ŚLĄSK:
Śląsk – etymologia nazwy :
- ślęgawa – wilgotność, mgliste powietrze
- ślęgować – moknąć, nasiakać wilgocią (prześlęgły – przemoknięty)
Też próba wywodzenia od germańskiego szczepu Silingów, którzy mieli przebywać na ziemiach śląskich w okresie rzymskich (wg. Naukowców niemieckich).
Śląsk to:
- Dolny Śląsk (Wrocław i okolice)
- Górny Śląsk – Górnośląski Okręg Przemysłowy (3% powierzchni Śląska) – tzw. Śląsk Czarny; Śląsk Opolski – zróżnicowany kulturowo, religijnie
Fakty historyczne:
- XIV – przynależnośc do Czech
- od 1526r. – ziemie śląskie należą do Habsburgów
- lata 40 – te XVIII w. – wojny śląskie pomiędzy Prusami i Austrią, ostatecznie Śląsk (Dolny i prawie cały Górny, bez pd. części) znajduje się w granicach Prus
- Kampania napoleońska, Wiosna Ludów
- XIXw. – ref. Administracyjne, szkolne (od 1832 obowiązek szkolny, 1886 – nakaz), rozwój przemysłu (gł. Zagłębie Wałbrzyskie, 1788 – maszyna parowa; 1807 – zniesienie poddaństwa.
- lata 40 – te XIX w. – wykrystalizowanie się polskiego ruchu narodowego ( Wrocław – Towarzystwo Literacko - Słowiańskie), działanie ks. Józefa Szafronka, JózefaLompy, Karola Miarki, Wojciecha Korfantego
- czasop.: „Gwiazdka cieszyńska”, „Nowiny Śląskie”, „Gazeta Opolska”, „Górnoslężak”;
- 1921 – plebiscyt (po III powstaniach) podział śląska:
* oddzielenie Dolnego Śląska (Wrocławia i ziemi kłodzkiej), była zapleczem intelektualnym Śląska. Zostało to odczytane jako próba odcięcia integrowania ziem Śląska
- kształtowanie oblicza kulturalnego to : pogranicze (np.: Górny Śląsk – Małopolska), w całości zmieniono strukturę narodowościową wpływ ludności przybyłej po 1945 roku ze wsch. ziem.
Architektura:
· Materiał:
- drewno – k. zrębowa, przysłupowa(pozwoli na stworzenie dodatkowej przestrzeni pod dachem)
- drewno, glina, cegła – k. szachulcowo – ryglowa, „mur pruski”
- strych – powierzchnia mieszkalna
- cz. mieszkalna i inwentarska pod jednym dachem
- dach dwuspadowy naczółkowy
- druga strona Odry – wręcz zabroniono drewna (ze względu na pożary), „mur pruski”, Male miejscowości, element kamienny
Strój dolnośląski:
- wrocławska (ok. Wrocławia) – wychodzi z użytku w pocz. XIX w.
- okolice Głogowa i Szprotawy
- południe Dolnego Śląska i ziemia Kłodzka – zachował się najdłużej w Karkonoszach (Szklarska Poręba)
- zanik XIX/XX w. – urbanizacja, moda miejska
Najbardziej charakterystyczne elementy:
- czepek z tkanin jedwabnych, złotych lub srebrnych brokatów ze wstążką, wyszywane w elementy florystyczne (motyw goździka)
- haftowane białe zapaski
- katanka – tołubek – czarny – dopasowany kaftan
- kontrast stroju – czarno – biały
Koronki dolnośląskie:
- poszywane tiule
- snutki – ażur – podstawa – w płótno, wzór wcięty
- pajączki
- dziś gł. Muzea, strój fartuch, czepiec
Górny Śląsk:
- północ – granica dawnego powiatu kluczborskiego
- wsch. – Małopolska
-zach. – cz. Opolszczyzny po Nysę (miasto)
- pd. – ziemia Cieszyńska i Bielska
Ludność – podział ze względu na wielowiekowe oddziaływania kulturowe:
- na pd. – rolnicze
- na pn. – miejskie – (od. k. XIXw., gdy rozpoczęło się uprzemysłowienie obszaru)
· Śląski kanon kulturowy
- gwara śląska; świadomość bilingwizmu
- familoki – osady robotnicze
- kultura pogranicza (zachowane lub reaktywowane elementy kultury tradycyjnej gł. na wsi np.: Żniwniok, Mikołaje)
- swojszczyzna – przywiązanie do małej ojczyzny, lokalnych bohaterów i wydarzeń
- niemieckie pochodzenie - obecnie gł. w najstarszym pokoleniu, pamięć o instytucjonalnej przynależności do państwa niemieckiego (szkoła, wojsko, kościół)
- wzory wychowania: szacunek dla starszych, pobożność, pracowitość
- współcześnie – próba przezwyciężenia wizerunku Ślężaka – Górnika; tożsamość kontekstualna
- spis powszechny 2002 – ślężacy to 172 tys. Po Śląsku mówi 56 tys.
- materiał : drweno, k. zrębowa
- dach dwusadowy lub czterospadowy, półszczytowy
- domy dwutraktowe z sienia centralnie usytuowana lub narożnie
Strój bytomski (rozbarski, górzański)
Kobieta
Mężczyzna
- kabotek – biały z koronka (dawniej haft biały i mereżka; dziś cz. motywy roślinne/róże, w kolorze czerwonym, zielonym, żółtym
- koszula biała z czerwona merażka na kołnierzu
- wełniana kiecka – szeroka spódnica z doszywanym stanikiem
- spodnie – sukienne czarne lub granatowe tzw. bizoki lub jelenioki, skorzoki - skórzane
- kilka halek białych
- kamizelka sukienna czarna lub granatowa , obszyta czerwonym suknem: bruclek
- gorset sukienny obszyty jedwabna wstążką tzw. wierzchni
- kaftan czarny - kamzela
- kaftan z aksamitu o luźnym kroju, do bioder, czarny - jakle
- kapelusz - kania
- jedwabny fartuch, dawniej płócienna zapaska z koronkowymi zębami u dołu.
- buty skórzane - sztyblety
- chusty (szyltucha) i lewe korale – z zagnieconego ciasta chlebowego malowane czerwona farbą
(dziś – Dąbrówka wielka dzielnica Piekar Śląskich)
- kabatek z koronką
- czepiec raciborski
StarszyPan