Władysław Noskowski - Rada szczurów.pdf - Dzieci i młodzież - noczbrodni

Rada szczurów

Attyla kotów, Gryzosław krwiożerczy,

Straszne wśród szczurów czynił spustoszenia.

Gdzie spojrzeć, stoją mary lub mogiła sterczy,

A niedobitki szczurzego plemienia

Siedząc jak trusie w norach, aby ujść przed zgubą,

Marły z głodu i ze strachu.

Lecz raz, gdy z Minetką lubą

Kot zakochany igrał gdzieś na dachu,

Szczury przeciwko wspólnemu wrogowi

Walną naradę zwołały

Prezes sejmu, Myszomir w bojach posiwiały,

Radził dzwonek do szyi uwiązać kotowi,

Ażeby szczury, dźwiękiem ostrzeżone,

Miały czas zmykać, każdy w swoją stronę.

Sejm, tak dowcipnym zdumion wynalazkiem,

Mowę prezesa nagrodził oklaskiem.

Lecz wnet ostygły zapały,

Skoro Myszomir spytał, kto dzwonek przywiąże.

«Jam stary – rzecze jeden – za kotem nie zdążę».

«Ja w męstwie nie szukam chwały»

Rzekł drugi. «Ja za wszystkich mam nadstawiać skóry?

Nie głupim!» – rzecze trzeci. Słowem, mądre szczury,

Sejm zakończywszy na próżnej gawędzie,

Z kwitkiem do nor wróciły.

Chciejcie przyznać sami,

Czy tak nie dzieje się wszędzie,

Nie tylko między szczurami?

WŁADYSŁAW NOSKOWSKI

Władysław Noskowski - Rada szczurów.pdf