Boge Anne-Lise - Grzech pierworodny 01 - Fatalne spotkanie.pdf - Grzech pierworodny - dargoa

Anne–Lise Boge

GRZECH PIERWORODNY I

FATALNE SPOTKANIE

Wydarzenia przedstawione w serii powie Ļ ciowej „Grzech pierworodny'" rozgrywaj Ģ si ħ

w gospodarstwie nale ŇĢ cym do rodziny mojej matki. Dwór, przyroda, postaci i tło kulturowe

s Ģ autentyczne. Chciałabym jednak zaznaczy ę , Ň e ani ludzie, ani cała historia opisana w serii,

nie ma Ň adnego zwi Ģ zku z rzeczywisto Ļ ci Ģ . To powstało w mojej wyobra Ņ ni.

Dzi ħ kuj ħ wszystkim, którzy we mnie wierzyli, wspierali mnie i pomagali w czasie pracy nad

„Grzechem pierworodnym " - przede wszystkim mojej rodzinie. Bez was marzenie nigdy nie

stałoby si ħ rzeczywisto Ļ ci Ģ .

Anne-Lise Boge

ROZDZIAŁ 1.

Nigdy przedtem jej nie widział. Była wysoka i szczupła, z wdzi ħ kiem przeciskała si ħ

mi ħ dzy rz ħ dami ław, podaj Ģ c półmiski pełne jedzenia i ci ħŇ kie misy z zup Ģ . Miała twarz o

czystych, pi ħ knych rysach, ale to, co przykuwało jego uwag ħ najbardziej, to były oczy.

Wielkie, ciemnobr Ģ zowe, ze złotymi plamkami. Stanowiły niezwykły kontrast z jasnymi

włosami, upi ħ tymi wysoko pod białym czepeczkiem.

Johan Stornes, dziedzic dworu Stornes, pierwszy raz zobaczył młod Ģ Mali Buvik na

weselu we dworze Gjelstad w Ļ rodkowym Nordmore.

Był rok 1910. Johan i jego rodzice znajdowali si ħ w Ļ ród licznych go Ļ ci usadzonych przy

stołach w wielkiej izbie i czekaj Ģ cych, a Ň podadz Ģ jedzenie.

- Kim jest tamta dziewczyna? - zapytał Johan swojego s Ģ siada, syna bogatych wła Ļ cicieli

jednego z pobliskich dworów.

- Mali? - tamten w szerokim u Ļ miechu wyszczerzył z ħ by pokazuj Ģ c, Ň e s Ģ one w

opłakanym stanie.

Zd ĢŇ ył ju Ň wla ę w siebie wiele kufli mocnego piwa domowej roboty, a na dodatek par ħ

razy wychodził za obor ħ , by poci Ģ gn Ģę solidny łyk bimbru równie Ň p ħ dzonego w domu,

który, podobnie jak inni, nosił w butelce w tylnej kieszeni spodni, panna, co? Nie ty jeden

jeste Ļ tego zdania. Ale ty, Johanie Stornes, powiniene Ļ si ħ rozgl Ģ da ę gdzie indziej, bo to nie

jest panna dla ciebie. Mali pochodzi z malutkiej zagrody na drugim ko ı cu doli

- Urodziwa, ale dzieciaków maj Ģ tam wi ħ cej ni Ň owiec. A ju Ň najmniej ze wszystkiego

pieni ħ dzy.

Roze Ļ miał si ħ gło Ļ no ze swojego dowcipu.

- Tego lata Mali jest na słu Ň bie w Gjelstad. Co Ļ mi si ħ zdaje, Ň e w zeszłym roku te Ň tu

słu Ň yła - wyja Ļ nił. - Robi to pewnie dla rodziny. Jej ojciec niewiele wyciska z tego kawałka

ziemi w Buvika, a inwentarza te Ň ma niewiele. Par ħ krów, troch ħ owiec, z tego, co słyszałem.

Wszyscy wiedz Ģ , Ň e w ich gospodarstwie bieda a Ň piszczy. Gadaj Ģ , Ň e dziewczyna jest

zr ħ czna w robocie, ale głow ħ nosi wysoko, jak sam widzisz.

Zachichotał i szturchn Ģ ł Johana w bok.

- Ale przecie Ň nie musisz si ħ z ni Ģ zaraz Ň eni ę . Taki bogacz jak ty mógłby zaci Ģ gn Ģę j Ģ na

siano.

Johan nie odpowiadał. ĺ ledził wzrokiem wysok Ģ dziewcz ħ c Ģ sylwetk ħ i czuł, Ň e narasta w

nim jaki Ļ dziwny, niepokój. Było w niej co Ļ niezwykłego, sam nie wiedział, jak to nazwa ę .

Dlaczego nigdy przedtem jej nie widział, skoro prawdopodobnie pracuje w Gjelstad ju Ň

drugie lato? Jego rodzice przyja Ņ nili si ħ z tutejszymi gospodarzami, przewa Ň nie razem

sp ħ dzali Ļ wi ħ ta Bo Ň ego Narodzenia, latem jednak nie było wielu okazji do wizyt, bo ka Ň dy

musiał si ħ przede wszystkim troszczy ę o plony. A je Ļ li ju Ň koniecznie trzeba było co Ļ

załatwi ę w Gjelstad, to przewa Ň nie ojciec wyprawiał si ħ w drog ħ . Pewnie dlatego jej nie

spotkałem, my Ļ lał.

- Zreszt Ģ dla ciebie, Johan, to ju Ň chyba najwy Ň szy czas, Ň eby si ħ rozejrze ę za jak ĢĻ bab Ģ ,

co? - ci Ģ gn Ģ ł s Ģ siad gło Ļ no siorbi Ģ c zup ħ , w której pływały smakowite klopsiki.

- Ile ty wła Ļ ciwie masz lat?

- Nie jestem jeszcze taki stary, Ň eby si ħ specjalnie spieszy ę - uci Ģ ł Johan krótko i potarł

r ħ k Ģ spocon Ģ głow ħ .

Włosy mu si ħ ju Ň wyra Ņ nie przerzedziły, ale to u nich rodzinne. Mimo to jego okr Ģ gła

twarz mocno poczerwieniała, bo s Ģ siad trafił w czuły punkt.

- Na jesieni sko ı cz ħ czterdzie Ļ ci - mrukn Ģ ł niech ħ tnie.

- To powiniene Ļ mie ę ju Ň co najmniej z pi ħ cioro dzieciaków i wnuki w drodze - rzekł

tamten, otarł wierzchem dłoni usta i bekn Ģ ł gło Ļ no. - Nie masz na co czeka ę , chłopie. Ale

gdyby nawet Mali była odpowiedni Ģ kandydatk Ģ , to jest chyba dla ciebie za młoda.

Dziewczyna dopiero co sko ı czyła dziewi ħ tna Ļ cie lat. Chocia Ň , z drugiej strony, wiek nie

powinien by ę przeszkod Ģ . Młoda dziewczyna w łó Ň ku to k Ģ sek nie do pogardzenia dla

podstarzałego kawalera, wiadomo.

Zachichotał, podniecony, i znowu szturchn Ģ ł Johana w bok.

Ten jednak nie odpowiedział. Poci Ģ gn Ģ ł solidny łyk letniego piwa i patrzył w Ļ lad za

wyprostowanymi dziewcz ħ cymi plecami, które znikn ħ ły w drzwiach. Mali, tak ma na imi ħ ...

Johan był jedynakiem. Gospodarze Stornes wychowali tylko jednego syna. Beret, jego

matka, dała co prawda Ň ycie pi ħ ciorgu dzieciom, ale wszystkie pozostałe zmarły, nim

sko ı czyły rok. Ludzie gadali, Ň e to Ň al po utraconych dzieciach uczynił Beret tak Ģ , jaka jest,

zgorzkniał Ģ , ŇĢ dn Ģ władzy kobiet Ģ , która prawie nigdy si ħ nie u Ļ miecha. Cho ę prawda wydaje

si ħ jednak nieco bardziej skomplikowana. Beret bowiem nigdy nie była ani prostolinijna, ani

miła w obej Ļ ciu. Ju Ň jako młoda dziewczyna wyró Ň niała si ħ uporem i zadzierała nosa. Była

jednak Ļ wietn Ģ kandydatk Ģ na Ň on ħ . Zdaje si ħ , Ň e to głównie z tego powodu Sivert Stornes si ħ

w swoim czasie do niej zalecał, zreszt Ģ nie bez pewnego nacisku ze strony własnych

rodziców, zwłaszcza ojca, który miał na my Ļ li przede wszystkim posag panny.

Kiedy Sivert j Ģ spotkał. Beret miała dwadzie Ļ cia lat; wysoka i zimna, budziła w nim co Ļ w

rodzaju l ħ ku. Sam nie wiedział dlaczego. By ę mo Ň e to przez te jej ciemne oczy, które zdawały

si ħ wszystko widzie ę i z których rzadko mo Ň na było wyczyta ę uznanie dla czegokolwiek.

Niecz ħ sto pojawiał si ħ w nich błysk rado Ļ ci czy u Ļ miechu, Sivert od pocz Ģ tku zdawał sobie z

tego spraw ħ . Trudno było o niej powiedzie ę , Ň e jest pi ħ kna, ale zdaniem Siverta sprawiał to

jej charakter, gdyby bowiem była miła i przyjazna, sprawiałaby zupełnie inne wra Ň enie, mo Ň e

nawet wydawałaby si ħ urodziwa. Sivert pami ħ tał, jak bardzo fascynowała go jej niezwykle

szczupła talia, któr Ģ Ļ wiadomie podkre Ļ lała mocno dopasowanymi bluzkami i sukniami. A

włosy miała ciemne, prawie czarne. To raczej niezwykle w tej cz ħĻ ci kraju. Ojciec Beret

tłumaczył, Ň e włosy odziedziczyła po swojej babce, jakby si ħ obawiał, Ň e narzeczony pomy Ļ li

o jakiej Ļ nieczystej krwi w rodzinie.

Beret była najstarsza z czwórki rodze ı stwa. Pozostali trzej to chłopcy. A jednak Sivert od

pocz Ģ tku wiedział, kto rz Ģ dzi w ich domu. Jak na pann ħ miała niebywale ostry j ħ zyk i nikomu

nie pozwoliła sob Ģ kierowa ę . Nawet jej ojciec musiał przyzna ę w rozmowie z ojcem Siverta,

Ň e tak wła Ļ nie jest.

- Poj ħ cia nie mam, sk Ģ d jej si ħ to wzi ħ ło - mówił z wymuszonym Ļ miechem. - Ale tam,

gdzie znajdzie si ħ Beret, tam wszystkim rz Ģ dzi ona. Od male ı ko Ļ ci taka była. Mo Ň e przez to,

Ň e jej matka du Ň o chorowała, le Ň ała w łó Ň ku i Beret musiała j Ģ zast ħ powa ę , dopóki matka nie

umarła? Przedwcze Ļ nie - dodał ze smutkiem na twarzy. - Beret była gospodyni Ģ w tym domu

ju Ň jako kilkunastoletnia dziewczyna. By ę mo Ň e z czasem stała si ħ troch ħ ...

Umilkł i gładził r ħ kami głow ħ .

- Ale zr ħ czniejszej kobiety ani bardziej robotnej Ň aden chłop nie znajdzie, to mog ħ ci

obieca ę , Stornes. Twój syn dostaje dobr Ģ gospodyni ħ , lepszej od mojej Beret nie ma!

O uczuciach si ħ nie mówiło.

Beret przyj ħ ła o Ļ wiadczyny Siverta pewnie dlatego, Ň e był wła Ļ cicielem okazałego dworu,

przynajmniej on tak my Ļ lał. Innymi jego cechami specjalnie si ħ nie interesowała, spostrzegł

to do Ļę szybko. Wła Ļ ciwie Beret w ogóle nie była zainteresowana m ħŇ czyznami, poj Ģ ł to w

miar ħ upływu lat. M ħŇ czyzna był jej potrzebny jedynie po to, by płodzi ę dzieci.

Mo Ň e zreszt Ģ zdawała sobie spraw ħ z tego, Ň e osoba tak wojownicza i mało sympatyczna

jak ona nie b ħ dzie miała zbyt wielu mo Ň liwo Ļ ci wyj Ļ cia za m ĢŇ , i dlatego zgodziła si ħ bez

protestów?

Tak wi ħ c pobrali si ħ . Sivert dostał gospodyni ħ , ale niewiele wi ħ cej. Beret nie była z tych,

co w Ļ lizguj Ģ si ħ m ħŇ owi do łó Ň ka, pozwalała mu jedynie z wielk Ģ łask Ģ zbli Ň y ę si ħ do siebie

od czasu do czasu. Trzeba zapewni ę przyszło Ļę rodu. M ĢŇ szybko si ħ domy Ļ lił, Ň e tylko to

jest dla niej wa Ň ne.

Sivert nie pami ħ tał, by oni oboje kiedykolwiek prze Ň yli chwile prawdziwych uniesie ı .

Beret wypełniała jednak swój mał Ň e ı ski obowi Ģ zek i Sivert nauczył si ħ z ni Ģ Ň y ę . W miar ħ

jak lata mijały, popadał w rezygnacj ħ , stał si ħ milkliwy i ponury. Człowiek robi si ħ taki z

braku miło Ļ ci, my Ļ lał. Co do jednego mimo wszystko ojciec Beret miał racj ħ okazała si ħ

znakomit Ģ gospodyni Ģ . Prowadziła gospodarstwo m ħŇ a Ň elazn Ģ r ħ k Ģ . Posag Ň ony Sivert

przeznaczył na zakup wi ħ kszej ilo Ļ ci ziemi i lasu, pomno Ň ył te Ň liczb ħ inwentarza. Z czasem

Stornes stało si ħ jednym z najwi ħ kszych gospodarstw w okolicy, a jego wła Ļ ciciele cieszyli

si ħ szacunkiem s Ģ siadów, chocia Ň mo Ň e nikt ich specjalnie nie lubił.

Ludzie nie mieli Sivertowi wiele do zarzucenia, uwa Ň ali raczej, Ň e jest bezwolnym

pionkiem w r ħ kach władczej Ň ony. Niewielu te Ň wierzyło, Ň e jest z ni Ģ szcz ħĻ liwy, mimo do-

statku. Z Beret mało kto utrzymywał bli Ň sze stosunki, chyba Ň e było to ju Ň absolutnie

konieczne. Wi ħ kszo Ļę znajomych z trudem znosiła krytyczne spojrzenie i zło Ļ liwe ko-

mentarze. Do wielkiej rzadko Ļ ci nale Ň ały przypadki, Ň e Beret zamieniła z kim Ļ par ħ

Ň yczliwych słów. Prawie nikt nie wyra Ň ał si ħ o niej ciepło, a ona sama sprawiała wra Ň enie, Ň e

na nikim jej nie zale Ň y i nikogo nie potrzebuje.

Johan Stornes, dziedzic maj Ģ tku i oczko w głowie matki, uwa Ň any był przez ludzi ze wsi

za człowieka słabego charakteru. Lata mijały, a on kr ħ cił si ħ po obej Ļ ciu, wydawał si ħ

oci ħŇ ały i niezbyt rozgarni ħ ty. I nie ma si ħ czemu dziwi ę , plotkowano w okolicy, kiedy par ħ

osób miało okazj ħ zebra ę si ħ nad kubkiem kawy czy piwa. Nie ma si ħ czemu dziwi ę , bo

przecie Ň niełatwo by ę innym pod okiem takiej matki jak Beret. Niektórzy uwa Ň ali, Ň e skoro

Johan nigdy nie potrafi si ħ matce postawi ę , to jest pewnie bardziej gamoniowaty, ni Ň na to

wygl Ģ da. Bo to przecie Ň on miał obj Ģę gospodarstwo i zadba ę o dalszy rozwój rodu, czas wi ħ c

najwy Ň szy, by okazał wreszcie jak ĢĻ inicjatyw ħ . Johan jednak niezmiennie robił, co mu matka

kazała, zdumiewaj Ģ co bierny i pozbawiony wyrazu. Niewielu udało si ħ nawi Ģ za ę z nim

kontakt, a ju Ň chyba nikt nie mógłby powiedzie ę , Ň e go zna.

- Je Ļ li kiedykolwiek jaka Ļ panna zechce za niego wyj Ļę , zrobi to jedynie dla pieni ħ dzy i

pozycji - szeptały kobiety, którym zdarzyło si ħ pracowa ę w Stornes i które za nic nie

chciałyby tam wróci ę . - Co to za kawaler, ani na niego popatrze ę , ani, ech, pod ka Ň dym innym

wzgl ħ dem te Ň nic specjalnego. Ponury i milkliwy, a w obecno Ļ ci kobiet zachowuje si ħ bez

poj ħ cia, jak jaki Ļ głupek. I która to by chciała si ħ za takiego wyda ę , zwłaszcza gdy pomy Ļ le ę ,

Ň e za te Ļ ciow Ģ b ħ dzie miała Beret? Ani dobrobyt, ani pozycja nic tu nie pomog Ģ . Je Ļ li

znajdzie si ħ w ko ı cu jaka Ļ kandydatka, to tylko z musu zgodzi si ħ na mał Ň e ı stwo z tym

dziedzicem.

Tak wi ħ c Johan dobijał czterdziestki i jak dotychczas Ň adna panna nie zgodziła si ħ

sprowadzi ę do Stornes jako młoda gospodyni. Zreszt Ģ nikt te Ň nie był pewien, czy Johan

wiele panien pytał o zgod ħ . Nie ulegało jednak w Ģ tpliwo Ļ ci, Ň e pr ħ dzej czy pó Ņ niej musi

sobie Ň on ħ znale Ņę . Beret przecie Ň chciała, Ň eby ród trwał równie Ň w przyszło Ļ ci, cho ę

kandydatce na Ň on ħ łatwiej byłoby chyba przecisn Ģę si ħ przez ucho igielne, ni Ň zdoby ę

uznanie przyszłej te Ļ ciowej. Johan ze swej strony przyjmie ka Ň d Ģ , jak Ģ matka mu znajdzie,

uwa Ň ali ludzie. Zawsze przecie Ň był jej podporz Ģ dkowany.

- Ciekawe, kogo w ko ı cu Beret uzna za odpowiedni Ģ Ň on ħ dla swojego syna? -

zastanawiali si ħ wszyscy w okolicy.

Nigdy dotychczas nie było nawet plotek o Johanie i jakiej Ļ pannie, wi ħ kszo Ļę my Ļ lała

jednak podobnie jak jego s Ģ siad na weselu, Ň e czasu Johan ma coraz mniej. A mo Ň e z tym

Johanem co Ļ nie w porz Ģ dku? Kobiety stawały blisko siebie z pochylonymi głowami i

szeptały, m ħŇ czy Ņ ni byli bardziej dosadni, je Ļ li rozmowa zeszła na dziedzica Stornes. Czy to

mo Ň liwe, Ň eby Johan nie był w stanie zbli Ň y ę si ħ do kobiety? Gdyby tak, byłby wielki

skandal. Beret nigdy by si ħ do czego Ļ takiego nie przyznała. I gdyby nawet tak było, i tak by

go o Ň eniła, fantazjowali i chichotali zło Ļ liwie.

Weselny posiłek ci Ģ gn Ģ ł si ħ długo, jak to zwykle bywa przy tego rodzaju okazjach. W

ko ı cu w izbie zrobiło si ħ niezno Ļ nie gor Ģ co, a zupa mi ħ sna, któr Ģ podano, jeszcze bardziej

rozgrzewała go Ļ ci. Johan musiał raz po raz wyci Ģ ga ę z kieszeni wielk Ģ chustk ħ i ociera ę

czerwon Ģ od upału twarz, po której pot spływał strumieniami. Ostry odór potu, tabaki i

cierpkiego dymu z fajek mieszał si ħ z woni Ģ jedzenia i wywoływał w nim mdło Ļ ci. Pragn Ģ ł

wsta ę i wyj Ļę , ale w porz Ģ dnym towarzystwie nie wolno si ħ tak zachowywa ę . A ju Ň na pewno

nie wolno, je Ļ li pochodzi si ħ ze Stornes.

Pospiesznie zerkał w stron ħ rodziców, których posadzono przy stole dla go Ļ ci

honorowych. Matka siedziała sztywna i wyprostowana, sprawiała wra Ň enie, Ň e nie czuje

gor Ģ ca, wyniosła jak zawsze. Czujnym wzrokiem obserwowała zgromadzonych, niczym

jastrz Ģ b, który czai si ħ po zdobycz. I w jakim Ļ sensie tak wła Ļ nie było. W towarzystwach, w

których znajdowały si ħ córki bogatych gospodarzy, Beret nieustannie wypatrywała przyszłej

synowej. Dotychczas jednak Ň adnej nie znalazła.

Ojciec, zdaje si ħ , zd ĢŇ ył ju Ň wypi ę wi ħ cej, ni Ň obyczaj dozwalał, i dla odmiany wygl Ģ dał

na rozlu Ņ nionego, o Ň ywiony rozmawiał z s Ģ siadami. Długo to nie potrwa, my Ļ lał Johan.

Jak tylko obiad dobiegnie ko ı ca, zaraz dostanie od matki ostr Ģ reprymend ħ i zostanie

usadzony w nielicznej grupie abstynentów obecnych na weselu. Je Ļ li o niego chodzi, rado Ļę

na tym si ħ sko ı czy, b ħ dzie si ħ pl Ģ tał bez sensu, milcz Ģ cy, po Ļ ród smutnych, trze Ņ wych

chłopów, dopóki nie nadejdzie czas powrotu do domu.

W ko ı cu zacz ħ to wstawa ę od stołu. Johan czuł, Ň e przepocona koszula lepi mu si ħ do

pleców, podniósł si ħ pospiesznie i wyszedł z izby. Gł ħ boko zaczerpn Ģ ł powietrza. Na

dziedzi ı cu ludzie zbierali si ħ w grupy, rozmowy były coraz bardziej o Ň ywione. Kiedy

zobaczył, Ň e przed wygódk Ģ koło obory ustawiła si ħ długa kolejka oczekuj Ģ cych, pobiegł za

spichlerz, by tam sobie ul Ň y ę . Tego piwa było jednak troch ħ za du Ň o, pomy Ļ lał. Czuł, Ň e kr ħ ci

mu si ħ w głowie.

W drodze powrotnej na podwórze znowu zobaczył Mali. Szła do budynku, w którym

przygotowywano jedzenie przy takich okazjach jak ta, kiedy do dworu zje Ň d Ň ało mnóstwo

ludzi. Mali niosła dwa du Ň e wiadra z wod Ģ i Johan, zanim zdał sobie spraw ħ z tego, co robi,

podbiegł i powiedział, Ň e jej pomo Ň e. Pomy Ļ lał zakłopotany, Ň e chyba przez to piwo w ogóle

z ni Ģ rozmawia. Na ogół nie był typem, który si ħ narzuca, a ju Ň Ň eby rozmawia ę ze słu ŇĢ c Ģ , to

chyba tylko w razie oczywistej konieczno Ļ ci. Gdyby matka mnie teraz zobaczyła, byłaby

bardzo niezadowolona, przemkn ħ ło mu przez my Ļ l i pospiesznie rozejrzał si ħ po podwórzu.

Na szcz ħĻ cie ani ojca, ani matki nigdzie nie było.

- Dam sobie rad ħ sama - odparła Mali, kiedy chciał wzi Ģę od niej wiadra. - Jeste Ļ przecie Ň

go Ļ ciem.

ņ adna odpowied Ņ nie przyszła mu do głowy, wiadra jednak wzi Ģ ł. Przypadkiem dotkn Ģ ł

dłoni Ģ chłodnej r ħ ki dziewczyny i przenikn Ģ ł go dreszcz. Oszołomiony poszedł za ni Ģ . To

musi by ę piwo, my Ļ lał. Piwo i upał. Kiedy jednak w mrocznym pomieszczeniu wpiła w niego

te swoje br Ģ zowe oczy, uznał, Ň e to jednak co Ļ innego. W jaki Ļ niezwykły sposób ta młoda

istota pozbawiła go siły. Sprawiła, Ň e kolana si ħ pod nim uginały i poczuł dziwne ssanie w

podbrzuszu. ņ adna kobiety nigdy takich odczu ę w nim nie wzbudziła. Postawił wiadra, stał i

patrzył na ni Ģ , jak wlewa wod ħ do Ň elaznego kociołka zawieszonego nad paleniskiem. Mali

miała opalon Ģ skór ħ , wida ę było, Ň e pracuje na dworze. Podwin ħ ła r ħ kawy bluzki, Ň eby si ħ

nie zamoczyły, i dostrzegł, Ň e delikatny puszek na r ħ kach spłowiał od sło ı ca. Ogarn ħ ło go

nagłe i bardzo intensywne pragnienie, by dotkn Ģę jej skóry.

- Dzi ħ kuj ħ za pomoc - powiedziała. Spojrzała na niego jeszcze raz, po czym znowu

odwróciła si ħ do paleniska.

Zrozumiał, Ň e dała mu w ten sposób znak, i Ň powinien sobie i Ļę , mimo to nadal stał w

bezruchu.

- Ty jeste Ļ Mali, prawda?

Kiwn ħ ła głow Ģ i zdj ħ ła czepek. Ogie ı płon Ģ ł pod Ň elaznym kociołkiem, było bardzo

gor Ģ co i włosy Mali nad karkiem zrobiły si ħ zupełnie mokre od potu. Gruby warkocz si ħ

rozplótł i uwolniony spod czepka, ci ħŇ ko opadł na plecy. Kilka kosmyków zwijało si ħ mi ħ kko

przy uszach.

W głowie Johana huczało. Serce tłukło si ħ pod mokr Ģ od potu koszul Ģ i czuł, Ň e lepi Ģ mu

si ħ dłonie. Na moment przymkn Ģ ł oczy, ale kiedy je znowu otworzył, ona nadal stała przed

nim, jeszcze pi ħ kniejsza i bardziej godna po ŇĢ dania ni Ň przed zamkni ħ ciem oczu. Znowu

pojawiło si ħ to intensywne pragnienie, by jej dotkn Ģę . Poczu ę delikatn Ģ skór ħ przy swojej,

poruszy ę jedwabiste loki nad jej uszami. Odnale Ņę jej usta...

Pó Ņ niej nigdy nie mógł sobie przypomnie ę , co go skłoniło, Ň eby tak si ħ zachowa ę . Zrobił

szybko dwa kroki w stron ħ paleniska, obj Ģ ł ramieniem szczupł Ģ tali ħ i gor Ģ czkowo

przyci Ģ gn Ģ ł dziewczyn ħ do siebie. Wyczuwał, Ň e jej ciało sztywnieje, stawia opór, mimo to

trzymał je mocno i z całej siły przyciskał wargi do ust Mali. Były słodkie, a oddech

dziewczyny łaskotał go w policzek. Czuł, jak pr ħŇĢ si ħ jej mocne piersi, i ogarn ħ ło go

podniecenie.

Policzek, jaki mu wymierzyła, sprawił, Ň e Johan zatoczył si ħ oszołomiony. Jej brunatne

oczy pociemniały i miotały błyskawice.

- My Ļ l ħ , Ň e najlepiej b ħ dzie, jak sobie pójdziesz - sykn ħ ła lodowato.

Johan odchrz Ģ kn Ģ ł i przeci Ģ gn Ģ ł r ħ k Ģ po głowie, jakby sprawdzał, czy jego rzadkie włosy

si ħ nie potargały. Czuł si ħ upokorzony, ale zdawał sobie spraw ħ z tego, Ň e si ħ wygłupił. To

ostatnie uczucie wzbudziło w nim gniew.

- Czy wiesz, kim jestem, dziewczyno? - wybełkotał. - Jestem dziedzicem maj Ģ tku Stornes

i byle kto nie b ħ dzie mnie popychał. A ju Ň na pewno nie słu ŇĢ ca, taka jak ty.

Pogardy w jej wzroku nie mo Ň na było mylnie zrozumie ę .

Boge Anne-Lise - Grzech pierworodny 01 - Fatalne spotkanie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: