Wizyta premedykacyjna przed zabiegami planowymi
Miejsce:
Anestezjologiczna Poradnia Konsultacyjna lub wizyta przyłóżkowa u osób obłożnie chorych.
Czas:
Najpóźniej na jeden dzień przed wykonaniem znieczulenia. U pacjentów obciążonych ciężkimi schorzeniami ogólnoustrojowymi odpowiednio wcześniej, tak, aby wykonać niezbędne badania lub wdrożyć zalecone postępowanie lecznicze. Ideałem jest, aby wizytę premedykacyjną wykonywał anestezjolog, który będzie następnie chorego znieczulał.
Cele i przebieg:
- zapoznanie się z aktualną historią choroby i rodzajem planowanej operacji,
- zebranie wywiadu dotyczącego internistycznych schorzeń chorego oraz przebytych przez niego zabiegów operacyjnych, uzyskanie informacji o poprzednich znieczuleniach i ewentualnych ich efektach ubocznych, trudnościach i powikłaniach, niezbędne jest pytanie o nałogi,
- uzyskanie szczegółowej informacji o pobieranych przez chorego lekach, ze szczególnym uwzględnieniem doustnych antykoagulantów, heparyn, leków przeciwpłytkowych, doustnych leków hipoglikemizujących, insulin, inhibitorów konwertazy angiotensyny, beta-blokerów, suplementacji hormonalnej,
- zapoznanie się z kartami informacyjnymi z poprzednich hospitalizacji,
- zbadanie chorego, ze szczególnym uwzględnieniem warunków anatomicznych w obrębie głowy i szyi, w tym: ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa, stopnia rozwarcia ust, ubytków uzębienia, wielkości języka i widoczności tylnej ściany gardła w celu oceny warunków intubacji. Szczegółowo ocenić należy budowę klatki piersiowej pod kątem wrodzonych i nabytych deformacji, ocenić budowę kręgosłupa, osłuchać dokładnie pola płucne i serce, zmierzyć częstość i ocenić miarowość tętna, oznaczyć ciśnienie tętnicze krwi. Należy zapytać o wzrost i wagę pacjenta, ewentualne uczulenia na leki, pokarmy i inne substancje chemiczne. Konieczna jest ocena kończyn dolnych, czy są widoczne zmiany żylakowe. Należy zapytać o pochodzenie widocznych blizn, co pozwala na zweryfikowanie informacji o przebytych schorzeniach chirurgicznych,
- sprawdzenie dotąd wykonanych wyników badań laboratoryjnych i zlecenie dodatkowych analiz, badań obrazowych (np. KT, USG, ECHO serca) lub testów czynnościowych (np. spirometria lub próba wysiłkowa),
- po uzyskaniu ww. informacji anestezjolog ustala ryzyko znieczulenia w skali ASA (American Society of Anesthesiologists)
pacjent zdrowy
II
pacjent z wyrównaną chorobą ogólnoustrojową
III
pacjent z ciężką chorobą ogólnoustrojową, ograniczającą znacznie jego wydolność
IV
pacjent z ciężką chorobą ogólnoustrojową, stanowiącą ciągłe zagrożenie dla życia
V
pacjent umierający; zgon nastąpi w ciągu 24 godzin, niezależnie od decyzji o wykonaniu operacji lub odstąpieniu od leczenia operacyjnego
Przy zabiegach w trybie pilnym/nagłym dodajemy literę E (Emergency)
- anestezjolog na podstawie zebranych danych wybiera najoptymalniejszą metodę znieczulenia (znieczulenie ogólne bądź regionalne)
- należy przedstawić pacjentowi zalety i wady możliwych sposobów znieczulenia i uwzględnić możliwość dokonania przez niego wyboru, o ile któraś z metod znieczulenia nie jest w świetle zebranych informacji niemożliwa lub niebezpieczna do wykonania,
- konieczne jest uzyskanie świadomej zgody pacjenta na przeprowadzenie znieczulenia w formie pisemnej,
- zaleca się postępowanie farmakologiczne w celu zmniejszenia przedoperacyjnego lęku i niepokoju (benzodiazepiny)
pigularze