KNSiA_cw_6.pdf

(102 KB) Pobierz

KNSiA_cw_6

Narysować wykresy sił przekrojowych w podanej ramie.

1. Obliczenie reakcji.

Sprawdzenie:

6870762.051.png

6870762.062.png

6870762.069.png

6870762.070.png

6870762.001.png

6870762.002.png

6870762.003.png

6870762.004.png

6870762.005.png

6870762.006.png

6870762.007.png

6870762.008.png

6870762.009.png

6870762.010.png

6870762.011.png

6870762.012.png

6870762.013.png

6870762.014.png

6870762.015.png

6870762.016.png

6870762.017.png

2. Wykresy sił przekrojowych. Wykresy sił przekrojowych rysujemy na trzech rysunkach,

oddzielnie moment zginający, siła poprzeczna i siła podłuŜna. ZaleŜności róŜniczkowe

pomiędzy siłami przekrojowymi są spełnione równieŜ w ramach i wszystkie wynikające stąd

zasady rysowania wykresów są takie same jak dla belek.

Stosujemy tą samą konwencję znakowania co w belkach, przy czym dla prętów ukośnych,

bądź słupów układ naleŜy obrócić jak na rysunku poniŜej.

Aby przyjąć znak momentu zginającego naleŜałoby wyróŜnić pewne włókna i określić

moment rozciągający te włókna na przykład jako dodatni. MoŜna jednak tego nie robić,

pamiętając tylko o tym, Ŝe wykres momentów zawsze musi być narysowany po stronie

włókien rozciąganych.

W punktach charakterystycznych kaŜdego pręta obliczamy wartości poszczególnych sił

przekrojowych i zaznaczamy je na liniach odnoszących, prostopadłych do osi kaŜdego pręta.

JeŜeli w danym przedziale nie występuje obciąŜenie ciągłe (w przypadku ram obciąŜenie to

6870762.018.png

6870762.019.png

6870762.020.png

6870762.021.png

6870762.022.png

6870762.023.png

6870762.024.png

6870762.025.png

6870762.026.png

6870762.027.png

moŜe być pionowe i poziome, a takŜe ukośne) to wykres siły poprzecznej i podłuŜnej jest

stały, a wykres momentu liniowy. Gdy występuje obciąŜenie ciągłe równomiernie rozłoŜone,

to wykresy siły poprzecznej i podłuŜnej są liniowo zmienne, a wykres momentu jest parabolą.

Dodatkowo w miejscu zerowania się siły poprzecznej moment ma wartość ekstremalną.

Obliczając wartości sił w punktach charakterystycznych, redukujemy układ sił przyłoŜonych

do jednej z części belki podzielonej przekrojem. Oczywiście wygodniej jest przyjąć do

redukcji prostszy układ sił co upraszcza obliczenia i zmniejsza moŜliwość wystąpienia

pomyłki.

6870762.028.png

6870762.029.png

6870762.030.png

6870762.031.png

6870762.032.png

6870762.033.png

6870762.034.png

6870762.035.png

6870762.036.png

6870762.037.png

6870762.038.png

6870762.039.png

6870762.040.png

6870762.041.png

6870762.042.png

6870762.043.png

6870762.044.png

6870762.045.png

6870762.046.png

6870762.047.png

6870762.048.png

6870762.049.png

6870762.050.png

6870762.052.png

6870762.053.png

6870762.054.png

6870762.055.png

6870762.056.png

6870762.057.png

6870762.058.png

6870762.059.png

6870762.060.png

6870762.061.png

6870762.063.png

6870762.064.png

6870762.065.png

Dla sprawdzenia poprawności rozwiązania sprawdza się równowagę węzłów ramy. W tym

celu wycina się kaŜdy węzeł i do ścianek przekroju przykłada się, odczytane z wykresu,

wartości sił przekrojowych. JeŜeli rozwiązanie jest poprawne, to kaŜdy z wyciętych węzłów

powinien być w równowadze, czyli powinny być spełnione dla niego równania statyki.

Sprawdzimy równowagę węzłów D i G . Siły przywęzłowe narysowano i opisano na rysunku

poniŜej. Widzimy, Ŝe równania równowagi są spełnione:

dla węzła D dla węzła G

6870762.066.png

6870762.067.png

6870762.068.png

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin