Nie ćpam żeby być na haju, jak sądzi większość ludzi. Wiem, że popełniłem wielki błąd zaczynając z tym gównem. To bardzo trudno wyjaśnić. Moja wątroba nie funkcjonuje i wymiotuję cały czas, sram w spodnie. Ból jest większy niż możesz znieść. To najgorszy ból na świecie. Choroba narkotykowa niszczy całe ciało.
Urodził się 22 sierpnia 1967 roku w Kirkland w stanie Waszyngton. W wieku dwunastu lat zaczął grać na perkusji, jednak szybko go to znudziło. Staley marzył o śpiewaniu i byciu gwiazdą. Przeniósł się do Seattle, gdzie poznał Jerrego Cantrella. W 1987 roku założyli zespół, który nazwali Alice in Chains. Staley został wokalistą zespołu. W 1990 roku ukazał się ich pierwszy album Facelift. Rozszedł się on w nakładzie 2 milionów egzemplarzy w Stanach Zjednoczonych i ok. 5 milionów na świecie, głównie za sprawą piosenki "Man In The Box", która stała się pierwszym wielkim hitem zespołu. O Alice in Chains zaczynało być coraz głośniej, muzycy stracili swoją prywatność. Największa uwaga skupiała się na wokaliście. Layne popadł w poważne uzależnienie od narkotyków, przerywane kolejnymi terapiami odwykowymi. Jak sam twierdził zażywał narkotyki od bycia nastolatkiem. Druga płyta Dirt ukazała się w październiku 1992 roku (choć wcześniej tego samego roku poprzedziło ją wydanie minialbumu Sap, który zawierał słabsze piosenki z sesji "Dirt") i odniosła sukces - w samym USA sprzedała się w czterech milionach egzemplarzy. Promocji sprzyjało ukazywanie się kolejnych singli: "Them Bones", "Rooster", "Angry Chair", "Would?". Płyta zawiera również tajemniczą nienazwaną piosenkę. W tym okresie Staley zdołał zerwać z nałogiem, lecz później problem powrócił. W lipcu 1994 Staley wspomógł wokalnie projekt swoich przyjaciół z Seattle, tworząc grupę Mad Season, z którą nagrali płytę Above. W sesji udział wzięli muzycy innych znanych grup, tj. Pearl Jam i Screaming Trees. Alice in Chains wydali też zawierający siedem utworów album Jar of Flies, który stał się pierwszą w historii EP-ką, która dotarła do pierwszego miejsca listy Billboardu (1993).
W listopadzie 1995 roku ukazała się ostatnia studyjna płyta zespołu Alice in Chains z Staleyem i od razu zadebiutowała na pierwszym miejscu Billboardu. Staley coraz bardziej zagłębiał się w heroinowy nałóg. Wpadł w depresję po śmierci swojej dziewczyny Demri Parrott, która zmarła wskutek zażywania heroiny (zapalenie mięśnia sercowego), co dodatkowo osłabiło jego motywację do walki z nałogiem. Matka Demri powiedziała, że Layne i jej córka mieli poważne plany porzucenia narkotyków i założenia rodziny.
W 1996 Alice in Chains zagrali akustyczny koncert na potrzeby MTV wydany później na płycie pt. Unplugged, lecz wkrótce potem Staley wycofał się z muzyki i życia publicznego. Brał udział jeszcze w paru koncertach, gdzie Alice in Chains grało jako support The Kiss. Potem rzadko wychodził z domu, przestał dbać o siebie i kontaktować się z przyjaciółmi. Czas spędzał na malowaniu, ćpaniu i oglądaniu telewizji. Ostatnim jego projektem muzycznym było nagranie w 1999 roku covera Another brick in the wall na potrzeby filmu The Faculty.
Ciszę ze strony Layne'a zauważyli jego księgowi, którzy stwierdzili że na jego rachunku bankowym nie są wykonywane żadne operacje. Kiedy policjanci weszli do apartamentu Layne'a Staleya 19 kwietnia 2002, znaleźli na kanapie zwłoki muzyka martwego od dwóch tygodni. Ważył niecałe 40 kg. Jako przypuszczalną datę śmierci określono 5 kwietnia. Tego samego dnia 8 lat wcześniej umarł Kurt Cobain. W jego organizmie stwierdzono obecność morfiny, kodeiny i kokainy.
Nutshell - Tomek
Z definicji pop niesamowicie wpada w ucho, czy tego chcesz czy nie. Są takie piosenki popowe, których nienawidzę, ale nie mogę ich wyrzucić z głowy. Nasze piosenki też mają typową popową budowę: zwrotka, refren, zwrotka, refren, solówka, marna solówka. W gruncie rzeczy myślę, że brzmimy jak The Knack i Bay City Rollers molestowani przez Black Flag i Black Sabbath.
Kurt przyszedł na świat 20 lutego 1967 w domu Donalda Cobaina i jego żony Wendy
Gdy Kurt miał 8 lat, jego rodzice się rozwiedli, co zapoczątkowało jego późniejsze problemy psychiczne. Rok mieszkał u matki i dwa lata u ojca w przyczepie kempingowej. Gdy ojciec ożenił się ponownie, wyrzucił syna z przyczepy (miał wtedy 11 lat). Tułał się po dziadkach, wujostwie, aż wreszcie znowu zamieszkał u matki. Kurt bardzo często opowiadał, że nocował pod mostem.
Po skończeniu szkoły średniej całkowicie poświęcił się muzyce i zakończy swoją edukacje w szkole. Buzz Osbourne przedstawił mu Krista Novoselica i w jego życiu wszystko się zmieniło. Wkrótce założyli Nirvanę. Nazwa zespołu pochodziła od mistycznego stanu szczęścia nirwana -Kurt Cobain zaproponował taką nazwę gdyż przypominała mu wyimaginowaną krainę upojenia narkotykowego którą, wymyślił po tym jak ojciec wyrzucił go z domu. Nirvana w listopadzie 1993 r. została zaproszona do zagrania koncertu Unplugged, który okazał się wielkim widowiskiem. Również w 1994 roku kapela zorganizowała koncerty w Europie. Tam zagrała ostatnie występy. Właśnie też w tym okresie Kurt miał problemy z krtanią i żołądkiem. niedługo później padła plotka, iż Kurt przedawkował narkotyki podczas pobytu w Rzymie. Nieoficjalna wiadomość o śmierci lidera Nirvany była jednak fałszywa. Po powrocie do USA Cobain stawił się w klinice odwykowej Exsodus, z której po kilku dniach uciekł przeskakując nad murem zakończonym kolcami oraz płotem elektrycznym. Przez ostatnie dni swojego życia tułał się po najbiedniejszych miejscach Seattle gdzie bez problemu mógł zakupić narkotyki. Zabarykadował się w swoim domu; zablokował drzwi i zabił okna deskami. Według ustaleń policji 5 kwietnia 1994 roku Kurt Cobain popełnił samobójstwo strzelając sobie w głowę ze strzelby Benelli M1. Ciało znaleziono trzy dni później (8 kwietnia 1994 r.) w jego domu w Seattle. We krwi Cobaina stwierdzono trzykrotną śmiertelną dawkę heroiny oraz nieznaczną ilość valium. Śmierć idola spowodowała serię samobójstw fanów, a także powstanie wielu teorii spiskowych[
Ciało Kurta Cobaina zostało poddane kremacji, 1⁄3 prochów została rozrzucona w buddyjskiej świątyni w Nowym Jorku, 1⁄3 w rzece Wishkah, reszta jest w posiadaniu Courtney Love.
The man who sold the world - Przemek
James "Jim" Douglas Morrison[1] (ur. 8 grudnia 1943 )
Kiedy inni oczekują od nas, że staniemy się takimi jakimi oni chcą żebyśmy byli, zmuszają nas do zniszczenia tego kim naprawdę jesteśmy. To dosyć subtelny rodzaj morderstwa. Większość kochających rodziców i krewnych popełnia je z uśmiechem na twarzy.
Jim urodził się na Florydzie w rodzinie pochodzenia irlandzko-angielskiego, jako syn George'a Stephena Morrisona i Clary Clark Morrison. Wraz z rodziną przenosił się wielokrotnie, zamieszkując w różnych rejonach USA. Ostatecznie osiadł w Kalifornii.
Jim wcześnie opuścił rodzinny dom. Wstępując na uniwersytet z rozmysłem podał fałszywą informację, że oboje jego rodzice nie żyją. W czasie studiów zainteresował się poezją Williama Blake'a oraz filozofią Fryderyka Nietzschego. Zaczął sam pisać poezję. Rozpoczął także eksperymenty z substancjami psychoaktywnymi takimi jak LSD i haszysz.
W wyniku przypadkowego spotkania z kolegą ze studiów, pianistą Rayem Manzarkiem został wokalistą rockowym, wkrótce zdobywając gigantyczną popularność. Wraz z Robbym Kriegerem, Johnem Densmorem oraz Rayem Manzarkiem (początkowo Manczarkiem) utworzył zespół The Doors. Nazwę grupy zaczerpnął z książki Drzwi percepcji autorstwa Aldousa Huxleya.
Morrison najwyraźniej nie był psychicznie przygotowany do roli gwiazdora rock and rolla. Jego krótka kariera to pasma skandali obyczajowych, awantur, orgii, uzależnienia od alkoholu oraz stałego balansowania na granicy obłędu. Styl życia Morrisona wpłynął na tarcia w grupie, w której trzech instrumentalistów zdecydowanych było rozwijać muzykę, podczas gdy wokalista coraz częściej nie był w stanie w ogóle pracować i występować na scenie.
Najważniejszą partnerką życiową była jego kosmiczna przyjaciółka Pamela Courson, z którą związał się szczególnie blisko w ostatnich latach życia. To ona, wyjechawszy w ślad za swym francuskim kochankiem, namówiła go do porzucenia zespołu i wyjazdu do Paryża. Wkrótce później umarł, nieoficjalnie na atak serca. Okoliczności śmierci artysty od początku były źródłem licznych spekulacji. Najbardziej prawdopodobna wydaje się teoria, że Morrison zmarł z powodu przedawkowania heroiny, którą miał spożyć myląc z kokainą, jak twierdziła Pamela Courson w pierwszej rozmowie po powrocie z Paryża, której drugim uczestnikiem był Danny Sugerman. Jednym z argumentów za przedawkowaniem heroiny jest fakt, iż Jim znaleziony został martwy w wannie, a właśnie wanną pełną zimnej wody ratowano tych, którzy przedawkowali heroinę. Informacja o śmierci została podana do wiadomości ogólnej dopiero po 8 dniach od zgonu (5 od pogrzebu).
Jim Morrison został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu w sąsiedztwie grobów Balzaca, Moliera, Oscara Wilde'a, Fryderyka Chopina oraz Édith Piaf.
Five to one - Marcel
Ryszard Riedel
Próbowałem pracować, ale nic z tego nie wychodziło. Jakoś nie mogłem się wciągnąć. Robota nudziła mnie. Zatrudniałem się gdzie popadnie i po paru dniach przestawałem przychodzić.
Ryszard Henryk Riedel urodził się 7 września 1956 roku w Chorzowie, jako drugie dziecko (siostra Małgorzata - starsza o rok) Krystyny i Jana.
Swoją edukację zakończył na 7 klasie szkoły podstawowej. Nigdy nie pobierał lekcji śpiewu, był samoukiem. Do zespołu Dżem (ówczesna nazwa: Jam) dołączył w grudniu 1973 (miał wtedy 17 lat). W pierwszych latach Riedel nie dopuścił do rozpadu zespołu
Przez wiele lat Riedel współpracował z wieloma artystami polskiej sceny muzycznej, m.in. z Ryśkiem Skibińskim, Leszkiem Winderem, Józefem Skrzekiem, Nocną Zmianą Bluesa itp.
Ryszard Riedel określany był przez niektórych jako Ostatni hippis naszych czasów. Prowadzony przez niego tryb życia naznaczony był między innymi przez narkotyki (głównie heroinę), a ponieważ zdominowały one jego życie, dochodziło do wielu spięć między nim a zespołem. Pierwsze kontakty z narkotykami szacowane są na koniec lat 70. Prowadził życie outsidera, często opuszczał próby nagrań i nie przychodził na własne koncerty.
Pomimo narastających problemów zdrowotnych Riedla, jego współpraca z zespołem trwała do momentu, kiedy wyniszczony narkotykami został zmuszony do kolejnego leczenia detoksykacyjnego (w 1994), które jednak nie dało rezultatu. Riedel kilka razy wcześniej przechodził takie leczenia, jednak za każdym razem wracał do brania narkotyków. Mimo tego jawnie ostrzegał przed eksperymentowaniem z narkotykami i innymi używkami.
W maju 1994 został usunięty z Dżemu. Jako przyczynę członkowie zespołu w jednym z wywiadów radiowych podali niemożność dalszej współpracy i ciągłego dostosowywania występów do niedomagającego Riedla. Zespół zawiesił swojego lidera, gdy ten przebywał w szpitalu (od 13 lipca). Umarł na atak serca nie będąc już członkiem zespołu Dżem.
Uśmiech Śmierci - Paulina
Grzegorz Ciechowski
Żadna z płyt, czy to Obywatela G.C., czy Republiki, to nie są płyty, których musiałbym się wstydzić. Wszystkie one są zapisem tego, co się działo w moim życiu, w życiu moich kolegów. Te płyty były takim rodzajem dosyć intensywnie pisanego pamiętnika, spisu wydarzeń, które miały miejsce. I co najważniejsze, że do tych relacji można wracać i nie ma wstydu.
Grzegorz Ciechowski urodził się 29 sierpnia 1957 r. w Tczewie.
W Tczewie skończył podstawówkę i liceum, rozwinął swe zainteresowania muzyczne i literackie. Grał na flecie i pianinie, występował w chórze i w zespołach Nocny Pociąg (jako flecista), a od 1976 r. w Jazz Formation, pisał wiersze. Zbierał płyty, ale ćwiczył też kulturystykę. Na studia wybrał się do Torunia (polonistyka). Tam się po raz pierwszy ożenił, wydał tom wierszy oraz zaczął poważną karierę muzyczną. W 1979 r. dołączył do zespołu Res Publica, prowadzonego przez Jana Castora, szybko został jego liderem, napisał sam większość najpopularniejszych utworów grupy, którą od 1980 r. znamy pod nazwą Republika.
. Nagrania do nowej płyty grupy przerwała niespodziewana śmierć Grzegorza Ciechowskiego, w sobotę 22 grudnia 2001 r. w szpitalu w Warszawie, po zorganizowanej w trybie nagłym operacji tętniaka serca. Tuż przed tym zabiegiem artysta spisał testament[7].
4 stycznia 2002 r.[8][9] urnę z prochami Ciechowskiego złożono na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C 17, rząd 5).
Kilka gotowych piosenek, m.in. "Śmierć na pięć", wydano w następnym roku na płycie pod tytułem "Republika". Zespół zakończył działalność na specjalnym koncercie ("Kombinat"), który odbył się w ramach 23. Przeglądu Piosenki Aktorskiej 16 marca 2002 r.[10], ale już bez lidera.
Tu jestem w niebie - Ola
Robert Nesta "Bob" Marley
Mam tylko jedno marzenie. Mam tylko jedną rzecz którą chciałbym zobaczyć tak naprawdę. Chciałbym zobaczyć jak żyją razem – czarni, biali, Chińczycy, wszyscy – to wszystko.
Bob Marley urodził się 6 lutego 1945 r. we wsi Nine Miles w Saint Ann na Jamajce. Jego ojciec, Norval Marley, był białym oficerem armii brytyjskiej, a matka, Cedella Booker, jamajską piosenkarką i pisarką.
Jego życie było aktywne, lecz bardzo krótkie. Zmarł w wyniku przerzutów choroby nowotworowej do płuc i mózgu. Inwazja nowotworu zaczęła się od stopy, na palcu której wykryto czerniaka złośliwego. W lipcu 1977 roku artysta odniósł kontuzję podczas gry w piłkę nożną. Rana nie została do końca zaleczona. Przekonania religijne sprawiły, że Marley nie chciał zgodzić się na amputację zakażonego palca u nogi (niektórzy rastafarianie głoszą jedność ciała, uważając, że amputacja jest grzechem). Wkrótce u muzyka wykryto nowotwór skóry. Niebawem pojawiły się przerzuty na inne organy. W 1980 roku Marley zasłabł podczas joggingu w nowojorskim Central Parku. Okazało się, że zaatakowane zostały płuca, żołądek i mózg. Marley wierzył, że jego wiara zapewni mu wieczne życie, pomimo nowotworu (ostatecznie jednak palec u nogi został amputowany). Był także przekonany, że lekarze to sami oszuści, którzy udają, że mają moce szamańskie. Brał także pod uwagę, że amputacja wpłynie na jego zdolności do tańca oraz na jego karierę w momencie, kiedy był blisko wielkiego sukcesu. Był operowany w celu wycięcia komórek nowotworowych. Jego choroba była ukrywana przed publicznością.
...
asap.struna