Elliot Jason - Network.pdf - Książki PDF ! - TheWSP

JASON ELLIOT

NETWORK

The Network

Tłumaczenie

Grzegorz Ciecieląg

Należy rozważać, czym jest przyczyna obnażona

z osłony, jakie są cele działań, czym jest ból,

czym rozkosz, czym śmierć, czym sława, kto sam

jest sprawcą własnego niepokoju, jak nikt nikomu

nie staje w drodze, jak wszystko polega na sądzie!

Marek Aureliusz, Rozmyślania

(tłum. M. Reiter, Państwowy

Instytut Wydawniczy, Warszawa 1997)

CZĘŚĆ I

KWIECIEŃ 2001

HEREFORDSHIRE, ANGLIA

PIĘĆ MIESIĘCY PRZED 11 WRZEŚNIA

Rozdział 1

Na krótką chwilę opanowuje mnie złudzenie, że wykonałem swoje zadanie i mogę

wreszcie odpocząć, wolny od wszelkich zagrożeń i niepewności. Mam otwarte oczy, ale nie

obudziłem się i moje zmysły pozostają w stanie zawieszenia, schwytane przez dziwny sen,

który nie podporządkowuje się zasadom czasu i przestrzeni. Nie odczuwam zimna ani bólu.

Wpatruję się w rozciągający się nade mną przestwór nieba, pozbawiony wyrazu tak bardzo,

jak tylko można się tego spodziewać po kwietniowym poranku w Anglii. W samym centrum

hipnotyzującej bieli unosi się samotny jastrząb.

Dostrzegam jedynie jego odosobnioną na tle nieba sylwetkę, ale mój umysł nie stara

się umiejscowić tego obrazu w obrębie żadnej skali ani w żadnym kontekście. Zawieszony

nade mną, jakby schwytany w sidła mojego wzroku, zdaje się zaprzeczać grawitacji i

zasadom dynamiki. Jego ciało jest w ciągłym ruchu, ale głowę ma nieruchomą, niczym

strzelec wyborowy, pozostając w idealnej równowadze z niewidzialnym strumieniem, którym

płynie. Owiewający jego skrzydła wiatr sprawia, że lotki drgają i trzepocą, a klinowaty ogon

przecina powietrze z niemożliwą do określenia prędkością i precyzją. Przednia krawędź

skrzydła jest ustawiona skośnie niczym w myśliwcu, przypominająca ostrze włóczni głowa

ma opływowy kształt, zaś dziób przywodzi na myśl wzniesiony wysoko nad ofiarą bułat.

Każda linia ciała i każdy ruch podkreślają piękno i zabójczą sprawność tego

drapieżnego ptaka. Przez moment mam wrażenie, że zjednoczyłem się z jego duchem i czuję

to samo, co on. Ale wszystko nabiera kształtów jedynie w obcym, wolnym od myśli języku,

bowiem zauroczył mnie krążący nad moją głową kształt, a umysł nie miał jeszcze możliwości

dojść do głosu.

Nagle, szybciej niż ludzkie oko jest w stanie zarejestrować, obniża lot o kilka metrów,

gwałtownie zatrzymuje się, rekompensując uderzeniami skrzydeł utratę prędkości i ponownie

zawisa w powietrzu. Powtarza ten proces podczas wznoszenia, próbując dokładniej przyjrzeć

się swojej ofierze, ukrytej w poszyciu lasu. Zafascynowany, obserwuję ten perfekcyjny,

podniebny balet, aż słyszę nierówno niesiony przez wiatr krzyk jego partnerki.

Przenikliwe wezwanie powtarza się, po czym przycicha i milknie. Czar pryska.

Słyszę, jak ktoś gwałtownie chwyta powietrze niczym przychodzące na świat dziecko

- i zdaję sobie sprawę, że to ja sam, a wraz z oddechem powracają zmysły i ich brzemię. W

nagłym przypływie strachu dźwigam ciało do pozycji siedzącej, wracając do świata i jego

koszmarów. Ręce spuchły mi od zadrapań i cierni, a w każdym mięśniu czuję ból wywołany

zmęczeniem. Zrywam się na równe nogi, odrzucając na bok liście paproci, którymi

przykryłem się w swoim zaimprowizowanym łóżku - błotnistej dziurze po buku wyrwanym z

korzeniami - i głośno przeklinam. Złamałem jedną, jedyną zasadę: nigdy się nie zatrzymuj.

Zastanawiam się, jak długo spałem. Nie za długo, jeśli wziąć pod uwagę jak bardzo

jestem wyczerpany. W świetle półksiężyca biegłem, maszerowałem, słaniałem się na nogach,

brnąłem i czołgałem się. Jestem brudny i przemarznięty, ale cieszę się, że mam chociaż kurtkę

chroniącą mnie przed największym z zagrożeń - przenikliwym wichrem. Macam dłonią po

kieszeniach i przypominam sobie, że zabrano mi wszystko, co przy sobie miałem, nie ma

więc sensu wracać do samochodu, nawet jeśli wiedziałbym, jak do niego trafić. Wzdrygam

się na wspomnienie swojego uprowadzenia. Doszło do niego ledwo wczoraj, ale teraz, po

długiej, okropnej nocy wydaje się, że minęły już całe lata.

Wracałem do domu po weekendowym spotkaniu z H, poświęconym w przeważającej

części improwizowanym ładunkom wybuchowym i sposobom ich odpalania. H twierdzi, że

nawet jeśli nigdy nie mielibyśmy okazji z nich skorzystać, i tak jest to przydatna umiejętność

- powtarza praktycznie przy każdym naszym spotkaniu. Pokazuje mi, jak zbudować

urządzenie pobudzające - reagujące na wstrząs - gdy mamy pod ręką dwa wygięte w

podkówkę gwoździe; jak klamerką do bielizny zamknąć obwód aktywowany przez

pociągniecie drutu-potykacza i jak z dwóch kawałków starej szuflady i cienkiej miedzianej

uszczelki wykonać pokrywę naciskową pozwalającą zdetonować dowolny ładunek.

Zapoznaje mnie również z nowocześniejszymi wynalazkami, które wykorzystują telefon

komórkowy do odpalenia jednego lub wielu obwodów zapłonu - operację tę można wręcz

niepokojąco łatwo zainicjować, wykonując jedno połączenie z dowolnego miejsca na świecie.

To przydatne umiejętności, jak sam mówi.

Niczego nie podejrzewając, zatrzymałem się po paliwo na peryferiach Hereford, gdzie

H, w przerwach między częstymi wyprawami do afrykańskich republik, o których rzadko się

słyszy, przekazuje takie i podobne umiejętności swoim protegowanym z Pułku. Jestem

wymęczony po nocy spędzonej w przejmującym zimnie na zboczu masywu Black Mountains

i nie mogę się pochwalić specjalną rześkością umysłu. Nawet po tych wszystkich

prowadzonych przez H spotkaniach poświęconych bezpieczeństwu, nie przyszło mi do głowy,

żeby sprawdzić, czy ktoś mnie śledzi - to wyjaśnia moje zaskoczenie i złość w chwili, gdy

wysiadłem z samochodu, a tuż przede mną zatrzymał się czarny range rover.

Kierowca zostaje w środku, ale przez tylne drzwi wychodzi dwóch krótko

ostrzyżonych, wąsatych, niezobowiązująco ubranych mężczyzn. Jeden z nich zwraca się do

mnie po imieniu pozbawionym akcentu głosem, prosząc, żebym do niego dołączył. Nie

Elliot Jason - Network.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: