji? Ja stawiam na

to ostatnie. Po prostu w chaosie informacyjnym zabrakło

służb analitycznych. Ludzi analizujących dla władzy wyda-

rzenia, fachowo interpretujących fakty, przygotowujących

wyciągi, stawiających hipotezy i pytania. Analitycy patrzą

krytycznie na każdą informację. Dzięki nim politycy – któ-

rzy nie muszą być socjologami, grafologami, czy geologa-

mi – mogą unikać śmieszności i błę-

dów, a decyzje podejmować roz-

ważnie, miarodajnie. Kształce-

nie dobrego analityka trwa

latami i sporo kosztuje.

PiS wolał rozwalić nie-

słuszne, bo nie

przez nich

tworzone służ-

by (Rządowe

Centrum Stu-

diów Strate-

gicznych), lub

nie korzystać z istniejących instytucji (zrezy-

gnowano z porad Rady Strategii Społeczno-Gospodarczej).

Wytłumaczenie jest dość proste – bracia Kaczyńscy uwiel-

biają rządzić w stanie chaosu informacyjnego, w stanie

ciągłych kryzysów. Są specjalistami od wywoływania za-

dym. To całkiem fajna zabawa, ale zupełnie nie sprawdza

się przy rządzeniu 40-milionowym krajem. Tu potrzeba

stabilności, pewności i dobrej organizacji.

W końcu wpadki kadrowe PiS biorą się właśnie z owe-

go braku analizy informacji. Skrzypek – gadający od rzeczy

prezes banku centralnego, minister finansów Lubińska,

która nie znała terminologii bankowej, Mikosz – minister

skarbu, poręczający kredyty przestępcom, Netzel – szef

PZU, były adwokat szemranych spółek, wojewoda mazo-

wiecki poświadczający nieprawdę w urzędowych papierach

itp... Toż to wszystko przypadki decyzji kadrowych podję-

tych bez zbadania okoliczności lub po prostu samego kan-

dydata. Ale jak ktoś żyje wizją oblężonej twierdzy i ko-

nieczności zniszczenia układów, to trudno mu zdać sobie

sprawę, że niszcząc jeden porządek rzeczy, musi wprowa-

dzić drugi. Tymczasem ludzie oczekują od władzy jasnych

sygnałów. Jak się zwalcza samorządność, to trzeba mieć

odwagę powiedzieć, że chce się centralizmu. Jak się chce

wysłać dodatkowy kontyngent do Iraku albo umieścić ame-

rykańską tarczę antyrakietową, to trzeba mieć odwagę po-

wiedzieć, że w dupie mamy handel z Rosją i dobre stosun-

ki ze strategicznymi partnerami z UE, a także bezpieczeń-

stwo własnych obywateli, zagrożone przez terrorystów.

Polacy są cierpliwi, ale potrzebują choćby jakiejś lep-

szej wizji na przyszłość. Chcemy wiedzieć, że polskie spra-

wy idą w dobrym kierunku, że władza się stara i przynaj-

mniej zajmuje się tym, co trzeba, że od kolejnej nowej świą-

tyni ważniejsze są młode małżeństwa, chorzy w szpitalu,

bezrobotni, bezdomni. Obecny rząd i prezydent nie mają

jak dotąd nic do zaoferowania narodowi. Po 1989 roku

wyzwaniem i głównym kierunkiem była transformacja i wol-

ny rynek. Początek wieku to wejście do Unii. A teraz? Czy

nową strategią państwa jest wyludnienie Polski i oddanie

reszty majątku Watykanowi? Czy naprawdę mamy taką

Minister zdrowia Zbigniew Religa wydał rozporządzenie z wy-

kazem chorób zakaźnych, które mogą uzasadniać potrzebę...

deportacji chorych obywateli Unii przebywających w Polsce.

Lekarze zastanawiają się, czy w ramach odwetu kraje unijne nie

będą wyrzucać ze swoich szpitali chorych Polaków...

Krzysztof Leski ujawnił, że dziwne związki z WSI miał czołowy

prawicowy publicysta Jerzy Marek Nowakowski, dzisiaj zastępca

naczelnego tygodnika „Wprost”. Analitycy zajmujący się służba-

mi specjalnymi twierdzą, że ten przeciek jest osobistą zemstą li-

derów PiS. Były doradca premiera Buzka w listopadzie 2005 r.

przekazał WSI, że koalicja PiS-PO nie powstanie z powodu psy-

chopatycznych skłonności braci Kaczyńskich.

Za to ma szansę powstać IV RP, a dokładnie IV RPsychopatyczna.

MON pod kierownictwem Radosława Sikorskiego pisał – a teraz

pod dowództwem Aleksandra Szczygły pisze – nową rewelacyjną

definicję „pomocy humanitarnej”. Według obu panów, pod tym

pojęciem należy rozumieć wydatki na zbrojne misje za granicą, ko-

rumpowanie lokalnych władz oraz kupowanie tajnych informacji.

Właśnie na takie cele MON chce przeznaczyć jedną trzecią całej kwo-

ty zarezerwowanej w polskim budżecie na pomoc ubogim krajom.

Prokuratura Okręgowa w Warszawie sprawdza, czy prawdziwe

są pogłoski o zgubieniu przez Antoniego Macierewicza ściśle taj-

nych dokumentów wojskowego kontrwywiadu.

Spokojnie! Zaraz się znajdą. W „Głosie” lub „Gazecie Polskiej”.

Prawo i Sprawiedliwość, wraz z przystawkami, powołało pierw-

szą w historii Sejmu „komisję do wszystkiego”. Nowy twór ma

się zająć rządowymi pomysłami pt: „Solidarne państwo”. Do no-

wej speckomisji trafiać będą najprzeróżniejsze projekty ustaw

– od zmian w kodeksie karnym po nowe prawo budowlane.

Mało Sejmu i Senatu, to jeszcze na Wiejskiej powstaje supersejm!

Bracia Kaczyńscy nie znoszą konkurencji w kategorii „jednoja-

jowcy” w polityce. Tylko tym można uzasadnić odmowę zaakcep-

towania przez premiera Kaczyńskiego świetnej kandydatury To-

masza Orłowskiego na stanowisko ambasadora Polski w Paryżu.

Dalszą karierę tego szefa protokołu dyplomatycznego MSZ zła-

mał jego brat bliźniak, czyli profesor Witold Orłowski, który był

doradcą ekonomicznym prezydenta Kwaśniewskiego.

Lękamy się o kariery braci Damięckich i Mroczków.

Premier nie znosi sondaży oraz niezależnych opinii. Za meryto-

ryczną krytykę pomysłu lokalizacji w Polsce elementów amery-

kańskiej tarczy antyrakietowej z posadą szefa Polskiego Instytu-

tu Spraw Międzynarodowych pożegnał się prof. Roman Kuźniar.

Nie liczyła się ani jego wiedza, ani umiejętności, ani też dosko-

nałe kontakty międzynarodowe.

Jest teraz wielka szansa na ocieplenie stosunków z Kremlem i znie-

sienie embarga na nasze mięso. Wystarczy zgodzić się z Putinem

i zrezygnować z tarczy chroniącej USA. Ale – puk, puk – czy ktoś

tam myśli?

Lepper nie lubi Anety Krawczyk, zwanej zmorą Samoobrony.

Nazwał ją „zboczoną do potęgi” i kazał zapisać się do „partii

zboczonych kobiet”. W odpowiedzi do sądu cywilnego wpłynął

już jej pozew o odszkodowanie. I słusznie, bo seks zbiorowy

z liderami Samoobrony nie jest zboczeniem, tylko relaksem.

Lepper ma już wyrok (w zawieszeniu) za inne pomówienia, więc mo-

żemy mieć pierwszego wicepremiera rządzącego z pierdla.

Powstała koalicja młodych, nawiedzonych prawicowych posłów. Do

paczki nazwanej Parlamentarnym Zespołem Miłośników Historii

przystąpili członkowie klubów PiS, PO i LPR. Wszystkich łączy

chęć zlustrowania każdego, kto w 1989 miał więcej niż 17 lat.

Słusznie! Otóż w ZSRR był kiedyś 13-letni Pawka Morozow...

SZWECJA W Szwecji zorganizowane grupy na masową skalę krad-

ną miedziane elementy sieci sztokholmskiego metra. Jak wynika

z analiz policji, prawdopodobnie inicjatorami akcji demontowa-

nia podziemnej kolejki są Polacy złomiarze. Nasi chłopcy!

Mieli metro, a teraz będą mieli pół metra. My nie mamy nawet tego.

LONDYN Na zlecenie BBC, jedna z największych agencji ba-

dawczych przeprowadziła ankietę na temat stosunku obywateli

ponad 30 państw do Busha i USA. Wyniki są porażające. W Eu-

ropie niechęć do polityki amerykańskiej deklaruje od 47 proc.

(Czesi) do 74 proc. (Niemcy). Także 64 proc. Australijczyków

i Turków. Odwrócili się nawet południowi Koreańczycy – 54 pro-

cent. Rząd USA cieszy się natomiast fantastycznym zaufaniem...

Polaków – dobrze o polityce Busha myśli aż 74 proc. badanych!

To najlepszy wynik na całym świecie! Mniej pro-Bushowi są na-

wet obywatele Stanów Zjednoczonych. ZSRR i Breżniewa do-

brze oceniał jeszcze większy niż Busha odsetek Polaków.

A dlaczego? Bo Polacy tak naprawdę wierzą tylko... w telewizor.

P orównuje się Kaczyńskiego do Putina. Pomińmy by-

Nr 7 (363) 16 – 22 II 2007 r.

GORĄCY TEMAT

Komisji Ścigania Zbrodni

przeciwko Narodowi Pol-

skiemu (tzw. pion śledczy

Instytutu Pamięci Narodowej) to

ponad setka ludzi zarabiających

średnio ok. 9 tys. zł miesięcznie. Je-

den z tych szczęśliwców powiedział

nam kiedyś: – Regularnie daję na

mszę o długie życie moich świad-

ków i podejrzanych...

W katowickiej Oddziałowej Ko-

misji ŚZpNP powinni się modlić

o długowieczność emerytowanego

sędziego włoskiego, 71-letniego Fer-

dinanda Imposimaty , i o to, żeby

w mediach nie zabrakło im dzien-

nikarzy „pistoletów”, którzy co ja-

kiś czas wykryją „nowe sensacyjne

okoliczności” zamachu na papieża

Jana Pawła II, a w szczególności

„polskich śladów” w tej zbrodni.

~~~

„Włosi okazali się fajtłapami, więc

poszukiwaniem zleceniodawców Ali

Agcy zajmować się teraz będą IPN-

-owscy prokuratorzy Przemysław Pią-

tek oraz Michał Skwara z Oddziało-

wej Komisji w Katowicach. I bardzo

dobrze, że dwóch, bo gdyby któryś za-

truł się za sprawką nie do końca wia-

domo czyją (»Badamy spisek ko-

munistycznych służb specjalnych kie-

rujących zamachem, ale nie przesą-

dzamy, o jakie dokładnie służby cho-

dzi« – zastrzega rzecznik IPN Andrzej

Areseniuk), sprawność i tempo śledz-

twa nie ulegną załamaniu.

W oficjalnych komunikatach IPN

starannie unika wskazywania palcem

winnych zbrodni, jednak w kontro-

lowanych przeciekach podpowiada,

że niebagatelną w niej rolę odegrała

polska Służba Bezpieczeństwa” – na-

pisaliśmy wiosną ubiegłego roku,

anonsując rozpoczęcie przez spół-

kę Kaczyńscy&Co. operacji mają-

cej ostatecznie pogrążyć i obrzydzić

komusze specsłużby i przygotować

grunt pod tzw. ustawę deubekiza-

cyjną. No i stało się.

Starania prokuratorów IPN-u

dawały bardzo mizerne rezultaty, bo

oficjalny inspirator śledztwa (wsz-

częto je „m.in. po analizie relacji zło-

żonej prokuratorowi IPN w dniu

8 marca 2006 r. przez sędziego Im-

posimato” – czytamy w komunika-

cie Instytutu) okazał się człowie-

kiem nie do końca – delikatnie mó-

wiąc – zrównoważonym:

z „Odkryliśmy, że w chwili za-

machu na placu Świętego Piotra by-

li polscy agenci Służby Bezpieczeń-

stwa. To jest pewne . Był na przy-

kład Adam Pietruszka (późniejszy

wicedyrektor „kościelnego” Depar-

tamentu IV MSW, skazany za pod-

żeganie do zabójstwa księdza Je-

rzego Popiełuszki – dop. red. )”

– powiedział Imposimato 17 maja

2006 r. Polskiej Agencji Prasowej,

co skrupulatnie odnotowano na stro-

nie internetowej Instytutu;

z Wkrótce nie było to już takie

„pewne”: „Imposimato (...) wielo-

krotnie wyrażał przekonanie, że agen-

ci i oficerowie SB nie spuszczali Ja-

na Pawła II z oka. Jego zdaniem, by-

li oni na placu Świętego Piotra

w dniu inauguracji pontyfikatu pol-

skiego papieża. Wreszcie – jak twier-

dzi Imposimato – nie można wyklu-

czyć, że byli oni także na placu

w chwili zamachu. Na to jednak

nie ma żadnych dowodów, są to je-

dynie przypuszczenia sędziego ” – in-

formował IPN, powołując się na ser-

wis PAP z 13 czerwca 2006 roku.

Mało tego: wyszło na jaw, że

w październiku 2005 r. ów Impo-

simato ośmielił się oskarżyć Woj-

tyłę o świadomie szerzone kłam-

stwo : „W czasie przesłuchania

[przed komisją włoskiego parlamen-

tu] wyraził przekonanie, że Jan Pa-

weł II zmuszony był publicznie

przed zamachem dostał zapowia-

dającą go notatkę z Bejrutu, którą

następnie przekazał swojemu prze-

łożonemu pułkownikowi Karolowi

Szelągowi . Ówczesne kierownictwo

wywiadu nie podjęło żadnych dzia-

łań mających na celu ostrzeżenie pa-

pieża, a wręcz dyskryminowało ofi-

cerów mających wiedzę o informa-

cji poprzedzającej zamach. Gdy

w listopadzie 1985 r. prześladowany

informator „Wprost” został attaché

wojskowym w Kairze „zrozumiał, że

trafiła mu się szansa, by o notatce

w sprawie zamachu na papieża poin-

formować przedstawicieli państw NA-

TO. Wybrał płk. Giuseppe Cucchiego,

zwierzchnikami, został przesunięty na

inne stanowisko, a następnie wysła-

ny do Kairu”.

Makaroniarz przekazał ten sygnał

do swojej Centrali... Niestety: wło-

ski wywiad wojskowy SISMI uznał,

że nasz rodak musiał tego dnia

sporo wypić, bo kazali Cucchie-

mu dać sobie spokój. Gdy w 1990

roku obaj panowie spotkali się przy-

padkowo na międzynarodowej kon-

ferencji w Paryżu (Bąk bawił tam

w otoczeniu – jeszcze nie prezydenta

– Lecha Wałęsy ), polski oficer ob-

sobaczył generała, że... trafił przez nie-

go do więzienia. Za co? Bo „włoskie

służby popełniły błąd, przekazując

wydziału – i jego podkomendnej,

kpt. Beacie Ł. , którzy zamiast łapać

groźnych przestępców, zmuszeni są

narażać na szwank swoją reputację:

– W życiu nie sądziłem, że „fir-

ma” wystawi się na takie pośmie-

wisko przed ludźmi z byłej bezpie-

ki i Wojskowych Służb Informacyj-

nych. Żeby to zrozumieć, trzeba zo-

baczyć ich współczujące miny, gdy

dowiadują się, że będą przesłuchi-

wani w sprawie zamachu na papie-

ża – tłumaczy nam jeden z funk-

cjonariuszy ABW.

O co indagują świadków?

– Dla każdego IPN przygotował

odrębny zestaw pytań. Na początek

przebieg służby, wykonywane zada-

nia, ewentualni podwładni i przeło-

żeni. Te kwestie wszyscy na ogół

pamiętają. Ale gdy przychodzimy do

agentury, szczegółów rozmaitych ope-

racji – „końce w wodę”, czyli brak

współpracy tłumaczony niepamięcią.

Nawiasem mówiąc, trudno ich nie

zrozumieć, podobnie jak trudno zro-

zumieć IPN, po cholerę im wie-

dza o tajnych współpracownikach

– zauważa nasz rozmówca.

Jeden ze świadków przesłuchi-

wanych przez IPN za pośrednictwem

ABW na krótko odzyskał pamięć

i ujawnił „FiM”, jakimi konkretnie

tajnymi współpracownikami intere-

sują się śledczy od zamachu na JPII:

– Najbardziej intryguje ich, kim

jest „ Tom ” i „ Tevere ”. Mogę was

zapewnić, że żaden nie ma związku

z jakimkolwiek zamachem! Ten

pierwszy – pomińmy szczegóły mo-

gące go zidentyfikować – wypłynął

prawdopodobnie z jakichś resztek

akt sprawy operacyjnego rozpraco-

wania kryptonim Triangolo (por.

artykuł o tym samym tytule w „FiM”

25/2006). Informatora obsługiwał ge-

nerał Zenon Płatek (dyrektor De-

partamentu IV MSW – dop. red. ),

który musiał gdzieś zostawić ślady,

że w 1979 roku siedział kilka dni

w Wiedniu na cyklu spotkań szko-

leniowych z rezydującym w Watyka-

nie agentem. Jeśli zaś chodzi

o Tevere... słyszałem o nim. Gdy

IPN uruchomi wyobraźnię, być mo-

że domyśli się, dlaczego nadano te-

mu „komuś” pseudonim będący na-

zwą urokliwej włoskiej rzeki...

Inny ze świadków podzielił się

z nami takim oto wrażeniem:

– Gdy chciałem im opowiedzieć,

o co tak naprawdę chodziło w spra-

wie Triangolo, nagle stracili zain-

teresowanie . Dlaczego? Bo musie-

liby odnotować w protokole bar-

dzo nieprzyjemne i sprawdzalne fak-

ty, niezgodne z oficjalnie przykle-

panymi przez IPN-owskich specja-

listów bredniami dotyczącymi naj-

nowszej historii Polski.

ANNA TARCZYŃSKA

Dzień świrów

IPN prowadzi śledztwo w sprawie

zamachu na papieża Jana Pawła II.

Wreszcie mamy jakiś „nowy temat”!

wiadomości do Watykanu”, skąd na-

stępnie czarnoskóry ksiądz – agent

z Ghany – przekazał tajne informa-

cje o zdradzie Bąka do Warszawy.

Uff...

Prokurator Ewa Koj bez specjal-

nego entuzjazmu potwierdza, że „in-

formacje, które posiadał [Bąk] zna-

lazły się w protokole jego przesłucha-

nia załączonym do akt śledztwa. Obec-

nie muszą one zostać zweryfikowane,

bowiem poza jednym zeznaniem te-

go oficera nie mamy żadnych innych

dowodów”, jakoby polski wywiad wie-

dział o planach zamachu na JPII.

Szefowa Oddziałowej Komisji

w Katowicach dodaje:

– W ramach tego śledztwa pro-

wadzimy przesłuchania byłych funk-

cjonariuszy aparatu bezpieczeństwa

PRL, ale na obecnym etapie wynik

tych przesłuchań nie nadaje się do

ujawniania mediom.

Któż zatem może je ujawnić, je-

śli nie „Fakty i Mity”?

~~~

Katowickie śledztwo ma sygna-

turę S12/06/Zk. Wyjaśnijmy, że sym-

bol „Zk” oznacza „zbrodnię komu-

nistyczną”, co jakby określa kieru-

nek poszukiwań znakomitego skąd-

inąd duetu Piątek–Skwara.

Pewną ciekawostką jest to, że

IPN-owscy specjaliści, zamiast prze-

słuchiwać różnych podejrzanych oso-

biście, zlecają tę niewdzięczną robo-

tę zdecydowanie mniej zorientowa-

nym w sprawie – i mającym cał-

kiem inne ustawowe zadania – ofi-

cerom Wydziału Postępowań Kar-

nych katowickiej Delegatury Agen-

cji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

Największy zaś ciężar przesłuchań

spoczywa na kapitanie Bogusławie

M. – zastępcy naczelnika tegoż

zapewniać , iż nie daje wiary tzw.

bułgarskiemu śladowi zamachu na

swoje życie” – zauważyła Katolic-

ka Agencja Informacyjna, przypo-

minając, że emerytowanemu sędzie-

mu chodzi o wypowiedź Karola

Wojtyły z 24 maja 2002 r., kiedy to

podczas wizyty w Bułgarii oświad-

czył: „Nigdy nie wierzyłem w istnie-

nie tzw. śladu bułgarskiego w za-

machu na mnie”.

~~~

IPN-owskie śledztwo szło do-

tychczas jak po grudzie również

z innego powodu:

– Zwróciliśmy się przede wszyst-

kim do włoskiego ministerstwa spra-

wiedliwości o przekazanie nam kse-

rokopii materiałów z trzech proce-

sów, które prowadzono w tej spra-

wie. Strona włoska przyjęła proś-

bę, ale realizuje ją dosyć opieszale,

bowiem od lipca 2006 roku nie

mamy żadnych informacji , oprócz

tego, że tamtejsze ministerstwo spra-

wiedliwości przekazało nasz wnio-

sek do realizacji prokuraturze ape-

lacyjnej w Rzymie. Na monity wy-

syłane z Polski przez Prokuraturę

Krajową nie dostaliśmy żadnej od-

powiedzi – skarży się prokurator

Ewa Koj , szefowa Oddziałowej Ko-

misji ŚZpNP w Katowicach.

Na ratunek pośpieszyli więc

dziennikarze tygodnika „Wprost”,

którzy przed kilkoma dniami zakpi-

li ze zdrowego rozsądku swoich czy-

telników twierdzeniem, że „tajne służ-

by PRL wiedziały o zamachu na Ja-

na Pawła II, ale go nie ostrzegły” . Ba,

skonstruowali wielopiętrowy spisek

z udziałem Zarządu II Sztabu Ge-

neralnego Wojska Polskiego (wywia-

du wojskowego) w tragicznym wy-

darzeniu z 13 maja 1981 roku.

Tygodnik powołuje się na rela-

cję byłego oficera Zarządu II, któ-

ry utrzymuje, że na kilka tygodni

attaché wojskowego Włoch. Nie prze-

widział, że treść jego rozmowy z Cuc-

chim wycieknie do służb specjalnych

Układu Warszawskiego”.

No i właśnie z tego rzekomo po-

wodu po 2 miesiącach odwołali chło-

pinę z placówki dyplomatycznej,

by – zamiast zgnić w więzieniu

– urzędował za biurkiem w Mini-

sterstwie Obrony Narodowej.

Wspomniany płk Szeląg – na ła-

mach „Trybuny” – za cholerę nie

może sobie przypomnieć żadnej no-

tatki o zamachu i dziwi się niezmier-

nie, jakim cudem ów podwładny, za-

trudniony w zespole analityków

opracowujących informacje z kra-

jów socjalistycznych, dostał jakiś kwit

z Libanu. Szeląg między wierszami

wyraża obawę, że informator

„Wprost” jest idiotą, a otwartym

tekstem przypuszczenie, iż człowiek

ten usiłował za wszelką cenę zdo-

być względy Antoniego Maciere-

wicza w procesie weryfikacyjnym

oficerów zlikwidowanych Wojsko-

wych Służb Informacyjnych.

Z kolei generał Cucchi, aktual-

ny szef CESIS ( Comitato Esecutivo

per i Servizi di Informazione e Sicu-

rezza ), czyli komitetu koordynujące-

go pracę włoskiego wywiadu wojsko-

wego, powiedział tygodnikowi

„L’Espresso”, że owszem, w 1987 r.

(a nie w 1985 r., jak podaje „Wprost”)

poznał w Kairze polskiego oficera

o nazwisku Bąk . Ten, „zwłaszcza,

kiedy wypił” – zauważa rozba-

wiony Cucchi – opowiadał brzyd-

kie rzeczy o Rosjanach.

W najgłębszej tajemnicy Bąk

zdradził też Włochowi, że – jak czy-

tamy w „L’Espresso” – „polskie służ-

by wiedziały o przygotowywanym spi-

sku na życie Jana Pawła II, i że on

sam widział dokumenty w tej spra-

wie. Kiedy zaś podjął działania i pró-

bował rozmawiać o tym ze swymi

W związku z artykułem pt. „Umoczone gliny” („FiM” numer 7

z dnia 24 lutego 2005 r.), dotyczącym nieprawidłowości w za-

kresie wykonywania zleceń budowlanych dla śląskiej policji,

redakcja oświadcza, że artykuł nie dotyczył firmy budowlanej

RBM-Tadeusz Nowak. Jeżeli Tadeusz Nowak czuje się treścią

artykułu dotknięty, redakcja wyraża z tego tytułu ubolewanie.

P rokuratorzy z Głównej

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: