Balogh Mary - Frazer 02 - Gwiazdka.pdf - Frazer - gosiadabrowska

Balogh Mary

Gwiazdka

Rozdział pierwszy

Każdy powinien sam sobie wybrać żonę. To wszystko, co mam do powiedzenia

na ten temat - poinformował matkę pan Jack Frazer w czasie jazdy powozem w

kierunku Portland House, leżącego trzydzieści mil na południe od Londynu.

Problem jednak polegał na tym, że to samo powtarzał od tygodnia. I oto teraz,

potulny jak baranek, jechał na święta Bożego Narodzenia do swych dziadków.

Wkrótce zajmie się nim najbardziej stanowcza kobieta, jaką kiedykolwiek miał

nieszczęście spotkać - jego babka, księżna Portland.

- W takim razie może powinieneś był już to zrobić, mój drogi - rzekła matka. -

Masz trzydzieści jeden lat, jesteś moją jedyną podporą i pociechą. Poza tym

wcale jeszcze nie wiemy, czy rzeczywiście babcia wybrała dla ciebie żonę.

Chciała po prostu, abyśmy spędzili święta razem z nią, dziadkiem i resztą

rodziny. Co w tym dziwnego czy nienormalnego? Przecież nie padło ani jedno

słowo na temat małżeństwa.

Jack spojrzał na nią z ukosa. Czy to możliwe, by po tylu latach tak słabo znała

swoją matkę? Nie, to niemożliwe - stwierdził nawet bez dłuższego

zastanowienia. Po prostu jej samej zależało, by już się ożenił. Dlatego tak

nalegała, aby przyjął zaproszenie - a właściwie wezwanie - choć wiedziała, że

syn ma dużo ciekawsze plany na święta.

- Czy jesteś pewien, mój drogi - zapytała jak zwykle z niepokojem w głosie -

że na tej drodze nie grasują rozbójnicy?

Jack westchnął, ujął jej dłoń i poklepał uspokajająco, próbując przekonać, że

nie ma powodu do obaw. Pomyślał, że matka setki albo nawet tysiące razy

przemierzała już tę drogę, jadąc do Portland House. Mimo to ciągle się bała, że

na powóz napadną zamaskowani bandyci z flintami w garściach.

A mógł pojechać na Boże Narodzenie do Reggiego -pomyślał. Reggie zaprosił

kilku wesołych kompanów na tydzień lub dwa do swojego domku

myśliwskiego w Norfolk. I tyleż samo rezolutnych subretek do towarzystwa. A

jeśli chodzi o dziewczęta, na guście Reggiego zawsze można było polegać...

Albo mógł zostać w mieście, chodzić z przyjęcia na przyjęcie i cieszyć się

względami lady Finley-Dodd, z którą nie dalej niż tydzień temu spędził

interesującą - i bezsenną - noc. Miał zamiar podtrzymywać ten płomienny

romans...

Jednak mimo tylu możliwości znalazł się oto z matką w powozie i jechał do

dziadków, by spędzić świąteczne dni z nimi oraz wszystkimi wujami, ciotkami,

kuzynami i całym stadem ich latorośli.

Zwariował czy co? Czyżby już zupełnie postradał zmysły?

- Jack - tak miesiąc temu zwróciła się do niego babka, kiedy przyjechała do

miasta na ślub Connie (dziadka podagra zatrzymała w Portland House). - Jack,

mój drogi, najwyższy czas, abyś i ty się ożenił. Stewartowie zawsze żenią się

przed trzydziestką.

- Ja nie jestem Stewartem - zaoponował.

- Ale byłbyś, gdyby twoja matka nie wyszła za mąż -powiedziała.

Spojrzał na babkę z boku i poklepał ją po ręce.

- Gdyby mama nie wyszła za mąż - wyjaśnił jej z pewną satysfakcją - byłbym

bękartem.

- Czas już, byś się ożenił - powtórzyła stanowczo. -I dziękuj niebu, że dziadek

musiał zostać w domu, biedaczek. Nie wiem, czy nawet ja uratowałabym cię

przed jego gniewem, gdyby słyszał, że używasz takich słów w mojej

obecności.

- Ale ty jesteś moją opoką, babciu, i na pewno dzielnie byś mnie broniła -

rzekł. - Niby taka krucha, a mimo to twarda jak skała.

- Impertynencki z ciebie młodzieniec - odparła. -Potrzebujesz żony, która

nauczyłaby cię trzymać język za zębami. Ale powiedz mi, co myślisz o tym

młodym eleganciku, którego wynalazła sobie Constance? Nie spieszno jej było

z wyborem narzeczonego. Dziewczyna ma już dwadzieścia jeden lat. Za moich

czasów uchodziłaby za starą pannę.

W ciągu jednej tylko rozmowy trzykrotnie padła pod jego adresem uwaga o

małżeństwie - pomyślał Jack, gdy naraz powóz gwałtownie skręcił, a matka

wydała swój zwykły okrzyk, którzy zamarł jej na ustach, kiedy się

zorientowała, że to nie zbójcy zepchnęli powóz w zarośla, lecz po prostu

woźnica wjechał na podjazd wiodący do domu. A po tych trzech uwagach,

zaledwie tydzień później, dostał to zaproszenie. Czy raczej wezwanie.

Otóż dziadek - tak przynajmniej wynikało z listu -wpadł na pomysł, by na

Boże Narodzenie zgromadzić w Portland House całą rodzinę, jak to niegdyś

bywało w zwyczaju. Tak więc kochana Maud ma przyjechać i przywieźć ze

sobą Jacka. Żadne rodzinne zgromadzenie nie może się bowiem odbyć bez

drogiego Jacka. A poza tym będzie oczywiście jeszcze kilka osób spoza

rodziny.

List od księżnej Portland był taki jak zwykle - długi, w kwiecistym i zawiłym

stylu. Oczywiście to nie dziadek wpadł na pomysł tego rodzinnego zjazdu.

Jack miał wątpliwości, czy dziadkowi w ogóle kiedykolwiek przyszedł do

głowy jakiś pomysł. Jednak babka tyle już lat podtrzymywała mit, że jej mąż

jest despotycznym demonem, iż być może sama w to uwierzyła. W liście aż

trzy razy zaznaczyła, że Jack ma towarzyszyć matce, i chciała go do tego

zachęcić obecnością jakichś specjalnych gości. Musiała chyba zdawać sobie

sprawę - całkiem słusznie zresztą - że perspektywa świąt w gronie rodziny nie

jest zbyt atrakcyjna dla trzydziestojednoletniego kawalera. Ale wszystko stało

się dla Jacka jasne jak słońce, kiedy się dowiedział, jakich to gości spoza

rodziny zaprosiła babka. Czy raczej - jakiego gościa.

Babka znalazła mu pannę, tak jak pięć lat temu znalazła pannę Alexowi - z tym

że Alex wszystko zepsuł poślubiając Annę, zanim zdążył zaręczyć się z

wybraną przez babcię dziewczyną. I tak samo później wybrała żonę dla

Perry'ego oraz mężów dla Prue i Hortense. Natomiast Freddie - ten niedołęga

Freddie - sam sobie wybrał dziewczynę. Czy raczej ona go wybrała.

Wystarczyło tylko spojrzeć na Ruby, by wiedzieć, że należy do tego rodzaju

kobiet, które biorą inicjatywę w swoje ręce. Nie była jednak złą żoną dla tego

poczciwca Freddiego, Jack musiał to przyznać.

- Jesteśmy prawie na miejscu, kochanie - zabrzmiał obok niego głos matki. -

Mam nadzieję, że nie grozi nam już żadne z niebezpieczeństw, jakie czyhają po

drodze na podróżnych.

- Jesteśmy bezpieczni. - Pogładził jej dłoń. - Ale i tak bym cię obronił.

Ale czy sam był bezpieczny? I kto mógłby go bronić?

Ciekaw był - musiał to uczciwe przyznać - jakąż to dziewczynę czy kobietę

uznała księżna za odpowiednią dla niego. Bez wątpienia było to jakieś młode

dziewczę, w wieku siedemnastu albo osiemnastu lat. Babka bowiem źle

wyrażała się o niezamężnych kobietach, które ukończyły już dziewiętnasty rok

życia, a nawet traktowała je trochę nieufnie, jakby podejrzewała u nich jakieś

ukryte wady, mogące zniechęcić obiecujących młodzieńców do małżeństwa.

Przez chwilę Jack z pewnym upodobaniem myślał o młodych dziewczynach.

Ale tylko przez chwilę. Z każdym rokiem młode panny wydawały mu się coraz

mniej pociągające. Niewątpliwie jednak ta, o którą teraz chodzi, jest ładna i

pełna wdzięku. Babka na pewno nie wybrałaby dla niego jakiejś maszkary,

nawet gdyby ta miała najbardziej kuszący posag. Ponieważ w głębi duszy

babcia była trochę romantyczką. A właściwie nawet nie trochę - gdyż ciągle, w

wieku siedemdziesięciu kilku lat i po pięćdziesięciu latach małżeństwa, nadal

była wręcz nieprzyzwoicie zakochana w dziadku.

Balogh Mary - Frazer 02 - Gwiazdka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: