Reymont Władysław Stanisław - Biografia.pdf - Reymont - radar6

Władysław Stanisław

Reymont

życie i twórczość

"Życie nie daje nam tego, co chcemy, tylko to, co ma dla

nas."

Władysław Stanisław

Reymont

ładysław Stanisław Reymont (właściwie Władysław Stanisław

Rejment), był znakomitym powieściopisarzem i nowelistą, urodził się

7 maja 1867 we wsi Kobiele Wielkie, koło Radomska (dzisiejsze

woj. łódzkie).

Ojcem jego był Józef Rejment, organista i sekretarz miejscowej kancelarii

parafialnej, matką Antonina z Kupczyńskich, siostrzenica księdza kanonika

Kupczyńskiego, tamtejszego proboszcza. Gdy w 1868 przeniósł się on do

Tuszyna pod Łodzią, powędrowała tam razem z nim rodzina Rejmentów. To

miasteczko dzieciństwa i wczesnej młodości mocno zapisało się w pamięci

Władysława: było ono późniejszym modelem powieściowego Tymowa

z „Chłopów”.

Często mówi się o samorodnym, żywiołowym talencie mistrza. Zapewne, miał

on nieprzeciętne zdolności wrodzone, ale oddziaływanie środowiska

rodzinnego przyczyniło się w niemałej mierze do ich rozwoju. Pani Antonina

nie tylko umiała znakomicie opowiadać rozmaite stare baśnie i klechdy, lecz

sama również układała fantastyczne historie, których gorliwym słuchaczem

był mały Staś. Ojciec, człowiek surowy, w twardym rygorze trzymający liczną

gromadę rodzeństwa Stanisława, wyróżniał się zdecydowanie spośród

prowincjonalnych dławidudów. Nie pochłaniały go bez reszty sprawy rodzinne

i parafialne, żywił szersze zainteresowania. Czytywał sporo, a nawet kupował

książki, co budziło w jego środowisku nie pozbawione zgorszenia zdumienie

i zapewniło mu nadany z wyraźnie złośliwą intencją przydomek "literata".

Pomimo tak wartościowych wzorców, nic nie wskazywało na to, aby Staś

odziedziczył czy to talent narracyjny matki, czy intelektualne zainteresowania

ojca. W szkole elementarnej uczył się źle i zamartwiający się o jego przyszłość

rodzice zdecydowali ostatecznie, że trzeba zrezygnować w tym przypadku

z wyższych ambicji i zapewnić synowi znajomość jakiegoś fachu.

Ponieważ najstarsza ich córka, Katarzyna, wyszła za mąż za Konstantego

Jakimowicza który był właścicielem zakładu krawiecko-kuśnierskiego

w Warszawie, syn nieuk w lecie 1880 roku został powierzony opiece zięcia

jako terminator.

W krawieckim zawodzie młody Reymont nie zrobił kariery.

W 1883 roku uzyskał jedyne znane świadectwo poświadczające

o wykształceniu pisarza, które pochodziło z III klasy Warszawskiej Szkoły

Niedzielno-Rzemieślniczej. W 1884 roku zdobył stopień czeladnika.

Egzamin czeladniczy zdawał w obecnej siedzibie Związku Rzemiosła Polskiego w Warszawie.

Wydarzenie to upamiętnia tablica pamiątkowa, ufundowana w 1980 r. przez Cech Krawców i

Rzemiosł Włókienniczych m. st. Warszawy, która znajduje się w hallu siedziby ZRP.

Pracował również w handlu, próbując jednocześnie kontynuować naukę.

Pobyt w Warszawie i wpływ Jakimowicza, obudził w nim zamiłowanie do

nauki i literatury. Przede wszystkim jednak szwagier "zaraził" chłopaka

swoim upodobaniem do teatru. Staś nie chciał jednak zadowolić się rolą

widza, marzyła mu się kariera aktorska.

Mając lat 18 czy 19 zbiegł z domu i przystał do wędrownej trupy aktorskiej,

gdzie występował do roku 1887 pod pseudonimem Urbański.

Od tego momentu zaczął się najbardziej trudny i awanturniczy, ale dla

przyszłego pisarza nader cenny okres zbierania ważkich doświadczeń

życiowych – przeważnie o głodzie i chłodzie, wśród licznych rozczarowań

i niepowodzeń. Okazało się przede wszystkim, że na scenicznych deskach

zdolności aktorskie ustępowały chęciom: Reymont - jako bardzo mierny aktor

grywał tylko epizodyczne rólki, co nie mogło zaspokoić jego ambicji :

Zmieniłem nazwisko i powlokłem się z tym teatrem po kraju, po

miasteczkach,

po kątach zapadłych. Bieda żarła,

ale ta swoboda, życie pełne niespodzianek, wzruszeń, fantastyczność

zaczęła mi się podobać.

Talentu scenicznego nie miałem; grywałem wszystko”

Wreszcie po licznych teatralnych niepowodzeniach, ale za to z pokaźnym

bagażem doświadczeń życiowych Władysław wrócił do rodziców i dzięki

staraniom ojca w 1888 roku otrzymał posadę robotnika na Kolei

Warszawsko-Wiedeńskiej (Rogów, Krosnowa, Lipce), gdzie przepracował

prawdopodobnie rok.

Znudzony jednak monotonią nowego życia, po raz drugi spróbował szczęścia na

scenie, co skończyło się nowym rozczarowaniem i powrotem na kolej.

Z rokiem 1888 wiąże się jeszcze jeden epizod, a mianowicie zmiana nazwiska

z Rejment na Reymont, tak bowiem od 1889 roku Władysław podpisywał swoje

listy. Muszę w tym miejscu dodać, iż niektóre ze źródeł donoszą, że zmiana ta

nastąpiła dopiero w 1893 roku i była podyktowana chęcią asekuracji od

kłopotów z powodu wydania w Galicji utworu, który nie mógł się ukazać pod

cenzurą carską. Kazimierz Wyka, entuzjasta jego twórczości, sądził, że

korekta mogła mieć także na celu zatarcie skojarzeń ze słowem rejmentować,

w gwarach polskich znaczącym tyle, co przeklinać.

Około 1890 roku w Częstochowie w tę aktorsko-kolejarską przeplatankę

wplątał się nagle nieoczekiwany i bardzo osobliwy epizod. Oto ktoś odkrył

w cokolwiek zbzikowanym "starszym robotniku" kolejowym zdolności

medialne. Panowała zaś wtedy moda na spirytyzm i pewien adept "wiedzy

tajemnej", niejaki Puszow, skłonił Reymonta, aby powędrował z nim w świat

jako medium produkujące się na seansach dla amatorów "zaświatowych"

dreszczyków. I ta impreza skończyła się rozczarowaniem: młody kolejarz nie

miał tak wybitnych uzdolnień medialnych, aby mógł dzięki nim zyskać większą

wziętość na rynku europejskim. Tyle tylko, że zwiedził przy okazji Niemcy.

Spirytyści wywarli silny wpływ na jego życie psychiczne i twórczość.

Raz jeszcze litościwa kolej przygarnęła byłego aktora i spirytystę. Za swoje

nieopatrzne ucieczki musiał jednak Reymont zapłacić obniżeniem stopnia

służbowego: zaczynał jako "starszy robotnik", z pensją 16 rubli miesięcznie,

natomiast po powrocie otrzymał stanowisko "praktykanta kolejowego" (we wsi

Krosnowa pod Skierniewicami), z 12 rublami wynagrodzenia.

Ta „degradacja” okazała się być kolejnym przełomem w życiu Reymonta.

Osamotniony, odcięty znowu od szerszego świata, chwycił za pióro, i zaczął

kreślić swoje pierwsze utwory nowelistyczne. Obudził się w nim pisarz

i pisarskim już okiem zaczął obserwować swoje otoczenie, wżywać się w nie,

wchłaniać je w siebie, by kiedyś ze zgromadzonego w tych latach materiałów

stworzyć swe największe dzieła.

W tym okresie powstało pierwsze, oznaczone datą 16 II 1891, opowiadanie

„Pracy!”. Powstały również inne utwory, które młody debiutant przesyłał

znakomitemu krytykowi Ignacemu Matuszewskiemu, który ocenia je

przychylnie ułatwiając tym samym przyszłemu autorowi „Ziemi obiecanej”

nawiązanie kontaktu z redakcją "Głosu". Tam właśnie ukazały się jego

korespondencje, podpisywane pseudonimem „Księżak”.

W roku 1893 Reymont porzucił ostatecznie Krosnowę i, mając w kieszeni trzy

ruble, wyruszył do Warszawy.

Jak już wspomniałem na wstępie, w tym roku Rejment odchodzi

Reymont Władysław Stanisław - Biografia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: