Ewangelia według świętego Tomasza
Ewangelia Tomasza to w istocie luźne zapiski. Jest to jednak jedyne źródło zapisywane na bieżąco. Wszystkie inne ewangelie (a oprócz znanych obecnie 4 było ich jeszcze kilkanaście, często spisywanych przez osoby luźno lub wcale nie związane z Jezusem) powstały wiele (nawet dziesiątki) lat po ukrzyżowaniu. Jest to także jedyne źródło nie skażone zapędami wczesnych papieży. Wszystkie inne - kanoniczne - teksty nowego testamentu zostały przeredagowane przez zespół redakcyjny powołany przez papieża Sykstusa około roku 530. Ocenia się, że z ich pierwotnej treści pozostało nie więcej niż 30% !!! Wykreślono lub przeredagowano wszystko, co nie pasowało do ówczesnej wizji Zbawiciela. W ten sposób bardzo bogaty zbiór ewangelii okrojono do 4, a ze Starego testamentu zniknęło kilka ksiąg (w tym arcyciekawa Księga Henocha). Nawet jednak po tych wszystkich zabiegach badacze piśmiennictwa wczesnochrześcijańskiego są zgodni co do tego, iż czterej ewangeliści musieli znać i korzystać z notatek Tomasza. Raczej nie trudno się z tym zgodzić, jeśli wiadomo, że w momencie spisywania wszyscy byli już w dość podeszłym wieku i pamięc z pewnością nie pozwalała już na szczegółowe przypomnienie sobie wypowiedzi Jezusa. Tutaj nieocenionym źródłem okazuje się właśnie twórczość Tomasza. Z drugiej strony pozwólmy sobie zauważyć, ile z relacji tychże ewangelistów musiało być swobodną interpretacją zamazanych wspomnień ?
Z notatek Tomasza wyłania się nieco inny obraz, niż z wyidealizowanych ewangelii Nowego Testamentu. Wreszcie mamy tutaj postać żywego człowieka. Obdarzonego olbrzymią wiedzą, talentem i ogromnym darem, ale jednak prawdziwie ludzkiego, namacalnego. Jeśli o mnie chodzi, to łatwiej identyfikować mi się właśnie z tym Chrystusem, a nie papierową, wyidealizowaną postacią rodem z kiczowatej powieści, jaką pokazuje nam się w kanonicznych tekstach.
Polecam ten króciutki tekst pod uwagę wszystkim poszukującym prawdziwej wiedzy o początkach chrześcijaństwa i jego założycielu (choć po prawdzie założycielem chrześcijaństwa był święty Paweł, ale to już temat na inny artykuł)
Ewangelia według świętego Piotra
Tekst odkryty w 1886/87 przez S.Grebauta w grobie mnicha chrześcijańskiego w Akhmim (dawne Peneapolis) w Górnym Egipcie. Rękopis zawiera 33 karty pergaminowe z VII-IX w. Strony 2-10 zidentyfikowano jako Ew.Piotra znaną wczesniej tylko ze wzmianek u pisarzy chrześcijańskich: Serapina bpa Antiochii (190-211).
Ewangelia według Filipa
Tłumaczenie powstało w Zakładzie Egiptologii Uniwersytetu Warszawskiego z koptyjskiego oryginału: Das Evangelium nach Philippos.
Agrafa
Czyli zbiór sentencji, których autorstwo pisarze muzułmańscy przypisują Jezusowi.
Papirus Oxyrhynchos
Fragment pisany na pergaminie odkryty przez Grenfell i Hunta w 1905r.; wydano go w r. 1908. Pochodzi z III/IV/V wieku.
WSPOMNIENIA O PANU NASZYM JEZUSIE CHRYSTUSIE, SPISANE ZA PONCJUSZA PIŁATA
ZSTĄPIENIE JEZUSA DO OTCHŁANI
W trzech wersjach: greckiej, łacińskiej A i łacińskiej B.
V Ewangelia
"Ewangelia Życia Doskonałego" albo "Świętej Dwunastki" została spisana przez byłego referendarza G.J. Ouseley'a około 1881 r. Oto, co pisze on w przedmowie do pierwszego jej wydania:
Ta Praewangelia jest przechowywana w jednym z buddyjskich klasztorów w Tybecie, gdzie została ukryta przez jednego ze społeczności eseńczyków, aby zachować w bezpieczeństwie przed rękami fałszerzy. Została ona teraz po raz pierwszy z tekstu aramejskiego przetłumaczona.
Ewangelia ta zawiera wydarzenia i rozmowy, których nie ma w dotychczas znanych Ewangeliach, podczas gdy w pozostałych wersjach prawie dosłownie zgadza się z tekstami Biblii. Dla jednych może to być świętokradztwo, dla innych dążenie do prawdy o Jezusie, skrzętnie fałszowanej przez decydentów Kościoła, przede wszystkim jest to jednak tekst o wielkim wymiarze duchowym, łączący chrześcijańską wizję Chrystusa z prądami filozofii Wschodu.
List Apostołów - Księga, którą Jezus objawił swoim uczniom
Obrazuje on Jezusa jako Wielkiego Nauczyciela, o niewypowiedzianej dobroci, wyrozumiałości, chwilami zasmuconego brakiem ludzkiej wiary w moc, jaką Bóg obdarzył wszystkie Swoje dzieci. To kolejny z apokryfów nowotestamentowych, które ukazują Jezusa jako mędrca 'wschodniego typu', jako duchowego nauczyciela, a nie syna bożego / proroka.
smangela