QFANT 03 [wrzesień 2009].pdf

ISSN 2080-2633

numer 3/09

wrzesień 2009

bezpłatny kwartalnik fantastyczno-kryminalny

Krzysztof Bugajski

Anna Kleiber

Ałła Zalewska

Jakub Jałowiczor

Tomasz Orlicz

Marcin Rusnak

Anna Porębska

Wstępniak

Drodzy przyjaciele,

czytelnicy oraz wrogo-

wie. Brak tych ostatnich

świadczyłby o pospolito-

ści naszych działań, więc

ich również witam i po-

zdrawiam serdecznie,

dziękując w tym miej-

scu za uważne patrzenie

na ręce.

Przygotowaliśmy dla Was kolejną fanta-

styczno-kryminalną odsłonę. Szczególnej uwa-

dze polecam wywiady z pisarzami: Eugeniu-

szem Dębskim, Piotrem Wolakiem - autorem

„Ośmiornicy” - oraz Mariuszem Kaszyńskim.

Już lada moment nastąpi najważniejsze wy-

darzenie z podjętych przez QFant inicjatyw: roz-

strzygnięcie konkursu „Horyzonty Wyobraźni”.

Wszystko jest już zapięte na ostatni guzik, głosy

jury rozdane, gala inałowa, która odbędzie się

w pięknych wnętrzach Staromiejskiego Domu

Kultury zbliża się wielkimi krokami. Chciałbym

w imieniu redakcji Qfantu oraz organizatorów

złożyć wszystkim Finalistom serdeczne gratu-

lacje. Pokazaliście, że literaccy wyjadacze nie

mogą czuć się bezpieczni w swych pieleszach,

bo po piętach depczą im godni następcy.

Uprawianie literatury przypomina podróż

autostopem - składa się z dłuższych lub krót-

szych etapów wiodących do celu, choć nie

zawsze najkrótszą drogą. Podczas tej podró-

ży, czekają na nas nieplanowane przystanki,

przedziwne spotkania z podobnymi nam za-

paleńcami oraz niezwykłe przygody, których

doświadczamy w światach kreowanych przez

wyobraźnię. Jest to droga wymagająca deter-

minacji, odwagi i wiary we własne marzenia.

Wszyscy uczestnicy konkursu udowodnili, że

stać ich na wiele i na pewno nie napisali jeszcze

swojego ostatniego słowa.

PUBLICYSTYKA

Adam Cebula - Ujrzane w fusach ..................................... 4

Natalia Bilska - Czarownik w fantasy historycznej

Andrzeja Sapkowskiego ............................................. 14

Tomasz Orlicz - Robimy wysiadkę (?) ............................ 20

Anna Thol - Hardkor 44 - Warszawski Ragnarok? . 24

Katarzyna Suś - Wywiad z Mariuszem

Kaszyńskim ....................................................................... 28

Tomasz Orlicz - Zapatrzeni w niebo .............................. 32

Katarzyna Suś - Ośmiornica - Wywiad .......................... 36

GALERIA

Piotr Antkowiak....................................................................... 38

Darek Zabłocki......................................................................... 48

LITERATURA

Krzysztof Bugajski - Łucznik .............................................. 56

Anna Kleiber - Obrobić staruszkę .................................. 60

Ałła Zalewska - Sceny z życia wampirów .................... 68

Jakub Jałowiczor - Efekt śnieżnej kuli .......................... 74

Tomasz Orlicz - Dotknij mnie!!! ........................................ 86

Marcin Rusnak - DOWNBYLAW - Dziecko Boga ..... 102

Anna Porębska - Jedwab ................................................. 114

POLECANKI

Martwe światło..................................................................... 124

Zabójca czarownic .............................................................. 125

Anubis ..................................................................................... 126

Gringo wśród dzikich plemion ....................................... 127

Mediapolis ............................................................................. 128

Rydwan bogów .................................................................... 129

Księżyc na wodzie ............................................................... 130

ŁUPS ! ....................................................................................... 131

Ostrze Tyshalle’a................................................................... 132

Martwy aż do zmroku ........................................................ 133

Błękitny Księżyc.................................................................... 134

Córki Graala ........................................................................... 136

Z qfantowym pozdrowieniem

Jacek Skowroński

kwartalnik fantastyczno-kryminalny

QFANT.PL - numer 3/09

Adam Cebula

Ujrzane w fusach

Dość regularnie dostaję po głowie od Czytelni-

ków za pisanie o technicznych bebechach. Już to

za uniksy, już to za fotograię – bo na programo-

waniu się nie znam a o fotograii, to oni nie chcą

czytać.

Niestety, nie potraię powstrzymać się od pi-

sania o szczegółach, co gorsza technicznych, czę-

sto zrozumiałych tylko dla nielicznych. Nie lubię

bowiem pisaniny oderwanej od rzeczywistości.

Ona jednak wymaga tych cholernych szczegółów,

w których jak wiadomo jakiś diabeł siedzi i złośli-

wie z nas rechocze. Wiem z doświadczenia, że jak

się bliżej przyjrzeć, to wszystko wygląda inaczej niż

na pierwszy rzut oka. Dlatego, jeśli chce się napi-

sać coś użytecznego (świadomie unikam słówka

„prawdziwego”), co pozwoli nam np. coś przewi-

dzieć lub czegoś uniknąć, to nie ma zmiłuj, musimy

sięgnąć do zębatych kółek, soczewek, tranzystorów

i innych „laków” tego świata.

Nie, nie jestem programistą. Komputery spo-

tkałem już w dość zaawansowanym życiu zawodo-

wym. Były to tak naprawdę sterowniki przemysło-

we przerobione na tak zwane komputery osobiste.

Uruchamiało się je z wbudowanym interpreterem

języka Basic i właściwie nic więcej samodzielnie

nie dawało się z tym zrobić. Można było jeszcze

z kasety magnetofonowej wgrać jakieś gry, ewen-

tualnie edytor tekstu.

W rzeczywistości, dzięki topornej konstruk-

cji, maszynka dawała entuzjaście techniki wielkie

możliwości. Na przykład przerwania na tym czymś

chodziły jak żyleta i można było zastosować we-

wnętrzny zegar komputera do czytania licznika

w dokładnie określonych odstępach czasu. Wy-

prowadzone na zewnątrz szyny: procesora, danych

i adresowa, pozwalały na majstrowanie z zewnętrz-

nymi urządzeniami.

Za pomocą kawałków drutu strzałowego „do-

lutowałem się” do niej i wykonałem maszynerię

demonstrującą przejście fazowe. To chyba było

moje szczytowe osiągnięcie programistyczne i in-

formatyczne zarazem. Oczywiście, musiałem grze-

bać na poziomie zawartości rejestrów układu 8255,

który służył za port danych.

Jednak teraz – dzięki temu, że to robiłem – Π

razy drzwi wiem, jak wygląda na przykład hako-

wanie sprzętu.

A tak swoją drogą, to nijak nie mogę zrozu-

mieć, dlaczego producent nie dostarcza dokumen-

tacji do produkowanych przez siebie urządzeń.

Za dawnych czasów do każdego radia i telewizora

był dołączany pełny elektryczny schemat. Całkiem

niedawno rozpakowywałem (całkiem) amerykań-

ski oscyloskop i w pudle była książeczka, która za-

wiera nie tylko schematy ideowe poszczególnych

bloków, lecz także wszystkie informacje serwiso-

we, takie jak przebiegi i napięcia w poszczególnych

punktach układu, oraz rysunki płyt drukowanych,

czyli schematy montażowe.

Otóż, znów techniczny szczegół. Porządny oscy-

loskop trudno zrobić. Łatwo się wyłożyć na tak

zwanych pojemnościach montażowych. Tu już gra

rolę nawet sposób przycięcia kabelka, jego rodzaj,

długość, nie mówiąc nawet o tym, jak zaprojekto-

kwartalnik fantastyczno-kryminalny

Ujrzane w fusach

wano ścieżki na płytce montażowej. Dość niedaw-

no problem ten „wyskoczył” przy płytach głów-

nych komputera, a tak dokładniej – zaczęto o nim

pisać, bo istniał od samego początku. Oscyloskop,

tak na oko, jest bardzo topornym urządzeniem,

do czasu jednak, gdy nie zacznie się śrubować jego

parametrów. W tym śrubowaniu pies pogrzebany.

Dlatego można, ba – trzeba dać odbiorcy pełną

dokumentację. On zaś z pewnością nie wpadnie

na pomysł zmałpowania produktu, bo – o ile nie

jest durniem technicznym – będzie wiedział, że owa

instrukcja działa jak zapis nutowy: wiemy w jaki

klawisz w którym momencie uderzyć, jednak tylko

bardzo nieliczni potraią zagrać. Tak więc, jeśli ktoś

robi dobre oscyloskopy, jest jak porządny muzyk,

ma za sobą lata ćwiczeń, wielką wiedzę. Jak muzyk

może każdemu pokazać partyturę, tak on daje peł-

ną dokumentację. Jeśli masz taką szajbę, możesz

sobie w kąciku dydolić na skrzypeczkach póki wy-

trzymają sąsiedzi, albo składać i nawet sprzedawać

oscyloskopy. Powodzenia!

Zwyczaj ukrywania przed odbiorcą, jak nasz

wspaniały produkt został zbudowany, był dla mnie

czymś zaskakującym. Opowieści, jakoby chodziło

o to, by konkurencja nie ściągnęła, w świetle tego,

co dowiedziałem się czy raczej wypraktykowałem,

wydają się zwyczajną ściemą. Widać to w kontek-

ście czegoś, co się zowie czasami właśnie „hakowa-

niem sprzętu”, czasami z angielska i bardziej ine-

zyjnie, ale zwykle jest aktem rozpaczy. Producenta

wcięła jakaś kosmiczna czarna dziura, coś trzeba

koniecznie zrobić, a nie wiadomo jak, bo nie ma

ani skrawka papieru, który sensownie by produkt

opisywał. Ano, dostajesz do łapy coś, zazwyczaj

na początku zupełnie nie wiesz co. Oglądasz sobie

płytkę drukowaną. Zwykle siedzi dziś tam jeden

układ zwany, mniej więcej „chipset”. Trzeba wgo-

oglować go w przeglądarkę albo wleźć po prostu

na stronę producenta. Zazwyczaj, mając jaką – taką

elektro-praktykę, po oznaczeniach szybko go zi-

dentyikujemy. Tamże, na stronach koncernu znaj-

dujemy zazwyczaj specyikację, pełną techniczną

dokumentację.

Po kilku dniach dumania spoglądamy na naszą

płytkę i już widzimy. Co? Że dzielny producent po-

wielił dokładnie to, co znaleźliśmy w dokumenta-

cji znalezionej w Internecie. Mogą być jakieś różni-

ce, ale zwykle drobne. Zazwyczaj uproszczenia czy

wypaczenia pierwotnej idei.

Tak więc, Kochany Czytelniku, żyję w prze-

świadczeniu, że ów brak dokumentacji nie ma nic

wspólnego z walką konkurencyjną. Poniekąd moż-

na się spodziewać, że serwis producenta owych

„chipsetów” w granicach rozsądku udzieli pomocy

każdemu – bywa nawet elektro-amatorowi – gdy-

by chciał coś z układem zrobić. Więc brak „papie-

rów” nie stanowi żadnej zapory dla ewentualnego

konkurenta. Owszem, w szukanie danych nie bę-

dzie się bawił przeciętny „naprawiacz”. Nie opłaci

mu się to. Ta praktyka, to zwyczajnie naganianie

klienta do irmowego serwisu. A najlepszy i cał-

kiem pewny w statystycznym sensie rezultat, to

skrócenie czasu życia urządzenia. Naprawa staje

się zbyt uciążliwa, „nieopłacalna” i trzeba powę-

drować do sklepu i kupić coś nowego. Celem dzia-

łań jest nie jakaś obca irma, tylko klient. Jawi mi

się to jako szmaciarstwo, a także poczucie własnej

bezsilności.

Tak to jakoś dziwnie jest, że od technologicz-

nych dywagacji dochodzi człowiek do wniosków

socjologicznych czy może nawet psychologicznych.

Producent układów scalonych czuje się na rynku

pewnie. Jest pewien swojej wartości i swoich umie-

jętności. Bo pokazuje wszystko co i jak. Poniekąd,

jak w bardzo dobrej restauracji, gdzie kucharz robi

wszystko na oczach klienta. Zaś wytwórca produktu

inalnego najwyraźniej obawia się. Czego? To chy-

ba sprawa dość złożona. Wystarczy powiedzieć, że

nie ma on niczego oryginalnego do zaoferowania,

jest marnym wyrobnikiem, który w głowie ma tyl-

ko jedno: jak wyszarpać od kogokolwiek możliwie

najwięcej grosza. Znaki handlowe i licencje są za-

słoną dymną. Nie ma niczego oprócz zmowy kliki:

producent-sprzedawca-serwis przeciw klientowi.

Trzyma się to tylko na niewiele wartych umowach.

Nie idą za tym jakieś szczególne umiejętności.

Kiedyś szukałem zakładu zegarmistrzowskiego,

który podjąłby się naprawy dość nietypowego, jak

na „owe czasy” zegarka. Była to reklamówka, po-

niekąd pamiątkowa, ale porządna. O tym, że war-

ta zachodu, dowiedziałem się na końcu. Miałem

jednak podejrzenia, że choć zegarek miał trochę

cech jednorazówki, jest dużo porządniejszy. Tym-

czasem kolejne zakłady odmawiały mi. W końcu

traiłem do machera, który obiecał spróbować, ale

QFANT.PL - numer 3/09

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: