Cussler Clive C6 - Pościg.pdf - ebooki Przygoda z sensacją - kobazyl

POŚCIG

Przekład

MACIEJ PINTARA PRZEMYSŁAW BIELIŃSKI

AMSER

Redakcja stylistyczna Marta Bogacka

Korekta

Jolanta Gomółka Jolanta Kucharska

Ilustracja na okładce

Larry Rostant/Artist Partners Ltd

Mapa oraz ilustracje wewnątrz książki Richard Dahlquist

Zdjęcie autora Zbiory Clive'a Cusslera

Skład

Wydawnictwo AMBER Jacek Grzechulski

Druk

Wojskowa Drukarnia w Łodzi Sp. z o.o.

Tytuł oryginału The Chase

By arrangement with Peter Lampack Agency, Inc. 551 Fifth Avenue, Suite 1613 New York,

NY 10176-0187 USA

For the Polish edition

Warszawa 2010. Wydanie I

Wydawnictwo AMBER Sp. z o.o. 02-952 Warszawa, ul. Wiertnicza 63 tel. 620 40 13, 620 81 62

www.wydawnictwoamber.pl

Teri, Dirkowi i Danie.

Żaden ojciec nie został obdarzony bardziej kochającymi dziećmi

Duch z przeszłości

15 kwietnia 1950 Jezioro Flathead, Montana

Wyłaniała się z głębin jak groźny potwór z mezozoicznego morza. Zielony szlam pokrywał kabinę i

kocioł, a szarobrązowy denny muł ściekał z dwustupięciocentymetrowych kół napędowych i wpadał

z pluskiem do zimnych wód jeziora. Wznosząca się wolno ponad powierzchnię stara lokomotywa

parowa zawisła na chwilę na stalowych linach wielkiego żurawia zamontowanego na drewnianej

barce. Pod ściekającym błotem, poniżej otwartego okna kabiny, wciąż widoczny był numer 3025.

Zbudowany przez Baldwin Locomotive Works w Filadelfii w Pensylwanii 3025 wytoczył się z

fabryki dziesiątego kwietnia 1904 roku. Parowóz klasy „Pacific” miał typowe rozmiary, duże koła

napędowe i mógł ciągnąć dziesięć stalowych osobowych wagonów dalekobieżnych z prędkością do

stu czterdziestu pięciu kilometrów na godzinę. Nazywano go cztery-sześć-dwa z powodu

czterokołowego przedniego wózka tuż za zgarniaczem, sześciu potężnych kół napędowych poniżej

kotła i dwóch małych kół zamontowanych pod kabiną.

Załoga barki obserwowała z podziwem, jak operator żurawia manipuluje dźwigniami i delikatnie

opuszcza stary 3025 na główny pokład; ciężar parowozu zwiększył zanurzenie barki o siedem i pół

centymetra. Lokomotywa stała prawie minutę, zanim sześciu mężczyzn otrząsnęło się ze zdumienia i

odczepiło liny.

- Jest w nadzwyczaj dobrym stanie po prawie pięćdziesięciu latach

pod wodą - mruknął nadzorujący akcję ratowniczą szyper zdezelowanej

starej barki, prawie tak wiekowej jak parowóz. Od lat dwudziestych

używano jej do bagrowania jeziora i okolicznych dopływów.

Bob Kaufman był wielkim, jowialnym i skorym do śmiechu mężczyzną

o twarzy rumianej od długich godzin na słońcu. Pracował na barce od

dwudziestu siedmiu lat. Miał siedemdziesiąt pięć lat, dawno mógł

przejść na emeryturę, ale zamierzał pracować, dopóki firma zajmująca

się bagrowaniem będzie go trzymała. Nie wyobrażał sobie siedzenia w

domu nad układankami. Przyjrzał się uważnie stojącemu obok niego

mężczyźnie - wydawał się nieco starszy.

- I co pan myśli? - zapytał.

Mężczyzna się odwrócił, wysoki i wciąż szczupły, choć blisko

osiemdziesięcioletni. Miał siwą czuprynę, ogorzałą twarz i cerę jak

koźla skóra. W zadumie popatrzył na lokomotywę błyszczącymi

niebieskimi oczami o lawendowym odcieniu; wciąż dobrze widział bez

okularów. Jego sumiaste siwe wąsy wyglądały, jakby zapuścił je wiele

lat temu. Pasowały barwą do brwi, które z wiekiem stały się krzaczaste.

Uniósł drogą panamę z głowy i osuszył czoło chusteczką.

Podszedł do wydobytej lokomotywy, stojącej teraz pewnie na pokładzie,

i skupił uwagę na kabinie. Woda i błoto ściekały po drabinkach i

rozlewały się po pokładzie barki.

- Nawet brudna - powiedział w końcu - wciąż cieszy oko. Jakieś

muzeum kolejnictwa na pewno zdobędzie fundusze, żeby ją

odrestaurować i wystawić jako eksponat. To tylko kwestia czasu.

- Szczęście, że tutejszy rybak zgubił silnik zaburtowy i ciągnął dragę

po dnie, bo inaczej ten parowóz mógłby tkwić w jeziorze następne pół

wieku.

- Tak, to uśmiech losu - przyznał powoli siwy mężczyzna. Kaufman

przesunął dłonią po jednym z dużych kół napędo wych. Ckliwość

pojawiła się na jego twarzy.

- Mój ojciec był maszynistą w Union Pacific - odezwał się cicho. -

Zawsze mówił, że lokomotywa Pacific jest najlepsza ze wszystkich,

jakie prowadził. Pozwalał mi siedzieć w kabinie, kiedy wjeżdżał

pociągiem do depo. Pacificów używano głównie do wagonów

osobowych, bo były szybkie.

Nurkowie w skafandrach z grubego płótna pomiędzy warstwami gumy

stali na platformie wyciąganej spod powierzchni zimnej wody. Mieli

mosiężne hełmy Mark V, wielkie pasy balastowe wokół piersi i buty z

wierzchami z grubego płótna, noskami z mosiądzu i podeszwami z

ołowiu, ważące ponad szesnaście kilogramów. Ich cały ekwipunek

ważył sześćdziesiąt osiem kilogramów. Szarpnęli węże powietrzne

prowadzące do pompy na powierzchni, kiedy platforma została

podniesiona i przeniesiona na pokład. Ledwo znaleźli się na barce,

następna ekipa zeszła po drabinach i stanęła na platformie, którą

opuszczono do jeziora, wciąż lodowatego po długiej zimie w Montanie.

Wysoki mężczyzna obserwował wszystko w milczeniu. Wyróżniał się

wśród załogi barki w poplamionych smarem roboczych ubraniach i

kombinezonach. Był w starannie uprasowanych luźnych brązowych

spodniach i drogim kaszmirowym swetrze pod kaszmirową marynarką.

O dziwo, udawało mu się nie ubrudzić wypolerowanych na wysoki

połysk półbutów na zaolejonym pokładzie, gdzie walały się rdzewiejące

liny.

Cussler Clive C6 - Pościg.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: