Edukacja wychowanie poradnictwo.pdf

Tytuł: Edukacja, wychowanie, poradnictwo w kulturze popularnej

Redakcja: Marta Kondracka, Alina Łysak

Recenzja: dr hab. Mirosława Wawrzak - Chodaczek, prof. w UWr

Korekta: Zespół

Projekt okładki i skład: Marcin Szala e-mail: marcinszala@gmail.com

Publikacja została wydana własnym sumptem we współpracy

z Biblioteką Uniwersytecką we Wrocławiu.

www.kultpop.wroclaw.pl

www.bu.uni.wroc.pl

Wrocław 2009

Edukacja, wychowanie, poradnictwo w kulturze popularnej

Spis tresci

Wstęp......................................................................................................................................................5

Medialne wizerunki wychowawców pedagogów i nauczycieli

Katarzyna Budziałowska

Osobowość pedagoga i jego wizerunek medialny................................................................................12

Monika Frania

Wizerunek polskiego nauczyciela w prasie – obraz rzeczywistości czy krzywe zwierciadło?............19

Marta Hold, Kamila Kocoń

Etnopedagogika a kultura popularna....................................................................................................29

Medialne wizerunki rodziny

Małgorzata Gajda

Wizerunek rodziny w czasopismach młodzieżowych..........................................................................38

Emilia Olejnik- Krupa

Relacje pomiędzy dorosłym a dzieckiem w programach „Wieczorynki”- analiza tekstów.................48

Urszula Kluczyńska

Jak być „super tatą”. Kultura popularna jako obszar kształtowania roli,

zadań i tożsamości współczesnego ojca...............................................................................................58

Jacek Gulanowski

Obraz ojca w tekstach utworów muzyki metalowej.............................................................................76

Poradnictwo w kulturze popularnej

Daria Zielińska – Pękał

O poradnictwie zapośredniczonym......................................................................................................88

Agnieszka Giedrojć

Forum internetowe „Anoreksja”. Reklama, wołanie o pomoc czy poradnictwo.................................97

Marta Kondracka

Samopomoc w Internecie – zjawisko społeczności wirtualnych

skupionych wokół idei wzajemnego wsparcia i pomocy....................................................................105

Agata Lubieniecka

Język sytuacji poradniczej w programie telewizyjnym „Superniania”..............................................120

Alina Łysak

Poradnictwo na łamach „Filipinki”....................................................................................................128

Edukacja zapośredniczona

Magdalena Szymańska

Rola Internetu w procesie edukacji dzieci i młodzieży we współczesnym świecie...........................144

Małgorzata Trębicka

E-learning jako sposób na zdobycie wykształcenia i szansa na podniesienie

kwaliikacji dla osób niepełnosprawnych oraz zdrowych..................................................................155

Igor Pietraszewski

O przemianach edukacyjnych w muzyce jazzowej po 89’.................................................................168

Edukacja, wychowanie, poradnictwo w kulturze popularnej

Dyskursy socjalne kultury popularnej

Anna Drajer

Seks, przemoc, erotyka z odrobiną elegancji. Portrety kobiet w reklamach mody............................176

Agnieszka Gil

Wychowani w kulturze pop – patrząca młodzież w trzech odsłonach...............................................187

Anna Kola

Rola Mistrza w kulturze popularnej. Spojrzenie ucznia poszukującego............................................194

Noty biograiczne...............................................................................................................................202

Edukacja, wychowanie, poradnictwo w kulturze popularnej

Wstęp

Procesy globalizacyjne, rozwój społeczeństwa informacyjnego, a co za tym idzie coraz

szybciej postępujący rozwój mediów: prasy, radia, telewizji czy Internetu (porównywanego

do pajęczyny oplatającej całą ziemię) niosą ze sobą określone konsekwencje. Jedną z tych

konsekwencji jest ciągle rozwijająca się kultura popularna. Nie ma wątpliwości, że ów rodzaj

kultury jest jednym z fenomenów współczesności. Jak pisze Wojciech Józef Burszta „aura

kultury popularnej jest wszechobecna i nie ma przed nią ucieczki” 1 . Warto zatem zastanowić

się, jakie miejsce w owej kulturze popularnej (popkulturze) zajmuje edukacja, wychowanie

czy poradnictwo. Jest to obszar wciąż nie do końca znany i odkryty, a przy tym zmieniający

się w niezwykle szybkim tempie. Dlatego, naszym zdaniem, warto podjąć dyskusję na ten

temat.

Wpływ nauczycielek i nauczycieli, szczególnie w młodszym wieku szkolnym, jest

bardzo duży. Są oni/one osobami, które się podziwia i naśladuje, których punkt widzenia

przejmuje się niejako automatycznie 2 . Jeszcze długo później wychowawcy, doradcy,

mistrzowie obu płci są (mogą być) wzorami, których opinie i zachowanie stają się rodzajem

drogowskazu dla ich podopiecznych. Są to także zawody, których przedstawiciele

i przedstawicielki – aby móc skutecznie wykonywać swoją pracę – powinni cieszyć się

społecznym zaufaniem. W tej sytuacji sposób przedstawiania w mediach i kulturze popularnej

osób zajmujących się wychowaniem, edukacją, poradnictwem, ale także ich klientów

i podopiecznych oraz samego procesu wychowywania, doradzania staje się niezmiernie

ważnym zagadnieniem.

1 W. J. Burszta, „Wszyscy jesteśmy pop!”, „Przegląd Polski on-line”,

http://www.dziennik.com/www/dziennik/kult/archiwum/07-12-02/pp-07-12-01.html

2 „Deprecjonowany i często pogardzany, przytłoczony masą biurokratycznych obowiązków i siatką z zakupami,

jak również encyklopedycznym programem, który należy zrealizować, nauczyciel wydaje się być niewiele

znaczącą mrówką. A jednak w praktyce jest zupełnie inaczej. Nauczyciel – szczególnie we wczesnej edukacji –

jest Wszechmocnym Kreatorem Rzeczywistości, w której dzieci żyją. To on wyznacza granice tego, co jest a co

nie jest dozwolone, on ‘ostatecznie’ stwierdza, co jest dobre, a co złe, co jest prawdą, a co kłamstwem. Jego

wiedza i przekonania na temat rzeczywistości, sensu życia, systemu wartości stają się dla uczniów Prawdziwe,

choćby z racji formalnego autorytetu nauczyciela i jego prerogatyw w zakresie oceniania osiągnięć, a de facto –

‘stanu tożsamości’ uczniów. Większość z nauczycieli z upodobaniem wchodzi w rolę ‘nosiciela’ Prawdy i

Wiedzy. Ich własna tożsamość (wraz z jej meandrami: wartościami, poczuciami, marzeniami) jest praktykowana

i urzeczywistniana w codziennym życiu szkoły. Ich małe, najmniejsze, niekiedy nieuświadomione (często pełne

kompleksów) teorie na temat rzeczywistości stają się dla uczniów obowiązujące. Zmuszeni są oni żyć w świecie,

którego horyzonty wyznaczone są przez horyzonty i dobrą wolę nauczyciela. W odróżnieniu od filozofa, który

spisuje swoje teorie w tomy i błaga los o uzyskanie przywileju i szczęścia ‘kształtowania dusz’ (lub choćby o

czytelnika), nauczyciel teorie swoje praktykuje od zaraz, natychmiast, niekiedy bez cienia refleksji.” – Z.

Melosik, T. Szkudlarek, Kultura, tożsamość i edukacja. Migotanie znaczeń , Kraków 1998, s. 24

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: