Boge Anne-Lise - Grzech pierworodny 03 - Wyznanie.pdf - Grzech pierworodny - dargoa

Anne–Lise Boge

GRZECH PIERWORODNY III

WYZNANIE

Wydarzenia przedstawione w serii powie Ļ ciowej „Grzech pierworodny" rozgrywaj Ģ si ħ w

gospodarstwie nale ŇĢ cym do rodziny mojej matki. Dwór, przyroda, postaci i tło kulturowe s Ģ

autentyczne. Chciałabym jednak zaznaczy ę , Ň e ani ludzie, ani cała historia opisana w serii nie

maj Ģ Ň adnego zwi Ģ zku z rzeczywisto Ļ ci Ģ . To powstało w mojej wyobra Ņ ni.

Anne-Lise Boge

Einarowi z miło Ļ ci Ģ

ROZDZIAŁ 1.

Tego dnia, kiedy Eline Innstad była składana do grobu na wieczny spoczynek, nad górami

przepływały szare i ci ħŇ kie deszczowe chmury. Jest tak, jak powinno, my Ļ lała Mali, siedz Ģ c

na ko Ļ cielnej ławie. Bo to wcale nie jest dobry dzie ı . Ludzie ze Stornes siedzieli mniej wi ħ cej

po Ļ rodku ko Ļ cioła. Mali ze swojego miejsca widziała pochylony nisko kark Bengta w

pierwszej ławce. Przed wej Ļ ciem tutaj członkowie jej rodziny serdecznie Ļ ciskali r ħ ce

mieszka ı ców Innstad. Halldis Innstad zalewała si ħ łzami, a m ĢŇ podtrzymywał j Ģ troch ħ

niezdarnie za ramiona.

- Dzi ħ kujemy ci za wszystko, co dla nas zrobiła Ļ tego... okropnego dnia - Halldis zaniosła

si ħ szlochem i obj ħ ła Mali. - Co my by Ļ my pocz ħ li bez ciebie?

- Ech, to nic specjalnego - westchn ħ ła Mali cicho. Siedziała wpatrzona w przystrojon Ģ

kwiatami trumn ħ i my Ļ lała, jakie bezsensowne jest to, Ň e Eline i jej dziecko musieli Ň ycie

zło Ň y ę w ofierze. Przecie Ň i doktor, i cała rodzina, a ju Ň zwłaszcza Bengt, powinni byli

zauwa Ň y ę , Ň e dzieje si ħ co Ļ złego. Eline jednak swoim zwyczajem nie chciała zwraca ę na

siebie niczyjej uwagi ani robi ę kłopotu. Dlatego sygnały ostrzegawcze zostały zlekcewa Ň one.

Jedyne, co dawało Mali jak ĢĻ pociech ħ , to wiara, Ň e ostatnie minuty Eline były szcz ħĻ liwe.

Mo Ň e nawet najszcz ħĻ liwsze w całym jej Ň yciu. Te mianowicie chwile, gdy Eline stwierdziła,

Ň e Bengt jest przy jej łó Ň ku, i potem, kiedy j Ģ obejmował i mówił, Ň e j Ģ kocha. Mali nigdy nie

zapomni tego niezwykłego blasku, jakim emanowała wówczas twarz umieraj Ģ cej. Bo Ň e drogi,

jak ona musiała kocha ę tego drania, my Ļ lała teraz Mali. I to mimo wszystkich podłych rzeczy,

jakie jej zrobił od chwili, gdy przybyła do tego dworu. Wbrew wszystkiemu Eline go kochała,

a Ň do samej Ļ mierci.

Taka mo Ň e pewnie by ę miło Ļę . Najwi ħ ksze szcz ħĻ cie, jakie Eline dane było prze Ň y ę , to

owa krótka chwila, gdy uwierzyła, Ň e Bengt jednak j Ģ kochał. Mój Bo Ň e, có Ň to za

nadzwyczajne szcz ħĻ cie, my Ļ lała Mali cierpko. Tym bardziej, Ň e nie było wcale tak, jak Eline

s Ģ dziła, ale tego nie mogła ju Ň zauwa Ň y ę . Skonała z wiar Ģ w miło Ļę i Bogu dzi ħ ki. To akurat

nie wszystkim zostało dane.

Mali poszła do Innstad, kiedy Eline kładziono do trumny. Nie uroniła ani jednej łzy, robiła

po prostu, co powinna, milcz Ģ ca i spokojna. Na Ň al przyjdzie czas, kiedy znajdzie si ħ w łó Ň ku

z Małym Sivertem przy boku. Wtedy b ħ dzie opłakiwa ę Eline tak, jak niegdy Ļ opłakiwała

swoj Ģ przyjaciółk ħ Kristine i tak jak cz ħ sto opłakuje własny los. Ale da ę si ħ pokona ę czy

ust Ģ pi ę , o tym nigdy nawet nie pomy Ļ lała. Teraz ju Ň nie. Raczej wprost przeciwnie! Zdała

sobie spraw ħ , Ň e je Ļ li ma prze Ň y ę jako kobieta i zachowa ę swoj Ģ ludzk Ģ godno Ļę , musi by ę

silniejsza ni Ň wszyscy m ħŇ czy Ņ ni razem wzi ħ ci i nigdy si ħ nie poddawa ę . Nie da ę si ħ Ļ ci Ģ gn Ģę

w dół, nawet je Ļ liby musiała cierpie ę tak, jak nikt nigdy cierpie ę nie powinien. Z czasem Mali

nauczyła si ħ tłumi ę uczucia i my Ļ li, kiedy Johan j Ģ poni Ň ał. Najcz ħĻ ciej zamykała oczy i

widziała wtedy przed sob Ģ dobr Ģ twarz Jo; próbowała nawet wyobra Ň a ę sobie, Ň e to on jest

tym m ħŇ czyzn Ģ , który... Nie zawsze to pomagało, sprawiało jednak, Ň e mogła jako Ļ

wytrzyma ę . I je Ļ li co Ļ sobie przysi ħ gała, to wła Ļ nie to, Ň e mianowicie Johan nigdy nie rzuci

jej na kolana. Teraz Mali wiedziała, Ň e jest siln Ģ i niezłomn Ģ kobiet Ģ , i to było bardzo dobre

uczucie. Nie miała ju Ň w Ģ tpliwo Ļ ci, Ň e z nich dwojga w tym mał Ň e ı stwie to ona jest

silniejsza. Chocia Ň to on w jakim Ļ sensie posiadał władz ħ . W ka Ň dym razie nad jej ciałem.

Po pogrzebie ludzie zebrali si ħ w Innstad. Wszyscy rozmawiali przyciszonymi głosami i

jedli, niewiarygodne, ile ci ludzie s Ģ w stanie zje Ļę i wypi ę . Mali sama prawie nic nie wzi ħ ła

do ust, siedziała w milczeniu obok Johana na twardej ławie. My Ļ lami wci ĢŇ wracała do

tamtego okropnego dnia, kiedy po raz ostatni była w tym domu, i czuła si ħ niemal chora. W

miar ħ upływu czasu w izbie robiło si ħ niezno Ļ nie duszno i gor Ģ co, cho ę na dworze dzie ı

wci ĢŇ był szary i zacinał rz ħ sisty deszcz.

Jak tylko to było mo Ň liwe, Mali wyszła z domu. Johanowi powiedziała, Ň e musi do ust ħ pu,

chocia Ň to nieprawda. Potrzebowała troch ħ samotno Ļ ci, powlokła si ħ wi ħ c w stron ħ pralni i

usiadła na kamieniu niewidocznym z domu. W ka Ň dym razie niewielu by j Ģ tu zobaczyło.

Niewielu pewnie odczuwało potrzeb ħ wyj Ļ cia w tak Ģ pogod ħ , a ci, którzy koniecznie musieli,

nie rozgl Ģ dali si ħ dookoła. Pochyleni, walcz Ģ c z deszczem i wiatrem, koncentrowali si ħ na

drodze do wygódki.

Nagle drgn ħ ła, słysz Ģ c za sob Ģ jaki Ļ szmer. Odwróciła si ħ gwałtownie i zobaczyła Bengta

wychodz Ģ cego zza naro Ň nika pralni. Musiał by ę na dworze ju Ň jaki Ļ czas, bo włosy kleiły mu

si ħ do głowy, a po twarzy spływały strugi wody. I wygl Ģ da jako Ļ tak szaro, my Ļ lała Mali,

przygl Ģ daj Ģ c mu si ħ uwa Ň nie. Ten zawsze roze Ļ miany, czaruj Ģ cy m ħŇ czyzna był teraz cieniem

samego siebie.

Nie mogła uwierzy ę , Ň e Ļ mier ę Eline tak bardzo dała mu si ħ we znaki. Mo Ň e on jednak

najbardziej Ň ałuje dziecka, pomy Ļ lała z bólem. Ju Ň prawie trzymał w ramionach dziedzica,

pierworodnego syna, i teraz znowu nie ma nic. Ale dla Bengta Innstada to pewnie nie Ň aden

problem znale Ņę now Ģ Ň on ħ i kolejn Ģ młod Ģ gospodyni ħ , rozmy Ļ lała. Wkrótce znowu b ħ dzie

taki sam jak zawsze.

- Przestraszyłem ci ħ ? - spytał, widz Ģ c, Ň e drgn ħ ła. - Przepraszam, nie miałem takiego

zamiaru. Ale te Ň chyba nie powinna Ļ tu siedzie ę w deszczu. Rozchorujesz si ħ .

Miała wra Ň enie, Ň e nawet jego głos si ħ zmienił i w oczach pojawiło si ħ co Ļ nowego, czego

Mali nie potrafiłaby nazwa ę . Nagle robił wra Ň enie starszego. Jakby dojrzał w ci Ģ gu tego

jednego tygodnia. Tak, tak mo Ň e by ę , my Ļ lała. Pr ħ dzej czy pó Ņ niej Ň ycie ka Ň dego dopadnie.

Nawet tacy jak Bengt Innstad si ħ nie wykr ħ c Ģ , cho ę on pewnie tak my Ļ lał, je Ļ li w ogóle

kiedykolwiek po Ļ wi ħ cił czemu Ļ takiemu cho ę jedn Ģ my Ļ l.

- Tobie mogłabym powiedzie ę to samo - rzekła, patrz Ģ c na niego. - Jeste Ļ przecie Ň

kompletnie przemoczony.

- Musiałem tylko na chwil ħ wyj Ļę - powiedział i przeci Ģ gn Ģ ł r ħ k Ģ po włosach, z których

lała si ħ woda. - W Ļ rodku o mało si ħ nie udusiłem. Wsz ħ dzie, gdzie si ħ obróc ħ , widz ħ Eline,

we wszystkich pokojach. Jakby za mn Ģ chodziła. Budz ħ si ħ w nocy i widz ħ j Ģ przy łó Ň ku. To

jest...

Nieoczekiwanie opadł na kamie ı obok Mali i zacz Ģ ł płaka ę . Oparł głow ħ na r ħ kach,

ramiona mu dr Ň ały. Mali była całkiem sztywna. Nie umiała sobie przypomnie ę , czy

kiedykolwiek widziała, Ň eby dorosły m ħŇ czyzna płakał, i robiło to na niej wielkie wra Ň enie.

Mo Ň e równie Ň dlatego, Ň e to był Bengt. Nie przypuszczała nigdy, Ň e on potrafi co Ļ wi ħ cej, ni Ň

tylko Ļ mia ę si ħ , korzysta ę z Ň ycia i uwodzi ę kobiety. Dlatego nie rozumiała, Ň e on reaguje tak

gwałtownie. Bo to, co si ħ teraz rozgrywało przed jej oczyma, nie było gr Ģ . Bengt był

naprawd ħ zrozpaczony i nieszcz ħĻ liwy.

Wolno wyci Ģ gn ħ ła r ħ k ħ i poło Ň yła mu j Ģ na karku.

- Bengt - powiedziała cicho. - To minie z czasem, musisz tylko poczeka ę .

- Nie - odparł stanowczo, patrz Ģ c na ni Ģ z uporem. Oczy miał czarne, bez blasku. - Nie, to

nie minie, bo ja nie zd ĢŇ yłem prosi ę Eline o wybaczenie. Ale gdyby wszystko poszło dobrze,

to o Ň adne wybaczenie nawet bym jej nie prosił. Bo przecie Ň ty wiesz, Mali, Ň e ja si ħ ni Ģ

nigdy nie przejmowałem. My Ļ lałem tylko o sobie, zawsze tak było. I wcale nie chciałem si ħ z

ni Ģ Ň eni ę . Wła Ļ ciwie to z Ň adn Ģ si ħ Ň eni ę nie chciałem - dodał cicho. - Nie my Ļ lałem po-

wa Ň nie o kobietach. Ale mój ojciec...

Mali siedziała w milczeniu i pozwalała mu mówi ę , ale wci ĢŇ trzymała r ħ k ħ na jego karku.

Dziwne, my Ļ lała. Oto siedz ħ tu i pocieszam m ħŇ czyzn ħ , który zniszczył Ň ycie swojej Ň onie

oraz mojej siostrze. Tego, do którego powinnam chyba odczuwa ę nienawi Ļę . Nie mogła

jednak inaczej. Nie była w stanie przyczynia ę mu wi ħ cej bólu, Ň ycie i tak obeszło si ħ z nim

okrutnie.

- Bardzo wiele naprawiłe Ļ dzi ħ ki temu, Ň e byłe Ļ przy niej w ostatniej chwili i przytulałe Ļ

j Ģ - powiedziała w ko ı cu. - Ja wiem, Ň e nie przejmowałe Ļ si ħ Eline, ona sama te Ň o tym

wiedziała. Cierpiała z tego powodu, bo bardzo ci ħ kochała. Wiedziałe Ļ o tym? Ale kiedy

potem, w ostatniej godzinie byłe Ļ tam, i mówiłe Ļ , Ň e j Ģ kochasz, to ona... ona była bardzo

szcz ħĻ liwa. Bo przecie Ň to wła Ļ nie jej mówiłe Ļ , prawda? Dzi ħ ki temu Eline umierała

szcz ħĻ liwa.

- Szcz ħĻ liwa, bo j Ģ okłamałem - j ħ kn Ģ ł zdławionym głosem. - Powinna Ļ wiedzie ę , Ň e

siedziałem przy niej i kłamałem.

- Czasami to bywa jedyna rzecz, któr Ģ mo Ň na zrobi ę - rzekła Mali spokojnie. - Jedyne, co

teraz ma znaczenie, to to, Ň e ona umarła, wierz Ģ c, Ň e j Ģ kochasz. A czy kłamałe Ļ , czy mówiłe Ļ

prawd ħ , to ju Ň niewa Ň ne.

- Dla mnie to wa Ň ne! - zawołał. - Siedziałem tam z moj Ģ umieraj Ģ c Ģ Ň on Ģ w ramionach i

zdawałem sobie spraw ħ , jakiego rodzaju Ň ycie ona miała od chwili, kiedy przyszła do naszego

domu, bo ja po prostu nie zwracałem na ni Ģ uwagi, nic mnie nie obchodziła. Ja nigdy si ħ

nikim nie przejmowałem, tylko sob Ģ - powtórzył ochrypłym głosem. - Zajmowałem si ħ tylko

sob Ģ , dopóki nie zmusili mnie, Ň ebym si ħ o Ň enił, a potem to my Ļ lałem ju Ň tylko o tym, Ň eby

mie ę dziedzica. I ona oddała Ň ycie wła Ļ nie za to...

- Jestem pewna, Ň e ci wybaczyła, tam, gdzie teraz jest - powiedziała Mali i otarła oczy

wierzchem dłoni. Twarz miała mokr Ģ i zimn Ģ .

- Bardzo bym chciał w to wierzy ę - westchn Ģ ł Bengt i chwycił j Ģ za r ħ k ħ . - Tylu jest

jednak ludzi, których powinienem prosi ę o wybaczenie - powiedział, spuszczaj Ģ c wzrok. -

Chocia Ň tamci nie oddali za mnie Ň ycia.

Mali słuchała nieporuszona i zastanawiała si ħ , czy w Ļ ród nich znalazłaby si ħ te Ň

Margrethe.

Ale Bengt siedział w milczeniu, pogr ĢŇ ony we własnych my Ļ lach.

- Człowiek nie musi umiera ę , by po Ļ wi ħ ci ę własne Ň ycie - stwierdziła nagle cicho.

On gwałtownie podniósł wzrok. Ich oczy si ħ spotkały. Bengt pierwszy odwrócił głow ħ .

Mali wstała, strz Ģ sn ħ ła wod ħ z włosów i sukni.

- Powiniene Ļ wróci ę do domu i zmieni ę ubranie - powiedziała. - Bo jak nie, to si ħ

przezi ħ bisz.

- I jakie to ma znaczenie? - spytał, ale równie Ň wstał.

- Daj spokój! - Głos Mali zabrzmiał nieoczekiwanie ostro. - To Eline umarła, nie ty. I nie

staniesz si ħ lepszym człowiekiem, je Ļ li b ħ dziesz si ħ tylko nad sob Ģ u Ň alał. Powiniene Ļ by ę

nareszcie dorosły, Bengt. Ju Ň czas najwy Ň szy. Tylko wtedy mo Ň e si ħ okaza ę , Ň e Eline nie

umarła na pró Ň no.

Odwróciła si ħ i poszła do domu.

Ów Ň ałobny nastrój, który dr ħ czył Mali w czasie pogrzebu Eline, nie chciał jej opu Ļ ci ę

przez cał Ģ jesie ı . Zreszt Ģ pogoda te Ň robiła swoje. Dzie ı po dniu mokra mgła przemieszczała

si ħ nad górami i jedna ulewa nast ħ powała po drugiej. Było nieprzyjemnie i w domu, i na

dworze. Mokro, wietrznie, zimno.

- Czy ty ju Ň zawsze b ħ dziesz chodzi ę z tak Ģ ponur Ģ twarz Ģ ? - spytał zirytowany Johan,

gdy obudzili si ħ oboje którego Ļ , równie szarego jak poprzednie, poranka. - Eline nie była

twoj Ģ krewn Ģ ani nawet jej specjalnie dobrze nie znała Ļ ...

- Eline była człowiekiem - odparła Mali ze zło Ļ ci Ģ . - Na dodatek wyj Ģ tkowo dobrym

człowiekiem, a w Innstad nie zaznała wiele szcz ħĻ cia. I je Ň eli my Ļ lisz, Ň e mo Ň na tak po prostu

zapomnie ę to, co prze Ň yłam tamtego dnia, kiedy ona umierała, to bardzo si ħ mylisz.

- Tak, ty wła Ļ nie taka jeste Ļ - warkn Ģ ł cierpko. - Dla innych to masz du Ň o współczucia i

dobre słowa. Ale Ň e do swojego m ħŇ a odwracasz si ħ plecami, to ci ħ nie obchodzi, nie masz

Ň adnych wyrzutów sumienia.

- A jaki to dobry dla mnie jest ten m ĢŇ ? - spytała Mali cicho. - Czy ty byłe Ļ wobec mnie

inny? Gdyby Ļ okazywał mi szacunek i czuło Ļę tak Ģ , jak okazujesz swojemu synowi, to

inaczej wygl Ģ dałoby Ň ycie w tym dworze. Ale ty si ħ do swojej Ň ony odnosisz po prostu

haniebnie, sam chyba to rozumiesz, no nie? Ty tylko bierzesz i bierzesz; rzucasz si ħ na mnie,

najwyra Ņ niej lubisz sprawia ę mi ból. Mo Ň esz by ę pewien, Ň e niełatwo jest na co Ļ takiego

odpowiada ę dobrem.

- Nie zwalaj winy na mnie, ty trollu! Gdyby Ļ mnie cho ę raz przyj ħ ła tak, jak kobieta

przyjmuje m ħŇ a, to nie potrzebowałbym bra ę ci ħ wbrew twojej woli. Ale ty... Wiedz, Ň e to

wszystko dzieje si ħ nie tylko z mojej winy.

- To widocznie zapomniałe Ļ , Ň e ja nigdy nie chciałam by ę gospodyni Ģ w Stornes, ja si ħ tu

nie prosiłam, nie chciałam by ę twoj Ģ Ň on Ģ - powiedziała Mali lodowatym tonem, patrz Ģ c mu

prosto w oczy. - Trzeba było znale Ņę sobie inn Ģ młod Ģ gospodyni ħ . Tak Ģ , co by ci ħ chciała i

mo Ň e nawet kochała. Przynajmniej bardziej, ni Ň ja bym kiedykolwiek mogła - dodała cierpko.

- Ja ci powiedziałam „nie", tyle chyba pami ħ tasz? Ty jednak zmusiłe Ļ swojego ojca, Ň eby

otworzył portfel i kupił mnie tak, jak ludzie kupuj Ģ krow ħ !

Czuła, Ň e poczerwieniała z gniewu, łzy cisn ħ ły jej si ħ do oczu. Ale łez Johan widzie ę nie

powinien. Jej łzy nie s Ģ dla niego. W ogóle nic z niej nie jest dla niego.

- Mimo wszystko jednak mogło nam si ħ jako Ļ uda ę - powiedziała Mali nieco spokojniej. -

Bo ja chciałam da ę naszemu mał Ň e ı stwu szans ħ , skoro ju Ň tak si ħ uło Ň yło, Ň e zostali Ļ my

sobie po Ļ lubieni. Ale ty...

Wspomnienia były takie silne, Ň e Mali z trudem łapała powietrze.

- Ty wiedziałe Ļ , Ň e jestem dziewic Ģ , i wiedziałe Ļ , Ň e si ħ boj ħ . Mówisz, Ň e innym ludziom

okazuj ħ zainteresowanie i trosk ħ , ale ty za to nigdy nikomu innemu oprócz siebie nie

po Ļ wi ħ ciłe Ļ ani jednej my Ļ li. Nawet tamtej nocy - tej pierwszej - nie byłe Ļ w stanie zachowa ę

si ħ jak przyzwoity człowiek. Zawsze mówiłe Ļ , Ň e mnie kochasz, ale jak przyszło co do czego,

to rzuciłe Ļ si ħ na mnie jak jaki Ļ buhaj. I niech ci si ħ nie wydaje, Ň e ja tego nie pami ħ tam.

Johan cisn Ģ ł jej w twarz swoj Ģ koszul ħ , wzrok mu pociemniał.

- Jak długo jeszcze b ħ dziesz mi wytyka ę t ħ pierwsz Ģ noc? Bo taka cnotliwa i niewinna to

wcale nie była Ļ . Zanim ja ci ħ wzi Ģ łem, pozwalała Ļ si ħ chłopom podszczypywa ę . Ale dla

ciebie to bardzo wygodne zwali ę na mnie win ħ za wszystko i mo Ň esz sobie by ę zimnym

trollem, Ň eby nie wiem co. ņ eby nie to, Ň e w ko ı cu była Ļ w stanie da ę mi syna, to...

- To co? - spytała Mali i poczuła, Ň e serce wali jej jak młotem. - To wtedy by Ļ mnie

wymienił na inn Ģ ? To chcesz mi powiedzie ę ?

Johan nie odpowiedział, dalej si ħ ubierał.

- Jedno powinna Ļ sobie zapami ħ ta ę - wysyczał po chwili milczenia, wpijaj Ģ c w ni Ģ wzrok.

- Jak bym si ħ kiedy Ļ dowiedział, Ň e próbujesz z kim Ļ innym za moimi plecami... Jak bym si ħ

kiedy Ļ dowiedział, Ň e pozwalasz jakiemu Ļ m ħŇ czy Ņ nie... ja si ħ nie dziel ħ z nikim tym, co jest

moje - dodał z naciskiem.

Oczy Johana zrobiły si ħ ciemne, czaiło si ħ w nich co Ļ gro Ņ nego. Ten człowiek łatwo mo Ň e

straci ę panowanie nad sob Ģ , pomy Ļ lała Mali. I znowu doznała tego dławi Ģ cego strachu.

Widocznie babka znała Johana lepiej ni Ň ktokolwiek inny. Ona ju Ň dawno wiedziała, Ň e jej

wnuk mo Ň e by ę niebezpieczny, nie tylko zdolny do zadawania bólu, je Ļ li przewa Ň y w nim

zazdro Ļę i ch ħę zemsty. On si ħ nigdy nie mo Ň e dowiedzie ę prawdy o Jo i Małym Sivercie,

pomy Ļ lała po raz nie wiadomo który. Nie tylko ze wzgl ħ du na ni Ģ , ale przede wszystkim ze

wzgl ħ du na synka. Bo nagle zdała sobie spraw ħ z tego, Ň e je Ļ li Johan raz zostanie

doprowadzony do granicy cierpliwo Ļ ci, to nie oszcz ħ dzi ju Ň nikogo. Ani jej, ani jej b ħ karta...

Kiedy w ko ı cu w listopadzie spadł Ļ nieg, nastrój jakby si ħ poprawił. Pewnego ranka, kiedy

Mali rozsun ħ ła firanki w pokoju na poddaszu, zobaczyła, Ň e wokół jest biało i pi ħ knie. Było

tak czysto, Ň e musiała mru Ň y ę oczy. Zbli Ň ały si ħ kolejne Ļ wi ħ ta Bo Ň ego Narodzenia, ale Mali

nie bardzo si ħ z tego cieszyła. Dzi ħ ki Małemu Sivertowi w domu i tak b ħ dzie jednak rado Ļ nie,

bo to dziecko cieszy si ħ z ka Ň dego nowego dnia. Nieustannie zajmowało go co Ļ nowego, do

czego Ļ miał si ħ rado Ļ nie, a wszystkim poprawiały si ħ humory. Tym razem na pewno b ħ dzie to

Ļ nieg, pomy Ļ lała Mali i ju Ň zacz ħ ła si ħ u Ļ miecha ę . No i z pewno Ļ ci Ģ chłopczyk b ħ dzie

pomagał w Ļ wi Ģ tecznych przygotowaniach. Malec był we wszystkich miejscach

równocze Ļ nie. Jak ju Ň raz nauczył si ħ chodzi ę , był niezmordowany. Sam te Ň biegał do domu

dziadków, co oni przyjmowali z wielk Ģ rado Ļ ci Ģ i nigdy nie byli nim zm ħ czeni. Mali nie

potrafiła sobie przypomnie ę , Ň eby Beret chocia Ň raz okazała niezadowolenie z wizyty wnuka,

nawet je Ļ li przychodził w porze poobiedniej drzemki. Kładli go wtedy na tapczanie, obok

dziadka, a malec za Ļ miewał si ħ do rozpuku, kiedy Sivert okrywał gazet Ģ głow ħ i sobie, i

jemu. Beret na widok chłopca zrywała si ħ z fotela na biegunach i przynosiła ciasteczka. Mali

wci ĢŇ nie mogła si ħ nadziwi ę , Ň e kto Ļ mo Ň e mie ę dwie a Ň tak ró Ň ne osobowo Ļ ci jak Beret.

Gdyby te Ļ ciowa do wszystkich odnosiła si ħ tak jak do wnuka, mo Ň na by j Ģ nawet lubi ę ,

my Ļ lała cz ħ sto. W ka Ň dym razie nie ba ę si ħ jej. Na widok dziecka surowa twarz babki ła-

godniała, a w oczach pojawiało si ħ Ļ wiatło i Ň ycie. Nikt jednak poza Małym Sivertem nie

potrafił tego dokona ę , cho ę Beret nie była ju Ň teraz taka ostra w stosunku do pozostałych

domowników. Mo Ň e zreszt Ģ dlatego, Ň e przyj ħ ła do wiadomo Ļ ci, i Ň nie ma ju Ň w obej Ļ ciu

całej władzy, chocia Ň do wielu spraw nadal si ħ wtr Ģ ca.

W Bo Ň e Narodzenie mieszka ı cy Innstad nie przyszli na tradycyjne przyj ħ cie w drugi dzie ı

Ļ wi Ģ t. Chcieli sp ħ dzi ę ten czas sami, w skupieniu i wszyscy to rozumieli. Przyj ħ cie było

zreszt Ģ te Ň jakby cichsze ni Ň zazwyczaj. Go Ļ cie bardziej zamy Ļ leni. Ludzie s Ģ dziwni, my Ļ lała

Mali. Za Ň ycia Eline nikt specjalnie uwagi na ni Ģ nie zwracał. I raczej nie mieli o niej do

powiedzenia za du Ň o dobrego. A teraz, kiedy umarła, wprost nie ma miary na wspominanie

wszelkich dobrych cech młodej kobiety. A jak si ħ wszyscy u Ň alali nad nieszcz ħ snym młodym

wdowcem! ņ ałoba go kompletnie złamała, opowiadali, wzdychaj Ģ c, i z Ň alem potrz Ģ sali gło-

wami. Wszyscy widzieli, jak cierpiał, zarówno na pogrzebie, jak i potem. Mali nie przył Ģ czała

si ħ do tego Ň ałobnego chóru. Wci ĢŇ nie mogła si ħ pozby ę wra Ň enia, Ň e Bengt mimo wszystko

najbardziej Ň ałuje siebie, nienawykły do tego, by Ň ycie stawiało mu opór.

Boge Anne-Lise - Grzech pierworodny 03 - Wyznanie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: