Niekonwencjonalne metody leczenia.pdf

6 TEMAT NUMERU

Niekonwencjonalne

metody leczenia

Alternatywna, naturalna,

niekonwencjonalna, holistyczna…

medycyna, której skuteczność nie została

potwierdzona naukowo.

NiekoNweNcjoNalNe metody leczeNia TEMAT NUMERU

» NiNa Bekasiewicz

OkreśleniA medycyny niekOnwencjOnAlnej

» Alternatywna – to alternatywne, równoprawne podejście, które można

stosować zamiast.

» Niekonwencjonalna – sugeruje nietypowość stosowanych metod.

» Komplementarna – to metody, które stosuje się dodatkowo, a nie zamiast.

» Holistyczna – kładzie nacisk na całościowe podejście do pacjenta.

c złowiek cierpiący z powodu

choroby jest gotowy zrobić

wszystko, co w jego mocy,

aby wygrać walkę z cho-

robą. Szczególnie w przy-

padkach, gdy medycyna tradycyjna

rozkłada ręce. Dostępność i rodzaje

niekonwencjonalnych metod leczenia

powodują, że chętnie po nie sięgamy.

Wiara w uleczenie jest tak silna, że nie

jesteśmy w stanie kontrolować i spraw-

dzać tego, co nam podają lub co z nami

robią znachorzy, bioenergoterapeuci

i inni uzdrowiciele. Często słyszy się

o przypadkach cudownych uzdrowień

i innych zmian, którym medycyna

konwencjonalna nie dała rady. Czy to

wystarczający powód, aby się od niej

odwracać? Czy warto wierzyć tylko

słowom? A może wystarczy zastoso-

wać tylko wybrane sprawdzone metody

leczenia z medycyny naturalnej?

kład do biegunki, kołatania serca lub

wymiotów.

www.akupresura.info.pl

AkupunkturA

Technika leczenia wywodząca się ze

Wschodu. Przywędrowała do Europy

i Afryki około XVII wieku i jest naj-

bardziej uniwersalną z metod szeroko

pojętej refleksoterapii, czyli leczenia

dolegliwości przy wykorzystaniu odru-

chów układu nerwowego. Polega ona

na nakłuwaniu ciała srebrnymi lub

złotymi igłami w odpowiednich punk-

tach, odpowiadających za największą

aktywność narządów wewnętrznych.

Akupunktura służy do redukowania

bólu oraz utrzymania bądź przywróce-

nia równowagi energetycznej organi-

zmu, będącej warunkiem jego prawi-

dłowego funkcjonowania. Działa przez

centralny i autonomiczny układ ner-

wowy na naczynia krwionośne, popra-

wia mikrokrążenie. Większości z nas

akupunktura kojarzy się z leczeniem

bólu i nikotynizmu, tymczasem lista

wskazań do akupunktury jest doprawdy

imponująca. Liczba zabiegów zależy

od różnych czynników i jest ustalana

indywidualnie.

www.akupunktura.org.pl

www.akupunktura.com.pl

AkupresurA

To tradycyjna metoda leczenia wywo-

dząca się z chińskiej medycyny natu-

ralnej. Metoda ta znana była w Chi-

nach już kilka tysięcy lat temu. Polega

ona na dotykaniu, głaskaniu, uci-

skaniu lub opukiwaniu określonych

miejsc na ciele człowieka. Współcze-

sne badania medyczne wskazują, że

jej skuteczność nie wykracza ponad

placebo, a pacjenci odczuwają przy-

pływ energii, gdyż masowanie punk-

tów rozluźnia i likwiduje ucisk w róż-

nych częściach ciała. Naciski wpły-

wają na obwodowy i ośrodkowy układ

nerwowy, pobudzając zakończenia

nerwowe znajdujące się w tych miej-

scach. Powstałe w ten sposób impulsy

biegną drogami nerwowymi do ośrod-

kowego układu nerwowego, docho-

dząc do kory mózgowej i stamtąd

dalej drogami nerwowymi do cho-

rego narządu. Powoduje to zmniej-

szenie bólu i poprawienie czynności

danego narządu. Dotknięcia odblo-

kowują przepływ energii Yin i Yang

i prowadzą do ich zrównoważenia.

Według medycyny chińskiej brak tej

równowagi jest przyczyną większo-

ści chorób somatycznych. Akupre-

sura jest „miękką” wersją akupunk-

tury i według zwolenników, podobnie

jak ona jest cennym uzupełnieniem

medycyny konwencjonalnej. Nad-

mierne lub nieumiejętne stosowanie

akupresury, zwłaszcza u osób na nią

wrażliwych, może prowadzić na przy-

ApiterApiA

Jest dziedziną medycyny zajmującą

się leczeniem i profilaktyką schorzeń

za pomocą produktów pszczelich.

Dawniej termin apiterapia zastrze-

żony był dla leczenia schorzeń reu-

matycznych jadem pszczelim. Obec-

nie ta dziedzina lecznictwa nosi

nazwę apitoksynoterapii, natomiast

wykorzystanie pozostałych produk-

tów pszczelich w lecznictwie okre-

śla się mianem właściwej apiterapii

i pod tym pojęciem rozumiemy lecze-

nie chorób produktami zebranymi,

przetworzonymi lub wydzielonymi

TEMAT NUMERU NiekoNweNcjoNalNe metody leczeNia

przez pszczołę. Do produktów pszcze-

lich zaliczamy:

» pyłek kwiatowy – produkt przynie-

siony przez pszczoły,

» propolis, miód nektarowy, pierzgę

– produkty przyniesione i przetwo-

rzone przez rodzinę pszczelą,

» mleczko pszczele, jad pszczeli

i wosk – substancje wydzielane przez

pszczołę,

» ziołomiody – syropy (soków roślin

zielarskich z cukrem), przerobione

i zakonserwowane przez pszczoły.

Produkty te charakteryzują się działa-

niem antymikrobiologicznym, przyśpie-

szającym regenerację tkanek, działaniem

immunostymulacyjnym oraz niespecy-

ficznym oddziaływaniem na cały orga-

nizm, co objawia się ogólną poprawą

samopoczucia, szybszym powrotem do

zdrowia po przebytych chorobach czy

wzmacniającym organizm osób star-

szych. Przewagą produktów pszczelich

(apiterapeutyków) nad produktami syn-

tetycznymi, czyli popularnymi lekami

– jest brak skutków ubocznych (oczy-

wiście przy fachowym stosowaniu)

i łatwość przyswajania przez organizm

(w przeciwieństwie do chemiofarma-

ceutyków, traktowanych przez

organizm, jako ciało obce).

Apiterapia nie zawsze

może zastąpić medycynę

konwencjonalną,

więc w poważnych

przypadkach

oraz przy stosowaniu niektórych api-

farmaceutyków należy skontaktować

się z lekarzem. Zwłaszcza stosowanie

jadu musi odbywać się tylko pod nadzo-

rem lekarza oraz po wykonaniu wcze-

śniejszych badań.

www.apiterapia.biz

www.apiterapia.net

sowanych w aromaterapii możliwe

jest wspieranie terapii antybiotyko-

wej. Zasadny więc wydaje się obser-

wowany rozwój badań nad tą metodą

leczenia, powracającą do naturalnie

rozwiniętych zmysłów człowieka –

węchu, o których zapomniała cywili-

zacja. Aromaterapia traktuje pacjenta

jako integralną całość, a jej zabiegi

mają na celu poprawę ogólnej kondycji

organizmu poprzez przywrócenie mu

równowagi (homeostazy) i pobudzenie

jego naturalnych sił odpornościowych.

Likwidacja doraźnej dolegliwości miej-

scowej jest niejako produktem ubocz-

nym kuracji.

www.aromaterapia.pl

ArOmAterApiA

Czyli leczenie zapachami to termin

stworzony przez francuskiego chemika

Rene-Maurice Gatefosse’a, badacz olej-

ków eterycznych, których właściwości

opisał w książce pod tym samym tytu-

łem. Aromaterapia towarzyszyła czło-

wiekowi od zarania, a najwcześniej-

sze wzmianki o używaniu zapachów

pochodzą z czasów sumeryjskich (ok.

3000 p.n.e.) i dotyczą receptur mie-

szanek roślinnych. Wymieniane tam

rośliny to między innymi tymianek

i mirt. Obecnie jest to dziedzina bar-

dzo szybko rozwijająca się (szczególnie

w Europie Zachodniej, Japonii i Sta-

nach Zjednoczonych), będąca połącze-

niem medycyny naturalnej i zielarstwa.

Polega na wprowadzeniu do organi-

zmu pacjenta czynnych biologicznie

substancji zapachowych z olejków ete-

rycznych pochodzenia roślinnego. Uzy-

skuje się to poprzez układ oddechowy

– inhalacje lub przez skórę – masaż,

kąpiel, kompresy lub kadzidełka bam-

busowe. Dzięki antyseptycznym wła-

ściwościom olejków eterycznych sto-

BiOenergOterApiA

Jest popularną odmianą medycyny

niekonwencjonalnej. Według jej zwo-

lenników uzdrawianie ma polegać

na przekazywaniu choremu nieznanej

nauce energii, w którą wyposażony jest

bioenergoterapeuta. Energia ta prze-

kazywana jest poprzez dotyk, delikatny

masaż lub zbliżenie ręki do chorego

organu. Seanse uzdrowicielskie mogą

trwać od ułamka sekundy do kilkudzie-

sięciu minut. Możliwe są seanse indywi-

dualne i zbiorowe, te ostatnie czasami

gromadzą tysiące ludzi. Bioenergote-

rapeuci przeprowadzają też zabiegi

na odległość. W trakcie zabiegów (lub

bezpośrednio po ich zakończeniu) cho-

rzy doświadczają uczucia mrowienia,

zmian zimno-ciepło itp. Sami bioener-

goterapeuci twierdzą, że oddziaływa-

nie uzdrowiciela nie zawsze musi być

z korzyścią dla chorego. Biotroniczna

Komisja Weryfikacyjna przy Stowa-

rzyszeniu Radiestetów w Warszawie

stwierdziła empirycznie w latach 80.,

że bioenergoterapeuci czasami leczą,

a czasami również szkodzą. Znany pol-

ski bioenergoterapeuta Stanisław Nar-

delli twierdził, że bioprądy mogą być

negatywnie wykorzystane,

a badania dowodzą, że bio-

energoterapeuta może prze-

kazywać choremu własne

namiętności czy choroby.

Zatem fakt oddziaływania

biochemicznego czy fizykal-

nego nie oznacza sam przez

się faktu leczenia. W celu

udowodnienia istnienia

bioenergii stworzono

NiekoNweNcjoNalNe metody leczeNia TEMAT NUMERU

wiele rozmaitych teorii, nie są one jed-

nak z fizycznego punktu widzenia prze-

konujące. Od 1996 r. Fundacja Jamesa

Randiego (CSICOP) oferuje wysoką

nagrodę za udaną demonstrację zdol-

ności wykrywania domniemanego ludz-

kiego pola energetycznego. Od tego

czasu kwota nagrody wzrosła do ponad

miliona dolarów i w dalszym ciągu

figuruje na koncie Fundacji. W Polsce

profesor Zbigniew Wronkowski, prezes

Polskiego Komitetu Zwalczania Raka,

założył księgę, do której miały być wpi-

sywane przypadki pokonania raka przez

uzdrowicieli. Przez blisko 20 lat nie zna-

lazł się w niej ani jeden wpis o uzdro-

wionym pacjencie.

wypOwiedź mAmy

chorego dziecka

medycyna niekonwencjonalna czy alternatywna stanowi

pokusę stosowania zwłaszcza wśród osób, które mają

niewielkie lub żadne szanse na wyleczenie sposobami

tradycyjnymi. Ja podjęłam próbę zastosowania metod

alternatywnych wobec choroby mojego synka. choć nie

ukrywam, że podchodzę dość sceptycznie do tego typu

metod. mieliśmy epizod z uzdrawiaczem z Jastrzębia.

Pan roman kozak nazywa siebie „polskim rentgenem”.

Jeśli chodzi o nas, byliśmy zawiedzeni, gdyż nawet

nie zrozumiał powagi choroby naszego dziecka, nie

zaproponował żadnego konkretnego postępowania poza

krótkim masażem dziecka, a raczej dotykami w okolicach

kręgosłupa i stawów biodrowych oraz kolanowych.

„uzdrowiciele” według mnie wpływają na psychikę

pacjenta, tak naprawdę wyzwalając to,

co on sam mógłby czynić, gdyby tylko optymistycznie

patrzył w przyszłość i wierzył, ze jego stan zdrowia się

poprawi lub co najmniej nie pogorszy. uważam, że

psychika, to, jak znosimy trudy związane z chorobą,

stanowi bardzo ważny element leczenia, postępowania

rehabilitacyjnego czy też opiekuńczego.

Ponadto zastosowaliśmy półroczną kurację preparatem

alveo. faktycznie wówczas synek nie łapał infekcji, nie

chorował, ale tak samo teraz, po kilku latach, ta odporność

jest na tym samym poziomie, więc trudno powiedzieć,

czy to był faktyczny wpływ preparatu, czy też po prostu

z biegiem czasu organizm się uodpornił, mimo że

wcześniej incydenty infekcyjne zdarzały się bardzo często.

Jestem za to zwolenniczką stosowania leków

homeopatycznych zamiast tradycyjnych, jeśli są skuteczne.

zażywamy, jeśli zachodzi taka potrzeba, preparaty

homeopatyczne na kaszel, używamy kropli do oczu,

tabletek do ssania na ból krtani, gardła, na chrypkę czy

na zaparcia. w przypadku naszej rodziny okazują się one

skuteczne.

uważam, że w naszej kulturze jest wielu naciągaczy,

udających cudotwórców. Ich ofiarą padają ludzie, którzy

są zdesperowani, bezradni wobec sytuacji, w jakiej

się znaleźli. Inna grupa to ludzie naiwni, wierzący we

wszystko, co im się mówi. karygodne i żenujące jest to,

że tacy pseudouzdrawiacze to wykorzystują. osobiście nie

neguję stosowania metod alternatywnych, ale sądzę, że

należy podchodzić do nich z rezerwą, a korzystać z tych,

które działają na bazie udowodnionych wyników.

ZAcZęłO się

Od HArrisA

W Polsce bioenergoterapię spopula-

ryzował w latach 70. ubiegłego wieku

Anglik Clive Harris. W jego zbioro-

wych seansach, najczęściej organizo-

wanych w kościołach, wzięło udział

nawet kilka milionów osób. W ślad za

Harrisem poszli liczni rodzimi uzdro-

wiciele. W 1985 r. wobec gwałtownego

rozwoju ruchu bioenergoterapeutycz-

nego Ministerstwo Zdrowia wydało ofi-

cjalny zakaz prowadzenia praktyk bio-

energoterapeutycznych na terenie pla-

cówek służby zdrowia. Rozpoznawanie,

leczenie i zapobieganie chorobom przez

osoby nieposiadające dyplomu lekar-

skiego jest w Polsce ścigane prawnie.

ZwiąZki Z OkultyZmem

Bioenergoterapeuci używają nieja-

snych i niezweryfikowanych naukowo

terminów, bardzo często pochodzą-

cych z obszaru wiedzy tajemnej (okul-

tyzmu lub uproszczonych wersji religii

Wschodu), takich jak: „ciało astralne”,

„ciało eteryczne” czy „inne ciała sub-

telne”, „myślokształty”, „wibracje”,

„fluidy”, „ektoplazma” (jedno z typo-

wych zjawisk seansów spirytystycz-

nych), „sobowtór eteryczny”, „aura”

itd. Aby wytłumaczyć znaczenie tych

terminów, używany jest język pseudo-

naukowy, mówi się np. o systemie ener-

getycznym, nieharmonijnych stanach

emocji czy potencjale energii. Wielu

bioenergoterapeutów posługuje się

wahadełkiem, uprawiając jasnowidze-

nie. W swoich praktykach często sto-

sują ziołolecznictwo, metodę skuteczną

TEMAT NUMERU NiekoNweNcjoNalNe metody leczeNia

kOnsekwencje

Bioenergoterapia, jako zjawisko o zasięgu

społecznym, jest dziedziną działania wielu

oszustów. Ludzi bezwzględnie wyko-

rzystujących rozpacz osób nieuleczal-

nie chorych, ich rodzin, zbijających for-

tuny na dawaniu fałszywej nadziei. Ogła-

szając swą wszechmoc w leczeniu każ-

dej choroby, odciągają chorych od nor-

malnych terapii, które mogłyby zakoń-

czyć się wyleczeniem. Dziesiątki świa-

dectw osób poszkodowanych przez nie-

znanego pochodzenia „bioenergię” poka-

zują, że poddanie się zabiegowi „energe-

tycznemu”, szczególnie gdy w trakcie lub

po zabiegu wystąpiły somatyczne odczu-

cia, owocuje groźnymi następstwami. Są

to negatywne skutki psychoruchowe, mię-

dzy innymi niedające się leczyć farmako-

logicznie depresje, skłonność do wcho-

dzenia w okultyzm. Destrukcji ulegają

więzi z rodziną i osobami bliskimi, wzma-

gają się niewytłumaczalne seryjne niepo-

wodzenia życiowe, które mogą dotykać

całej rodziny.

Dla człowieka chorego najistotniej-

szym pytaniem jest, czy bioenergote-

rapia oparta jest na wykorzystaniu sił

naturalnych, czy ponadnaturalnych.

Niestety nie można odpowiedzieć na to

pytanie jednoznacznie. Wiadomo z pew-

nością, że przynajmniej część bioener-

goterapeutów odwołuje się do sił nadna-

turalnych, a konsekwencje ich oddzia-

ływania są bardzo szkodliwe. Ponieważ

chory nie jest w stanie stwierdzić, czy

dany bioenergoterapeuta jest uzdra-

wiaczem duchowym, czy też nie,

może się narazić na poważne

szkody somatyczne, psy-

chiczne i duchowe.

Źródło:

Robert Tekieli,

Miesięcznik

Don BOSCO,

styczeń 2009

i bezpieczną, jednak jej obecność czę-

sto ma jedynie zasłaniać stosowane

równolegle niebezpieczne duchowo

praktyki. Bioenergoterapeuci opisując

swoją działalność, posługują się poję-

ciami religijnymi, przeważnie chrześci-

jańskimi. Z reguły jest to jedynie pozór

chrześcijaństwa, ponieważ łączone

z koncepcjami reinkarnacyjnymi czy

okultystycznymi zmieniają zupełnie

światopoglądowy sens tych idei.

wieniami chrześcijańskimi. Są to jed-

nak zupełnie różne zjawiska. W uzdro-

wieniu chrześcijańskim istotą jest

nawrócenie się człowieka. To nakie-

rowanie się na Boga oraz na zbawie-

nie jest warunkiem uzdrowienia. Dla

uzdrowicieli paranormalnych najważ-

niejsze jest samo uzdrowienie. W prze-

ciwieństwie do uzdrawiacza charyzma-

tyk nie jest dawcą energii, ale korzysta

z niewyczerpanego bożego źródła, nie

męczy się, zatem nie traci sił. Istotne

jest też, że w przeciwieństwie do bio-

energoterapeuty nie musi i nie może

diagnozować. Uzdrowienia chary-

zmatyczne są trwałe, natomiast cechą

uzdrowień bioenergoterapeutycznych

jest nietrwałość, czyli nawrót objawów

utajonych pod wpływem sugestii. Czę-

ste jest także przeniesienie objawów:

w miejsce bólu fizycznego pojawiają

się lęk i cierpienia psychoduchowe,

na przykład trudności w modlitwie,

co jest bezpośrednim efektem działa-

nia mocy okultystycznych. Zdarza się

też obecność nowej, śmiertelnej cho-

roby. Niektóre seanse bioenergotera-

peutyczne kończą się dla osób w nich

uczestniczących utratą przytomności,

ich efektem bywa też ogólne osłabienie

organizmu chorego. Utrata sił może

trwać miesiące czy nawet lata i skoń-

czyć się śmiercią.

BiOenergOterApiA

A uZdrOwieniA

cHAryZmAtycZne

Stwierdzono, że uzdrowiciel jest w sta-

nie wpłynąć na symptomy cierpienia,

stan choroby u ludzi, a nawet u zwie-

rząt. Działać może tu płynąca z dobrej

woli i życzliwości uzdrowiciela „pozy-

tywna stymulacja” dla psychiki i orga-

nizmu chorego, uruchamiająca mecha-

nizmy samoleczenia, jak też „nega-

tywna psychomanipulacja” wypływa-

jąca z niekompetencji lub złej woli

uzdrowiciela. Jedną z hipotez wyja-

śniających ten fenomen jest wykorzy-

stanie psychologicznej sugestii, której

mechanizm, podobnie jak mechanizm

powiązanej z nią hipnozy, nie jest do

końca znany. Uzdrowienia paranor-

malne, również typu bioenergotera-

peutycznego, często mylone są z uzdro-

FitOterApiA

Czyli leczenie

z zastosowaniem

ziół, to jedna z naj-

starszych gałęzi

medycyny konwen-

cjonalnej. Wykorzy-

stywanę są w niej całe

rośliny (zioła), ich frag-

menty (liście, korzenie,

kwiaty itp.) lub izolowane

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: