Krąg tematyczny 1 XII.doc

Krąg tematyczny: Zasypało cały świat, nocą śnieżek z nieba spadł

61. Biały, bielszy czy najbielszy?

Zapis w dzienniku:

I.       „Śnieżynki” – wysłuchanie wiersza Józefa Ratajczaka, rozmowa o śniegu. „Wirujące śnieżynki” – zabawa naśladowcza, ilustrowanie ruchem treści wiersza. Tworzenie gazetki ściennej.

II.    „Rzucamy śnieżkami” – zabawa ruchowa z elementami celowania i rzutu (kulkami z gazet). „Zabawy na śniegu” – nauka piosenki. „Zimowe zabawy” – praca z „Książką”.

III. „Śnieżne krajobrazy” – oglądanie obrazków przedstawiających zaśnieżony krajobraz, omówienie ich wyglądu. „Biały, bielszy, najbielszy” – ćwiczenie słownikowe, określanie koloru śniegu; stopniowanie przymiotników. „Zaprzęgi” – zabawa ruchowa.

Przewidywane osiągnięcia – co poznaję, co umiem, co czuję:

·              uważnie słucham wiersza i rozumiem jego treść,

·              dzielę się z innymi swoją wiedzą na temat śniegu,

·              przedstawiam ruchem treść wiersza,

·              wspólnie z grupą tworzę gazetkę ścienną,

·              wykazuję się pomysłowością i fantazją,

·              coraz lepiej rzucam do celu,

·              poznaję słowa i melodię piosenki,

·              rozumiem polecenia nauczyciela i wskazuję na ilustracji odpowiednie elementy,

·              dostrzegam piękno zimowego krajobrazu,

·              znam coraz więcej słów,

·              sprawnie poruszam się w parach.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne

·              „Śnieżynki” – wysłuchanie wiersza J. Ratajczaka.

Śnieżynki

Lecą niezmordowane
w czapeczkach futrzanych.
Zaciskają piąstki w biegu,
miasta i wioski kryją pod śniegiem.
Wokół kominów krążą,
lecz rozgrzać się nigdy nie zdążą.
Zaglądają do okien,
niczym gwiazdki wysokie,
z rozpłaszczonymi na szybach noskami
drżą i giną
porwane przez zamieć.

J. Ratajczak

Nauczyciel rozmawia z dziećmi o śniegu w oparciu o treść wiersza oraz własne doświadczenia dzieci. Przykładowe pytania:

– Gdzie fruwają śnieżynki?

– Czy przyglądaliście się kiedyś, jak wygląda płatek śniegu? Jaki ma kształt?

– Jakiego koloru jest śnieg?

– Czy z każdego śniegu można ulepić bałwana?

·              „Wirujące śnieżynki” – zabawa naśladowcza. Nauczyciel ponownie czyta wiersz. Zadaniem dzieci jest zilustrowanie ruchem jego treści (biegają po sali, zaciskają piąstki, kładą się na podłodze itd.)

·              „Zimowy krajobraz” – tworzenie gazetki ściennej techniką kolażu. Nauczyciel rozkłada przed dziećmi fotografie, obrazki z krajobrazem zimowym. Dzieci wycinają elementy z obrazków i przyklejają na szary papier. Następnie dorysowują dalszy ciąg rysunku.

II. Zajęcia główne

·              „Rzucamy śnieżkami” – zabawa ruchowa z elementami celowania i rzutu. Dzieci siadają na dywanie. Nauczyciel prosi je, by odliczały do dwóch. Wszystkie jedynki stają po jednej stronie, a dwójki naprzeciwko nich. Między zespołami rozciągnięty jest sznurek. Nauczyciel rozdaje dzieciom po 2–3 kartki z gazet, z których robią „kulki śniegowe”, a następnie wyjaśnia zasady zabawy. Na sygnał nauczyciela dzieci rozpoczynają walkę na śnieżki. Ich zadaniem jest szybkie przerzucanie śnieżek na stronę przeciwnika. Gdy nauczyciel krzyknie stop, zespoły siadają naprzeciwko siebie i przeliczają kulki, które znalazły się po ich stronie. Wygrywa ten zespół, który ma mniej kulek.

·              „Zabawy na śniegu” – nauka piosenki. Omówienie treści, budowy, charakteru piosenki.

Pytania:

– O czym opowiada piosenka?

– Które słowa piosenki się powtarzają? (refren)

– Z ilu zwrotek składa się piosenka?

– Czy piosenka jest smutna, czy wesoła?

Śpiewanie piosenki z podziałem na solistę i zespół, np. solista śpiewa zwrotkę, zespół – refren.

Wspólne ustalenie z dziećmi dynamiki śpiewanej piosenki, np. zwrotka – cicho, refren – średnio głośno.

·              „Zimowe zabawy – praca z „Książką”. Rozmowa na temat zabaw na śniegu na podstawie ilustracji w „Książce” oraz własnych doświadczeń dzieci. Nauczyciel mówi: Popatrz na obrazek. Jest zima. Dzieci wyszły do parku. Opowiedz, co robią dzieci na śniegu? A co robi dziewczynka na lodzie? Dzieci odpowiadają na zadane pytania.

Nauczyciel: Przyjrzyj się małym obrazkom. Poszukaj ich na dużym obrazku. Dzieci szukają i wskazują.

Nauczyciel: Porozmawiajmy o tym, w co najchętniej lubicie bawić się zimą na śniegu. Dzieci mówią innym o swoich ulubionych zabawach na śniegu.

III. Zajęcia popołudniowe

·              „Śnieżne krajobrazy” – nauczyciel rozkłada na dywanie różne ilustracje, zdjęcia przedstawiające zimę. Dzieci przyglądają się im uważnie, a następnie wypowiadają się na temat piękna zimowego krajobrazu.

·              „Biały – bielszy – najbielszy” – zabawa słownikowa. Dzieci siedzą w kole na dywanie, nauczyciel pośród nich rozpoczyna opowiadanie, szczególnie akcentując pewne przymiotniki:

Pewnej nocy spadł śnieg i nagle cały świat, mimo ciemności, zrobił się biały. Rano zrobiło się jasno i wydawało się, że śnieg jest jeszcze bielszy. A kiedy wstało słońce i oświetliło wszystko, śnieg był najbielszy na świecie.

Dzieci za nauczycielem powtarzają: Biały – bielszy – najbielszy.

Pewien kominiarz czyścił pełne sadzy kominy i bardzo się przy tym brudził. Pewnego dnia wyczyścił jeden komin i wrócił do domu cały czarny od sadzy. Innego dnia wyczyścił dwa kominy, więc po pracy był czarniejszy. A kiedy wyczyścił trzy kominy, był najczarniejszy.

Dzieci ponownie powtarzają za nauczycielem: czarny – czarniejszy − najczarniejszy.

Na polance pasły się zajączki. Małe zajączki skubały świeżą trawkę, mniejsze skubały świeższą, a najmniejsze najświeższą.

Ponownie dzieci powtarzają za nauczycielem: małe – mniejsze – najmniejsze, świeża – świeższa – najświeższa.

Za każdym razem nauczyciel akcentuje stopniowane przymiotniki i zwraca uwagę na to, by dzieci prawidłowo powtarzały.

W drugiej części zabawy nauczyciel podaje dzieciom same przymiotniki w stopniu równym i wyższym. Zadaniem dzieci jest tworzenie stopnia najwyższego.

Np. smaczny – smaczniejszy – …

zimny – zimniejszy – …

ładny – ładniejszy – … itp.

Z chwilą, kiedy dzieci zaczną w miarę sprawnie tworzyć stopień najwyższy, nauczyciel podaje im przymiotniki tylko w stopniu równym i zachęca do tworzenia stopnia wyższego i najwyższego.

Np. gładki – …. – ….

równy – …. – ….

prosty – …. – …. itp.

·              „Zaprzęgi” – zabawa ruchowa. Dzieci dobierają się w pary. Jedno dziecko jest koniem, drugie, stojące za nim, jest saniami. Kiedy nauczyciel gra na dzwoneczkach, dzieci biegają po sali, trzymając się za ręce. Dzieci-konie kląskają. Po chwili następuje zmiana ról.

62. Urodziny bałwanka

Zapis w dzienniku:

I.             „Znajdź swoją parę” – zabawa orientacyjno-porządkowa. „Koła” – wybieranie z mozaiki geometrycznej elementów w kształcie koła, układanie kompozycji z kół na dywanie, przeliczanie, klasyfikowanie do zbiorów: mały, średni, duży.

II.          „Przygody bałwanków” – wysłuchanie opowiadania Iwony Rup; omówienie treści i zachęcenie do wykonania bałwanka. „Bałwanek” – postać bałwanka wykonana z krążków wyciętych z białego papieru (np. tapety strukturalnej) i ozdobiona wydzieranką z kolorowego papieru.

III.       „Muzyka zimowa” – słuchanie muzyki, pobudzanie wyobraźni bodźcami słuchowymi. „Toczymy śniegowe kule” – zabawa ruchowa. „Zabawy na śniegu” – zabawa przy piosence.

Przewidywane osiągnięcia – co poznaję, co umiem, co czuję:

·              właściwie reaguję na sygnał w zabawie,

·              wiem, jak wygląda koło, i odnajduję je wśród innych figur,

·              liczę koła i układam je w zbiory,

·              słucham uważnie opowiadania i wypowiadam się na jego temat,

·              wycinam po śladzie proste kształty,

·              tworzę ładną pracę plastyczną,

·              słucham uważnie muzyki,

·              naśladuję w zabawie czynności z życia codziennego,

·              czerpię radość z zabawy przy piosence.

Przebieg dnia:

I.         ...