Siano z łbów a słoma z butów.pdf

„Elity” III RP, czyli siano z łbów, a słoma z butów

Bardzo znane w armiach całego świata jest zjawisko polegające na tym,

że jakaś część rekrutów powoływanych do wojska jest tak tępa, że nie

potrafi przyswoić sobie podczas szkolenia z musztry sztuki maszerowa-

nia i na nic zdają się wykrzykiwane przez zirytowanych instruktorów

komendy „lewa!, lewa!, lewa!”.

W Polsce międzywojennej utarł się zwyczaj, że takim rekrutom, którym

mimo usilnego zaangażowania i szczerych chęci ciągle mylił się krok w

trakcie marszu, urządzano oddzielne zajęcia, podczas których nogę lewą

dla ułatwienia nazywano „słomą”, zaś prawą „sianem”.

I tak, kiedy na placach musztry echo niosło do znudzenia wykrzykiwane

komendy: „słoma-siano, słoma-siano”, wiadomo było, że trwa mozolne

szkolenie wyjątkowo ociężałych umysłowo adeptów sztuki maszerowa-

nia.

Kiedy odbywając w PRL-u służbę wojskową zapytaliśmy się starego

doświadczonego „trepa”, z czego taka ociężałość umysłowa wynika, on

powiedział nam, że daje sobie uciąć głowę, że ojcowie i dziadowie tych

napędzanych słomą i sianem tępaków mieli podobne problemy, a co

najbardziej zastanawiające, dotyczyły i dotyczą one najczęściej tych,

którzy bardzo pragną pięknie i równo maszerować oraz w lizusowski

sposób zdobywać względy u przełożonych.

Piszę o tym wszystkim obserwując tak zwane „elity” III RP, którym

wydaje się, że już na zawsze zastąpiły one te prawdziwe wymordowane

przez niemieckiego i sowieckiego okupanta, likwidowane przez miej-

scowych zdrajców i renegatów oraz usuwane na margines życia spo-

łecznego i publicznego przez całe lata trwania PRL-u oraz w republice

bananowej powołanej do życia po 1989 roku.

Wszystko jest dobrze, kiedy ta samozwańcza współczesna polska ary-

stokracja działa zgodnie z wytycznymi Wielkiego Brata i ściśle wyko-

nuje komendy oraz rozkazy obowiązujące na wyznaczonym odcinku

ideologicznego frontu.

Niestety megalomania i zachwyt nad samymi sobą doprowadza czasami

tych potomków zdrajców Polski i spadkobierców komuszej dziczy zain-

stalowanej tu nad Wisłą przez Stalina do kuriozalnych sytuacji.

Kiedy tylko uwierzą, że naprawdę są elitą narodu i próbują posłużyć się

własną „twórczą inwencją” oraz zadowolić swoich pryncypałów i ofice-

rów prowadzących autorskimi pomysłami, to momentalnie gubią krok,

udowadniając, że już genetycznie w ich łbach jest tylko to przysłowio-

we siano, a z eleganckiego obuwia jak z walonek wyłazi słoma.

Wtedy to synalkowie i córki, wnukowie i wnuczki ubeckich oprawców,

esbeków, komunistycznych dygnitarzy, reżimowych pismaków, sę-

dziów i prokuratorów strzelają gafy, jak na przykład Węglarczyk, Figur-

ski czy Wojewódzki, szydząc z Ukrainek i zapominając na chwilę, że do

ich obowiązków należy wyłącznie ośmieszanie polskiego patriotyzmu i

katolicyzmu. Wtedy taka „gwiazda” dziennikarstwa, jak Monika Olej-

nik, chcąc się przypodobać sekcie pancernej brzozy, strzela na fecebo-

oku tak kompromitującym i prymitywnym żartem, porównując zamach

bombowy w Bostonie do Smoleńska, że jej chlebodawca czytając te

wypociny, zapewne walił głową w mur z rozpaczy i krzyczał: „Słoma!

Siano! Olejnik. Równaj k…a krok”.

Nawet samo wieloletnie obcowanie z teściami ubekami powoduje u

człowieka tak katastrofalne zmiany, że potrafi on zajumać kieliszek kró-

lowej Szwecji i wypić przeznaczony dla niej trunek czy jako prezydent i

gospodarz klapnąć w fotelu na tyłek, zanim uczynią to jego goście,

Merkel i Sarkozy.

Tak już jest ten świat urządzony, że nie da się na dłuższą metę sztucznie

z genetycznych prymitywów i tępaków ustanowić elit i autorytetów, tak

jak nie da się muła sprzedać na aukcji w Janowie Podlaskim jako araba

czy wystawić osła w Wielkiej Pardubickiej, licząc, że odpowiednio po-

budzony i nafaszerowany smakołykami zwycięży w gonitwie.

Mirosław Kokoszkiewicz

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: