Cussler Clive & Blackwood Grant - Przygoda Fargo 03 Królestwo.pdf - Cussler Clive - ssonja

Przekład

MACIEJ PINTARA

Redakcja stylistyczna

Joanna Złotnicka

Korekta

Barbara Cywińska

Joanna Gomółka

Ilustracja na okładce ©

Tom Hallman

Zdjęcie autora

Druk

Abedik S.A.

Tytuł oryginału

Fargo Adventure #3. The Kingdom

By arrangement with Peter Lampack Agency, Inc.

551 Fifth Avenue, Suite 1613,

New York, NY 10176-0187 USA.

For the Polish edition

ISBN 978-83-241-4188-3

Warszawa 2012. Wydanie I

Wydawnictwo AMBER Sp. z. o.o.

02-952 Warszawa, ul. Wiertnicza 63

teł. 620 40 13, 620 81 62

www.wydawnictwoamber.pl.

Prolog

Zapomniany kraj

Czy mogę być ostatnim ze stu czterdziestu Strażników? Ta

ponura myśl nie dawała Dhakalowi spokoju.

Główne siły najeźdźców wtargnęły do jego ojczyzny od

wschodu osiem tygodni wcześniej. Pokonawszy wzgórza, za-

lały doliny, gdzie równały z ziemią wioski i wycinały w pień

wszystkich na swej drodze.

Konnicy i piechocie wroga towarzyszyły elitarne oddzia-

ły, które miały tylko jedno zadanie: zlokalizować świętego

Theuranga i dostarczyć go królowi. W przewidywaniu tego

Strażnicy relikwii niepostrzeżenie zabrali ją z miejsca jej kul-

tu i wywieźli.

Dhakal zwolnił do kłusa, zjechał ze szlaku między drze-

wa i zatrzymał konia na ocienionej polanie. Zeskoczył z sio-

dła, a gdy jego wierzchowiec skierował się do pobliskiego

strumienia, by ugasić pragnienie, ruszył za nim i sprawdził

skórzane pasy mocujące sześcienny kufer do zadu zwierzę-

cia.

Skrzynia zawierająca bezcenny ładunek była istnym cu-

dem techniki. Zbudowano ją tak solidnie, że mogła wytrzy-

mać upadek z wysoka na skałę lub wielokrotne uderzanie

maczugą bez najmniejszego śladu pęknięcia. Miała wiele

zamków, ukrytych i skonstruowanych tak przemyślnie, że

prawie nie do otwarcia.

Żaden z dziesięciu Strażników w drużynie Dhakala nie

zdołałby otworzyć tego niezwykłego kufra; żaden też nie wie-

dział, czy w jego skrzyni znajduje się oryginalna relikwia.

Zaszczyt, albo może przekleństwo, poznania prawdy spotkał

tylko Dhakala. Nie wiedział, dlaczego właśnie jemu powierzo-

no świętego Theuranga, lecz doskonale zdawał sobie sprawę

z ogromnej odpowiedzialności, jaka na nim spoczęła. Miał

strzec bezcennej relikwii i wkrótce, jeżeli dopisze mu szczę-

ście, znajdzie bezpieczne miejsce do jej ukrycia.

Wymknął się ze swoją drużyną ze stolicy prawie dziewięć

tygodni temu, zaledwie godziny przed pojawieniem się na-

jeźdźców. Przez dwa dni pędzili konno na południe, oddalając

się od płonących wiosek i pól. Trzeciego dnia rozdzielili się

i każdy Strażnik podążył w ustalonym zawczasu kierunku.

Większość nadal oddalała się od linii natarcia najeźdźców,

ale niektórzy zawrócili w jej stronę. Wszyscy oni - wraz ze

swymi skrzyniami służącymi za przynętę - trafili w ręce wro-

gów i albo już nie żyli, albo cierpieli straszliwe męki, gdyż

żądano od nich ujawnienia, jak otwiera się kufer, a przecież

żaden nie znał odpowiedzi na to pytanie.

Dhakal miał rozkaz jechać na wschód, ku wstającemu

słońcu, i utrzymywał ten kierunek od sześćdziesięciu jeden

dni. Okolice, które teraz przemierzał, bardzo różniły się od

suchego górzystego kraju, gdzie dorastał. Tutaj też wznosiły

się góry, lecz porastały je gęste lasy, a w dolinach między

szczytami lśniły liczne jeziora. O wiele łatwiej było się tu

ukryć, ale że Dhakal nie znał terenu, znacznie wolniej po-

suwał się naprzód. No i groziło mu wpadnięcie w zasadzkę,

nim zdążyłby umknąć.

Już pięć razy obserwował z ukrycia, jak pościg przejeżdża

tuż obok niego, a dwukrotnie starł się z jeźdźcami wroga. Cho-

ciaż wyczerpany i sam przeciwko kilkunastu, pokonał prze-

ciwników. Ciała i oręż wrogów zakopał, a ich konie rozpędził.

Od trzech dni nie widział ani nie słyszał pościgu. Nielicz-

ni miejscowi, których spotkał na swojej drodze, nie zwracali

na niego uwagi, zapewne dlatego, że nie różnił się od nich

zbytnio ani rysami twarzy, ani posturą. Intuicja podpowia-

dała mu, żeby jechał dalej, że nie oddalił się wystarczająco

od...

Po drugiej stronie strumienia, w odległości może pięć-

dziesięciu metrów, rozległ się trzask złamanej gałązki. Ktoś

inny zlekceważyłby ten odgłos, ale Dhakal wiedział, że to

jakiś jeździec przedziera się przez gęste zarośla. Spojrzał na

swego konia, który, zaalarmowany niespodziewanym dźwię-

kiem, przestał pić, uniósł łeb i zastrzygł uszami.

Od strony szlaku dobiegł chrzęst żwiru pod kopytami.

Dhakal wyciągnął łuk z pochwy na plecach i strzałę z koł-

czana i przykucnąwszy w wysokiej trawie, częściowo ukryty

za nogami swego wierzchowca, spojrzał pod brzuchem zwie-

rzęcia w poszukiwaniu jakiegokolwiek ruchu. Nic. Popatrzył

w prawo. Wąski szlak, ledwo widoczny między drzewami, był

pusty. On jednak nie rezygnował, pewny tego, co usłyszał.

Obserwował i czekał. Nie musiał czekać długo.

Po niespełna minucie znów rozległ się cichy chrzęst.

Dhakal nasadził strzałę na cięciwę łuku.

Chwilę później na szlaku ukazał się koń. Przeszedł stępa

kilka metrów, po czym się zatrzymał. Dhakal widział tylko

nogi jeźdźca i jego dłonie w czarnych rękawicach oparte na

łęku siodła. Gdy jeździec szarpnął wodze, które wcześniej

trzymał luźno, koń zarżał i tupnął kopytem.

Dhakal nie miał wątpliwości, że to zamierzony manewr,

mający na celu odwrócenie uwagi. Atak nastąpi od strony

lasu.

Napiął łuk, wycelował i wypuścił strzałę. Grot utkwił w

górnej części uda jeźdźca, tuż pod biodrem. Mężczyzna

chwycił się za nogę i z głośnym krzykiem spadł z siodła. Dha-

kal wiedział, że trafił. Strzała przebiła tętnicę udową; męż-

czyzna został wyłączony z walki i skona za kilka minut.

Nadal w przysiadzie, Dhakal obrócił się na pięcie, jed-

nocześnie wyciągając z kołczana trzy następne strzały. Dwie

Cussler Clive & Blackwood Grant - Przygoda Fargo 03 Królestwo.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: