ORGANIZACJE KOMÓRKOWE
Szef
↓↓↓
Podwładni
Charakterystyka SO:
1. Rozpiętość kierowania – ilość pracowników podlegających kierownikowi:
· Doświadczenie pracowników (dyscyplina);
· Złożoność zadań wykonywanych;
· Powtarzalność zadań wykonywanych;
· Możliwość wykorzystania algorytmów decyzyjnych, schemat np. szkoleń.
2. Formalizacja – ograniczenie dowolnośći zadań:
· Ilość pracowników;
· Szczegółowość przepisów;
· Restrykcyjność przepisów (na ile kary są odstraszające).
3. Zróżnicowanie:
· Pionowe – liczba szczebli;
· Poziome – specjalności zawodowe;
· Przestrzenne – liczba lokalizacji.
4. Kształty struktury
Smukła Spłaszczona
5. Rozmieszczenie uprawnień decyzyjnych:
· Pełna centralizacja;
· Częściowa decentralizacja;
· Pełna decentralizacja.
6. Więzi:
· Hierarchiczne: przełożony ↔ podwładny
· Informacyjne: Przełożony ↔ (informacja) ↔ Podwładny
Pracownik A ↔ (informacja) ↔Pracownik B
· Funkcjonalne: Pracownik A ↔ (współpraca) ↔ Pracownik B
· Techniczna – wynika z usytuowania stanowisk w procesie wykonawczym.
Struktura służy osiąganiu celu. Tworzy sieć niesprzecznych zależności pomiędzy poszczególnymi częściami organizacji (komórkami).
Nadaje organizacji kształt.
Typy struktur:
· Umowna;
· Funkcjonalna;
· Macierzowa.
xXxxRuudaaxxXx