Duncan_Judith_Czekoladowe_caluski.pdf

Judith Duncan

Czekoladowe

całuski

Harlequin

Toronto • Nowy Jork • Londyn

Amsterdam • Ateny • Budapeszt • Hamburg

Madryt • Mediolan • Paryż • Sydney

Sztokholm • Tokio • Warszawa

Tytuł oryginału:

My Valentine 1993

Pierwsze wydanie:

Harlequin Books, 1993

Tłumaczyła:

Strona nr 2

WALENTYNKI ‘94

ROZDZIAŁ 1

8:58

– Połamałeś moje serca!

Ned Wyatt strzepnął śnieg z czarnych drelichowych

spodni i spojrzał na drogę. W swoim dotychczasowym

życiu był już oskarżony o złamanie paru serc, ale cóż to

mogło mieć wspólnego z tym, co się stało? W końcu to

ona prowadziła furgonetkę, a on jechał na rowerze.

Gdyby cokolwiek miało być złamane, to raczej jego

kości, a nie jej serce.

Poza tym powiedziała „serca”. Jeśli miała więcej niż

jedno, to wszystko było możliwe.

Z trudem podniósł się i, przymknąwszy oczy,

przywołał w wyobraźni obraz wypadku: furgonetka

pędząca drogą w jego stronę i on wyjeżdżający

rowerem poprzez kutą w żelazie bramę, prowadzącą do

otoczonej murem posiadłości Wyatt Hall. Pisk opon

Strona nr 3

wozu tracącego przyczepność na śliskiej nawierzchni i

wpadającego w poślizg w efekcie naciśnięcia przez

kierowcę na hamulec. Tylny zderzak furgonetki

odbijający się od muru i wóz balansujący

niebezpiecznie na dwóch kołach przez najdłuższy i

najupiorniejszy ułamek sekundy, jaki Ned kiedykolwiek

przeżył. Wreszcie zgrzytliwy huk samochodu

opadającego na cztery koła.

Wygrzebując się z zaspy śnieżnej, usłyszał piskliwy

krzyk kierowcy:

– Moje serca! Połamałeś moje serca!

– Chwileczkę! – odparł z godnością i zsunął się w dół

ku furgonetce. – Niczego nie połamałem. To nie moja

wina.

– Jak to nie?! Co za wariat jeździ na rowerze w

połowie lutego?

Wariat, którego zaczęły już wyprowadzać z

równowagi nie kończące się dni opadów śnieżnych i

ołowianego nieba – omal nie odparł. Kiedy obudziwszy

się rano ujrzał piękny, słoneczny dzień, postanowił

zażyć nieco świeżego powietrza i rozruszać się. Do

kierownicy roweru przymocował ogromne czerwone

pudełko w kształcie serca pełne słodyczy, z myślą o

tym, by pojechać na północ krętymi polnymi dróżkami,

które pamiętał z dzieciństwa, a następnie zawrócić do

miasta i wręczyć walentynkowy upominek.

Strona nr 4

WALENTYNKI ‘94

Nie był pewien, co go skłoniło, by, zbaczając z drogi,

wjechać w surową, żelazną bramę Wyatt Hall. Już od

dwunastu lat nie uważał posiadłości za swój dom i czuł

się obco, pedałując wzdłuż kolistego podjazdu

prowadzącego do majestatycznie wspartego na

kolumnach wejścia do budynku. Była to ogromna

gregoriańska budowla z cegły, ze spadzistym dachem i

czterema kamiennymi kominami w kształcie wieżyczek.

Z pewnością będzie stanowiła godne o dla

zwariowanego pomysłu Melanii.

Nie miał zbyt wysokiego mniemania o

pretensjonalnym przyjęciu, jakie jego siostra

organizowała tego wieczora w rodzinnej posiadłości.

Bale stanowiące debiut towarzyski młodych panienek

uważał za absurd, nawet jeśli wydawano je z okazji

Dnia Zakochanych, a jego własna siostrzenica była

jedną z debiutantek. Przyjdzie na bal, ponieważ

Melania go o to prosiła, ale w dalszym ciągu samo

pojęcie debiutu towarzyskiego wydawało mu się

śmieszne.

– To katastrofa – pojękiwała kobieta prowadząca

furgonetkę. – Wszystko zrujnowane. Moje serca... O

Boże, moje całuski!

Stała na palcach, tyłem do niego, zaglądając do budy

furgonetki. W jej opadających na ramiona brązowych

włosach migotały promienie porannego łońca,

Strona nr 5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: