D274._Linz_Cathie_-_Cygańska_szkatułka.pdf

CATHIE LINZ

Cygańska

szkatułka

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Krzyk mężczyzny wyrwał Michaela Janosa z głębokiego

snu. Mimo że dawno temu porzucił akademię policyjną dla

pracy w firmie ochroniarskiej, pewne odruchy z tamtych cza-

sów pozostały.

Sięgnął po dżinsy, błyskawicznie włożył je i wypadł na

korytarz. Stawiając bosą sitopę na najwyższym schodku, uraził

sobie duży palec. Zaklął po węgiersku, a potem zaczął łomo

tać do drzwi mieszkania, w którym, jak mu się zdawało, ktoś

przeraźliwie krzyknął.

- Panie Stephanopolisjest pan tam? Toja, Michael Janos.

Starszy mężczyzna powoli otworzył drzwi.

- Co się stało? - zapytał Michael. - To pan tak krzyczał?

- Ja - odparł gniewnie lokator. - Wszedłem pod prysznic

i odkręciłem ciepłą wodę. Cud, że sobie nie odmroziłem tych

rzeczy! Niech pan naprawi w końcu piec, zanim będą następni

poszkodowani!

Michael już czuł się poszkodowany - palec u nogi bolał

go coraz bardziej. Kiedy był sześcioletnim chłopcem, złamał

ten sam duży palec, potykając się o schody, miał więc słabą

nadzieję, że historia się nie powtórzyła.

- Słyszy pan, co mówię? - spytał pan Stephanopolis, co

raz ciaśniej owijając szlafrokiem swoje patykowate ciało.

- Słyszę pana dobrze - zapewnił go znużonym głosem

Michael. Nie było jeszcze szóstej, a on położył się spać po

CYGAŃSKA SZKATUŁKA

drugiej w nocy. - Założę się, że cały dom słyszał pański

krzyk.

- Więc co zamierza pan zrobić z tym zepsutym piecem?

- Szukam stałego konserwatora, który zająłby się wszy

stkimi naprawami w domu. Mówiłem panu, że dałem już

ogłoszenie. Tymczasem spróbuję wezwać jakiegoś fachowca,

ale w przeddzień Święta Dziękczynienia niełatwo będzie ko

goś znaleźć.

- Zdaje się, że jakiś fachowiec był w zeszłą sobotę.

- Właśnie... - Michael przypomniał sobie słony rachu

nek, jaki ów człowiek wystawił mu za pracę w sobotę. - Pro

szę posłuchać, panie Stephanopolis, umówiłem się na dzisiaj

z kilkoma chętnymi do objęcia posady konserwatora tego do

mu. Mam nadzieję, że j eden z nich okaże się prawdziwą „złotą

rączką".

Nadzieja Michaela zgasła, kiedy okazało się, że żaden

z kandydatów nie potrafi zmienić żarówki w jego piecyku

kuchennym. Ostatni z nich był tak ambitny, że rozebrał na

części całą kuchenkę. Michaelowi nie pozostawało nic inne

go, jak wezwać telefonicznie montera z pogotowia instalacyj

nego - do naprawy kuchenki i usunięcia kilku innych awarii,

które utrudniały życie lokatorom jego domu.

Tymczasem fachowiec od pieca grzewczego, wezwany

o szóstej rano, wciąż się nie pojawiał.

Pan Stephanopolis demonstrował niezadowolenie z powo

du braku ciepłej wody, maszerując w kółko po swoim pokoju

w ciężkich wojskowych butach, pamiętających drugą wojnę

światową. Kiedy do akcji protestacyjnej przyłączyła się jego

żona olbrzymka, Michael miał wrażenie, że lada chwili zawali

się nad nim sufit. Sytuacja zbliżała się do punktu krytycznego.

CYGAŃSKA SZKATUŁKA

Nieśmiałe pukanie do'drzwi rozpaliło w nim iskierkę na-

dziei, i tym razem złudnej, bowiem za progiem stały pani

Wieskopf z panią Martinez, ramię przy ramieniu, wierzące

zapewne w sens przysłowia: „Co dwóch, to nie jeden". Star-

sze panie dzieliły apartament na pierwszym piętrze sąsiadu-

jacy z mieszkaniem Michaela.

- Panie Janos - odezwała się zirytowanym głosem pani

Wieskopf- czy zauważył pan, że w tym domu nie ma ciepłej

wody?

- Tak, wiem. Wezwałem już fachowca...

- Sobota jest naszym dniem prania, panie Janos. A białych

rzeczy nie da się uprać w zimnej wodzie.

- Zdaje się, że już tydzień temu wzywał pan fachow

ca - dodała pani Martinez, po czym wygłosiła piętnastominu

towy wykład o obowiązkach właścicieli czynszowych do

mów.

- Proszę posłuchać - przerwał jej w końcu Michael. -

Przykro mi z powodu awarii, ale robię w tym domu, co mogę,

proszę mi wierzyć.

Najwyraźniej nie wierząc, lokatorki wzruszyły wymownie

ramionami i wróciły do siebie.

Michael gotów był ogłosić fajrant i z nikim więcej nie

rozmawiać, przypomniał sobie jednak, że umówił się z jesz

cze jednym kandydatem do pracy. Ten człowiek się spóźniał.

To zły znak.

Ledwie to pomyślał, usłyszał dzwonek domofonu - rów

nież uszkodzonego, dlatego nacisnął przycisk, nie sprawdza

jąc, kto wchodzi. Poprzez oszklone drzwi wejściowe dostrzegł

listonosza.

- Mam dla pana paczkę - powiedział ponurym głosem,

jakby dawał do zrozumienia, że roznoszenie paczek kompli-

CYGAŃSKA SZKATUŁKA

kuje mu życie. - Poza tym mógłby pan naprawić tę starą

skrzynkę na listy.

- Cały ten dom jest stary - odparł Michael.

- Skaranie boskie z takim domem, co? Kula u nogi, praw

da? - Listonosz ożywił się. - Cwany Axton musiał odetchnąć

z ulgą, kiedy pozbył się tej rudery.

A ja dałem się w nią wrobić, pomyślał gorzko Michael.

Układ z Davidem Axtonem znosił tak długo, jak tylko mógł.

Dopiero kiedy David przez ponad rok nie płacił mu za usługi

na rzecz jego firmy, Michael pozwał go do sądu. I w ten oto

sposób został właścicielem olbrzymiej wiktoriańskiej kamie

nicy, podczas gdy Axton ogłosił upadłość swojej firmy i prze

padł gdzieś bez śladu.

- Kiedyś jeszcze będzie coś warta - pocieszył Michaela,

zanim wyszli z sądu po ostatniej rozprawie. - Wymaga drob

nego remontu, ale ta dzielnica Chicago znowu zaczyna być

modna. Jeśli zadbasz o ten dom, przyznasz wkrótce, że spła

ciłem ci dług z nawiązką.

Mieszkał w nabytym przez siebie domu dopiero od kilku

tygodni, ale zdążył się zorientować, co miał na myśli Axton,

mówiąc o „drobnym remoncie".

Listonosz trzasnął za sobą drzwiami, zostawiając Michaela

z bólem głowy i tajemniczą paczką w ręku. Obejrzał ją do

kładnie i ze zdumieniem przeczytał wykaligrafowane fanta

zyjnym charakterem swoje nazwisko oraz imię w węgierskim

brzmieniu Miklos. Nikt go tak nigdy nie nazywał.

Znaczki były węgierskie, ale adres nadawcy nic mu nie

mówił. Na Węgrzech nie miał żadnych znajomych. Wiedział

oczywiście, że jest Węgrem z pochodzenia, ale kiedy na po

czątku lat sześćdziesiątych jego rodzice wyemigrowali do

Stanów, był jeszcze dzieckiem.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: