Erich von Däniken - Podroż na Kiribati [pl].pdf - ERICH VON DÄNIKEN - Klaryssas

E RICH VON D ÄNIKEN

P ODRÓŻ DO K IRIBATI

List do moich Czytelników

Nie da się tak zdmuchnąć kurzu,

żeby ludzie nie zaczęli kasłać.

Filip, książę Edynburga,

małżonek królowej Elżbiety II

Droga Czytelniczko, Drogi Czytelniku!

Pewien mądry człowiek, zajmujący się naszymi czytelniczymi gustami, bodajże

profesor Alphons Silbermann, stwierdził, że jedno „pokolenie czytelnicze" trwa cztery lata.

Proszę policzyć, chyba się zgadza. Pierwsze pokolenie czytelnicze - od drugiego do

czwartego roku życia

- interesuje się kartonowymi książeczkami z obrazkami. Potem przychodzą te straszne

podręczniki szkolne oraz bajki - dziś komiksy!

- a dla dziewczyn i chłopaków o rozbudzonych zainteresowaniach powieści młodzieżowe,

awanturnicze, podróżnicze i opisy świata zwierząt; tak jest do dziesiątego roku życia.

Dojrzalsi oddają się już wówczas lekturze powieści dla dorosłych i pierwszych

interesujących książek popularnonaukowych. Z nadejściem osiemnastego roku życia

pojawiają się upodobania tematyczne, niekiedy pozostające na całe życie albo

- pod wpływem pracy zawodowej, życia prywatnego, hobby czy nadzwyczajnych zdarzeń

- zmieniające rytm pokoleń czytelniczych.

Jeśli wezmę pod uwagę ten rytm, to od 1968 roku, gdy ukazała się moja pierwsza książka,

wyrosło już trzy i pół pokolenia czytelniczego. Ktoś, kto w 1968 roku miał szesnaście lat, dziś

ma lat trzydzieści! Być może, Drogi Czytelniku, poznaliśmy się już wtedy, może jesteś jednym

ze stałych czytelników, którzy czekają na moje kolejne książki, ukazujące się co dwa lata.

Na pewno jednak wielu młodych ludzi zauważy, że w każdej nowej książce podbudowuję

swoje ,,stare" tezy najświeższymi zdobyczami nauki. Taki już los każdej hipotezy - nawet

najbardziej naukowej - trzeba ją stale aktualizować! I tu, muszę przyznać, za każdym razem

staję przed dylematem: moi stali Czytelnicy znają podstawy tych teorii, jakie jednak

„narzędzie' mam dać moim nowym Czytelnikom, żeby, zawieszeni między niebem a ziemią,

poczuli „twardy grunt pod nogami'? Z jednej bowiem strony nie chciałbym nużyć swoich

dawnych czytelników, a z drugiej wpuszczać nowych w maliny bez kompasu.

Nie pozostaje mi nic innego, jak w telegraficznym skrócie przedstawić to, co twierdzę od

czternastu lat:

- w prehistorycznych czasach Ziemię odwiedziły nieznane istoty z Kosmosu. W

literaturze na ten temat określa sieje mianem „istot pozaziemskich" albo „kosmitów";

- istoty pozaziemskie stworzyły ludzką inteligencję przez zmianę materiału genetycznego

prymitywnych jeszcze wtedy mieszkańców Ziemi. Moim zdaniem, ludzka inteligencja nie

powstała za sprawą przypadku, nie jest to główna wygrana na loterii, stwarzającej

miliardy możliwości, ale celowa ingerencja nieznanych istot z Wszechświata;

- wizyty nieznanych istot spowodowały powstanie na Ziemi najstarszych religii,

doprowadziły do narodzin mitów i legend, których sedno przekazuje realność

ówczesnych zdarzeń.

Gdyby te hipotezy, zaledwie nakreślone, nie były tak kontrowersyjne, nie wywołałyby

ogólnoświatowej dyskusji na ten temat. W istocie bowiem podpiłowuję filary, na których

wspiera się cała budowla tradycyjnego myślenia. Dysponując danymi zdobytymi przez

dwadzieścia lat, jestem takim traperem, wędrującym między najróżniejszymi dziedzinami

wiedzy: archeologią, etnografią, badaniami nad pochodzeniem gatunków, lotami

kosmicznymi..., a jak trzeba, także teologią. Oczywiście w trakcie tych wędrówek wielu

osobom nadepnąłem na odciski. To nieuniknione. Oczywiste jest też, że - w szczególnych

przypadkach - zdarzało mi się pobłądzić. Przyznaję się do pomyłek.

Ale - co utwierdza mnie w dążeniach - w moich hipotezach coś jednak jest, bo stałem się

przedmiotem ataku autorów książek, publikowanych we wszystkich najważniejszych

językach świata. A ponieważ odniosłem światowy sukces, atakuje mnie, nierzadko poniżej

pasa, cała falanga autorów, którzy wyrabiają sobie w ten sposób nazwisko. No cóż, tonący

brzytwy się chwyta. Jestem wyrozumiały. Z drugiej wszakże strony publikuje się prace,

które z całą powagą, a nawet przychylnością, akceptują moje tezy. Wśród ich autorów są

uznani naukowcy.

Temat ten, jak żaden inny w tym stuleciu, wywołał światowe echo. A przyczyniły się do

tego nie tylko moje filmy „Wspomnienia z przyszłości" i „Posłanie bogów". Inspirowane

moimi przemyśleniami były też zapewne amerykańskie obrazy „Wojna gwiazd" oraz

,,Imperium kontratakuje". Moi stali Czytelnicy widzą na ekranie sytuacje dobrze im znane.

Śpiewająca po angielsku grupa Exiled w swojej najnowszej piosence idzie na całość. Oto

tłumaczenie:

,,Było to przed tysiącami lat. Potężna armada statków kosmicznych pokonywała gwiezdne

morze, poszukując planety, na której mogłoby przetrwać i rozwijać się ich życie. Odkryto i

zasiedlono planetę Ziemia. Dopiero teraz zaczynamy odczytywać przekazy opowiadające o

tym fantastycznym zdarzeniu [...]. Od tej chwili zrozumiemy więcej z rzeczy dziejących się w

niebie i na Ziemi [...]". W przypadku powyższego tekstu jestem „bez winy", ale cieszę się, że

moje tezy stały się tak popularne, że przejęła je muzyka rozrywkowa. Napawa mnie otuchą, że

właśnie młode pokolenie rozumuje tak trzeźwo, gdy chodzi o idee brzemienne dla przyszłości.

Drodzy Czytelnicy, posłuchajmy proroka Ezechiela, żyjącego w VI w. przed Chrystusem:

„Synu człowieczy! Mieszkasz pośród domu przekory, który ma oczy, aby widzieć, a jednak nie

widzi, ma uszy, aby słyszeć a jednak nie słyszy, gdyż to dom przekory”.

Ze swej stronny mogę obiecać, że nadal będę robił dużo szumu, zdmuchując kurz ze

starych problemów, nawet jeśli wielu doprowadzi to do ataków kaszlu!

Zapraszam więc swoich starych i nowych Czytelników, aby towarzyszyli mi w kilku

podróżach. Dowiedzą się Państwo nowych rzeczy i przeczytają o przeciwnościach, na jakie

trafia „niedzielny badacz" w trakcie peregrynacji po świecie.

Z serdecznościami Erich von Daniken

I. Podróż na Kiribati

Zaskoczenie i zdziwienie

są początkiem

zrozumienia.

Ortega y Gasset

Pastor wabi mnie do odległego celu - Gdzie jest Kiribati? - Wieczór, który przeżyliśmy jak

szejkowie - Strajk na wyspach pokoju — Teorie na temat początków Kiribati - Teeta, nasz

czarny anioł - Odkrywamy wspaniałą bibliotekę w Bairiki - O Nareau i innych istotach

pozaziemskich - Lecimy na Abaiang - Magiczny krąg - Przed grobem olbrzyma na Arorae

— Kamienie nawigacyjne na Arorae - Bogowie stworzenia wyłaniają się z mroków

ciemności - Jak uwiecznili się olbrzymi - Pożegnanie z nowymi przyjaciółmi i pradawnymi

zagadkami

Nigdy nie wybrałbym się na Kiribati, gdyby nie list z Kapsztadu w Republice Południowej

Afryki:

„Dear Mr von Daniken,

jest Pan zapewne człowiekiem zajętym, więc od razu przejdę do rzeczy.

Zdecydowałem się napisać do Pana, bo istnieją przekonujące dowody na istnienie bogów,

przybyłych z nieba. Gdy prowadziłem działalność misyjną w regionie Pacyfiku, pokazano

mi groby dwóch olbrzymów, którzy wedle miejscowych przekazów przybyli z nieba.

Groby są w dobrym stanie. Mają po około pięć metrów długości. Na skałach widać też

skamieniałe odciski stóp, a jest ich tak wiele, że bez trudu można je znaleźć i

sfotografować. Jest tam też kamienny kompas, a nawet miejsce, gdzie - j a k chce legenda

- wylądowali bogowie. To nader interesujące miejsce. Jest to krąg, w którym nic nie

rośnie. Jeśli informacje te Pana zainteresują, będę się czuł zaszczycony, mogąc służyć

dalszymi szczegółami. Jeśli zaś okaże się, że wie Pan o tym z innego źródła, zrozumiem,

jeśli Pan nie odpisze. Z najlepszymi życzeniami i podziękowaniami za miłe godziny

spędzone na lekturze

Pański pastor C. Scarborough".

List ten dostałem do rąk z końcem maja 1978 roku. Pastor, który interesuje się moimi

ideami?

Erich von Däniken - Podroż na Kiribati [pl].pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: