Scenariusz_noc świętojańska.pdf

Jadwiga i Bogdan Lipińscy

W tę czarowną noc

scenariusz imprezy szkolnej

Polonijne Centrum Nauczycielskie w Lublinie

Lublin 2004

W tę czarowną noc

W noc świętojańską palono ogniska na pastwiskach i wzgó-

rzach. Dziewczęta puszczały wianki na wodę. Szukano kwiatu

paproci. Śpiewano pieśni i proszono św. Jana o miłość i udane

małżeństwo. Proponowany scenariusz nawiązuje do tych tradycji.

Ucząc polskich zwyczajów, dostosowujemy przekaz oraz

wybór tematów do możliwości intelektualnych i emocjonalnych

dzieci.

Scena: w lewej stronie sceny jeziorko zrobione z folii, wokoło szuwary z papieru,

może być drzewo, kawałki kory. Po prawej stronie zagajnik wykonany z papieru.

W nim porzucone drewna i gałązki na ognisko i pałeczki z farbą fosforyzującą.

Stroje: Dla dziewcząt stroje z białego płótna. Mogą być np. prześcieradła

przepasane paskiem materiału. Chłopcy w białych wypuszczonych ze spodni

koszulach. Dziewczęta i chłopcy występują boso.

Oświetlenie z możliwością wygaszania. Proponowana przez nas muzyka może być

zmieniona na inną, zgodną z charakterem i klimatem widowiska.

Dziewczęta siedzą w kółeczku i plotą wianki. Muzyka: kujawiak, T. Kozłowski

„Pod kujawską strzechą”. Wychodzi DZIEWCZYNA 1, rozgląda się po scenie,

przystaje przy plotących dziewczętach. Muzyka cichnie.

DZIEWCZYNA 1.

A na łące modro, złoto…

Trzy dzieweczki wianki plotą.

A ten Kasi jest chabrowy,

a ten Zosi rumiankowy…

A ten trzeci z dzwonków lila,

Hanka się nad wodą schyla -

niech jeziora toń powtórzy,

czy wianeczek nie za duży?

Teraz będzie taniec w wiankach:

w kółku Kasia, Zosia, Hanka!

Bose nóżki fruwające

po tych kwiatach, po tej łące! 1

Podchodzi do dziewcząt, biorą się za ręce, tworząc kółeczko.

RUSAŁKA

Umiarkowanie

muzyka i słowa: K. Bożek-Gowik

1. Raz pewna rusałka w sukience z róż

nauczyć się tańczyć chciała i już.

Ref:. Tańczyła w przód, tańczyła w tył,

tańczyła, tańczyła, aż brakło sił.

1 Stefania Szuchowa, Wianki, w: Wiesław Kot, Antologia wierszy dla dzieci cz.2

Szedł czarodziej, Krajowa Agencja Wydawnicza, Rzeszów 1986

2. Plątały się nóżki, mylił się rytm,

a małej rusałce było wstyd.

Ref:. Tańczyła w przód…

3. Tańczyła rusałka przez cały dzień,

aż słońce za lasem schowało się.

Ref:. Tańczyła w przód…

Śpiewając I zwrotkę, wykonawcy idą po kole w rytmie ćwierćnut. W czasie

refrenu odwracają się do środka koła i idą trzy kroki, następnie wracają i na słowa

„tańczyła, tańczyła, aż brakło sił”, obracają się dookoła własnej osi, zatrzymując

się z twarzą zwróconą do publiczności. Stoją w luźnej gromadce. W czasie II i III

zwrotki przenoszą ciężar ciała z nogi na nogę. Podczas refrenu obracają się dokoła

własnej osi.

DZIEWCZYNA 1. podchodzi do jeziora, nabiera w ręce wody i rozpryskuje

w stronę dziewcząt. Siada na brzegu - one z piskiem chowają się za drzewa. Jedna

po chwili nieśmiało wychodzi.

DZIEWCZYNA 2.

Jezioro

to duże mieszkanie.

Z tataraku i trzcin

Ma szumiące ściany

i drzwi

przezroczyste takie,

a za drzwiami ryby,

żaby i ptaki.

A ja stoję na progu,

na piaszczystej wycieraczce,

i przez te drzwi,

i przez ściany zielone

patrzę…

patrzę… 2

2 D. Gellner, Jezioro, w: D. Gellner, Czarodziejski świat, Wydawnictwo KAMA,

Warszawa 1999

DZIEWCZYNA 2. siada na brzegu jeziora. Zza drzew wychodzi dziewczyna.

DZIEWCZYNA 3.

Ach!

Piękne są łabędzie

z błyszczącej,

białej pianki,

gdy płyną

przez poduszek koronki

i falbanki.

I szyje wyciągają,

i dzioby otwierają,

i z wielkim apetytem

okruchy snów zbierają. 3

Siada obok DZIEWCZYNY 1. i 2. Zza drzew wychodzi, śmiejąc się, DZIEW-

CZYNA 4.

DZIEWCZYNA 4.

Pod zielony liść

pragnęła żabka przyjść:

wynająć tu mieszkanie.

Obejrzała go wkoło

i rechoce wesoło:

W miarę ciepło, w miarę chłód,

jedzenia widzę w bród!

Tu dobrze, tu już zostanę! 4

3 D. Gellner, Łabędzie w: D. Gellner op. cit.

4 E. Szelburg-Zarembina, Żabka, w: E. Szelburg-Zarembina, Idzie niebo ciemną

nocą, Wydawnictwo Literatura, Łódź 1998

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: